True Grit (2010)

Nu ik toch wel langzamerhand ‘Red Dead Redemption 2’ verslaafd aan het worden ben (eerlijk gezegd al een langere tijd ben) had ik toch zin om gisteren een western film aan te gooien. Gisteren viel mijn oog eigenlijk vrij snel op de film ‘True Grit’ van wederom de gebroeders Coen. De broers hebben me vaker wat tegen gevallen, en ik heb nou nog niet echt een film gehad die me omver heeft geblazen maar ‘True Grit’ kwam toch aardig in de buurt hoor.

De cast vond ik toch nog best leuk. Vooral Jeff Bridges vond ik weer heerlijk acteren. Ik kan altijd wel genieten van deze man. Hailee Steinfeld deed het ook leuk als hoofdpersonage Mattie en ook Matt Damon kwam er nog in voor. Hoewel ik het altijd wel leuk vind om hem te zien acteren is de beste man vaak zichzelf, en vond ik hem niet echt passen in een film als dit.

Het verhaal was best simpel. De vader van Mattie werd vermoord door Tom Chaney en ze besluit hem achterna te zitten. Het lief uitende meisje is bij lange na niet zo lief als we dachten en door veel te onderhandelen, te onderdrukken en noem zo maar op komt ze stap voor stap dichter bij Tom Chaney terecht die zich schuil houd met wat bandieten. Samen met twee Marshalls gaat ze hem achter na en als ze hem eenmaal gevonden heeft neemt ze wraak. Waarna alles eigenlijk goed eindigt.

Ja, ‘True Grit’ was zeker vermakelijk en ik heb me nergens echt zwaar verveeld. Toch ben ik nog steeds geen groot van van de Coen’s die altijd wel met films aan komen zetten die een beetje vreemd aanvoelen, en vooral altijd zichzelf zijn. Leuke film, had ik gewoon even zin in ?.

3.5*

Ongelofelijke rol Hailee Steinfeld wat een acteertalent. Dertien jaar oud was ze toen de film maakten .Als je dit vergelijkt met Kim Darby die de rol van Mattie Ross in1969 speelde die was al 21, had een hekel aan paarden en deed geen stunts .Alleen al door de acteerprestatie en de geweldige film muziek verdiend,deze film de hoogste waardering,de film verveelt geen moment een ware meesterwerk van de Coen brothers,de tien Oscarnominaties waren terecht,waarom Hailee de Oscar niet heeft gewonnen is onbegrijpelijk.

Aardig filmpje met leuke dialogen. Eindelijk een keer gezien. Western is toch niet helemaal mijn ding maar de acteurs maakten een hoop goed. Het verhaaltje is mager. Herzien ga ik hem nooit denk ik.

Dialogen, aankleding, camerawerk, vertolkingen en regie zijn zoals gebruikelijk bij de Coens weer piekfijn in orde, en er zit één sekwens in waarbij ik op het puntje van mijn stoel zat (de scène met achtereenvolgens de boomtak, de Indiaan en de Bear Man), maar als geheel beviel deze versie me toch nèt wat minder dan de eerste verfilming, misschien wel omdat John Wayne zowel qua persona als qua spel Cogburn was terwijl ik bij Jeff Bridges veel meer het idee had dat hij Cogburn met zeer veel oog voor detail speelde. En dat deed hij prima, en ik ben ook een veel grotere liefhebber van Bridges dan van Wayne (van wie ik überhaupt geen liefhebber ben), maar als we dan toch gaan vergelijken vond ik Wayne veel overtuigender. Goede maar niet opzienbare rollen van Steinfeld en Damon, sterke rol van Barry Pepper als zijn naamgenoot Lucky Ned. Als totaaloordeel ben ik blij dat deze DVD tussen mijn andere Coens op mijn plankje staat, maar een klassieker of een topper in hun oeuvre is dit niet voor mij.

Prima western met fantastisch camerawerk, mooie ruige landschappen en goeie acteerprestaties van allen, met name die van Hailee Steinfeld en Jeff Bridges. Ook de muzikale omlijsting was goed. Ik ga geen vergelijkingen doen met de versie uit 1969, die ik ook 3.5 gestemd. Ik die versie eerst moeten herzien. Ik heb mij in ieder geval uitstekend vermaakt met deze remake.

Western zoals die naar mijn idee hoort. Top gedaan brothers Coen!

Heerlijk! Na het zien van The Ballad of Buster Scruggs en O Brother, Where Art Thou heb ik ontdekt dat ik de Coen brothers toch wel kan waarderen. En True Grit was daarin nog een hele fijne, welkome verrassing.

