1917 (2019)

Indrukwekkende film, aan het eind iets te langdradig. 4☆

Dit was de eerste keer dat ik een film herbekijk met commentaar van de regisseur. Ik ben officieel een film-nerd nu

Was best interessant trouwens, geen spijt van.

Inderdaad, dat van die videogame had ik ook, zeker het stuk na z’n (belachelijk saaie en niks ter zake doende) passage bij vrouw en kind. Ik begon gelijk m’n joystick te zoeken

Toch redelijk wat doorgespoeld. Voer voor cinefielen die vooral de beelden en sfeer in een film appreciëren.

Het stuk (met gezang) in het bos kon me dan wel weer beroeren.

3-3,5

Geïnspireerd en opgedragen aan de grootvader van Sam Mendes, en zijn boek “The Autobiography of Alfred H. Mendes 1897-1991". Sam Mendes gaf te kennen dat zijn grootvader tijdens de Eerste Wereldoorlog op 17-jarige leeftijd boodschappen door niemandsland bracht. Hij was 1.75 M lang, en werd vaak verborgen door de wintermist, die tot wel 1.80 meter hoog reikte. Na twee jaar in de modderige loopgraven, werd het voor Alfred een levenslange gewoonte om regelmatig zijn handen te wassen. Tot zijn 70ste verjaardag sprak hij nooit over zijn oorlogservaringen. De film markeert het eerste officiële schrijfkrediet voor Mendes, en zijn tweede oorlogsfilm na Jarhead. Dit was de eerste prestigieuze oorlogsfilm in 50 jaar, die werd genomineerd voor een Academy Award voor beste visuele effecten. De laatste prestigieuze oorlogsfilms die werden genomineerd waren Patton en Tora! Tora! Tora!. Deze laatste film won een prijs. Het verhaal begint op 6 april 1917. Dit is de dag waarop de Verenigde Staten de oorlog verklaarden aan Duitsland en zijn bondgenoten. De deelname van de Verenigde Staten wordt niet genoemd in de film, omdat Britse soldaten aan de frontlinie in Noord-Frankrijk het nieuws pas veel later zouden hebben gehoord. Het duurde 6 maanden voor de acteurs om te repeteren, alvorens de opnames van start gingen. De film werd opgenomen van april tot juni 2019 in Wiltshire, Hankley Common en Govan te Schotland, en eveneens in Shepperton Studios. Natuurbeschermers waren bezorgd dat filmen op de vlakte van Salisbury mogelijk onontdekte overblijfselen in het gebied zouden verstoren. Ze verzochten om een archeologisch onderzoek, alvorens de set werd gebouwd. Gedurende de hele shoot had de productie 4 basisopstellingen, die altijd paraat stonden om te kunnen profiteren van de wisselvallige weersomstandigheden. Een hoofdmeteoroloog was de hele tijd ter plaatse. Delen van de film zijn opgenomen in en rond Low Force. Dit aan de rivier Tees, Teesdale in juni 2019. Het productiepersoneel plaatste borden om wandelaars in het gebied te waarschuwen niet gealarmeerd te worden door de rondslingerende lichamen. In een interview gaf Krysty Wilson-Cairns te kennen dat George MacKay nooit een opnamedag verliet zonder iedereen de hand te schudden. Hij kende ieders naam, en had voor iedereen tijd op de set. Hij besteedde veel tijd aan het leren over hen, en over hun leven. In een scène zegt Blake tegen zijn meerdere dat hij hoopt om rond Kerstmis thuis te zijn. Toen de oorlog in 1914 uitbrak, voorspelden veel mensen dat het conflict rond Kerstmis zou eindigen. De oorlog zou echter doorgaan tot 1918. Tijdens Kerstmis 1914 zongen de Britten en Duitsers kerstliederen, werden er geschenken uitgewisseld en werd er zelfs samen gevoetbald. Vanaf 1915 was verbroedering met de vijand echter verboden. Er werd ruim 1584 meter aan loopgraven gegraven voor de film. Volgens Sam Mendes en Lee Smith werden er in feite tientallen “onzichtbare” bewerkingen gemaakt, die door middel van overgangen werden verborgen. Mendes verklaarde dat het kortste ononderbroken shot 39 seconden duurde, en het langste ononderbroken shot ruim 8 minuten lang was. De verlichtingsinstallatie voor de brandende kerk was vijf verdiepingen hoog, en bestond uit 2.000 1K-wolfraamlampen. Het was een van de grootste lichtinstallaties ooit gebouwd voor een film. Volgens Mendes was de brandende kerk de grootste opstelling ooit gemaakt door Roger Deakins. De talloze lichten werden door visuele effecten omgetoverd tot een brandende inferno. Deakins won in totaal 40 prijzen voor zijn werk in de film. Een van de grootste problemen voor de filmploeg was een sigarettenaansteker, die niet op het juiste moment werkte. Dit leidde tot diverse heropnames, en het verspillen van één complete dag aan opnames. De fakkels die over de verwoeste stad vlogen, werden aan draden opgehangen om de richting van de schaduwen te controleren. Ze waren ook ontworpen om te branden met een warmere kleur, die dichter bij wolfraamlicht lag. De terugtrekking van de Duitse troepen was onderdeel van een echte gebeurtenis genaamd Operatie Alberich. Het was een tactische Duitse terugtocht naar de oude Hindenburglinie, die gemakkelijker te verdedigen was. De datum in de film is echter onjuist, omdat Operatie Alberich plaatsvond van 9 februari tot 20 maart 1917. De verwoesting en boobytraps die Duitse troepen achterlieten, is in dit geval wel waargebeurd. Tom Holland was in gesprek voor de rol van korporaal Blake, maar haakte af wegens planningsconflicten. Benedict Cumberbatch, Mark Strong en Colin Firth waren eerder te zien in Tinker Tailor Soldier Spy. Benedict Cumberbatch en Andrew Scott werkten eerder samen aan de serie Sherlock. Mark Strong speelt een schurk in Sherlock Holmes. Voor Cumberbatch was dit zijn zesde oorlogsproject. Dit na Atonement, Small Island, War Horse, Parade's End en The Imitation Game.

