Bohemian Rhapsody (2018)
mijn stem
1199 stemmen
Verenigd Koninkrijk / Verenigde Staten
Biografie / Muziek
134 minuten
geregisseerd door Bryan Singer
met Rami Malek, Gwilym Lee en Lucy Boynton
'Bohemian Rhapsody' volgt het verhaal van de Britse band Queen met leadzanger Freddie Mercury. De band, die in 1970 wordt opgericht, weet al snel door te breken met diverse hits als 'We Will Rock You' en 'Radio Ga Ga'. De band weet door de jaren heen een legendarische status te vergaren met als hoogtepunt het Live Aid benefietconcert in 1985.
1
geplaatst: 6 april, 10:33 uur
Goed acteerwerk, overtuigende Malek. Verbazingwekkend levensverhaal. Genoten!
0
geplaatst: 6 april, 12:26 uur
Verbazingwekkend? Waarom?
Ik denk dat de meeste mensen, ook niet-Queen fans, wel weten van de grote lijnen in hun carrière en het leven van Freddie. Wat verbaasde of verraste jou? In positieve zin trouwens, neem ik aan
Ik denk dat de meeste mensen, ook niet-Queen fans, wel weten van de grote lijnen in hun carrière en het leven van Freddie. Wat verbaasde of verraste jou? In positieve zin trouwens, neem ik aan
0
Flavio (moderator)
geplaatst: 9 april, 15:45 uur
De biopic is een genre dat me maar matig bevalt maar waar Hollywood geen genoeg van lijkt te krijgen, zie ook de vele prijzen die ze vaak winnen. Ik vind biopics, en dan met name die over vrij recente gebeurtenissen/ personen gaan, meestal saai kijkvoer, omdat het vaak een keurige opsomming is van wat belangrijke gebeurtenissen, wat oppervlakkig verteld, niet altijd gehinderd door feiten. Bohemian Rhapsody is wat dat betreft een vrij typische biopic.
Daarnaast vond ik Malek (die ik van naam wel kende maar nu pas voor het eerst zag acteren) absoluut niet overtuigend. Hij lijkt ten eerste totaal niet op Freddie Mercury, maar ook met zijn maniertjes en geaffecteerde praten vond ik hem eerder een parodie op de zanger. May en Deacon waren wel vrij spot on, in ieder geval uiterlijk. De film moet het verder vooral hebben van de muziek en optredens, maar als niet al te grote Queen-fan vond ik daar ook niet al te veel aan, al vond ik de zang van de nep-Mercury wel goed lijken. Maar hoe heeft Malek die Oscar weten binnen te slepen...?
Daarnaast vond ik Malek (die ik van naam wel kende maar nu pas voor het eerst zag acteren) absoluut niet overtuigend. Hij lijkt ten eerste totaal niet op Freddie Mercury, maar ook met zijn maniertjes en geaffecteerde praten vond ik hem eerder een parodie op de zanger. May en Deacon waren wel vrij spot on, in ieder geval uiterlijk. De film moet het verder vooral hebben van de muziek en optredens, maar als niet al te grote Queen-fan vond ik daar ook niet al te veel aan, al vond ik de zang van de nep-Mercury wel goed lijken. Maar hoe heeft Malek die Oscar weten binnen te slepen...?
0
geplaatst: 9 april, 23:14 uur
Graaf Machine schreef:
Ja, wat betreft de feitelijke fouten in deze film ben ik nu ook wel bijgepraat, en dat het hele verhaal niet vertelt wordt was al meteen bekend, maar waar ik nu steeds benieuwder naar wordt is waarom May en Taylor voor deze insteek hebben gekozen.
Dat gaat om twee dingen.
1. Dat ze na het Live Aid concert de film eindigden (op foto's etc. na). Dat kan gebillijkt worden, alleen de drang naar de top willen laten zien. (Ben ik het niet mee eens, maar dat is een mening.). Is verder niet belangrijk, hooguit jammer.
