Three Billboards Outside Ebbing, Missouri (2017)

De kracht van deze film zit in de personages, stuk voor stuk geblutste karakters. In het begin denk je nog dat het een helder wraakverhaal zal worden over goed tegen kwaad, maar al snel verwatert die scheidingslijn en groeit er begrip voor het handelen van elk personage. Dat de film geen echte ontknoping heeft, vond ik zelfs bijdragen tot de sterkte van het verhaal. Lang geleden dat ik bij een film zo'n spijt had dat de aftiteling begon te lopen, had best nog een tijdje willen meeleven met deze figuren.

Film met een echt sterk verhaal. Vrij grauw, maar is sterkte van film. Prachtig geacteerd. Snap wel de Oscarnominaties en de effectieve award voor beste actrice. Is nu wel geen film die mij van mijn sokkel blaast, maar wel origineel. Blij dat ik hem heb gezien.

Ik bleef met een kater zitten! Tot een half uur voor het einde van de film is het een topfilm!! Maar vanaf de brand in het bureau (wat ongeloofwaardig!) gaat het naar een bedenkelijk niveau. Het einde was ook waardeloos.

Nogmaals gezien en dit is gewoon echt een SUPER film. Wat een scherpe dialogen. Wat een venijnige sfeer. Wat een sarcastische humor. Héérlijk gewoon. Een film die ver boven het niveau stijgt.

Prachtige film.

Gezien op een filmfestival.

Wil hem beslist nog eens zien.

Schitterende film!Punt!

Echt mensen. Geen karikaturen. Goed gespeeld.

Een film die nu eens niet voorspelbaar eindigt, hoewel het kruisen van paden wel eens kunstmatig overkwam. Waar niks kunstmatigs aan was, was het puike acteerwerk. Overigens een film die pre-Trump ademt. Missouri is één van de zuidelijke staten waar veel onverdraagzaamheid heerst.

wat een goeie film

wat een goeie cast

en wat een sfeer

en een onverwacht einde

geweldig acteerwerk

ik vind het een topper

Sterk. Ondanks deprimerende wordt de boodschap wel duidelijk gebracht (door personage van Harrelson) en die mag dan toch iets optimistisch hebben.

Ik snap de hoge rating niet zo. Redelijk doorsnee filmpje met een aantal cringe momenten van die 19- jarige vriendin.

Mooie film met een zeer sterke cast.

Jammer dat de zwarte komedie erin verwerkt bij mij niet paste in deze drama/ thriller.

Vooral de teksten van het nieuwe 19 jarige vriendinnetje van Mildred's ex waren vreselijk en paste niet bij de soms pittige scenes.

Ik heb niet vaak moeite met een plotseling of open einde maar in deze film vond ik het niet zo geslaagd. Terwijl ik het tot aan dat moment een vrij goede film vond. Bij vlagen ook bijzonder geestig. Meh.

Kan me wel vinden in de laatste twee posts, al vind ik het komische element wel sterk. Hoe dan ook, is het wel een aanrader vanwege de eigenaardigheid die me wel bevalt. Mist net een beetje mysterie en bevat dan wel weer de humor/ mooie karakters!

graag gezien zeker en vast en de grootste troef is het mooie evenwicht tussen humor en drama waarin net de val van karikatuur vermeden wordt. Maar toch blijf ik een beetje op mijn honger zitten. De film vertelt immer weinig ondanks het brede palet dat wordt aangereikt. Racisme, corruptie, milieu schets, rouwverwerking, sociale controle. Nergens wordt er dieper op ingegaan want het gaat slechts over 1 thema : de moraal van het verhaal dat woede en haat escaleert in nog dieper woede en haat. Of zoals het een personage letterlijk zegt in de film : woede wekt woede op. Het personage van Dormand zit immers vol woede (bv de scene op school waar iemand een blik naar hun auto werpt) door het drama, het personage van Rockwell zit vol haat door opvoeding. Beide personages volgen de rechte lijn van wraak en reactie tot ze beiden beseffen (de ene door de bekentenis van haar ex man, de andere door de brief van zijn chief) dat hun acties onschuldigen kwetsen. Zo komen beide personages tot elkaar, ze vinden elkaar en op het einde zijn ze bekeerd. Ze gaan immers niet die man vermoorden, tijdens de rit komen ze tot inkeer. Niks mis met een moraal maar het is wel het enige dat de film vertelt ondanks de vele onderwerpen. Er rest enkel dan nog de plot. Een verhaal (maar een zeer sterk verhaal - vakkundig geschreven) over een vrouw dat het gevecht aangaat met de lokale autoriteiten waarin zeer sterke dramatische momenten de film met gemak naar onderhoudende cinema voeren.

Prima film die wel wat dik is aangezet en wellicht wat overdreven karikaturaal is.

Goed geacteerd, rouw, fris en verrassend

Goed.

Frances McDormand draagt de film als vranke moeder van een vermoorde dochter. Ze is evenwel goed omringd door een hoop bekende namen, waarvan vooral Woody Harrelson goed uit de hoek komt. Sam Rockwell vind ik ietsje minder, al kan dat ook wel liggen aan z'n personage.

Verder doet de film bij momenten nogal zwartkomisch aan, al is het soms ook wat karikaturaal. Ik ben ook niet zeker wat te vinden van de keuze van Martin McDonagh om een heleboel personages te volgen. Soms lijkt de film immers wat lijn te missen, zowel in toon als in verhaal.

