True Grit (2010)

Ondanks simpele verhaallijn ( 14-jarige wil zich wreken op vaders moordenaar ) toch een aardige western om naar te kijken. Een pluim voor acteur Jeff Bridges.

Erg sterk acteerwerk van Bridges en Steinfeld maar dan we hebben we ook nog Damon...tja in elke rol dat ik hem zie spelen zie ik alleen maar Matt Damon.
De enige goeie rol die ik van hem ken is in The Informant !
Voor de rest een naar mijn mening de meest overschatte acteur van de laatste jaren.

Ben ik met je eens, al heeft hij wel een paar goeie rollen gespeeld als bijv. in The Talented Mr. Riply en Sullivan in The Departed, de rest van zijn rollen zijn niet echt memorabel.

Vorige week de originele versie gekeken en gisteren deze versie van de gebroeders Coen.
En nu ik ze alle twee gezien heb ga je ze automatisch vergelijken welke beter is.
Maar dan kom je er al snel achter dat er niet veel te vergelijken valt omdat beide films nauwelijks van elkaar afwijken.
En dan komt het er eigenlijk meer op neer welke acteurs je voorkeur hebben .
Zowel Wayne als Bridges hebben een krakende stem alleen Wayne zet zijn rol wat luchtiger neer.
Ook tussen Kim Darby en Hailee Steinfeld zit niet zo gek veel verschil behalve dan dat ik Darby wat bijdehanter vond .
Allebei de films zien er prachtig uit al vind ik bij de originele versie de omgeving net wat mooier.
Wat de actie betreft die vond ik in de remake beter.
Omdat deze verschillen om te verwaarlozen zijn is er voor mij niet een de beste .
Het zijn voor mij alle twee degelijke westerns .

Heerlijke western met een fantastische Jeff Bridges en Hailee Steinfeld. De landschappen waren prachtig, de aankleding evenzo en het verhaal was meer dan prima. Het blijft de gehele speelduur interessant en boeiend. 4* dubbel en dwars waard.

Mijn opa hield heel erg van westerns, of koiboi-films, zoals hij ze noemde. Ik heb er wel een tik van meegekregen. Ik vermoed dat ik het origineel wel eens gezien heb, maar ik zou hem (nog eens) moeten zien om dat te bevestigen. Deze versie vond ik in ieder geval goed. Ik kan me zo indenken dat mijn opa glimlachend over mijn schouder meekeek.

Genoten.

Ik vond deze nogal zuur naar het einde toe. Het origineel vond ik een pak leuker, veel fijnere karakters ook.
True Grit (1969)
Lol mijn ouders zeggen ook altijd coyboys blijkbaar heeft de oudere generatie dat destijds vernederlandst Nuja ze kregen ook geen Engels op school toen

En ik ben helemaal geen western fan. True Grit origineel is beetje een uitzondering voor mij naast het overbekende Dances with Wolves (meer een indianenfilm). Maar mijn favoriete western wellicht omdat het ook een thriller is (dat genre ligt me al veel beter) is deze:
The Missing (2003)
Als je van True Grit houdt, zal deze je ook wel kunnen smaken. Er zit wat hekserij in, dus dat lijkt me voor jou ook wel een bonus

alexspyforever, dat is een goeie tip. Die kende ik nog niet! Is aan mijn lijstje toegevoegd.

Gisteren beide films (origineel en remake) herzien. En daar waar ik ruim 4 jaar geleden zo enthousiast was over de remake, sloeg nu een lichte teleurstelling toe. Een enkele gedachte drong zich gedurende deze kijkbeurten telkens weer op: wat voegt de remake eigenlijk toe? Behalve slecht weer kon ik eigenlijk niks verzinnen. En door deze ene verandering wordt de film echt niet beter dan het origineel, in tegendeel.

Jeff Bridges die zijn rol als 'Dude' nog een keer dunnetjes overdoet, daarbij welhaast de hele film onverstaanbaar mompelt en gromt en alleen maar nors overkomt, ontneemt Marshall Cogburn elke vorm van sympathie. Hier oogt Wayne, de eigenlijk mindere acteur, veel beter op zijn plaats, waarschijnlijk omdat hij datgene deed wat hij altijd al goed kon: als een oude brombeer door een film denderen, maar wel een brombeer met een groot hart.

Een bijna 1 op 1 remake die niets toevoegt. De Coen broertjes weten op geen moment de film naar zich toe te trekken en het geheel een eigen smoel te geven. Achteraf vraag ik me dan af waar een paar jaar geleden de hype vandaan kwam en waarom de film door critici de hemel in werd getild. Een hype waarin ook ik werd meegezogen. Dat kan ik nu niet meer verklaren. Wellicht ligt het aan mij, ik laat me graag nogmaals overtuigen.

