Bohemian Rhapsody (2018)

Goed acteerwerk, overtuigende Malek. Verbazingwekkend levensverhaal. Genoten!

Verbazingwekkend? Waarom?

Ik denk dat de meeste mensen, ook niet-Queen fans, wel weten van de grote lijnen in hun carrière en het leven van Freddie. Wat verbaasde of verraste jou? In positieve zin trouwens, neem ik aan

De biopic is een genre dat me maar matig bevalt maar waar Hollywood geen genoeg van lijkt te krijgen, zie ook de vele prijzen die ze vaak winnen. Ik vind biopics, en dan met name die over vrij recente gebeurtenissen/ personen gaan, meestal saai kijkvoer, omdat het vaak een keurige opsomming is van wat belangrijke gebeurtenissen, wat oppervlakkig verteld, niet altijd gehinderd door feiten. Bohemian Rhapsody is wat dat betreft een vrij typische biopic.

Daarnaast vond ik Malek (die ik van naam wel kende maar nu pas voor het eerst zag acteren) absoluut niet overtuigend. Hij lijkt ten eerste totaal niet op Freddie Mercury, maar ook met zijn maniertjes en geaffecteerde praten vond ik hem eerder een parodie op de zanger. May en Deacon waren wel vrij spot on, in ieder geval uiterlijk. De film moet het verder vooral hebben van de muziek en optredens, maar als niet al te grote Queen-fan vond ik daar ook niet al te veel aan, al vond ik de zang van de nep-Mercury wel goed lijken. Maar hoe heeft Malek die Oscar weten binnen te slepen...?

Wat ik er over gelezen heb, is dat May en Taylor een positieve ‘uplifting’ film wilden (laten) maken waar mensen blij de bioscoop van zouden verlaten. Eentje voor het hele gezin.

En laten we wel wezen, deze ‘artistieke’ keuze past ook prima in lijn met het latere Queen werk (I want to break free, Friends will be friends, Headlong, Invisible Man, etc.) dat ook enorm slap en cheesy was. Gericht op een zo groot mogelijk en breed publiek.

De eigenheid die Queen kenmerkte in de periode die de film beslaat was daarna compleet verloren. Het werd een geoliede popformule met nietszeggende hitjes. Dus, vreemd is het niet.

Bron: Bohemian Rhapsody: An Epic Band, A Gay Rock Icon And The Most Conservative Movie There Is - VIX

Eigenlijk wilden ze dus een film maken die past bij de periode van Queen die na de gebeurtenissen in de film plaatsvond, of toch grotendeels daarna. Dan hadden ze beter een film over de laatste 6 jaar van Queen kunnen maken.

"Nietszeggend" gaat me iets te ver, maar hun beginperiode was qua nummers verreweg het interessantst, dat ben ik met je eens.

Heerlijke Film voor de niet Queen fan, zoals ik dat gedeeltelijk ook ben. Ben op de hoogte van de nummers, en sommige vind ik fantastisch en sommige te bombastisch. Maar had steeds tijdens het kijken van:klopt dat wel? En ik begrijp dat vele grove fouten in deze biopic zaten via dit forum. Dus deze biopic is een 'Disney' versie van het echte Queen leven. Maar goed, de kracht van de film is de muziek, en word goed verwerkt in de film.

Een Disney versie Ja, dat zeg je goed!

Gefeliciteerd A&L met deze bijzondere mijlpaal.

Box Office: ‘Bohemian Rhapsody’ Surpasses $900 Million Worldwide – Variety

Bedenk me net dat de titel nu in handen van Disney is. Verwacht nu wel een deel 2 & 3 en diverse spin-off’s. Via Queen kun je zo bij Bowie (Deel 1 noemen we Ziggy Stardust, Deel 2 The Thin White Duke, Deel 3 Let’s Dance) uitkomen of George Michael (Titel: Careless Whisper, hij is natuurlijk geen homo, hooguit beetje bi), Guns ‘n Roses (Apetite for Destruction)....