Een geweldige film met geweldige cinematografie, en een algehele geweldige ervaring. Meer hoef je niet te weten.

4,0 *

This is what Tarantino HATED about 1917 Movie - YouTube

Ik was bevooroordeeld: een film die (optisch) in één take is geschoten zal saai zijn. Mis. Deze film is niet saai mits je de juiste verwachtingen hebt.

Het acteerwerk kan ik helemaal niets op aanmerken: zeer hoog niveau en erg geloofwaardig. De hele film vind ik overigens realistisch in beeld gebracht wat niet altijd 'fijn' is om te zien. Het verhaal is erg eenvoudig, maar heeft niets meer nodig. Ik ben het eens met de kritiek dat er wat toevalligheden op het pad van de soldaten komen, maar ik vond het niet storend (het blijft film). Ook had ik zo nu en dan het 'videogame' gevoel van een first person shooter. Voor mij meer een constatering dan dat het me stoorde. Maar het goud van deze film zit in het camerawerk. Er zit één 'formele' cut in de film en voor de rest lijkt de film in één take te zijn opgenomen. Slecht één keer heb ik de overgang bewust kunnen waarnemen. Knap gedaan! Het 'lopen met de camera' is soms wel wat irritant om naar te kijken op groot scherm (ik heb voor deze film op de projector de optie ingeschakeld om beweging wat vloeiender weer te geven en dat was een flinke verbetering) maar het geeft ook betrokkenheid en draagt bij aan de spanning. Er is ook knap met de tijdslijn gepeeld. Het verhaal duurt ca. 24 uur en je hebt het gevoel overal live bij te zijn geweest, maar het is bijna onmogelijk te zien waar 'short cuts' worden genomen en de tijd in elkaar wordt gedrukt. Knap gedaan. Je hebt echt het gevoel dat je zelf de hele reis hebt ondernomen en de spanning hebt gevoeld. Ook vond ik de film niet voorspelbaar en tot het laatste moment spannend. Duur was prima. Al met al een sterke film.

Maar het gaat wel om verwachtingspatroon. Ja, de film heeft de nodige spannende momenten en er is ook wat goede actie, maar verwacht geen spetterende 'hollywood style' oorlogsfilm vol imposante explosies en onoverwinnelijke helden die alle natuurwetten lijken te kunnen breken. De spanning is subtieler, de actie realistischer en het gaat ook om de dialogen en het schetsen van een tijdsgeest. Al met al kan ik eigenlijk geen verbeterpunten aangeven. Daarom 4,5 ster. Waarom geen 5? De film mist het 'wow' effect maar dat is - eerlijk toe gegeven - ook erg inherent aan het genre.

Prachtige film die de zinloosheid van een oorlog maar weer aantoont. Bijzonder opname techniek waardoor het kijkt dat de film in een shot is opgenomen.

Film nu voor het eerst gezien en moet zeggen dat ik geboeid heb gekeken. De vaart zit er goed in en de oorlogssetting is zeer realistsich te noemen. De beide jonge hoofdrolspelers doen het ook prima. Twijfel nog tussen 3.5 en 4 sterren, vooralsnog 4 sterren. Denk niet dat ik deze film snel nog eens ga bekijken, daar ontbreekt dan toch wat diepgang voor.