Ik weet dat een film op zichzelf en losstaand moet worden beoordeeld, maar bij zo weinig verschil in beide versies kom ik helaas aan een vergelijking niet voorbij en daarbij is het origineel dan toch de duidelijke winnaar:

2,5* voor True Grit (2010)

Ik denk dat het niet handig is om een origineel en een remake achter elkaar te zien, het verhaal verrast je dan niet meer en wordt vervelend. Ikzelf probeer best veel tijd overheen te laten gaan voordat ik een film met een soortgelijk verhaal zie, want anders wordt het allemaal meer van hetzelfde en dat gaat ten koste van het kijkplezier.

Zelf vind ik deze nog steeds leuker/frisser aanvoelen dan het origineel, maar smaken verschillen natuurlijk .

Het gevoel dat de remake leuker/frisser was had ik de bij de eerste keer ook, maar dus nu duidelijk niet meer.

Overigens heb ik gisteren de remake als eerste gekeken, en daarna pas het origineel. Dat maakte eigenlijk de verrassing nog groter.

Maar zoals je al aangeeft: smaken verschillen, gelukkig

Wellicht voer voor de westernfans, maar voor mij draaide het, strokend met mijn verwachtingen, uit op een snore-fest van jewelste. Het gezapige westernsfeertje zit er al aanvankelijk in, en de acteurs lijken zich daar allen prima in hun nopjes bij te voelen. Helaas zijn het sfeertje, noch de personages zelf ook maar een tikkeltje interessant.

Want de Coen's lijken er met devotie hun best op gedaan te hebben een zo triest mogelijke bende bij elkaar te casten. Bridges mag weer lekker schmieren; iets waar ik hem al eerder op betrapt heb in The Big Lebowski. Al moet ik toegeven dat hij op z'n minst nog in z'n rol paste. Dat kun je van de heer Damon niet zeggen, die maar al te krampachtig zijn best doet om in het clubje te gedijen. Helaas voor hem staat zijn rol hem totaal niet. Dan heb je er natuurlijk ook nog een onuitstaanbaar, bijdehand wicht bijlopen, die, zoals wel vaker bij kindacteurs, nogal onterecht bejubeld wordt.

Voor de rest snap ik ook serieus niet waarom deze zo goed scoort, noch waar al die oscar-nominaties in hemelsnaam vandaan komen. Het verhaaltje zelf is namelijk ook ronduit potsierlijk, vol met flagrante clichés, voorspelbaarheden, en suffe kwinkslagen. Aan de andere kant: wellicht beantwoordt ik hiermee eigenlijk juist mijn vraagtekens omtrent de film.

Daarnaast kan ik de saaie zandbak-esthetiek nou niet bepaald rijmen met 'mooi', en bestaat de soundtrack veelal uit opgeblazen hoempapa. Hier mogen minstens een stuk of vijf stoflapjes overheen. Kortom; het gaat met ups en downs bij die Coen's. No Country for Old Men vond ik erg sterk, maar dit broddelwerkje is er een om snel uit m'n geheugen te verdringen. 1,0*, voor de scene waarin Bridges indiaantjes van de veranda schopt.

De meningen zijn zo te zien wat verdeeld, want ik moet eerlijk toegeven dat ik mij vanavond prima met deze western vermaakt heb. Vooral Jeff Bridges steelt de show als de eenogige marshall. Regelmatig heb ik kunnen lachen om zijn droge opmerkingen in zijn overdreven southern accent.
Verder doet Hailee Steinfeld het niet slecht en weet Josh Brolin nog wel een markante "bad guy" neer te zetten. Ik vind dit een leuke "throwback" western.

Prima film. Lekker maf. Houd ik wel van.

Hij keek aardig weg maar het was niet mijn soort film. Ik heb het nooit echt met western films.
Het verhaal was behoorlijk standaard, miste wat actie en duurde voor mij net wat te lang.
De cast en acteerwerk was wel dik in orde, Jeff Bridges zet wel een geinige rol neer.

Al met al een 2,5*

Voor mij te langdradig en te weinig actie. Al geloof ik wel dat men hier een waarheidsgetrouw verhaal neerzet.

Hele goede en vermakelijke western!

Net de film bekeken op blu ray. Toch wel van genoten.

Toch nog eens een goed opgebouwde, avontuurlijke western, een geslaagd remake van de film uit 1969, met John Wayne in de hoofdrol.
Hier zijn Jeff Bridges en Matt Damon de harde kerels, maar het is m.i. Hailee Steinfeld die het meeste bewondering moet afdwingen.
Mooie zichten, cinematografie en knappe dialogen.

Aardige remake......persoonlijk vind ik de film met John Wayne beter.........3,0

Voor mij een filmpje van 13 in een dozijn.

