True Romance (1993)

You're so cool

Dit had net zo goed een Tarantino kunnen zijn. Eigenlijk is True Romance dat ook bijna, want alhoewel Tarantino de set van de film nooit bezocht, schreef hij wél het script. En dat zie je terug.

De dialogen zijn immers zo Tarantino-esk als ze maar zijn kunnen, waarbij de interactie tussen Hopper en Walken zich op eenzame hoogte bevindt. Ook het acteerwerk is uitstekend. Veel bekende namen, maar ze hebben allemaal een meerwaarde. Zelfs Pitt. Niet omdat 'ie nu zoveel uitvreet, maar puur omdat het bij z'n character past om stoned op een bank te liggen en verdwaasd om zich heen te kijken als de maffia binnenvalt

True Romance is daarnaast prettig gefilmd, heeft een fijne score (van Hans Zimmer, die je later niet meer zo snel bij dit soort films zou zien als componist) en blijft leuk om naar te kijken door de ironie, de snelle pacing en de algehele luchtige ondertoon. Regisseur Tony Scott gaf de film daarnaast qua cinematografie en sfeer een fijne twist mee, al deed True Romance me op dat vlak bij vlagen weer aan Lynch (Wild at Heart) denken. Het verhaal is helaas wel erg matig. Dat wordt alleen wat verhuld door het sterke script. Niet overal, want de dialogen gaan ook met pieken en dalen. Tel daarbij op dat de characters aan de oppervlakte blijven, en je krijgt een werkje waarin diepgang ver te zoeken is.

Heel erg is dat verder niet, al blijft een écht hoge score mede hierdoor buiten bereik.

3.5*

Met dank aan Teejey zijn top 10 even bekeken aangezien ik toch ook 6/10 films eruit ook erg goed vind. Enkel Requiem for a Dream vind ik maar niks en een stuk of 2-3 films heb ik nog nooit gezien.

Je merkt natuurlijk wel dat dit van de hand van Tarantino komt vooral dan in de ontmoeting tussen Walken en Hopper, maar ook de confrontatie tussen Slater en Drexl (Oldman) is fenomenaal. Wat een heerlijke figuur die Drexl maar ook Slater is erg "cool" . Ook het einde is erg kenmerkend voor Tarantino. True Romance is eigenlijk een film met best grote namen waarin ook een kleine rol is weggelegd voor Brad Pitt die een geinige Floyd neerzet. Het acteerwerk is echt top en de zwoele sfeer zit er ook goed in, al zie ik er nu wel geen 4.5* of 5* in.

Het is niet meteen het beste werk dat Tarantino geschreven heeft maar als ik het vergelijk met een Wild At Heart die tbouwh hierboven aanhaalt is dit voor mij toch een veel betere film. Ook Wild At Heart heeft zijn momenten maar kent vele, langdradige tussenstukken en dialogen. Bovendien vind ik Patricia Arquette veel fijner om naar te kijken dan Laura Dern.

Leuk dat ik als inspiratie heb gediend, top-10's zijn voor mij ook vaak een bron hiervoor. Na 3/4 jaar durf ik True Romance nog steeds niet een 2e kijkbeurt te geven. In gedachten vind ik hem zo abnormaal briljant dat het haast wel tegen moet vallen. Volgens mij is dit de 1e keer dat ik me op MM uit laat over mijn #1, best bijzonder.

Teejey Niemand verplicht je om het te gaan herzien natuurlijk. Al denk ik niet dat je smaak plots 180 graden gedraaid zal zijn t.o.v. 3/4 jaar geleden.
Je kan uiteraard ook gewoon vasthouden aan de gedachte dat dit de briljantste film is die je ooit gezien hebt

Hahah, dat is idd een dilemma. Stel dat de film echt zo goed is als ik herinner, dan kan ik hem nog wel 100 keer kijken met evenveel kijkplezier. Aan de andere kant heb ik ook ervaren hoe een in herinnering geniale film ineens best tegenvalt bij een nieuwe kijkbeurt, had ik bij Se7en bijvoorbeeld... Maar voor True Romance komt die kijkbeurt zeker in 2017 nog!

Geweldige film . Een van mijn favorieten

“If there's one thing this last week has taught me, it's better to have a gun and not need it than to need a gun and not have it.”

