Escape from Alcatraz (1979)

Aardig filmpje. Het thema gevangenis ontsnapping zonder sentimentele poespas, ook wel eens lekker. Eastwood speelt weer als zichzelf, nors kijkend en af en toe wat stoers brommend. Niet de man zelf, maar de context om hem heen bepaalt of het te pruimen is. In dit geval is het in ieder geval niet storend.

De Alcatraz-gevangenis wordt geïntroduceerd als de best bewaakte van Amerika, maar dat blijkt heel erg mee te vallen. Het gehele plan verloopt daar veel te gesmeerd voor.

Hele goeie film!! Ik ben zelf naar Alcatraz geweest voor een rondleiding met koptelefoon. En dan hoor je die geluid wat er in Alcatraz was en de verhalen van de mensen die daar waren en leefde. En om daarna de film terug te zien en te weten dat je er zelf heb gelopen is echt z'n kick!

Leuk hoor.

Klassieker.

Eastwood met zijn mimiek.

Leuke eind jaren 70 film.

3.5

Op netflix nogmaals bekeken,en na al die jaren nog steeds even goed!!!! 4 stars.

Blijft een topper deze film. Na een bezoekje aan Alcatraz de film maar eens opnieuw gekeken, de film is dan een waar feest van herkenning. Goed acteerwerk, gevangenissfeer wordt mooi neergezet en Eastwood speelt zijn rol erg goed. Mooie van dit soort klassiekers is dat je na een paar minuten al vergeet dat je een relatief oude film kijkt, dat zegt ook genoeg over de film zelf.

Of in één woord .... tijdloos.

Ik heb me lekker vermaakt met deze film. Shawshank heeft ook echt veel dingen meegenomen uit deze film, alleen gaan ze in die film veel meer in op de personages en hier meer het proces van ontsnappen. Een 3.5

Naast Shawshank hebben ze ook bij The Green Mile uit deze film gejat. Denk maar aan die opa met zijn muis.

Escape from Alcatraz is de basis geweest voor de vele gevangenisfilms daarna. De muis in the Green Mile en de bibliotheek in Shawshank Redemsky. De sadistische directeur ook in Shawshank maar ook in Locked up met Stallone. Het zand wegmoffelen via de mouw heb ik in latere films ook wel eens gezien dus je kunt wel zeggen dat deze film de grondlegger was van vele films daarna.

Escape from Alcatraz is een trage film maar verder wel goed in elkaar gezet. De opbouw is goed en redelijk spannend tot het eind. Karakters worden goed gegeven en Clint speelt zoals hij altijd wel doet. Stoïcijns maar serieus. Wel jammer dat de film bijna geen muziek kent. Zodoende voelt ie af en toe wat doods aan. Verder prima film die zich vooral in het duister afspeelt.

Film 3.5

Beeld 3 5 blu ray goed wel regelmatig ruis

Geluid 3.5

Extra's geen

Dat ik nog twee uur lang zit te lezen over de achtergrond van de film maakt in ieder geval duidelijk wat voor effect de 'mythe' ervan op mij heeft. Juist het ongeloofwaardige maakt het voor mij interessant gezien het op waarheid berust. Zoals iemand al eerder zei, zijn de beelden eerder registerend. Dat hoeft niet verkeerd te zijn en maakt de film naar mijn idee juist sterker omdat een geromantiseerd beeld (zoals in latere gevangenis-films) naar mijn gevoel niet klopt. Deze stijl is meer rechttoe rechtaan, wat ik beter vind passen bij dit genre. En compleet gevoelloos is het ook weer niet.

Wel jammer vind ik dat je niet veel mee krijgt van de achtergrond van de personages. Maar dat had de film nog langer gemaakt dan het al is. En eerlijk gezegd past het mysterieuze wel bij Frank Lee Morris als je over zijn achtergrond leest.

Ik heb net zoals anderen het idee dat er nogal veel clichés in zitten. Gezien die clichés van latere films komen kun je misschien wel zeggen dat deze film juist vernieuwend was voor zijn tijd. Al heb ik nog geen oudere gevangenis-films gezien dan deze. (Staan wel nog op mijn lijstje!)