Matige filmpje, de verhaallijnen zijn eenvoudig, voorspelbaar en oppervlakkig. De cast doet het redelijk maar ook de personages kunnen niet echt boeien.
Daarnaast heb ik vanaf minuut 1 geïrriteerd aan Steinfield. Wat een irritant betweterig kind, totaal ongeloofwaardig dat mensen (zeker in die tijd) zich zo voor het karretje van een klein kind laten spannen.

Oi, het origineel was een best vermakelijke western dus was ik best benieuwd wat de magistrale Coen Brothers hier van zouden maken. Het is echter wel snel duidelijk dat ze erg dicht bij zowel het boek als de eerste film blijven. Het verhaal is nagenoeg gelijk al gooien de Coens er natuurlijk wel iets meer zwart doorheen. Visueel gaat de film er natuurlijk wel op vooruit. Er wordt gekozen voor een rustig kleurenpakket met veel grauwe tonen, en dat doet de film best goed moet ik zeggen. Acteerprestaties zijn niet slecht, Bridges doet het prima, maar de kleine Hailee Steinfeld is toch wel het beste. Vooral Matt Damon, die eigenlijk alleen in Mr. Ripley een beetje goed rol had, wordt er weer finaal uit geacteerd door dit broekkie. Pijnlijk, die Damon is dan ook wel de meest overgewaarde acteur van de laatste decennia. Al met al dus prima western, maar had iets 'anders' verwacht. Sfeer is echter top.

Een sfeervol wraakverhaal in het wilde westen, met sterke acteerprestaties en geen tekort aan humor. True Grit zijn kracht zit in de sterke dialogen die op subtiele wijze je kennis laten maken met het karakter van de personages. Ze hoeven je niet expliciet te vertellen hoe ze zich voelen, maar aan de dingen die ze zeggen en aan de acteerprestaties valt genoeg te lezen. Voornamelijk Jeff Bridges als alcoholische gunslinger stal de show met een sarcastische houding. Tussen het serieuze verhaal over de zoektocht naar een moordenaar werd hier en daar een komische opmerking gemaakt die de stemming opfleurde. De film is mooi gefilmd door sfeervolle het wilde westen in beeld te brengen, heeft een passende soundtrack en er was geen acteur die tekort schoot.

Het mindere aan True Grit is dat het verhaal een grote hoeveelheid clichés erin heeft zitten: vijanden kiezen er eerder voor lang te praten dan te schieten, momenten dat de helden in “gevaar” zaten voelde te veilig omdat het vroegtijdig duidelijk was welk personage waar ging eindigen, noch maakte dit cliché wraakverhaal ergens een verrassende twist. Het hoofdpersonage is stoer wegens haar gebrek aan angst en haar doorzettingsvermogen, maar buiten die eigenschappen viel er niets op te merken aan haar. Ze zat niet emotioneel complex in elkaar, noch maakte ze qua narratief een verrassende keuze. De kracht van het verhaal zit voornamelijk in de zijpersonages, de dialogen, goede cinematografie en deze eigenschappen zorgde voor een onderhoudende zit.

Niet een film waarvan ik zou zeggen dat je het perse gezien moet hebben, maar het heeft veel goeds erin zitten en ik heb me ermee vermaakt.

3,5*

“I do not entertain hypotheticals. The world itself is vexing enough.”

Heerlijk. Alleen al om het schitterende debuut van Hailee Steinfeld moet je deze film zien, en dan krijg je er ook nog een chagrijnige Jeff Bridges, Matt Damon met foute snor, en de heerlijke western sfeer bij. Steinfeld is fantastisch als de 14-jarige Mattie. Rap van de tong, eigenzinnig, vroegwijs, slim etc. Steinfeld laat niet met zich sollen en houdt zich sterk staande in de ruwe Western sfeer.

En de dialogen van de Coen Broers zitten haar als gegoten (net zoals de andere acteurs). Dat Bridges, Damon, Brolin en Pepper fantastische acteurs zijn hebben ze al vaak laten zien. True Grit voelt niet echt als een Coen film, maar toch is er soms die absurde humor en het wat zure einde is ook echt des Coens. Wraak en vergelding komt met een prijs.

Een leuke wraakwestern is deze True grit waarbij de assertieve, onverzettelijke en onverschrokken Steinfeld iedereen wegblaast, inclusief mezelf. Heerlijk pittig karaktertje heeft die dame en de titel wordt onmiddellijk verklaard. Het levert een aantal leuke humoristische momenten op zoals onder meer de onderhandelingen met de bankdirecteur en de mooie dialogen met Rooster.

Rooster, vertolkt door de uitstekende Jeff Bridges, is niets meer dan een pafferige dronkaard die met tegenzin deze huuropdracht op zich neemt. Hij wordt geflankeerd door LaBoeuf (Matt Damon met pornosnor) die ook nog een eitje te pellen heeft met Chaney.