2. Die onjuiste feiten, met als belangrijkste dus die split van de band in de jaren voor Live Aid, die er gewoon niet geweest is. May en Taylor hadden natuurlijk kunnen weten (wisten ook wel) dat dat als niet-waar te boek zou komen te staan. Maar waarom hebben ze dan toch hun goedkeuring aan deze valse verhaallijn gegeven.
De enige reden die ik kan bedenken, en het is een rare reden, is dat die twee mannen dit nooit als waarheidsgetrouwe film hebben willen zien, maar als een film die "het gevoel" weer zou geven.
Dat is niet verkeerd, of slecht, maar zegt dan enkel iets over het gevoel van May en Taylor over de jaren "Queen tot '85". Misschien ervaarden zij dit zo.
Als reële weergave van de feitelijke gebeurtenissen kan dit gewoon niet gelden.
Ja, wat betreft de feitelijke fouten in deze film ben ik nu ook wel bijgepraat, en dat het hele verhaal niet vertelt wordt was al meteen bekend, maar waar ik nu steeds benieuwder naar wordt is waarom May en Taylor voor deze insteek hebben gekozen.
Dat gaat om twee dingen.
1. Dat ze na het Live Aid concert de film eindigden (op foto's etc. na). Dat kan gebillijkt worden, alleen de drang naar de top willen laten zien. (Ben ik het niet mee eens, maar dat is een mening.). Is verder niet belangrijk, hooguit jammer.
2. Die onjuiste feiten, met als belangrijkste dus die split van de band in de jaren voor Live Aid, die er gewoon niet geweest is. May en Taylor hadden natuurlijk kunnen weten (wisten ook wel) dat dat als niet-waar te boek zou komen te staan. Maar waarom hebben ze dan toch hun goedkeuring aan deze valse verhaallijn gegeven.
De enige reden die ik kan bedenken, en het is een rare reden, is dat die twee mannen dit nooit als waarheidsgetrouwe film hebben willen zien, maar als een film die "het gevoel" weer zou geven.
Dat is niet verkeerd, of slecht, maar zegt dan enkel iets over het gevoel van May en Taylor over de jaren "Queen tot '85". Misschien ervaarden zij dit zo.
Als reële weergave van de feitelijke gebeurtenissen kan dit gewoon niet gelden.
Wat ik er over gelezen heb, is dat May en Taylor een positieve ‘uplifting’ film wilden (laten) maken waar mensen blij de bioscoop van zouden verlaten. Eentje voor het hele gezin.
En laten we wel wezen, deze ‘artistieke’ keuze past ook prima in lijn met het latere Queen werk (I want to break free, Friends will be friends, Headlong, Invisible Man, etc.) dat ook enorm slap en cheesy was. Gericht op een zo groot mogelijk en breed publiek.
De eigenheid die Queen kenmerkte in de periode die de film beslaat was daarna compleet verloren. Het werd een geoliede popformule met nietszeggende hitjes. Dus, vreemd is het niet.
Bron: Bohemian Rhapsody: An Epic Band, A Gay Rock Icon And The Most Conservative Movie There Is - VIX
0
geplaatst: 10 april, 08:00 uur
Basto schreef:
Wat ik er over gelezen heb, is dat May en Taylor een positieve ‘uplifting’ film wilde (laten) maken waar mensen blij de bioscoop van zouden verlaten. Eentje voor het hele gezin.
En laten we wel wezen, deze ‘artistieke’ keuze past ook prima in lijn met het latere Queen werk (I want to break free, Friends will be friends, Headling, Invisible Man, etc.) dat ook enorm slap en cheesy was. Gericht op een zo groot mogelijk en breed publiek.
Wat ik er over gelezen heb, is dat May en Taylor een positieve ‘uplifting’ film wilde (laten) maken waar mensen blij de bioscoop van zouden verlaten. Eentje voor het hele gezin.