Geweldige film. Het is duidelijk dat het script geschreven is door Quentin Tarantino. Scherpe dialogen, excessief geweld, absurde humor, kluchtige verhaallijnen en zijn liefde voor oude b-films, het komt allemaal naar voren in True Romance. Met Tony Scott die er als regisseur ook goed mee overweg kan. Clarence en Alabama zijn het romantische koppel uit de jaren 90 en Slater en Arquette zijn fantastisch samen. Vooral Arquette maakt indruk (vooral in een specifieke scene met Gandolfini).

Oldman springt eruit in de bijrollen als geflipte gangster met rastahaar, en de scene tussen Hopper en Walken mag met recht legendarisch worden genoemd. Hopper speelt nog het normaalste personage in de film. Dan weet je gelijk wat voor film True Romance is. Cocaïne, gangsters, politie en het ultieme liefdeskoppel, alles komt samen in de laatste over the top actiescene in een hotel. Ik had niet anders verwacht van Tarantino. De muziek van Hans Zimmer mag ook niet onvermeld blijven. Soms ontzettend cheesy, maar het werkt wel.

Fantastische film dus vanavond tijd voor een herziening. Misschien interessant, Rae's restaurant is een bestaand restaurant in L.A en word wel vaker als locatie voor films e.d gebruikt.

Rae’s Restaurant | IAMNOTASTALKER

Een tijdje terug hier een hapje gegeten. Voor mij een beetje magisch ..

Wat ben ik blij dat ik deze film op de kop heb kunnen tikken voor een peulschil, en op Blu-ray dan nog.
Ondertussen meer dan 10 jaar geleden dat ik hem had gezien, maar het blijft een prachtfilm.
Met een topcast !!

Geweldige film!Je kan duidelijk zien dat Tarantino hier aan mee heeft gewerkt.Van begin tot eind een zeer vermakeleijke film met de typische Tarantino humor.

Na meerdere jaren werd het weer tijd voor in herinnering het grootste meesterwerk ooit. Destijds was ik fuc-king weggeblazen door de warme feelgood sfeer van True Romance en sindsdien is het altijd m'n nummer 1 geweest.

De opening zorgde gelijk voor kippenvel. Wat blijft die score vrolijker dan vrolijk. De hele soundtrack is natuurlijk erg sterk en effectief gebruikt, ook bij de dramatische kant van de film.

Clarence is super cool gebleven en Alabama is nog steeds een enorm dotje. Maar de tering, wat was die (scène met) Draxl weer puur goud zeg, echt meesterlijk.

En dan heb je nog Christopher Walken's en Dennis Hopper's legendarische conversatie, genieten! Schijnt erg Tarantino te zijn, maar in geen film van hem zoiets geniaals ontdekt tot zover. Gandolfini ('s scène) is ook gruwelijk.

Ik had niet op meer mogen hopen. Anders had ik dit nooit meer moeten gaan kijken maar dat is onmogelijk. Echt fantastisch vermaak, enorm stijlvol, vol met humor. Misschien net zonder dat WAUW gevoel bij de kennismaking wat helaas logisch is.

Is het nog steeds de beste film die ik ooit zag? Ik ben bang van niet. Er zijn maximaal een handvol films net wat verfijnder gok ik. Aan de andere kant geen idee welke film nummer 1 verdient, ook puur omdat dit nog steeds het warme meesterwerk is waar ik op hoopte.

Knaller.

Ik ben dichtbij alle Tarantinofilms gezien te hebben, ook al schreef hij enkel dit verhaal. Moet alleen nog Four Rooms en The Hateful Eight zien nu. Deze film, door zijn scenario, stond ook nog op mijn lijst. Maar goed, de film.

Arquette trekt je helemaal mee met haar snoezige stem, en Slater komt leuk over als een amateuristische maar toch briljante crimineel. Scene met Hopper en Walken was ook een echte Tarantino.
en zitten er ook nog een hoop kogels en misdaad in voor het vermaak.

Sommige scenes zoals het einde waren lekker hard en ik heb erg genoten hiervan. Oldman is trouwens ook leuk, jammer dat hij ook snel weer verdwijnt. Echt een aanrader!

Heerlijke film.
begint wat traag, maar dan komt deze volledig op gang.
Soms wat over de top, maar dat is echt niet wat de film minder maakt.
4.0 ****

Persoonlijk is dit toch wel 1 van mijn favoriete films. Vooral dat stukje met de chesterfield sigaret blijft geweldig.