De basic story en de fanbase is er al, dus je hoeft enkel wat drama te verzinnen. En natuurlijk afsluiten met een half uur durende recreatie van een episch optreden.

En de productiekosten liggen aanmerkelijk lager dan bij al die cgi spektakels.

Ik zou het wel weten als CEO....

Gisteravond gezien en zowel onder de indruk als bijzonder vermaakt. Ik vraag me echter wel af wat nu precies de bedoeling was van de film en wat voor publiek er precies gepoogd mee werd aan te spreken.

Het is een bijzonder leuke film ten eerste al omdat het een feest der herkenning is. Als muziekfanaat en verzamelaar is het horen van al die muziek gewoon erg vermakelijk en zet het aan tot het opnieuw luisteren van die muziek. Dan is de introductie met de band en het ontstaan van Queen leuk om te zien. Kleine dingetje kloppen niet, Stafford was gewoon nog bij de band toen Freddie zich al aansloot en Deacon kwam pas een jaar later in beeld, maar what the hell….een grotere oepsie is dat ze Queen op tournee laten zien, voordat ze A night at the opera nog moeten maken, terwijl ze wel Fatt bottemd girls spelen terwijl dat nummer toch pas op een album gerealsed is in 1978. Dat kan helemaal niet want Bohemian Rhapsody werd in 1975 geschreven. Iemand enig idee hoe dat kan of waarom de regisseur daarvoor gekozen heeft? Erg grote fout en wellicht dat ze het met een reden gedaan hebben....
Goed op die details na komen ze er mee weg. Het tijdsbeeld is mooi, de muziek klopt uiteraard, de acteurs op de toppen van hun kunnen, hoe hebben ze die mannen er toch bij gezocht? Goed gedaan, ze lijken echt. Live-Aid ziet er gewoon geweldig uit, vooral ook de clip van I want to break free, daar moet ik toch even met de ogen knipperen om me er van te verzekeren dat dit niet de echte clip is. Op basis van al het vorige genoemde krijgt de film zonder problemen van mij vier sterren.

Maar toch een puntje van kritiek en jammer dat er niet meer gedaan wordt met het volgende waardoor de film wat mij betreft viereneenhalve ster net mist. Ik vind de film wat te braaf. Pas halverwege als Freddy een contract heeft getekend om solo te gaan, komen er wat irritaties naar voren, neigt het wat naar ruzie en komt Freddie toch wel een beetje arrogant en verwaand over. Wat dan volgt zijn de net wat te subtiele beelden die toespelen richting het turbulente privéleven en zijn periode in Munchen. De drank en drugsproblemen, maar ook de twijfel en angst rond zijn seksuele geaardheid en zijn angst om alleen te zijn. De grote entertainer had graag mensen om zich heen en vooral in Munchen moet dat ontaard zijn in buitensporige feestjes, complete orgies, losbandige seksueel gedrag met wie er maar voor in was en veel drank en drugs. Een overduidelijke moeilijke periode, al de losbandige toestanden eveneens een vlucht voor zijn solocarierre die totaal niet van de grond kwam en uiteindelijke toch te moeten erkennen dat een terugkeer naar Engeland en Queen zelf het beste was. Het optreden tijdens Live-Aid is niet alleen een wederopstanding voor de band maar ook een leerproces geweest voor Freddie in die zin, een weg naar zijn ware ik. Jammer dat daar niet meer meegedaan wordt. Onlangs bijvoorbeeld nog The Dirt gezien over Motley Crue en die film blinkt uit omdat het een mooie tweedeling bezit. Eerst de bomen tot in de hemel, daarna alle privéproblemen en breuk om uiteindelijk weer bij elkaar te komen en juist die hereniging wordt zoveel kracht bijgezet door de problemen die ze zelf moesten overwinnen. Dit mis ik juist in Bohemian Rhapsody, iets meer ruzie en irritatie, de ontaarding en problemen van Freddie om dan juist weer bij elkaar te komen. Queen is een geheel, ze hebben allemaal solo dingen geprobeerd en behalve Roger Taylor had het nooit het niveau en de klasse van Queen. Dat gevoel, die heruitvinding had wat beter benadrukt kunnen worden.