Het is gewoon een hele fijne film om naar te kijken met een heerlijke sfeer die door de hele prent heen hangt. Het is een sterk en origineel verhaal en erg prettig om te volgen, doordat het zo goed verteld wordt door de broers. Van begin tot eind was ik geboeid. Jeff Bridges is top als Rooster Cogburn; ook al dacht ik de hele speelduur lang dat ik naar Kurt Russell aan het kijken was.

Hele dikke *4, met een grote kans dat ik bij een herziening het cijfer wél naar boven afrond.

Saai. Maar niet slecht.

(EDIT Moderator: signature verwijderd)

Te veel een tiepetjes film. Gedegen, maar wat bloedeloos.

Heb mij prima vermaakt met deze Western. Hailee Steinfeld acteert fantastisch en dat op die leeftijd. Jeff Bridges en Matt Damon zijn ook goede keuzes geweest om de cast mee aan te vullen. Decor en muziek dik in orde.

De film was op tv en ik heb me prima vermaakt. Simpel verhaal, maar door de goed gespeelde hoofdrollen en mooie beelden ontstijgt de film de middelmaat.

Even a blow to the head could silence him for only a few short minutes

De Coen brothers gaan western, met een verhaal die tot een van de betere Amerikaanse verhalen/boeken beschouwd wordt, en dat doen de heren met verve. De film opent bijna op een klassieke, sfeervolle wijze met de beelden van het lijk in de sneeuw en de trage oude muziek. Hoofdpersoon Mattie komt in beeld, een meiske die de broek flink an heeft zoals we in het noorden zouden zeggen. Een fenomeen dat onrealistisch voor die tijd aanvoelt maar tegelijk ook prikkelend. The hanging in het begin is meteen al een typisch Coen momentje. Het is rauw en bruut, maar tevens zit er in het verschil tussen de drie, hoe er met ze omgegaan wordt en zij met hun lot, meteen van die typische Coen humor. Tevens een handelsmerk zijn andermaal de dialogen zoals de onderhandeling tussen Mattie en de handelaar Stonehill, hoewel de man geenszins van plan is te handelen laat hij zich behoorlijk uitkleden door het meisje. De hoorzitting van Cogburn door de geweldige spelende Joe Stevens is ook prachtig. De advocaat lijkt me met zijn aanpak en presentatie ver vooruit toch is het bijzonder vermakelijk.

Eenmaal de neuzen in de zelfde richting, voor zolang het duurt tussen Cogburn en LaBoeuf, en onderweg, volgen tevens weer van die typerende Coen brothers discussies, situaties en karakters. Heerlijk het gekissebis tussen LaBoeuf en Cogburn, ook kostelijk hoe Cogburn de twee kinderen aanpakt die de pakezel aan het pesten zijn. Bizar is de verschijning in het berenvel, korte maar hevige geweldsexplosie in het hutje en de hinderlaag loopt niet zoals gepland maar is wel weer zwaar humor. Bridges laat zich weer van zijn sterkste kant zien wanneer hij dronken is en bijna niet te handhaven en de korte botsing met de bende is erg goed. Bijzonder die smerigheid en ranzigheid die Pepper uitstraalt en dan dat bendelid dat alleen maar beesten na doet. Het kan allemaal, maar vooral in een Coen film. Overigens twijfelachtig is hoe Cogburn onder dat dode paard uitkomt zonder hulp terwijl iedereen dood is en LaBoeuf bewusteloos.

De acteurs zijn het praktisch allen waard te noemen. Uiteraard Bridges in zijn element, maar Damon ook voor zijn doen prima bezig. Verder vallen vooral Barry Pepper en Brolin op maar Ed Corbin als de Bearman is ook het noemen wel waard. Dan Steinfeld nog even die ik na de film even op Google opzocht, zo! Die is aardig opgedroogd, amai!

True Grit is beduidend minder grappig dan The Big Lebowski of Fargo. Toch heeft de film qua achtergrond en verhaal meer te bieden vind ik persoonlijk. Vooral de achtergrond van het morsige wilde westen met verlopen karakters vind ik erg mooi gebracht. Het ziet er allemaal perfect uit en slaagt erg goed als sfeerschets. True Grit vermaakt, boeit, verbaasd en heeft ook de nodige spanning. Een nek aan nek race met No country for old men wat betreft de beste van de Coen's.

De Coen Brothers en ik; het is niet altijd een geslaagde combinatie. Ze hebben genoeg goeds gemaakt hoor, maar ik vind hun droge humor en ironische vertelstijl vele malen beter werken in hun misdaad-achtige films. In True Grit vind ik de humor, anachronismes, en de ironische/zichzelf vaak niet serieus nemende toon niet echt passend, of lijkt het zelfs aanwezig te zijn om een verder leeg geheel te verdoezelen. Het grootste deel van Buster Scruggs, een andere Coens-western, had daar ook mee te kampen vond ik. Neen, geef me dan maar het absurde Fargo of het cynisch duistere No Country for Old Men.

