BlacKkKlansman (2018)

Vond het een sterke drama/ crime film met de nodige humor. De film bouwt wat langzaam op, maar wordt steeds spannender naarmate het onderzoek voort duurt . De film laat de kant van beide partijen zien, vanwege de ene infiltratie bij de andere . Jammer genoeg is dit probleem elke dag nog aan de orde .

Buiten het politieke /problematische aspect , vond ik hem beter dan ik had verwacht .

“Ain't this a bitch. If I would have known this was a Klan meeting, I wouldn't have taken this motherfuckin' gig. God damn!”

Duidelijk dat ik achteraf iets meer had gehoopt en verwacht van deze film. Toch merendeels omdat de ‘KKK’ veelvuldig genoemd wordt brengt je in de verleiding dat deze film daar vooral om draait. En ja, het is uiteraard een hoofdonderwerp van deze film maar, er wordt veelte weinig mee gedaan door ‘Lee’. Hij gebruikt dit concept en het script meer om een politiek statement neer te zetten waarin hij dusdanig doordraait dat het eigenlijk meer een irritatie punt begint te worden. Dat racisme in de wereld maar vooral in de Verenigde Staten een pijnlijk en groot onderwerp is, is ons denk ik al wel bekend van de laatste jaren (zeker afgelopen jaar) en dat wordt toch maar weer eens groots benoemd hier. Vooral het einde waarin we zien dat het extreem-linkse tegen het extreemrechtse vecht, en die filmpjes gaan vaak rond op social media want het is een hele happening daar in de VS. Ik trek geen van beiden kanten maar, was zelf erg geïnteresseerd in het onderwerp en het concept wat deze film aanhaalt.

En dat is het hele probleem, alleen al de plotomschrijving misleid je compleet in wat je gaat zien. Tuurlijk, het infiltreren is een groot onderdeel van deze film maar dat gaat pas echt gebeuren na één of andere vreselijk overdreven speech in het begin van de film die de pijnpuntjes in de VS nogmaals aankaarten, ik heb daar niet om gevraagd tijdens het aanzetten van deze film, en hoewel ik voorstander ben dat er onwijs veel moet veranderen op het gebied van racisme lag het er in deze film er dik bovenop. Neem bijvoorbeeld dat vreselijke einde al, dat was gewoon te overdreven.

Ik vond ‘John David Washington’ een leuke rol spelen, nog niet het niveau wat zijn vader heeft bereikt maar zeker een leuke acteur om later in ‘Hollywood’ nog wat vaker te zien. Zijn rol als ‘Ron Stallworth’ was prima, niet heel interessant overigens. Ook vond ik ‘Adam Driver’ het prima doen met zijn rol als ‘Flip Zimmerman’. Overigens, vind ik ‘Driver’ erg lijken op zo’n gast die je vaak ziet in het televisieprogramma ‘Gold Rush’, op ‘Discovery Channel’ meende ik.

Als je als kijker net zoals ik, verwacht grote onderdelen van de ‘KKK’ te zien dan kom je bedrogen uit. Het infiltreren is een leuk onderdeel in deze film en zoals ik al zei zeker een hoofdonderwerp, helaas wil ‘Lee’ te veel ernaast bij doen. Ik had gehoopt dat ik wat rituelen had gezien van de ‘KKK’ om toch wat meer feeling over dit te krijgen, we zien ze overigens ook maar één keer in dat clownspakje van ze en in mijn ogen gebeurde er te weinig met dit concept om er enigszins spanning in te brengen.

Het verhaal is prima, als het maar gaat over het doel van de film en dat is het infiltreren. Het hele Black Lives Matter gedoe daaromheen had voor mij niet gehoeven. Het schetst zeker een goed beeld over de enorme verdeeldheid in het land, zeker destijds (dat je als donker persoon automatisch een niveau minder zat bij ook o.a. de politie) was dat nog heel heftig. Het is belangrijk dat je daar een statement voor wilt maken, helaas was deze film daar niet de geschikte spot voor. Het zorgde er voor dat daar veel tijd en aandacht naar ging en daardoor kwam het uiteindelijke verhaal in de weg te liggen, en dit werd enorm afgeraffeld.

Ik had dus véél meer verwacht van deze film en dat meen ik echt. En nogmaals, ik ben tegen alles wat ook maar racisme inhoudt, en vind het belangrijk dat hier wat aan gedaan wordt. Helaas loopt deze film hiermee over, waardoor het interessante concept en het interessante waargebeurde verhaal in het niets vielen, en dat vond ik vooral jammer.