Dat zette mij ook aan het denken. Want is het wel zo zielig als de drie mannen het niet gehaald hebben?

https://www.ad.nl/buitenland/brief-van-ontsnapte-gangster-ja-wij-overleefden-de-uitbraak-uit-alcatraz~ae1ab398/

San Francisco, 1960. Een gedetineerde (Clint Eastwood) komt onder zware bewaking aan land op Amerika's meest beruchte gevangenis op het eiland Alcatraz: een gevangenis waarvan gezegd wordt dat er geen ontsnapping mogelijk is. Samen met een aantal medegevangenen bereidt hij toch een plan voor om te ontsnappen van Alcatraz.

Escape from Alcatraz is een spannende thriller, ook al weet je gezien de titel al hoe het verhaal afloopt. 4*

Degelijke en sobere film die het meer dan prima doet, maar bij gebrek aan drama en diepgang niet in de buurt komt van The Shawshank. Laatste genoemde er als vanzelfsprekend bij gehaald vanwege de vele parallellen.

Want die parallellen zijn er zat. De arrogante en egocentrische directeur, de gekleurde raadgever, het diertje en dan ook nog bij de oudere man van het stel, het zand en steenstof op het buitenterrein, de bieb, de problemen met de plaatselijke viespeuk die hij van zich af moeten houden, het lezen in de bijbel om als laatste te noemen dat zowel Andy als Frank hun gereedschap in hun bijbel verstoppen, en niet te vergeten het 'welkom terug' briefje. Het valt te verwachten dat King deze film gezien heeft.

De toon is degelijk, droog en vooral recht toe recht aan. Een stijl en aanpak waar de film en Eastwood prima bij varen. Het maakt de film ondanks het sobere sfeertje, en problemen rond Doc, aangenaam en gemakkelijk weg te kijken. Het is tevens ook de bottleneck van de film waardoor het vooral bij die zogenaamde wegkijker blijft en geen buitencategorie is. Een stukje jeugdsentiment heeft een stevige stem en de interesse en vraag wat er met de echte Morris gebeurt is, een lot nog altijd in nevelen gehuld en met vele theorieën.

Escape From Alcatraz een oudje die altijd weer leuk is te kijken en nooit verveelt of teleurstelt.

“There's always the possibility that some asshole will be offended. Isn't there?”

Eigenlijk is deze film een beetje droog op mijn pad gekomen. Ik was gewoon even aan het kijken op ‘Netflix’ of er nog een degelijke film te vinden was en ik had eigenlijk al een andere klaar liggen om te kijken toen ik deze film voorbij zag komen. En films zoals deze zijn erg leuk om eens te zien zo nu en dan. Toch wel een erg geinig filmpje hoor, die door een best interessant verhaal makkelijk door speelde en waar ik eigenlijk vrij geïnteresseerd naar kon kijken.

‘Clint Eastwood’ speelt wederom een leuke rol, soms even wennen om hem niet als cowboy te zien al gaat het hem erg gemakkelijk af. Zeker toch in mijn ogen wel één van de beste acteurs uit die periode en hier staat hij ook weer zijn mannetje. De ‘stoere’ houding weet hem overal wel te redden, en hij wist de rol van ‘Frank Morris’ goed te vertolken. Ook de rest van de cast deden het overigens erg leuk en ‘Don Siegel’ heeft qua regie de film goed in handen.

Doordat de film op waarheid berust is de de film erg gered. Want buiten het interessant verhaal en de mysterieuze persoon ‘Morris’ om (we krijgen heel weinig achtergrond informatie) zijn er erg veel clichés te vinden in deze film. En ook een vrij standaard gevangenis-beeld trouwens van een nare directeur, overmacht van de bewaarders en uiteraard de groeperingen mensen (die je standaard en ook in echte gevangenissen hebt).

Maar toch, heb ik me uitstekend vermaakt. De film duurt nergens te lang en er worden ook nergens lange touwtjes aan vast geknoopt. Dit maakt de film direct, en dat is automatisch positief in mijn ogen want ik had ook niet veel zin in dat poes pas er om heen.

4.0*

Dat dingen nooit 100 procent accuraat zijn of onwerkelijk is haast niet te voorkomen. Echter, bij sommige films is het op een gegeven moment ergerlijk als het vaak voorkomt. Het kunnen kleine dingen zijn.

Ik hoef bijvoorbeeld geen hele uitleg van een stamboom of gedetailleerde verhalen maar ik had een béétje achtergrond over het hoofdpersonage niet erg gevonden. Uit welke gevangenis is hij overgeplaatst, waarom zit hij daar?