En laten we wel wezen, deze ‘artistieke’ keuze past ook prima in lijn met het latere Queen werk (I want to break free, Friends will be friends, Headling, Invisible Man, etc.) dat ook enorm slap en cheesy was. Gericht op een zo groot mogelijk en breed publiek.
Eigenlijk wilden ze dus een film maken die past bij de periode van Queen die na de gebeurtenissen in de film plaatsvond, of toch grotendeels daarna. Dan hadden ze beter een film over de laatste 6 jaar van Queen kunnen maken.
1
geplaatst: 12 april, 19:06 uur
Basto schreef:
De eigenheid die Queen kenmerkte in de periode die de film beslaat was daarna compleet verloren. Het werd een geoliede popformule met nietszeggende hitjes.
De eigenheid die Queen kenmerkte in de periode die de film beslaat was daarna compleet verloren. Het werd een geoliede popformule met nietszeggende hitjes.
"Nietszeggend" gaat me iets te ver, maar hun beginperiode was qua nummers verreweg het interessantst, dat ben ik met je eens.
1
geplaatst: 14 april, 07:45 uur
Heerlijke Film voor de niet Queen fan, zoals ik dat gedeeltelijk ook ben. Ben op de hoogte van de nummers, en sommige vind ik fantastisch en sommige te bombastisch. Maar had steeds tijdens het kijken van:klopt dat wel? En ik begrijp dat vele grove fouten in deze biopic zaten via dit forum. Dus deze biopic is een 'Disney' versie van het echte Queen leven. Maar goed, de kracht van de film is de muziek, en word goed verwerkt in de film.
0
geplaatst: 15 april, 00:24 uur
Gefeliciteerd A&L met deze bijzondere mijlpaal.
Box Office: ‘Bohemian Rhapsody’ Surpasses $900 Million Worldwide – Variety
Bedenk me net dat de titel nu in handen van Disney is. Verwacht nu wel een deel 2 & 3 en diverse spin-off’s. Via Queen kun je zo bij Bowie (Deel 1 noemen we Ziggy Stardust, Deel 2 The Thin White Duke, Deel 3 Let’s Dance) uitkomen of George Michael (Titel: Careless Whisper, hij is natuurlijk geen homo, hooguit beetje bi), Guns ‘n Roses (Apetite for Destruction)....
De basic story en de fanbase is er al, dus je hoeft enkel wat drama te verzinnen. En natuurlijk afsluiten met een half uur durende recreatie van een episch optreden.
En de productiekosten liggen aanmerkelijk lager dan bij al die cgi spektakels.
Ik zou het wel weten als CEO....
Box Office: ‘Bohemian Rhapsody’ Surpasses $900 Million Worldwide – Variety
Bedenk me net dat de titel nu in handen van Disney is. Verwacht nu wel een deel 2 & 3 en diverse spin-off’s. Via Queen kun je zo bij Bowie (Deel 1 noemen we Ziggy Stardust, Deel 2 The Thin White Duke, Deel 3 Let’s Dance) uitkomen of George Michael (Titel: Careless Whisper, hij is natuurlijk geen homo, hooguit beetje bi), Guns ‘n Roses (Apetite for Destruction)....
De basic story en de fanbase is er al, dus je hoeft enkel wat drama te verzinnen. En natuurlijk afsluiten met een half uur durende recreatie van een episch optreden.
En de productiekosten liggen aanmerkelijk lager dan bij al die cgi spektakels.
Ik zou het wel weten als CEO....
0
geplaatst: 15 april, 16:20 uur
Gisteravond gezien en zowel onder de indruk als bijzonder vermaakt. Ik vraag me echter wel af wat nu precies de bedoeling was van de film en wat voor publiek er precies gepoogd mee werd aan te spreken.