True Romance heeft het gewoon. De film bevat van die enorme uitspattingen die je nooit meer vergeet. Verschillende dialogen zijn ook zeer memorabel en het mooiste is dat het vol zit met geweldige figuren. Het liefdeskoppel heeft het onderling prima naar hun zin, maar met de omgeving loopt niet alles op rolletjes. Een ambitieus plan met haken en ogen moet de toekomst veilig stellen, maar dat loopt natuurlijk anders. De film vliegt alle kant uit en blijft maar komen met van die vage karakters en uitbundige scenes. Heerlijk!

Film waar ik tot mijn verbazing nog niet op had gestemd. Vroeger vond ik dit echt een topfilm, nu is het op sommige punten iets gedateerd maar nog steeds vermakelijk, met opvallend veel bekende namen onder de cast. De scène waar True Romance altijd om herinnerd zal worden is natuurlijk de beruchte 'Sicilian speech', waarin Hopper en Walken excelleren, maar ook Gary Oldman casten als een wigger is een tamelijk geniale zet geweest. Ook de scenes in LA zijn leuk, met o.a. een grappige bijrol van Pitt en een mooi heterdaadje van Balki. Beetje jammer van de matige muziek, met die kabbelende marimba-klanken en een enkel fout rocknummer.

Sinds lange lange tijd weer eens gezien en toch met hoge verwachtingen aan begonnen gezien de hoge waarderingen en best wel bekende en grote cast. Maar toch blijkt de film de eerste helft niet echt de verwachtingen in te lossen, het kabbelt maar wat voort en mijn grootste irritatie is toch Slater denk ik. Over het algemeen speelt hij de sleezball van de film, de creep, de smeerlap, en dat heeft hij meestal wel in de vingers. Maar deze rol, ik zie het niet in hem de wat sullige gewone jongen die het maar allemaal overkomt. Arquette vind ik wel weer overtuigend, you've got to love here, perfect uitgezocht bij de rol. En Oldman komt helaas te kort in beeld, maar dit zet die paar takes anders een flinke bad guy neer, jammer dat het niet langer was.

Vraagje: meer mensen die bij het zien van het karakter van Oldman aan Franco in Springbreakers moesten denken? Alien een beetje geïnspireerd op Drexl?

Anyway, de anekdote waarmee Hopper zijn eigen dood verspoedigd is hilarisch, zo ook Walken in zijn rol. Jammer dat die ook niet langer in beeld is. Sizemore in zijn gebruikelijke doen, Gandolfini is trouwens ook prima. De opbouw richting de finale ook prima en de finale zelf natuurlijk ook. Prima actie, mooi sluitend einde, lekker gek maar wel leuk. Al met al een prima film met maffe karakters, dwaze dialogen en een nog gekkere verhaallijn, het enige minpunt wanneer de film in die zin inboet is wanneer Slater in beeld komt. Desalniettemin erg vermakelijk vooral de tweede helft van de film.

Absoluut niet QT's beste.

Een film met veel typetjes, wat lomp geweld en waarin zeker 100 keer "fuck" wordt geroepen, zoniet meer, zo'n film is het. De dialogen komen duidelijk van Tarantino af, veel fysiek en verbaal geweld, maar ditmaal weinig humor, tenminste weinig van het humor waar ik om kan lachen. De tijd dat ik "fuck" roepen stoer en geinig vond ligt toch al ver achter me. Vind het een van de mindere films waaraan hij heeft meegewerkt. Het script is mager en onevenwichtig, op momenten valt de film nog te genieten en daarna zakt het enorm in elkaar. Niet bepaald geslaagd als je het mij vraagt. Vond het maar saai, oninteressant en langdradig. Met goed camerawerk waren de geweldscenes nog te redden geweest, maar helaas, de cameraman, de regisseur en de scriptschrijver stonden allen op de automatische piloot toen ze deze film maakten. 1,5*

Een goed verhaal, goede actie, mooie beelden en goed acteerwerk. Echter vind ik het toch wel een minpunt dat Tarantino het script heeft geschreven, veel te veel stoere praatjes en fucks komen er voorbij. Christian Slater met zijn gedrag en stemmetje is ook best irritant. Ook nog wel een minpunt is dat veel dingen extreem ongeloofwaardig zijn, van acteerwerk tot keuzes die door personen worden gemaakt. Gary Oldman zijn stem is amper te herkennen, leuke rol ook van hem! Dennis Hopper doet het ook prima. Helaas is Christopher Walken maar een paar minuten in beeld, en Val Kilmer heb ik niet eens gezien! Misschien zag hij er vroeger anders uit? Uiteindelijk vind ik Brad Pitt nog wel de leukste rol hebben. Verder heb ik niet zo veel gelachen bij deze film. De enige scène waarbij ik hardop moest lachen was toen Elliot helemaal onder de coke zo, hello tegen die politieagent zei. De soundtrack is ook goed en het heeft allemaal een mooi zomers sfeertje. Ook een vette climax, alleen jammer genoeg niet zo groots als ik had verwacht.