Het einde is daar eigenlijk wel een goed voorbeeld van: dan draait men een aantal keren toertjes rond de reeds aan bod gekomen moraallessen. Geen idee wat daar van te vinden, maar hoe dan ook staat dat rechtlijnigheid in de weg. Blijft voor mij een goede film over, die vooral goed is door de verschillende verhaaltjes op zich. Als het als geheel beter klopte, had er wellicht nog een iets hogere score ingezeten.

3,5

Top film met prima acteurs.

Lekker Amerikaans. Ik heb genoten.

Zware maar erg boeiende film. Eigenlijk zijn er twee verhaallijnen, die van de moeder en die van de sheriff. Beide verhaallijnen zijn interessant, daarom vind ik het een erg sterke film. Juist door beide kanten te benadrukken wordt de film echt boeiend, het gaat om echte mensen met hun tekortkomingen, frustratie's, angsten, daden etc.. De bijrollen zijn ook erg interessant, ze zorgen voor meer verdieping.

Meesterwerk

Wat zijn Frances Mcdormand en Sam Rockwell toch toppers. Ook Woody Harrelson komt hier ook geweldig over. Zo worden ze niet vaak gemaakt

Als je ook bad Woody wilt zien kan ik je zeker Out of the Furnace (Film, 2013) aanbevelen.. en dat begint al in de 1e scene!

Ik heb altijd een beetje mijn twijfel bij Oscar-winnende films, want vaak wordt er iets bewierookt waar ik gemiddeld gezien niet zo blij van wordt. Idem voor een affiche met grote namen. Bij deze film begrijp ik de waardering zeker.
Het verhaal, de sfeersetting en vooral de karakters en bijbehorende acteerwerk zijn erg goed en pakkend. Het is een drama, maar het verstikt niet en gaat niet -zoals de Amerikanen dat kunnen- over de top. Het grauwe sfeertje is fijn en de bijtende, soms bijna flauwe humor passend en een zeer welkome toevoeging niet te verstranden in een typische USA-tearjerker. Sterk punt zijn de verschuivingen in sympathie die je voor alle hoofdrolspelers hebt. Ook heel fijn dat de zaak niet opgelost wordt, daar was ik even bang voor, dus zeker een pluspunt dat dat niet gebeurd (en ook wat on-Amerikaans).
Wat dan wél weer 'typisch' is, is dat de 'vervelende agent' haar uiteindelijk toch helpt. Tempootje had ook iets hoger gemogen, maar an sich niet heel gestoord. Prima prent.

Edit: ik zie nu pas dat de regisseur dezelfde is als die van In Bruges en Seven Psychopaths, twee van mijn favoriete films als het om eigenaardige humor gaat; dat verklaart die toevoeging én dat het on-Amerikaanse aanvoelt dus goed...

Prachtige film, heerlijk sarcastische humor. Prachtige rol van McDormand als Mildred, maar ook de anderen waren prima op dreef. Op een of andere manier moest ik steeds aan Farao denken, waarschijnlijk ook door de onderkoelde humor, mooie cinematografie en prima soundtrack. 4☆

Lucas Hedges, die zoon Robbie speelt, zag ik ook in Manchester by the Sea.

Wilde hem toch even aanhalen, omdat ik hem zo mooi de gekwelde tiener vindt spelen.

Ben ik er toch weer ingestonken. Ik wist na 'In Bruges' ongeveer wat ik kon verwachten met McDunno, maar ik heb me laten overhalen door de cast en het verhaal dat misschien toch wat serieuzer zou (kunnen) zijn én de talrijke positieve reacties.

Maar kritiek was er ook al, zag ik nu pas, op de eerste pagina's hier (de rest heb ik dan niet meer bekeken).

Ik vind het een grote flop, op de fotografie, het acteerwerk en de soundtrack na.

Een mislukte mix van drama en zwarte komedie, bij gebrek aan een betere omschrijving.

1,5*.

Acteerwerk en verhaal was top...maar mis ik nou een einde???

Heerlijke humor, geweldige acteurs. Echt een top film, bij de aftiteling had ik pas door dat het van de hand van de regisseur van In Bruges was (nog zo’n parel).

Eens!

Een film waarin alles net even wat anders gaat dan ik aannam op basis van de titel, waarvan ik verwachtte dat die de hele plot wel zo ongeveer zou vertellen. Maar de personages hebben allemaal hun eigen verhaal, met meer diepte dan gedacht en meer ruimte om hun eigen gezicht(en) te laten zien – zelfs de oorspronkelijk min of meer als "comic relief" gebrachte "midget" krijgt z'n eigen moment. Oog om oog totdat het te ver gaat. Sommige momenten gingen een beetje over de rand van het geloofwaardige (Dixon die niet vervolgd wordt voor het feit dat hij Welby uit het raam gooit, Mildred die het politiebureau in vlam zet), maar op de een of andere manier komt de film er mee weg. En McDormand is zeker niet alleen maar aardig, zoals ik (ook weer op voorhand) dacht – fijne monoloog tegen die priester, en wat ze bij de tandarts doet moet ik ook maar eens onthouden. (Wel hilarisch dat ze daarna ontkent dat ze bij hem in de stoel heeft gezeten terwijl haar mond nog uitzakt van de verdoving!)

Een tergend traag tempo, ongeloofwaardige dialogen en een open einde...

Het zal wel allemaal heel diepzinnig bedoeld zijn, maar ik ben blij dat ik dit niet in de bioscoop heb hoeven doormaken.