Vermakelijke film, zonder meer, niet verrassend of geen echt wow-gevoel. Geen film die boven de middenmoot uitstijgt. Mooie sfeer, mooie landschappen die de westernsfeer uitademen. Leuk om eens gezien te hebben.

Ok.

Een typisch voorbeeld van een Western die me eigenlijk niet heel erg heeft geboeid. De Coen brothers zijn wel leuke regisseurs, die me erg aan het lachen kregen met The Big Lebowski . Hier kregen ze me eigenlijk niet heel erg overtuigd. Hailee Steinfeld was wel leuk als dat meisje, maar ja.

Prima acteerwerk, vooral Bridges springt er bovenuit. De western zelf was wat saai in beeld gebracht. Sowieso vind ik Drama en Western niet bepaald een goede combinatie. Ook deze film brengt daar dus niet echt een verandering in.

Wel wat boeiender richting het einde, en de film krijgt ook zeker een voldoende van me, maar er had toch stiekem iets meer actie in gemogen voor een western. Neem een voorbeeld aan de Sergio Leone films, die bevatte genoeg actie.

Niet al te boeiend. Matig verhaaltje, eerder kinderfilm als er wat minder doden vielen. Deze had ik liever overgeslagen.

De film begint sterk met leuke dialogen, goed neergezette personages en prachtige shots. Alleen de mooie shots houden het tot het einde vol. Ken weinig films waarvan de tweede helft (of misschien het laatste tweederde) zo veel minder is dan de eerste helft (derde). Het schietwedstrijdje tussen Bridges en Damon is wellicht het meest symbolisch voor de opgedroogde inspiratie. Uiteindelijk dus flink teleurstellend. Jammer met zulke acteurs en regisseurs..

Little House On the Prairie on a roadtrip

Gevatte scherpe dialogen en een leuke pittige jongedame die de broek aan heeft.
De film kabbelt zo rustig voort zonder dat het trage tempo verveelt. Er valt immers genoeg te genieten van de personages en het mooie landschap. De humor is onderkoeld maar past prima in de hele setting en naar het einde toe wordt het zelfs een beetje spannend hoe het gaat aflopen.
Leuk om gezien te hebben maar het is niet persé een western die me echt zal bijblijven.

Nu ik toch wel langzamerhand ‘Red Dead Redemption 2’ verslaafd aan het worden ben (eerlijk gezegd al een langere tijd ben) had ik toch zin om gisteren een western film aan te gooien. Gisteren viel mijn oog eigenlijk vrij snel op de film ‘True Grit’ van wederom de gebroeders Coen. De broers hebben me vaker wat tegen gevallen, en ik heb nou nog niet echt een film gehad die me omver heeft geblazen maar ‘True Grit’ kwam toch aardig in de buurt hoor.

De cast vond ik toch nog best leuk. Vooral Jeff Bridges vond ik weer heerlijk acteren. Ik kan altijd wel genieten van deze man. Hailee Steinfeld deed het ook leuk als hoofdpersonage Mattie en ook Matt Damon kwam er nog in voor. Hoewel ik het altijd wel leuk vind om hem te zien acteren is de beste man vaak zichzelf, en vond ik hem niet echt passen in een film als dit.

Het verhaal was best simpel. De vader van Mattie werd vermoord door Tom Chaney en ze besluit hem achterna te zitten. Het lief uitende meisje is bij lange na niet zo lief als we dachten en door veel te onderhandelen, te onderdrukken en noem zo maar op komt ze stap voor stap dichter bij Tom Chaney terecht die zich schuil houd met wat bandieten. Samen met twee Marshalls gaat ze hem achter na en als ze hem eenmaal gevonden heeft neemt ze wraak. Waarna alles eigenlijk goed eindigt.

Ja, ‘True Grit’ was zeker vermakelijk en ik heb me nergens echt zwaar verveeld. Toch ben ik nog steeds geen groot van van de Coen’s die altijd wel met films aan komen zetten die een beetje vreemd aanvoelen, en vooral altijd zichzelf zijn. Leuke film, had ik gewoon even zin in .

3.5*

Ongelofelijke rol Hailee Steinfeld wat een acteertalent. Dertien jaar oud was ze toen de film maakten .Als je dit vergelijkt met Kim Darby die de rol van Mattie Ross in1969 speelde die was al 21, had een hekel aan paarden en deed geen stunts .Alleen al door de acteerprestatie en de geweldige film muziek verdiend,deze film de hoogste waardering,de film verveelt geen moment een ware meesterwerk van de Coen brothers,de tien Oscarnominaties waren terecht,waarom Hailee de Oscar niet heeft gewonnen is onbegrijpelijk.

Gevestigde acteurs vinden het niet zo leuk wanneer een snotneus met "hun" oscar vandoor gaat, vandaar .