Klein beetje jammer dit laatste, ik mis dus wat drama, maar niettemin een bijzonder fijne film en erg vermakelijk.

Hallelujah, God zij geprezen. Na komende woensdag is dit ding eindelijk weg uit de programmering van Cinema Hengelo Movie Unlimited voorheen Pathé.

BR blijft de gemoederen bezighouden aan beide kanten van de de munt. Met inmiddels de Blu-ray in huis - en na enkele herzieningen - wil ik toch iets toevoegen aan mijn eerder lovende recensie.

Heden is het me duidelijk dat mijn woorden gebaseerd waren op warm gekoesterde herinneringen die me gidsend bij de hand namen en gevoelsmatig verrukten langs vleesgeworden, ingekleurde beelden. De nostalgische knoppen werden op vol volume opengedraaid, waarbij waarheden ondergeschikt raakten: exact wat de filmmakers voor ogen hadden.

Jammer genoeg is het oorspronkelijk euforische gevoel ver weggeëbd en ervaar ik sommige zaken zelfs als storend. Waar dat aan ligt? Niet eens zozeer aan de gebeurtenissen die grotendeels fictief zijn - biopic of niet: het blijft natuurlijk film, hoewel bepaalde keuzes echt niet door de beugel kunnen.

Nee, de schoen wringt vanwege Ramek. Uiterlijk lijkt hij nergens op Freddie (de enige keer dat hij dichtbij komt is tijdens Fat Bottomed Girls als hij op zijn rug ligt, gedragen door het publiek). Dit vond ik de eerste keer al zonde, maar destijds viel het te vergeven. Helaas ontkwam ik laatst, in de scène met het huwelijksaanzoek, niet aan een vergelijking met Gollum - ja, en dan is er ook nog een ring. Bij het live optreden van Bohemian Rhapsody zie ik enkel Mick Jagger en tijdens het afspelen van Madame Butterfly, na het kloppen op Ray Foster's bureau, lijkt Ramek wel een hagedis. Uitermate storend, onnodig en zelfs treurig. Verder zijn de tanden te overdreven, de maniertjes te dik aangezet en vooral; de algehele overtuiging ontbreekt. Als je de echte Freddie ziet en hoort met zijn charisma, overtuiging, showmanship en innemendheid, kun je niet anders dan concluderen dat Ramek eerder een karikatuur neerzet dan een eerbetoon.

Is dan alles verloren? Nee, dat niet. De live optredens blijven fantastisch, al had ik graag meer gezien uit de jaren zeventig - toch Queen's sterkste periode. Ook Live Aid, hoewel er bij de echte Freddie geen spoortje aarzeling was, blijft magisch. Het zijn Ramek's momenten buiten het podium die Freddie geen eer aan doen. De rest van de goed gecaste bandleden is prima op dreef en hun dynamische interactie blijft mooi om te zien.

Als film blijft BR meer dan geslaagd, maar ik kan niet anders dan mijn stem met een ster verlagen, puur vanwege Ramek...

Wat mooi gesproken, Harley. Wat betreft Malek ben ik het helemaal met je eens. Ik gun hem zijn Oscar op zich van harte, maar terecht was het niet. Ben er nog steeds van overtuigd dat de acteur die Brian May speelde (sorry, naam kwijt) qua gelijkenis eerder de Oscar verdiende dan Malek

Je krijg dan ook niet een Oscar omdat je toevallig het meest op iemand lijkt...

Wat ik walgelijk vond. Ze misbruiken het aids verhaal. Gewoon om meer drama te creëren. Kan op deze manier meer geld verdiend worden. Een grote schande, zeker als Taylor en May hier aan hebben meegewerkt.

Malek deed het niet slecht, maar Oscar? Hij sprak te sloom, freddie was vlotter. Al met al een redelijke film, maar geen biopic en dat is ook het probleem, het word zo wel verkocht en daarvoor klopt er gewoon te veel in de film niet.