Sommige scènes zijn wel geslaagd en pakweg het hele laatste kwartier was nog wel leuk. Plus, over de acteurs valt niets in slechte zin te zeggen. Jeff Bridges zet een leuk typetje neer en Hailee Steinfeld doet dat ook goed, hoewel haar rol moeilijk serieus te nemen valt. Alleen Matt Damon is weer zo saai, vind dat maar een beperkte acteur.

2.5*

Zeer matige film. Hoog Pipi Langkous gehalte.

Mwoh.

Het was natuurlijk al behoorlijk vroeg duidelijk wie er nu echt true grit had, maar het verhaal kabbelde maar; bijzonder spannend werd het niet. Wel weer een mooi scala aan bijzondere figuren. Maar Bridges sprak de hele tijd als Wilbur Cobb uit Ren & Stimpy en daarom lastig serieus te nemen (ook al was dat niet echt de bedoeling).

Qua beeld allemaal erg mooi, maar de broertjes hadden misschien beter wat meer van het boek mogen afwijken.

Matt Damon wordt volledig van het toneel gespeeld. Heb al een aantal keren geprobeerd deze prent uit te zitten maar strandde telkens. Heb niet zoveel met het genre en niet al het werk van de Coen brothers is voor mij een succes te noemen. Aangezien tegenwoordig er echt gewoon niets meer uitkomt, zap ik door mijn voorraad films heen. Deze kwam op de proppen.

Veel gebabbel, heel veel gebabbel. Pietpraat tijdens een roadtrip dat een achtervolging duidde te zijn. Actie zit er bijna tot niet in, en dat is voor mij een gemis. Het dramatische steeds terugkomend irritant nummer begint al snel op de zenuwen te werken. 110 minuten is dan ook wel lang voor het mager verhaal, verschillende typetjes moeten dat gat opvullen. Ja, soms zat er best een grappig moment in en de meid en Bridges stelen de show, maar meer dan dat zat er voor mij dan ook n iet in.

Nee, ik had eerder al moeite met deze prent en nu ook. Niet mijn ding, vooruit 3**.

Pas bij de aftiteling zag ik waarom ik deze film had uitgekozen. Hij was van de Coen brothers dus. Nou ja, dan heb ik hem dus in ieder geval onbevooroordeeld bekeken. Ik hou helemaal niet zo van cowboyfilms. Deze gaat over een eigenwijs 14 jarig meisje dat op zoek gaat naar de moordenaar van haar vader. En daarvoor huurt ze twee premiejagers in. Luid pratend en af en toe wat schietend volgen ze het spoor van de moordenaar. Die uiteraard geen flauw idee heeft dat hij gevolgd wordt. En zo zitten er nog tal van andere ongeloofwaardigheden in. Verder loopt de film wel aardig en wordt er ook leuk, zij het nogal karikaturaal, geacteerd. Maar mijn ding zal het toch nooit worden.

Prima western met mooi camerawerk, mooie ruige landschappen en goeie acteerprestaties van allen, met name die van Hailee Steinfeld en Jeff Bridges. Ook de muzikale stijl was goed. Ik ga geen vergelijkingen doen met de originele versie, omdat ik deze nog niet gezien heb.Ik heb mij in ieder wel vermaakt met deze remake.

Buiten deze positieve punten vond ik hem uiteindelijk wel langdradig en soms wat saai, omdat ik mijn verwachtingen iets anders had ingesteld op wat meer actie. Ondanks de (voor mij, wat gemiste actie en spanning ) was dit wel een mooie film.

True Grit een film met een leuk verhaal wat wordt versterkt door een aantrekkelijke cast met mooie decors. Zeer vermakelijk wat we van de broers veelal gewend zijn.

Deze gisteren op de Belg nogmaals meegepakt en ik vind deze film bij elke kijkbeurt beter worden. Mooi rustig geschoten, fraaie dialogen en een fijne cast.

Het hoge tempo en de heerlijke rol van Bridges maken van True Grit een van de meest vermakelijke westerns die ik al gezien heb. Kogels én oneliners vliegen vlotjes over en weer. Alleen het laatste kwartier was er wat te veel aan. Alsof de Coen-boers er nog een ‘waardig’ eind aan wilden geven... Nergens voor nodig, omarm gewoon de karikatuur zoals in de eerste 90 minuten.