Clichés worden vol ingezet, eerste gesproken scene: ''Welcome to Alcatraz''. Terwijl dat wordt gezegd, hoor je een donderslag van het onweer. Onnodig, het zorgde gelijk voor een valse start.

De gemene bewaker is er uiteraard, de gefrustreerde gevangenishomo ,de gemene gevangenisdirecteur, enz.

Dat verbaasde mij ook overigens, aan het begin van de film zie je dat Morris bij de directeur moet komen. Maar daar staat hij één op één in dat kantoortje zonder enige bewaking, hij had de directeur zo kunnen neermeppen aangezien hij toch al levenslang heeft.

Gedetineerden hebben blijkbaar ook gewoon lucifers bij zich, tijdens het eten stak Wolf er eentje op maar geen bewaker die het doorheeft of er wat aan doet. Of dat Morris gaat lassen in zijn cel en geen bewaker dat opmerkt. (hoewel ik niet weet of dit in het echt zo is gegaan)

Elke gedetineerde is ook zo vrolijk, op die man na die zijn vingertoppen eraf hakte. (wat is er met die man gebeurd verder, was ik ook wel benieuwd naar) Opvallend ook hoe die bijl vervolgens gewoon open en bloot op de tafel blijft liggen zonder bewaker in de buurt.

De plannen voor de ontsnappingen werden ook lekker in de kantine besproken, andere gedetineerden kunnen gewoon meeluisteren.

Grappig was die korte scene met Al Capone, mooi dat hij nog even voorbij kwam. En natuurlijk de ontknoping, de ontsnapping was fantastisch en goed dat dit gewoon dicht bij de werkelijkheid bleef. Clint bekoort me verder ook meestal, zoals ook hier.

Kortom, het kan zijn dat ik in een chagrijnige bui was maar ik vond het een film met veel wtf-momenten (maar dan negatief) en niet een film die de tand des tijd heeft doorstaan.

Onderhoudende gevangenisfilm met een volhardende en inventieve protagonist die het respect van vrijwel al z'n medegevangenen weet te winnen. Van de andere personages komen we eigenlijk meer te weten dan van Frank Morris.

Degelijk.

UItstekend.

Don Siegel maakt over de ganse lijn een onderhoudende gevangenisfilm. Het is allemaal weinig spectaculair, maar wel solide - de immer roestige Clint Eastwood past perfect in dit plaatje. De film wordt gekenmerkt door een aangenaam kabbelend tempo. De spanningsopbouw is in een aantal scènes vakkundig geregisseerd. Het grijze sfeertje krijgt, op het einde, er een zekere dimensie bij. Na afloop heb ik mij toch even bijgegoogeld over Frank Morris en zijn kompanen. Toch straf dat de uitkomst nooit bekend is geworden.

4

Even muggenziften: de muis komt prominent aan bod in The Green Mile, niet Shawshank. Het zijn uiteraard beiden Frank Darabont-verfilmingen van Stephen King-verhalen over het gevangenisleven die waarschijnlijk allebei inspiratie gehaald hebben uit deze film, dus gemakkelijk te verwarren.

Voor de rest denk ik dat het meeste hierboven wel is gezegd: solide, sober, onderhoudend, maar ook tegelijkertijd te oppervlakkig om echt te beklijven als karakterdrama. Alles wat met de eigenlijke ontsnappingspoging te maken heeft, is dan wel weer razend spannend. Ik wist niet hoe het in het echt afgelopen is, dus zat constant op het puntje van mijn stoel. Zeker eens het kijken waard, maar tegelijkertijd niet echt een film die ik mezelf opnieuw zie bekijken.

Dan zift ik even terug met de opmerking dat ik het over 'diertje' heb, en niet perse een muis. Brooks heeft namelijk een kraai, een vogel die ik in dit geval ook onder dieren schaar.

Het mooie aan deze film vind ik dat ik aan Eastwood 's ogen en houding kan zien hoe enorm intelligent hij is. Dat is wat me altijd bij blijft van deze film

Blijft een topper.