Het is een bijzonder leuke film ten eerste al omdat het een feest der herkenning is. Als muziekfanaat en verzamelaar is het horen van al die muziek gewoon erg vermakelijk en zet het aan tot het opnieuw luisteren van die muziek. Dan is de introductie met de band en het ontstaan van Queen leuk om te zien. Kleine dingetje kloppen niet, Stafford was gewoon nog bij de band toen Freddie zich al aansloot en Deacon kwam pas een jaar later in beeld, maar what the hell….een grotere oepsie is dat ze Queen op tournee laten zien, voordat ze A night at the opera nog moeten maken, terwijl ze wel Fatt bottemd girls spelen terwijl dat nummer toch pas op een album gerealsed is in 1978. Dat kan helemaal niet want Bohemian Rhapsody werd in 1975 geschreven. Iemand enig idee hoe dat kan of waarom de regisseur daarvoor gekozen heeft? Erg grote fout en wellicht dat ze het met een reden gedaan hebben....
Goed op die details na komen ze er mee weg. Het tijdsbeeld is mooi, de muziek klopt uiteraard, de acteurs op de toppen van hun kunnen, hoe hebben ze die mannen er toch bij gezocht? Goed gedaan, ze lijken echt. Live-Aid ziet er gewoon geweldig uit, vooral ook de clip van I want to break free, daar moet ik toch even met de ogen knipperen om me er van te verzekeren dat dit niet de echte clip is. Op basis van al het vorige genoemde krijgt de film zonder problemen van mij vier sterren.
Maar toch een puntje van kritiek en jammer dat er niet meer gedaan wordt met het volgende waardoor de film wat mij betreft viereneenhalve ster net mist. Ik vind de film wat te braaf. Pas halverwege als Freddy een contract heeft getekend om solo te gaan, komen er wat irritaties naar voren, neigt het wat naar ruzie en komt Freddie toch wel een beetje arrogant en verwaand over. Wat dan volgt zijn de net wat te subtiele beelden die toespelen richting het turbulente privéleven en zijn periode in Munchen. De drank en drugsproblemen, maar ook de twijfel en angst rond zijn seksuele geaardheid en zijn angst om alleen te zijn. De grote entertainer had graag mensen om zich heen en vooral in Munchen moet dat ontaard zijn in buitensporige feestjes, complete orgies, losbandige seksueel gedrag met wie er maar voor in was en veel drank en drugs. Een overduidelijke moeilijke periode, al de losbandige toestanden eveneens een vlucht voor zijn solocarierre die totaal niet van de grond kwam en uiteindelijke toch te moeten erkennen dat een terugkeer naar Engeland en Queen zelf het beste was. Het optreden tijdens Live-Aid is niet alleen een wederopstanding voor de band maar ook een leerproces geweest voor Freddie in die zin, een weg naar zijn ware ik. Jammer dat daar niet meer meegedaan wordt. Onlangs bijvoorbeeld nog The Dirt gezien over Motley Crue en die film blinkt uit omdat het een mooie tweedeling bezit. Eerst de bomen tot in de hemel, daarna alle privéproblemen en breuk om uiteindelijk weer bij elkaar te komen en juist die hereniging wordt zoveel kracht bijgezet door de problemen die ze zelf moesten overwinnen. Dit mis ik juist in Bohemian Rhapsody, iets meer ruzie en irritatie, de ontaarding en problemen van Freddie om dan juist weer bij elkaar te komen. Queen is een geheel, ze hebben allemaal solo dingen geprobeerd en behalve Roger Taylor had het nooit het niveau en de klasse van Queen. Dat gevoel, die heruitvinding had wat beter benadrukt kunnen worden.
Klein beetje jammer dit laatste, ik mis dus wat drama, maar niettemin een bijzonder fijne film en erg vermakelijk.