Matig werkje. Te clean. Rommelig. Langdradig. Saai. Soort Odyssey in WW1. Slecht aansluitende decors/locaties die zeer kunstmatig aandoen zoals de gebombardeerde stad na dat ingestorte bruggetje. Binnen dit genre zijn er betere films. Voor de mensen die zich wat meer in deze oorlog willen verdiepen: lees eens De oorlogsdagboeken van Louis Barthas.

Cinematografisch mooi gedaan, maar qua verhaal bijzonder ongeloofwaardig en dat stoorde mij dusdanig dat ik niet optimaal kon genieten van de mooie beelden. Eerste uur bijzonder sterk, daarna wordt het steeds kolderieker. Zonde.

Ik heb niks met oorlogsfilms, maar des te meer met cinematografie; daarom stond deze toch op mijn lijstje vanwege het bekende one-shot. Dat is het uiteraard niet, maar de suggestie daarvan is voldoende. Dat is dan ook waar de film het van moet hebben. Het is een mooie ervaring zo met de hoofdrolspelers mee te gaan, bij elke stap die ze zetten. Het levert mooie beelden op in de loopgraven, door het neergeschoten stadje en in de rivier.

Met het verhaal heb ik wat minder, maar er moest op zich ook een niet al te ingewikkeld plot aan vast zitten om de truc met de one-shot te volbrengen. De scenes met het neerstortende vliegtuig en de navolgende sterfscene en (de belichting in) het stadje zijn het sterkste. De scene met de Française en de baby daarentegen totaal overbodig en irritant. De constant misschietende Duitsers, de redelijk fake sfx in de aanvalsscene en dat het briefje prima leesbaar afgeleverd kon worden na een riviertocht deden me ook wel beetje verzuchten.

Maar dat is wellicht muggenziften. Door de one-shot-aanpak pak je een flinke bak credits en omdat een ingenieus verhaal daarmee simpelweg ook niet mogelijk is, een afronding naar boven.

1917 had ik graag in de bioscoop willen zien, maar ik weet nog dat het er door de drukke periode destijds niet van gekomen is. Daarna de film een beetje uit het oog verloren, maar door de recente toevoeging aan het Netflix-aanbod zag ik mijn kans schoon.

Ik kan de positieve berichtgeving onderstrepen. Een film zal nooit de gruwelen uit die (of eigenlijk iedere) oorlog in die mate op de kijker kunnen overbrengen zodat het daadwerkelijk een representatieve weergave is, maar Sam Mendes komt een heel eind. Doordat er veel lange shots in zitten en de camera vanuit het standpunt genomen wordt dat het lijkt alsof je achter of naast de soldaten loopt, voelt het allemaal heel 'puur'. Je krijgt in zekere zin wel het gevoel alsof je er bij bent en je wordt als kijker ook moeiteloos meegezogen door de film. Ik was in ieder geval op geen enkel moment afgeleid.

De film wordt gekenmerkt door sterk acteerwerk, met name van de twee hoofdrolspelers: George MacKay en Dean Charles-Chapman. Ze dragen bij aan het gevoel dat je niet meer naar een film zit te kijken. Je voelt met hen mee en zit op het puntje van je stoel op het moment dat de missie in gevaar komt. Ook de rest van de cast presteert degelijk. Grotere namen als Benedict Cumberbatch, Mark Strong en Colin Firth worden niet gehinderd door het feit dat ze een bekende kop hebben. Visueel is de film ontzettend overtuigend en het verhaal - hoe simpel ook - is meeslepend en bij vlagen aangrijpend. Als ik dan al negatieve punten moet noemen, dan zijn het kleinigheden. Zo vond ik de scène dat Schofield bij de vrouw en haar kind blijft treuzelen net wat te lang duren en ook mij bekroop soms het gevoel dat je naar een videogame zat te kijken. Gelukkig niet erg vaak, want het zal ook zeker niet de intentie zijn geweest van de makers, maar onder meer in die brandende stad viel het me op.

Termen als 'genoten' of 'prettig' zijn verkeerd hier. Oorlogsfilms, en 1917 is daar geen uitzondering op, laten je vaak achter met een onbehaaglijk gevoel; al helpt het wel dat deze film je (deels) met een happy end naar huis stuurt. Laat ik het dan zo zeggen: ik vond het een mooie filmervaring. Wellicht is dat een omschrijving die de lading sowieso wel dekt, want de film is ook wel uniek. Je ervaart meer iets dan dat je echt een verhaal bent aan het volgen. Hoe het ook zij: het is een uitstekende film. Ik was na afloop onder de indruk en daardoor vind ik het ook zeker een aanrader.

4*

Een goede, degelijke film met mooie beelden etc etc.. Het belang, de urgentie, van de boodschap die overgebracht moet worden wordt wel verteld, maar blijkt eigenlijk nergens uit. Dus volgen we twee, later 1, soldaten die de boodschap over moeten brengen. Ze moeten weliswaar door gevaarlijk gebied, maar dat gebied is grotendeels verlaten. De neergestorte Duitse piloot zorgt wel voor drama, terwijl de mannen helemaal geen tijd hebben (daar zou de urgentie zijn) om hem te helpen. Het was beter geweest als er een ethisch dilemma zou ontstaan om de piloot wel of niet te helpen.. En zo zijn er wel meer dingetjes. De film eindigt wel bloederig, maar ook bloedeloos.