Ik maakte een grapje hè

Mee eens. Het drama werd al opgerekt met een zogenaamde reünie die nooit heeft plaatsgevonden. Ze hadden ook tijdens de epiloog kunnen vermelden dat Freddie in 1987 ontdekte dat hij aids had.

Volgens mij is het al een tijdje duidelijk dat deze film als langgerekte videoclip het prima doet, maar dat het op geen enkele manier de geschiedenis van Queen vertelt. Je moet het zien als amusement en niets anders.

Daar eindig ik ook mee in mijn review. Klopt. Als film is hij geslaagd, niet als biopic.

Onderhoudend!

Beter dan verwacht ook. Ik ben geen grote fan van Queen, maar alleen al de prachtige vertolking van Freddie Mercury zal mij nog lang bij blijven. Natuurlijk had die rol nog wel wat meer mogen schuren, maar ik vond het bij momenten pijnlijk om te zien hoe eenzaam hij wel niet geweest moet zijn. Verder was het leuk om te zien, waar de heren zoal hun inspiratie vandaan haalden en dat ze ook een broertje dood aan ''mainstream cultuur'' hadden en maar wat graag tegen heilige huisjes aanschopten in hun tijd. Boeiend! 4*

Ik ga even op in bij het scene in de auto toen Freddie werdt gevraagd om een solo carrière te beginnen.

De manager met zijn verkoop praatjes zei: "I think you doing better"....Tuurlijk! Tegen het Thriller album van Michael Jackson. Die ook dat jaar bestverkochte album aller tijden wereldwijd werdt (en dat nu nog steeds is).

Deze manager creëert chaos en is alleen op geldbewust georiënteerd. Terecht dat Freddie die gek heeft onslagen. Het mooier van Freddie Mercury is. Hij is een echte showman en dat talent wat die heeft wil die het graag met de fans delen.

Ik ben geen fan maar Queen één van de succesvolste rockbands in de geschiedenis. En even terugkomen over zijn solo carrière. Freddie Mercury heeft slechts twee solo albums gemaakt die cult hits zijn geworden.

Offtopic berichten verwijderd. Nu graag gewoon weer over de film.

Het is nu in de tussentijd weer een flink aantal maanden geleden dat ik Bohemian Rhapsody in de bioscoop zag en een maand sinds ik hem nogmaals op blu-ray herkeken heb. Als Queen-adept (wat die band voor mijn geliefde powermetalgenre heeft betekent, is niet te onderschatten) was ik enthousiast en huiverig van tevoren over een bewerking en heb ik ook meerdere malen bij mezelf nagedacht over hoe belangrijk historische accuraatheid nu precies is voor een dergelijk verhaal en of een goede performance alleen voldoende is.

Ik weet het nog steeds niet echt.

Toegegeven, alle momenten dat de band in volle glorie te zien is en de muziek voor zich spreekt, zit ik als fan te genieten. Niet alleen van de grote hits, maar ook van een kraker uit hun (stiekem veel interessantere) beginperiode als 'Keep Yourself Alive' krijgen we mooie scenes mee. Ja, de bandleden lijken allemaal op hun echte counterparts qua uiterlijk en ik heb meerdere malen goed kunnen lachen. Rami Malek doet goed zijn best en komt qua looks en intonatie goed uit de verf. In de tussentijd valt het me wel op dat hij erg traag en weinig gevat overkomt. Kijk de historische beelden er maar op na: Freddie was verdomd ad rem en vele malen humoristischer dan hij nu overkomt.