4*

Misschien kwam het doordat ik die avond wat afgeleid werd door die waterlek aan de wasmachine. Misschien omdat de sfeer aan het avondmaal triestig en pessimistisch was door de constante beelden van kapotgeschoten steden in Oekraïne. Of misschien gewoon omdat die dag te routineus verlopen was. Hoe dan ook ; ik vond True grit een goede film. Personages zaten goed, de dialogen om van te smullen, enkele (typisch Coen) surrealistische momenten zoals de man opgehangen in de lucht, humor, emotie en goed opgebouwd met verrassingen. Nochtans is er niet veel plot, gaat het verhaal ter plaatse trappelen (die lange scene waarin Mattie onderhandelt over de paarden) en er is de klassieke rode draad goed tegen slecht. Maar de wondermooie score van Carter Burwell geeft er een melancholische toets aan, de beelden van Roger Deakins zijn fantastisch (de sneeuw !!) waarin een magische glans aanwezig is (het einde met het redden van Mattie) en de setting Arkansas majestueus. Op het einde dan toch nog een commentaar over het Wilde Westen met de revolverhelden in een circus en met die venijnige opmerking van Mattie tegen de in stoel zittende cowboy. De outlaws van vroeger zijn nu entertainers maar respect is er niet. Het behoort niet tot de meesterwerken van Coen brothers daarom is het niet zo visueel inventief als The hudsucker proxy, niet zo grappig als Barton Fink en niet zo donker als No country for the old men. Maar zoek je een goede film dwz onderhoudend, intelligent en vakkundig gemaakt dan kan ik U True grit aanraden. Mocht U na het opvolgen van mijn tip dan toch nog tot een andere conclusie komen, bedenk dan : ik was die avond wel wat afgeleid door het waterlek aan de wasmachine, de sfeer aan het avondmaal was triestig en pessimistisch door de constante beelden van kapotgeschoten steden in Oekraïne en de dag was te routineus verlopen ....

De Coen Brothers zijn, zo bleek maar weer met deze film, geweldige schrijvers, maar de bloemrijke dialogen die bijna non-stop doorgaan zorgden er wel voor dat ik de film niet echt fijn vond wegkijken. Een beetje alsof je naar een toneelstuk zit te kijken met mensen die Shakespeare staan te declameren. Kwalitatief vast allemaal prima, maar ik vond het daardoor allemaal wat te afstandelijk blijven om echt geïnvesteerd te raken, ook door de wild west-setting waar ik niet bijster veel mee heb.

Dat neemt niet weg dat er zeker wel goede elementen in zitten, zoals uiteraard de rol van de jonge Hailee Steinfeld en natuurlijk Jeff Bridges. De film is ook prima geschoten met wat mooie hoogtepunten. En het eindigt best mooi, waardoor mijn gevoel op het einde op zich wel positief was, ook al deed alles daarvoor me eigenlijk weinig.

Het blijft toch opmerkelijk dat The Big Lebowski op 1 staat in mijn top 10 maar ik verder eigenlijk nog nooit een film van The Coen Brothers heb gezien die ik ook zo goed of leuk vond.

2,5*

Jaren geleden wel eens vaker stukken van deze film voorbij zien komen op tv, maar tot voor kort had ik hem nog nooit in zijn geheel gezien. Voordeel was dat ik wel grotendeels wist wat me te wachten stond en dat het positief zou zijn. True Grit draait voornamelijk om de verstandhouding tussen de personages van Jeff Bridges en Hailee Steinfeld. Beiden doen het gelukkig uitstekend en hebben een fijne chemie. Ze worden aangevuld door eveneens fijne rollen van o.a. Matt Damon en Josh Broslin. Humor, actie en spanning zitten er allemaal in en de film kijkt vlot weg. De Coens leveren hiermee een film af die weliswaar iets minder iconisch is dan Fargo of The Big Lebowski, maar True Grit mag er wat mij betreft zeker wezen.

3,5*

Vond het iets beter dan het origineel. Met name dat Mattie Ross hier echt een kind is, is een vooruitgang. Verder is de film niet meteen heel anders dan het origineel, tegen het einde wijkt het verhaal wat af. Beter geschoten met als mooi idee scenes in de sneeuw. Bridges is een heerlijke casting en speelt Damon helemaal weg,

Een Western die raakt door het speciale script maar ook de spelers geven extra charme aan deze Western. Als je beseft dat dit nog niet eens zo lang geleden speelde. Absoluut waard om deze film te kijken van mij.

Bijzonder vermakelijke film. Hoog tongue-in-cheek gehalte en zonder dat het pastische wordt. Dat laatste is nog wel eens aan de hand bij Coen-films. Weinig op aan te merken.