leuke film vette sound

Ongeloofwaardig vanaf de gewelddadige scène in de hotelkamer halverwege. Jammer, want de eerste helft boeide me zeker wel.

Val Kilmer speelt Elvis ( google maar om te weten te komen wie dat is ) en is alleen deels in de spiegel te zien... geen gezicht! ).

Deze film komen we hopelijk nog tegen in de Top 1000 van 2019; in 2017 stond deze op 381. Bij mij toen op 24 maar inmiddels gestegen naar nr 17!

A oke, ik heb hem btw ook in mijn top 250 staan?.

In theorie interessant door de cast en de medewerking van QT. In de praktische uitvoering schreeuwerig en vol met foute typetjes. Ronduit vervelend.

En dan heb je nog Christopher Walken's en Dennis Hopper's legendarische conversatie

Hoe dikwijls heb ik die paar minuten film al niet teruggespoeld, echt geweldig.
Alleen vrees ik dat je in deze tijden er niet meer mee wegkomt als je dit in je film stopt.

True Romance is er zo eentje die al jaren tussen de mazen van het net is geglipt. Dit weekend kwam het eindelijk van. Script van Tarantino, het is er duidelijk aan te zien. Stuk voor stuk geweldige kleurrijke personages die er ieder voor zich uitspringen en bijblijven als iconisch op zichzelf staand karakter. Misschien uitgezonderd Brad Pitt dan, want buiten wat geblow voegde die werkelijk bitter weinig toe aan het verhaal. De typetjes, de dialogen, het script, humor en de actiemomenten zijn zowat eigen aan Tarantino. Geweldig entertainment dus allemaal als je ervan houdt. Mooi van Scott om dit visueel zo in beeld te brengen.Hij slaagt erin de overload aan prikkels overzichtelijk weer te geven.

Hopper vond ik geweldig en de scène met Walken is het beste van de film. De film staat bol van de absurditeit zonder de grens te overschrijden. Het einde is een climax waarbij al het explosieve van de rest van de film bij elkaar komt. Fijne soundtrack ook die nu al 48 uur door mijn hoofd dwarrelt...

Arquette is heerlijk als het coolste filmblondje ooit, de Walker-Hopper dialoog is inderdaad sterk, en verder ligt het tempo zo hoog dat het onmogelijk is je te vervelen. Maar de shoot-out trekt op niks, werkelijk. Gelukkig een happy end zoals het hoort in een dergelijke film, toch een halve parodie, en een ieder die vindt dat Clarence had moeten sterven neemt True Romance veel te serieus.

“Ya know, I read a lot. Especially about things... about history. I find that shit fascinating. Here's a fact I don't know whether you know or not. Sicilians were spawned by niggers.”

Echt een prachtige film deze Actie/Misdaad die vanaf het begin al wel erg vermakelijk was. De film lekt met het kwijlende verhaal van Tarantino en het komt eigenlijk overal wel voorbij. De actiescènes die net wat extremer zijn dan de rest van de films, met wat meer bloed en je ziet gewoon soms wat meer. De over-de-top karakters die constant en overal elke keer aanwezig zijn, neem bijvoorbeeld nu de mooie charmante Alabama is daar toch wel één van. Een knappe dame, echt ik vond haar erg mooi en haar rol is erg over-de-top, constant aanwezig en lekker abstract. Ook Clarence had er wel een handje van, die was ook vaak aanwezig en soms erg vaag en Gary Oldman als Drexl had er ook een handje van. Maar dat is Tarantino, en deze film blijft in zijn kracht en waarde door wederom Tarantino die hier erg aanwezig was.

De film heeft constant erg leuke scenes en dat wist me over het algemeen vaak te vermaken. Het vetste van deze hele film vond ik zelf de speech van Hopper die de rol van Clifford Worley vertolkt. Buiten de fantastische speech om, die oprecht interessant was om te volgen spatten de vonken ook van de acteerkunsten af van Hopper maar ook van Christopher Walken die de rol van ‘Don’ Vincenzo vertolkt. Hopper zag er waanzinnig uit en deed dit prachtig, ik denk zelf dat dit wel het hoogtepunt van de film was samen met het einde.