De manieren hoe men drama creëert waar er geen drama was ergert me oprecht wel. Songs die buiten het juiste jaartal gespeeld worden, kan ik me niet te druk over maken, maar de manier hoe Live Aid wordt afgedaan als 'oh shit, Queen redt de dag!' en hoe de band kennelijk uit elkaar lag ten tijde van een supersuccesvolle The Works tour ergeren me echt flink. Ook hoe zowel de homoseksualiteit en AIDS van Mercury even op het einde naar voren komen, om daarna alsnog met een soort van happy ending af te sluiten... zeer geforceerd en niet nodig. Stiekem hoop ik dan ook nog op een vervolg waarbij ze gewoon gedurende The Miracle t/m Made In Heaven zijn echte einde weergeven om me dan even de juiste gevoelens van tragiek mee te geven.

Toch oogde de film verzorgd en was Wembley gewoon een prachtig stuk. Goed acteerwerk, fijne muziek en goeie regie. Maar verdomd als de film niet te glad, klinisch en emotieloos op me over kwam.

Bryan Singer is een smeerlap.
Persoonlijk ben ik niet zo'n fan van queen. Het is nu niet echt mijn soort band/genre.
Maar ongetwijfeld waren ze zeer getalenteerd. Het nummer Bohemian Rhapsody is een meesterwerk.
Ik vond de film zeker niet slecht. Het eerste dat ik me afvroeg was: hoe zullen ze die tanden van Freddy Mercury aanpakken? Uiteindelijk bleek dat ze dat goed hebben gedaan en die werden ook vermeld in de film. Ik kwam heel wat details te weten over de band die ik nog niet wist. Je leert de historie van de band kennen, vrij goed uitgewerkt.

Een film over Freddie Mercury en de rest mag ook meespelen. Niet onlogisch natuurlijk om dat voor een biopic de figuur van Mercury natuurlijk het meest interessante is. De verfilming is vrij braaf, wat je kan vergelijken met pakweg Walk the Line (Johnny Cash) of Ray (Ray Charles). Maar in dit genre doen de acteurs het vrij goed, is de muziek leuk als je van de artiest houdt en Bohemian Rhapsody is mooi gemaakt.

De film mikte op een groot publiek en is minder creatief als Control (Ian Curtis) of I'm not there (Bob Dylan). Dit is een rise en fall film geworden met een iets grotere aandeel voor de periode dat Mercury in een neerwaartse spiraal als hij solo muziek ging maken.. Mercury zelf heeft tijdens zijn leven zich nooit officieel geout over zijn geaardheid en zei pas vlak voor zijn dood dat hij AIDS had. In navolging van die filosofie, klopt het wel dat er hier minder diep op wordt ingegaan. En zoals bij wel meer biopics krijgen we geen volledig beeld, maar een bepaalde periode. In dit geval tot aan Live Aid. Wat filmisch gekozen werd omdat je het als een climax kan zien na de wat mislukte solo periode van Mercury.

Boeiende film dus, zeker voor liefhebbers van het genre. Niet pittig genoeg, maar het resultaat mag er wel zijn.

Wat een genot om naar te kijken. Ik heb deze film lang uitgesteld, ik dacht dat het niet mijn ding zou zijn en ik vind Queen oké, maar echt fan ben ik niet. Ik luisterde alleen naar Bohemian Rhapsody. Nu heb ik 'm gezien en hij is me meegevallen. Sterker nog, ik vind 'm erg goed. Ik vind Rami Malek goed acteren. Hij lijkt niet op Freddie Mercury, waardoor ik het best lastig vond om hem in Rami Malek te zien, maar het stoorde mij niet erg. Ik vind het een boeiend verhaal. Geen moment heeft mij verveeld, en de muziek maakt het nog beter. Wat moet dit geweldig zijn geweest in de bioscoop (ik heb de DVD van de bibliotheek geleend). Een 9. 4,5*

Weinig bio en – goddank! – weinig pik in deze biopic.
Niet geslaagd, dus?
Welnu, het is maar wat je verwacht.
Het hele verhaal van Queen krijgt de toeschouwer niet voorgeschoteld, net zomin als een diepgaand inzicht in de psychologie van de frontman. En toch spreekt ‘Bohemian Rhapsody’ een beetje tot de verbeelding, omdat – voorbij de klassieke machtsverhoudingen, het traditionele geworstel met roem, de typerende afgunst, en euhm, zo zijn er wel nog een paar clichés te verzinnen – het de muziek zelf is die op de eerste plaats komt. Zeg nu zelf: wat een palmares!
Dus, kort en goed: gefaald als biopic, geslaagd als visuele soundtrack.
Zoiets?
Een voorzichtige 3*