Een activist verwijten geen genuanceerd verhaal te vertellen is als de Kerstman verwijten nooit eens in juni kadootjes te trakteren. Tja, wat verwacht je?

Nee het is helemaal niet erg hoe Spike Lee hier Blackkklansman opzet. Het maakt een speelfilm, geen documentatie. En die film begint sterk, met de speech scène ook direct het hoogtepunt van de film. De toon blijft ondanks het onderwerp eigenlijk altijd lichtvoetig. Niet in de laatste plaats door het fijne acteerwerk van Washington en de fantastische vibe en setting.

De nazi’s worden wat stuntelig neergezet en hoewel dat zeer waarschijnlijk bijzonder dicht bij de waarheid ligt is het net een klein beetje te makkelijk. En dan met name die dronkenlap. Onnodig, de domheid spat er toch sowieso al vanaf.

Overigens komen de Black Panthers er toch ook niet als de meest genuanceerde groep vanaf. De discussies die Stallworth en Patrice voeren voelen daardoor geloofwaardig aan.

3,5*

In elk geval beter dan de vorige die ik van Spike Lee zag; Da 5 Bloods. Maar verder word ik wat moe van eeuwig dat zelfde thema. Wat dat betreft is het net Bij1.

Tsja, wat hiervan te vinden. BlacKkKlansman vertelt over de undercover operatie van een zwart en joods duo in de KKK. Een goede rol van Washington jr., Adam Driver zoals altijd weer heel authentiek en naturel, en Steve Buscemi, die Steve niet bleek te zijn maar zijn broer Michael (nooit geweten dat hij een broer had).

Het is niet duidelijk in een genre te vangen. Gaandeweg is de film komisch door goede dialogen, en op het laatst wordt het enigszins spannend. Ondertussen serveert regisseur Spike Lee een aantal iets te lang uitgesponnen scènes met veel soul en funk muziek om de 70s sfeer goed neer te zetten. Maar het genre is natuurlijk ondergeschikt aan de boodschap van de film. En die wordt wel èrg hard bij de kijker door de strot geramd.

Wat Spike Lee had moeten doen, is de waanzin voor zich laten spreken. Het politiegeweld, het gebruik van racial slur door agenten die dat doodnormaal vinden ("toad", "coon"). En het complete gedachtegoed van de Klan. Het is af en toe zo geschift dat het komisch wordt. Dan is het helemaal niet nodig dit extra dik aan te zetten. In der Beschränkung zeigt zich der Meister. Wel, Spike Lee toont zich geen Meister.

De film heeft bijvoorbeeld een ijzersterke scène met een oude man die vertelt over de lynchpartij van een zwarte jongen in 1916. Je wordt er echt even naar van. Een sterk moment, wat compleet teniet gedaan wordt door meerdere geforceerde verwijzingen naar het beleid van Trump. Zo is er iemand van de Klan die zegt "let's bring America back to greatness again" (een duidelijke verwijzing naar Make America Great Again, de lijfspreuk van Trump). Ook hoor je een paar keer "America first".

Maar dat is niet alles. Aan het eind worden er beelden getoond van de aanslag in Charlottesville en de reactie van Trump daarop. Gemakshalve wordt een lynchpartij door meer dan 2000 mensen toen, even gelijk gesteld aan een aanslag door één geschifte idioot nu. Nee hoor Spike, er is niks veranderd. Uhuh.

De afsluiter van de film is een compleet overbodig statement dat de film zijn complete zeggingskracht ontneemt en bovendien een belediging van de kijker, die niet slim genoeg wordt geacht om de overduidelijk activistische boodschap zelf uit de film te destilleren.

Spike Lee schiet door. Daarom een nette 3 sterren, terwijl er meer in zat.

Knappe film, origineel; goed geacteerd, lichtvoetig en toch spannend bij momenten.

Tja… rare toon, zodat je niet goed weet hoe serieus je het allemaal moet nemen. Zoals steeds zien de pakjes er weer allemaal té netjes uit, dan was die groezelige seventieslook in Inherent Vice tig maal beter. Uiteindelijk leef je dan ook niet echt met iemand mee, zelfs Duke lijkt nog best charmant en kan je niet zien als de griezel die hij is. Om dan op het eind nog eens expliciet te zeggen waar deze film over gaat (alsof het nog niet expliciet genoeg was) is echt wel een zwaktebod. Ik weet ook wal dat we als blanke Europeaantjes makkelijk praten hebben, dus ik gun Lee zijn activistische standpunt wel, maar dit interessante gegeven levert toch vooral een matige film op, waar ik alleen maar de schouders voor kan ophalen. En da's jammer.