Ik heb het één en andere al verteld over de acteurs dus daar wil ik het liefste kort om zijn. Christian Slater had een leuke rol van Clarence Worley en samen met Patricia Arquette die de rol van Alabama Whitman vertolkt zijn ze een leuk acteerkoppel die erg leuk op elkaar ingespeeld zijn. De film loopt erg te pronken met Val Kilmer die maar een Schamelijk rol had in deze film, en volgens mij maar twee keer voorbij kwam en we zagen zijn gezicht ook nog niet volledig. Ook Brad Pitt heeft een zeer kleine rol en zelfs Samuel L. Jackson had een rol, die heb ik nergens gezien maar ik heb vast niet zitten opletten. Voor de rest is de cast leuk, geen bijzonderheden.

Het verhaal was wel leuk, maar nergens super bijzonder te noemen. Clarence is een wat introverte jonge die graag zijn verjaardag in de bioscoop viert, het liefst met kung-fu films. Wanneer hij lekker zit te genieten komt de dame ‘Alabama’ hem gezelschap houden en overtuigd hem van de zelfde interesses. Wanneer de twee het bed delen blijkt Alabama een callgirl te zijn, of ook wel een soort escorte. De twee raken als nog verliefd op elkaar en Clarence besluit haar pooier Drexl uit te schakelen en vermoord de beste man. Hij steelt daarna onbedoelt de koffer met cocaïne erin waarvan hij dacht dat het de kleren van Alabama waren. De twee slaan op de vlucht richting L.A. waar ze de coke proberen te verkopen aan een filmproducer. Onder tussen zit een Italiaanse familie achter de twee aan om de coke terug te halen onder leiding van Vincenzo. De twee worden bedreigt maar knokken zich er een weg door, en vluchtten daarna met z’n tweeën naar het buitenland.

Het begin is een beetje twijfelachtig en niet in de stijl van de rest van de film. Het is erg lief en vooral rustig. Maar namate dat de hoofdpersonages elkaar meer leren kennen hoe gekker de film word. Het is niet het beste werk van o.a. Quentin maar ‘True Romance’ behoord tot de hoge klasse. Een unieke en leuke film, met zijn eigen kaartje en typisch Tarantino’s.

4.0*

Ik vond het een beetje een verwarrende film. Daarnaast ging het wel om er naar te kijken. Maar kon ik niet helemaal mijn concentratie er bij houden.

Super fantastische en overheerlijke film. Op en top Tarantino; je zou het niet eens zeggen dat hij niet in de regiestoel zat. Tony Scott leverde hier echt topwerk af. De film zit ook vol memorabele scènes en raast als een sneltrein voorbij, met dank aan een hemelse cast : Gary Oldman is op zijn best als schurk, Pinchot is hilarisch als de lullige Elliot, evenals Brad Pitt als de stoned junkie. Slater was niet echt ideaal gecast voor de hoofdrol maar zijn duo met de snoezige Arquette zit goed. De wilde romantiek en passie à la Bonnie&Clyde zou je kunnen stellen. Living on the edge.

Ik heb niks negatiefs aan te merken op deze film, waarvan ik een speciale editie in bezit heb (zwarte cover met een zilveren cupido op, die een hart draagt met de namen "Clarence" en "Alabama" erin). Waarom geen 5* dan? Een persoonlijke frustratie : ik vond het gewoon jammer dat Christopher Walken niet meer terugkeerde op het einde om deel te nemen aan de mexican shootout.

Die speciale editie heb ik ook ( Director´s Cut )! Een terugkeer van Christopher Walken op zich was misschien leuk geweest maar aan welke kant dan?

Na zijn militaire loopbaan bij de politie gegaan ( past het beste denk ik bij zijn personage )… of als crimineel?! Mooiste was misschien geweest als adviseur van Lee Donowitz die zich nog steeds staande weet te houden tijdens een mexican shootout.

Nog steeds aan de kant van de gangsters. Ik had graag gezien dat hij op het einde nog betrokken was bij de jacht op Clarence met inbegrip van de shootout . Hij heeft een hatelijke zelfverzekerdheid; die wil je gewoon zien neergaan