Call Me by Your Name (2017)
mijn stem
560 stemmen
Italië / Frankrijk / Verenigde Staten / Brazilië
Drama / Romantiek
132 minuten
geregisseerd door Luca Guadagnino
met Armie Hammer, Timothée Chalamet en Michael Stuhlbarg
De gevoelige en gecultiveerde Elio is enig kind van de Amerikaanse-Italiaanse-Franse Perlman-familie. Hij kijkt uit naar weer een luie zomer in de villa van zijn ouders op het prachtige en rustige Italiaanse platteland. Dan arriveert Oliver, een academicus die zijn vader komt helpen met een onderzoek. Er ontstaat een plotselinge en heftige romance tussen de adolescente jongen en de zomergast aan de Italiaanse Rivièra.
0
geplaatst: 24 februari, 23:46 uur
Ik vind het "mooi in beeld brengen van een ontluikende liefde" op zich niet interessant, cucciolo. Maar dat is natuurlijk erg persoonlijk. Mijn dringende vraag is juist: doe er alsjeblief iets meer mee dan het "mooi in beeld brengen"!
0
geplaatst: 26 februari, 19:32 uur
ThomasVV schreef:
Mijn dringende vraag is juist: doe er alsjeblief iets meer mee dan het "mooi in beeld brengen"!
Vind dat deze film ruimschoots geslaagd is om daar meer mee te doen. Maar, zoals je zegt het blijft persoonlijk. Degene met wie ik hem keek vond het maar saai, terwijl in mijn ervaring elk moment iets interessants gebeurde. Leek wel of we beide naar een andere film zaten te kijken.Mijn dringende vraag is juist: doe er alsjeblief iets meer mee dan het "mooi in beeld brengen"!
0
geplaatst: 1 maart, 03:51 uur
wibro schreef:
Gezien de enthousiaste berichten en het hoge gemiddelde deze film gisteravond bekeken en wat ik vreesde gebeurde ook en dat is dat ik mij niet in het minst met de hoofdrolspelers kon identificeren. Dit overkwam mij bij soortgelijke films zoals Brokeback Mountain en Happy Together idem dito. Waarom dan zou je je dus kunnen afvragen? Heel simpel, ik val op vrouwen, niet op mannen. Daarom doen films die gaan over de herenliefde mij helemaal niks. Als het gaat over de vrouwenliefde dan wordt het een ander verhaal. La Vie d'Adèle en Thelma vond ik prachtfilms. Tja, film is voor mij nu meer dan ooit een zaak van het gevoel. Voel ik niks, dan houdt het gewoon op. Ook bij deze film die bij mij ook nog eens zeer preuts overkwam. De laatste twintig minuten en dan heb ik het vooral over die scène waarin de vader Elio toesprak en voor hem begrip toonde kon ik wel waarderen. Voor mij ook verreweg de beste scène maar voor de rest kwam deze film met zijn 130 minuten mij over als een zeer lange zit. Was ook blij dat ie eindelijk afgelopen was. Oh ja, voor ik het vergeet te vermelden, die song van Sufjan Stevens was wel mooi trouwens.
Gezien de enthousiaste berichten en het hoge gemiddelde deze film gisteravond bekeken en wat ik vreesde gebeurde ook en dat is dat ik mij niet in het minst met de hoofdrolspelers kon identificeren. Dit overkwam mij bij soortgelijke films zoals Brokeback Mountain en Happy Together idem dito. Waarom dan zou je je dus kunnen afvragen? Heel simpel, ik val op vrouwen, niet op mannen. Daarom doen films die gaan over de herenliefde mij helemaal niks. Als het gaat over de vrouwenliefde dan wordt het een ander verhaal. La Vie d'Adèle en Thelma vond ik prachtfilms. Tja, film is voor mij nu meer dan ooit een zaak van het gevoel. Voel ik niks, dan houdt het gewoon op. Ook bij deze film die bij mij ook nog eens zeer preuts overkwam. De laatste twintig minuten en dan heb ik het vooral over die scène waarin de vader Elio toesprak en voor hem begrip toonde kon ik wel waarderen. Voor mij ook verreweg de beste scène maar voor de rest kwam deze film met zijn 130 minuten mij over als een zeer lange zit. Was ook blij dat ie eindelijk afgelopen was. Oh ja, voor ik het vergeet te vermelden, die song van Sufjan Stevens was wel mooi trouwens.
Wel te prijzen dat je het dan toch steeds probeert met zon films
2.0*
0
geplaatst: 11 maart, 10:16 uur
Wel een goede film, maar miste toch een beetje het echt bijzondere en onderscheidend vermogen ten opzichte van films als La Vie d'Adèle, Brokeback Mountain of zelfs "Jongens (2014)" die ik allemaal beter vind. Hooguit op momenten heeft de film echt iets extra's, als geheel toch nauwelijks. Wel erg mooi die aftiteling zo.
0
geplaatst: 10 april, 12:25 uur
De eerste homo film die ik gezien heb. Meestal ben ik er niet zo voor in omdat de verhaallijnen erg vanzelf sprekend zijn. Twee jongens/ mannen groeien naar elkaar toe en eentje ontkent het of probeert het niet zo te laten wezen door met een vrouw te gaan. Bij call me by your name is het meer de sweer eromheen dat het hem doet. Iedereen die van reizen houd en zeker Italië zal deze film enigzins kunnen waarderen. De film geeft namelijk erg het gevoel alsof je meegetroken word in de vakantiesweer en is daarom ook meer een beleving als gewoon simpelweg een verhaallijn. De muziek voor de film is ook erg pakkend. Zelf hou ik erg van alternatieve muziek, indie pop waar deze film gretig gebruik van maakt. Ik zou ook zeker zeggen dat de acteurs hun acteerprestaties goed zijn omdat het erg in gezichtsuitdrukkingen word uitgebeeld vaak eerder als in woorden. Deze film is ook prima te zien met mensen die niet homoseksueel zijn. Sommige homo films zijn gemaakt voor het homoseksuele publiek vooral en wie er verder nog geintresseerd in is. Call me by your name heeft iets kunstzinnigs door de manier hoe de film zich opbouwd met de vele details en verwijzingen. Een erg geslaagde film!
1
geplaatst: 10 april, 13:52 uur
Goedbedoeld stukje, maar als zoiets in mijn vriendengroep in dat soort bewoordingen gezegd zou worden, zou ik toch wel wat plaatsvervangende schaamte krijgen.
'homo-film', 'ook prima te zien met mensen die niet homoseksueel zijn.' - In 2019 voelt het wat... Uit de tijd?
'homo-film', 'ook prima te zien met mensen die niet homoseksueel zijn.' - In 2019 voelt het wat... Uit de tijd?
0
geplaatst: 10 april, 14:16 uur
Ok, nu snap ik wat je bedoelde. Ik had zelf eigenlijk ook een wat vreemd gevoel bij de reactie van Wpzpmjs1.
* denotes required fields.
* denotes required fields.