De beruchte gevangenis Alcatraz in de baai van San Francisco gold als een gevangenis waaruit ontsnappingspogingen onherroepelijk faalden. Velen probeerden te ontsnappen, maar niemand slaagde. Nou ja, bijna niemand. Van een ontsnapping van drie gevangenen in 1962 is onduidelijk of zij succesvol was. Over die ontsnapping verscheen een boek genaamd Escape From Alcatraz. Regisseur Don Siegel zag er de filmische waarde van in en maakte de gelijknamige film.

De film is behoorlijk rechtlijnig geregisseerd. Die strakke stijl wordt vanaf de opening gehanteerd en verlaat de film nooit meer. De openingsscènes laten hoofdpersonage Frank Morris (Clint Eastwood) zien die onder sombere weersomstandigheden arriveert in de gevangenis waar hij wordt opgesloten. Na de gebruikelijke formaliteiten die zonder emotie in beeld worden gebracht, belandt hij in zijn eenpersoonscel. Daar wordt hem hardvochtig ingeprent dat iedere gevangene volkomen op zichzelf is aangewezen. De opening zet de sfeer. Grauw, kil, emotieloos. Nog iets dat de film nooit meer verlaat.

De film ruimt wat tijd in om de kijker te laten kennismaken met de wetten die binnen Alcatraz gelden. Er heerst een strak regiem. Wie afwijkt van de regels, belandt in blok D, waar de isoleercellen zijn gevestigd. Een goede reden om daar te belanden is niet nodig. In dit deel van de film vindt wat interactie plaats tussen Morris en andere gevangenen. Sommige contacten blijven hangen. Andere verdwijnen weer. Het strakke, gewelddadige en (vaak) onrechtvaardige beleid dat in Alcatraz wordt gevoerd om de gevangenen in toom te houden is daar meestal debet aan. Het gevangenisleven in een notendop gevat in een harde en wrede sfeertekening. Boeiend en onaangenaam tegelijk.

De film kent weinig emotionele scènes. De weinige emotie die de film laat zien, dient vooral om binding te genereren. Dat wil niet zeggen dat emotie geen goede scènes oplevert. Integendeel. Juist door het gebrek aan emotionele scènes heeft zo’n scène grote impact. Bovendien zijn dergelijke scènes onontbeerlijk voor de bewustwording van de kijker over de verschrikkelijke eenzaamheid waarmee de gevangenen zich op elk moment van de dag geconfronteerd zien.

Een opvallend menselijk aspect binnen die onmenselijke setting is de vrijheidsdrang die zich in elke gevangene openbaart. De één doet dat door zich op de schilderkunst te storten. Een ander door muziek te maken. En weer een ander fantaseert over een ontsnapping. Het is met name de passie die in die pogingen wordt gestopt die de kijker met een milde blik naar de criminele ingezetenen laat kijken. Ook de wanhoop die zich van hen meester maakt als een speeltje vaak onterecht door het regiem wordt afgenomen, zorgt voor succesvolle stemmingmakerij.

Het zijn aangrijpende en functionele momenten in een film die verder zonder veel narratieve uitstapjes is en vooral draait om een spannende ontsnapping en de voorbereidingen daarop. Escape From Alcatraz is een pakkende gevangenisfilm en heeft met Clint Eastwood een markante hoofdrol met een harde en scherpzinnige uitstraling. Goeie en spannende film.

Film die vroeger regelmatig op TV kwam en die ik waarschijnlijk wel een paar keer gezien heb in mijn jeugd. Het werd geen feest der herkenning. Komt natuurlijk ook omdat het een filmblauwdruk is van de ontsnappingsfilms, waarbij alle elementen keurig terugkomen, zonder dat er ergens een nieuwe draai aan wordt gegeven.

Zoals zo vaak in dergelijke drama's zijn de gevangenen, op een enkele bully na, de good guys, de bewakers zijn halve fascisten. Nou mag je blijkbaar een gevangenis niet zo ontwerpen dat ontsnapping werkelijk onmogelijk is (zo moeilijk zou dat niet moeten zijn) omdat de gevangenen wel een stip aan de horizon nodig hebben, maar de stip is in dit geval meer een strandbal. De reputatie van Alcatraz gaat al snel aan diggelen, eenmaal uit de cel gaat het eigenlijk verrassend makkelijk. Het is verder degelijk, zowel qua beelden als acteerwerk, maar de film legt het toch duidelijk af tegenover ontsnappingsklassiekers als Le Trou.