Het is een bijzonder leuke film ten eerste al omdat het een feest der herkenning is. Als muziekfanaat en verzamelaar is het horen van al die muziek gewoon erg vermakelijk en zet het aan tot het opnieuw luisteren van die muziek. Dan is de introductie met de band en het ontstaan van Queen leuk om te zien. Kleine dingetje kloppen niet, Stafford was gewoon nog bij de band toen Freddie zich al aansloot en Deacon kwam pas een jaar later in beeld, maar what the hell….een grotere oepsie is dat ze Queen op tournee laten zien, voordat ze A night at the opera nog moeten maken, terwijl ze wel Fatt bottemd girls spelen terwijl dat nummer toch pas op een album gerealsed is in 1978. Dat kan helemaal niet want Bohemian Rhapsody werd in 1975 geschreven. Iemand enig idee hoe dat kan of waarom de regisseur daarvoor gekozen heeft? Erg grote fout en wellicht dat ze het met een reden gedaan hebben....
Goed op die details na komen ze er mee weg. Het tijdsbeeld is mooi, de muziek klopt uiteraard, de acteurs op de toppen van hun kunnen, hoe hebben ze die mannen er toch bij gezocht? Goed gedaan, ze lijken echt. Live-Aid ziet er gewoon geweldig uit, vooral ook de clip van I want to break free, daar moet ik toch even met de ogen knipperen om me er van te verzekeren dat dit niet de echte clip is. Op basis van al het vorige genoemde krijgt de film zonder problemen van mij vier sterren.
Maar toch een puntje van kritiek en jammer dat er niet meer gedaan wordt met het volgende waardoor de film wat mij betreft viereneenhalve ster net mist. Ik vind de film wat te braaf. Pas halverwege als Freddy een contract heeft getekend om solo te gaan, komen er wat irritaties naar voren, neigt het wat naar ruzie en komt Freddie toch wel een beetje arrogant en verwaand over. Wat dan volgt zijn de net wat te subtiele beelden die toespelen richting het turbulente privéleven en zijn periode in Munchen. De drank en drugsproblemen, maar ook de twijfel en angst rond zijn seksuele geaardheid en zijn angst om alleen te zijn. De grote entertainer had graag mensen om zich heen en vooral in Munchen moet dat ontaard zijn in buitensporige feestjes, complete orgies, losbandige seksueel gedrag met wie er maar voor in was en veel drank en drugs. Een overduidelijke moeilijke periode, al de losbandige toestanden eveneens een vlucht voor zijn solocarierre die totaal niet van de grond kwam en uiteindelijke toch te moeten erkennen dat een terugkeer naar Engeland en Queen zelf het beste was. Het optreden tijdens Live-Aid is niet alleen een wederopstanding voor de band maar ook een leerproces geweest voor Freddie in die zin, een weg naar zijn ware ik. Jammer dat daar niet meer meegedaan wordt. Onlangs bijvoorbeeld nog The Dirt gezien over Motley Crue en die film blinkt uit omdat het een mooie tweedeling bezit. Eerst de bomen tot in de hemel, daarna alle privéproblemen en breuk om uiteindelijk weer bij elkaar te komen en juist die hereniging wordt zoveel kracht bijgezet door de problemen die ze zelf moesten overwinnen. Dit mis ik juist in Bohemian Rhapsody, iets meer ruzie en irritatie, de ontaarding en problemen van Freddie om dan juist weer bij elkaar te komen. Queen is een geheel, ze hebben allemaal solo dingen geprobeerd en behalve Roger Taylor had het nooit het niveau en de klasse van Queen. Dat gevoel, die heruitvinding had wat beter benadrukt kunnen worden.
Klein beetje jammer dit laatste, ik mis dus wat drama, maar niettemin een bijzonder fijne film en erg vermakelijk.
2
geplaatst: afgelopen maandag om 15:13 uur
Hallelujah, God zij geprezen. Na komende woensdag is dit ding eindelijk weg uit de programmering van Cinema Hengelo Movie Unlimited voorheen Pathé.
* denotes required fields.
* denotes required fields.