Een Afro-Amerikaan die lid wordt van de KKK. Als je het zou verzinnen zou je het niet geloven. Undercover-agent Ron Stallworth belt in een baldadige bui het secretariaat van de KKK en wordt vrijwel meteen ingeschreven. Zijn Joodse collega Flip mag naar de eerste kennismaking met het clubje neo-fascisten. Vanaf het begin schakelt regisseur Spike Lee tussen humor en sluimerende woede. Dat is wel even wennen, maar als je zover bent zit je als kijker in een spectaculaire achtbaan. Af en toe schuurt het tegen het karikaturale aan; de domheid van sommige KKK-leden wordt wel heel makkelijk uitgevent. Wat Spike Lee knap doet is het het raciale verleden van de VS, door het tonen van fragmenten uit 'Gone with the wind' en 'Born of a nation', via de hippe jaren 70 te verbinden met het monster dat Donald Trump heeft gecreëerd. Als de KKK-leden op een gegeven moment America first scanderen ligt het er vettig dik bovenop, maar het werkt wel. Ieder kijker begrijpt wat hier aan de hand is en hoe het zover heeft kunnen komen. Daarom heb ik moeite met de laatste scene waarin echte beelden van de uit de hand gelopen demonstratie in Charlottesville word getoond. Je zou kunnen zeggen dat Spike Lee de film de realiteit in trekt, maar ik zie het als een stijlbreuk en daar ben ik niet zo kapot van. Blackkklansman wordt dan toch teveel een activistisch pamflet terwijl de film prima op zichzelf kan staan.

Aardig.

Als het niet op een waargebeurd verhaal gebaseerd was, had ik het wellicht niet geloofd. BlacKkKlansman lijkt verzonnen door sarcastische geesten, maar niets is minder waar. Spike Lee doet er eigenlijk een ganse film lang iets goed mee: het kijkt allemaal prima weg. De sérieux ligt er niet dik op. Het wordt komisch gebracht en dat is maar goed ook.

De speelduur van 2 uur en een klets vliegt zo voorbij; het seventies sfeertje, inclusief majestueuze afro's, is geweldig om te zien. Adam Driver en John David Washington zijn wel oké, al vind ik die laatste een tikje saai. Enige manco is dat Lee, maar dat had ik niet anders verwacht, na zijn film nog een statement moet maken - alsof de film dat zelf niet genoeg doet. Dat staat echt haaks op de cynische ondertoon. Ja, hij vindt Trump en bij uitbreiding politiek (exteem)rechts slecht, dat had ik wel door. Zonde dat hij zijn eigen film zo'n einde aandoet.

3

Slaapverwekkend saai, echt moeite moeten doen om het uit te kijken.

Zeker geen aanrader.

Een vrij onwaarschijnlijk verhaal dat al begint met het idee dat Ron de telefoontjes pleegt maar Phil undercover gaat, waarbij het me hogelijk verbaast dat niemand Phils mogelijke Joodsheid serieus neemt, en dan wordt het op het einde nog wat extra bizar wanneer Ron een onverwachte klus krijgt. Dat lijkt allemaal wel een schelmenroman, maar de operatie zelf is serieus genoeg, mede dankzij een benauwende vertolking van Jasper Pääkkönen als de intense Felix (30 jaar geleden was deze rol wellicht een prooi voor Michael Biehn geweest). Afwisselend hilarisch en beklemmend, en met de manier waarop Lee zijn politieke boodschap uitvent had ik persoonlijk geen moeite. Uitstekend spel van de gebroeders Stallworth, en een ontroerende (en vanwege zijn monoloog ook behoorlijk hard aankomende) cameo van de grote Harry Belafonte.

Interessant en helaas doeltreffend. Mooi vorm gegeven ook. Wellicht hier en daar iets te stereotyp. Maar boeiend van begin tot einde.

vond deze film iets tegenvallen. de sfeer is goed, het verhaal ook ( en zeker vanwege de waargebeurde achtergrond)

Hier en daar word de film ook als komedie gestempeld, maar die scenes kon ik ook niet echt achterhalen.

Echt spannend word de film ook niet, en als het spannend word is de film op het eind, en komt er ook niet echt een climax. jammer.

De film heeft een lekkere jaren 70 uitstraling. Deze uitstraling wordt versterkt door middel van lekkere soul muziek. De kapsels, de kleren, en het meubilair dragen er ook aan bij.

Qua structuur ben ik minder te spreken over deze film. De film begint zeer sterk. Het middenstuk vond ik net iets te lang duren. De finale was dan wel weer tof, maar het duurde gewoon net te lang.

Wat mij betreft is deze film zeker de moeite waard. 3,5*