Leuk om een klein kijkje te nemen in het leven van Freddie Mercury en de muziek-geschiedenis van Queen. Ik ben zelf geen fan; ik wist eigenlijk praktisch niets van Freddie en Queen (op de liedjes na), kwam ik na het zien van deze film achter. Dus voor mij was het allemaal nieuw en dat maakt het wel leuk. Ik kan me voorstellen dat als je een echte fan bent dat dit niks nieuws onder de zon is, maar dat de herkenning wel heel fijn is. Het is sowieso altijd leuk bij zulke muziek-biopics wanneer de liedjes langs komen die je kent en bij Queen is het natuurlijk voor het gros van de mensen een feest van herkenbaarheid: ik besefte me tijdens het kijken van de film pas echt goed hoeveel hits Queen eigenlijk heeft.

Er lijkt bewust gekozen te zijn om het verhaal in de richting van de muziek te brengen, zonder diep in te gaan op het leven van Freddie en de overige bandleden. Het blijft allemaal heel erg op de oppervlakte en dat is wel een gemis in de film. Het is op deze manier meer een verhaal over de discografie van Queen geworden en dat is soms van de hak op de tak. Bijvoorbeeld wanneer ze Another One Bites the Dust of We Will Rock You introduceren. Leuke stukjes om te zien hoor; maar als verhaal niet super samenhangend. Het hele stuk rondom the making of Bohemian Rhapsody is het meest memorabele stuk uit de film: heel leuk om te zien en ook fijn samenspel tussen de acteurs.

*3.5

Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat deze film er ooit nog zou komen. Ik hoorde hier jaren geleden al speculaties over, maar ik las eigenlijk alleen maar verhalen dat mensen als Sacha Baron Cohen en Ben Whishaw zich terugtrokken uit het project en dat de film daardoor maar niet van de grond kwam. Maar goed, uiteindelijk is het toch gelukt. Ik had de film op zich graag in de bioscoop gezien, maar daar kwam helaas steeds wat tussen.

Ik heb Queen als band vrij hoog zitten. Wat Brian May en Roger Taylor vandaag de dag allemaal uitspoken laat me dan weliswaar koud; als volwaardige band (dus met Freddie Mercury en John Deacon) hebben ze veel moois gemaakt, dus mijn interesse was absoluut gemaakt. Laat ik maar meteen beginnen met zeggen hoe ik denk over alle commotie over het feit dat dat de film schijnbaar vol (chronologische) fouten zit. Ik had daar al enigszins rekening mee gehouden, omdat het complete verhaal van zo'n grote band natuurlijk nooit in het speelduur past en dat verhaal bovendien waarschijnlijk ook lang niet altijd interessant genoeg is voor het grote publiek waar deze film duidelijk op mikt. Ik geloof dus best dat het een en ander geromantiseerd is, maar daar heb ik me verder niet zo aan gestoord. Ik heb ook Queen: Days of Our Lives gezien en het deed me deugd om te zien dat de nodige verhalen uit die documentaire zijn terug te vinden in deze biopic. Het enige 'foutje' dat ik Bohemian Rhapsody kwalijk neem is het naar voren halen van Freddie's ziekte. Dat vond ik nogal onnodig en zelfs behoorlijk smakeloos.

Maar verder is dit toch wel genieten geblazen hoor. Voorwaarde is natuurlijk wel dat je de muziek van Queen op zijn minst moet kunnen verdragen, want deze komt (gelukkig) veelvuldig aan bod. De beelden zien er ook fantastisch uit: petje af voor met name de registratie van Live Aid dat gewoon akelig dicht bij de werkelijkheid komt. Tevens een geweldige manier om de film af te sluiten. Ook het acteerwerk is zeer goed. Rami Malek heeft de ondankbare taak op zich genomen om gestalte te geven aan de iconische en onnavolgbare Mercury en doet dat met verve. Malek speelt hem op zo'n manier dat hij heel erg op Freddie lijkt zonder dat het aanvoelt als een karikatuur. Hij geeft er zijn eigen draai aan, maar ik twijfelde er geen moment aan dat ik naar Freddie zat te kijken. Super! Ook de drie andere bandleden komen uitstekend uit de verf en ook Lucy Boynton verdient het wederom, nadat ik haar al geprezen had voor haar rol in Sing Street, om in het zonnetje te worden gezet.

De film bevat veel humor en drama: twee elementen die waarschijnlijk in de levensloop van vrijwel elke band naar voren treden, maar ook in het privéleven van de frontman van deze band. Naast Live Aid, waren de opnames van het album A Night at the Opera een ander hoogtepunt van de film. Erg leuk en interessant om te zien hoe het alom bekende titelnummer tot stand is gekomen. De film zoomt tussendoor behoorlijk in op Freddie's privéleven en ook daar weet de film, mede door het sterke spel van de acteurs, te vermaken, maar ik vond dat desondanks wel het minst boeiende gedeelte van de film. Wanneer de focus op de band lag, was de film naar mijn mening op zijn best.

Een erg fijne film dus. Ik zie het vooral als een eerbetoon aan de band en diens muziek (en leadzanger) en in dat opzicht is dit gewoon uitstekend. Jammer dat, zoals gezegd, enkele foutjes onnodig waren en enkel voor het effect zijn toegevoegd, maar verder doet Bohemian Rhapsody vooral wat het moet doen. Het is natuurlijk nooit iets dat je echt met zekerheid kunt zeggen, maar als ik Freddie's persoonlijkheid in mijn achterhoofd houd (vooral zoals hij naar voren komt in documentaires) denk ik dat de grootse, soms bombastische opzet van deze film hem wel was bevallen.

4*

Zeer goede film, heb mij bijzonder goed vermaakt. Ook de rollen werden goed vervult in de film. zeker ga ik de film over een tijd weer bekijken.

Er mag dan misschien het een en ander niet aan kloppen, maar toch die prachtige muziek, de aankleding en ja toch ook het verhaal allemaal mooi. Me niet teleurgesteld en zeker enige herinneringen opgehaald aan die periode.

Ik heb de film al een tijdje liggen in mijn collectie, maar ook altijd maar uitgesteld om te kijken.
Maar wat een prachtige film is dit, het verhaal mag dan niet helemaal kloppen, de muziek doet je dat wel vergeten.
De acteerprestaties zijn prima, ook al zijn de gelijkenissen niet echt top, vooral Brain May en Freddie Mercury zijn toch niet erg gelijkend, maar da's een bijkomstigheid.
Ondanks dat er enkele fouten zitten in het verhaal vond ik het best wel boeiend, prima cast overigens, zonder uitzondering.
Maar de film wordt natuurlijk compleet gedragen door de muziek van Queen, en dat is subliem!
De eindscènes van de film, het Live Aid optreden, dat ik destijds live op TV heb gevolgd is zo goed dat het je ook kippenvel bezorgd net zoals de echte Freddie Mercury dat destijds deed.
Wat we toen nog niet wisten is dat hij destijds al ziek was, en alleen de bandleden wisten ervan.
Zonde eigenlijk dat zo'n talent zo vroeg moest gaan, want naast een klier in de eerste jaren, barstte hij van het talent en was een puur showbeest.
Ik ben altijd fan geweest, vooral van hun twee platen waarmee ze toppen hebben bereik, 'A Night At The Opera' en 'A Day At The Races', maar ze hebben nog vele goede nummers gemaakt, genoeg om een tweede film mee te vullen...
Ik heb deze prent gezien in 4K met Dolby Atmos, verbluffende beelden en een sublieme sound !!!
Prachtige film, zonder meer !!!