Toch een paar totaal onrealistische zaken, ze zijn met twee en moeten die belangrijke brief gaan bezorgen maar lopen wel altijd gezellig direct in elkaars buurt, als er eentje zou sneuvelen door geweervuur of een inslag bv zou de andere er waarschijnlijk ook aangaan, mede daardoor en dus het risico dat ook de brief dan vernietigd kan zijn zou het niet meer dan logisch zijn dat ze beiden dezelfde brief op zak kregen.

Het staan zingen in een bos wat op afstand te horen is en waar een heel peleton op zit te luisteren, hebben die even geluk dat het een van hun jongens was die achteraan opdook en geen Duitser.

Dat zijn de drie ergste zaken maar kan er nog wel wat opnoemen, jammer want anders minstens een halve ster erbij.

Ik ben geen grote fan van de meeste oorlogsfilms.

Ook deze avonturenfilm over 2 soldaten die een boodschap moeten afleveren dwars door de vijandelijke Duitse linies kon me maar matig bekoren.

Het decor bestaande uit loopgraven en ruïnes is zeer goed gebouwd. Over het algemeen speelt de film zich af in een doods, verlaten landschap, op de ratten na

Soms is de film best spannend maar soms ook een beetje saai.

Het is wel een cinematografisch hoogstandje want gans de film is gezind in één enkel shot.

Ideale film voor wie nog eens de uitzichtloosheid en miserie van een loopgravenfilm wil zien.

De suggestie van de one-take opname levert een indringende kijkbeleving op. Het is alsof je in een game bent belandt waarin de hoofdpersoon blindelings wordt gevolgd vanaf het moment dat hij de loopgraaf binnentreedt. Hierdoor ontstaat constant dreigingsgevoel omdat je niet weet welk gevaar zich verschuild buiten het beeldkader. Nu eens geen scherpte-diepte verschuivingen en beeldwisselingen om het dramatisch effect te verhogen maar rechttoe rechtaan what you see is what you get. Dat levert een vrij vlakke maar realistische weergave op van de missie van de hoofdpersoon door de loopgraven aan het front.

Dit is een verschrikkelijke film. Er is geen enkele aspect waar ik onder de indruk van was. Het maakt een aanfluiting van de Eerste Wereldoorlog door het te laten lijken alsof dit allemaal maar een Hollywood-actiespektakel was. Het hele idee dat dit continu gefilmd wordt, voegt niets toe. De film is zo opgenomen om mensen die snel onder de indruk zijn, te vermaken. De uitvoering is behoorlijk slecht. Er zijn veel momenten in de film waar je duidelijk kunt zien dat er een cut is. De film voelt aan als een videogame, zoals Call of Duty of Battlefield, wat de domste manier is om dit te benaderen. Ook de score van de film is hilarisch voorspelbaar en klinkt erg generiek. Deze film probeert wanhopig je hart te raken, maar die momenten worden gewoon niet goed uitgevoerd. Er is geen opbouw voor dat soort momenten, het voelt gehaast. Ten slotte is de film visueel lelijk. Het ziet eruit als elke generieke oorlogsfilm zonder eigen identiteit. Dit is absoluut geen film die ik in de toekomst nog eens wil bekijken.

Prachtig gefilmd en absoluut goed acteerwerk maar wel in een Disney jasje

Het verhaal dat 1917 te vertellen heeft, is niet heel omvangrijk. De handeling bestaat bijna alleen uit twee Britse soldaten die door vijandig gebied moeten trekken om een belangrijk bericht aan een andere Britse eenheid door te geven. Onderweg komen ze vrienden en vijanden tegen in ontmoetingen die soms een paar minuten en soms zelfs maar een paar seconden duren. Onder de castleden bevinden zich grote namen. Benedict Cumberbatch, Andrew Scott, Colin Firth en Mark Strong. Enigszins misleidend. Ze doen inderdaad mee maar ze staan aan de zijlijn van het verhaal en hun speeltijd is kort.

De hoofdrollen zijn voor George MacKay en Dean-Charles Chapman. Twee prima acteurs die hun personages fantastisch vormgeven. Ze verbeelden perfect de rusteloosheid die het gevolg is van hun onberekenbare tocht door het vijandelijke gebied. Een tocht waarbij elk moment een vijand kan opduiken om je neer te knallen. Een koortsachtige tocht die bijna zonder rustmomenten wordt afgelegd. Het is een hectisch gebeuren. De camera dicht op de beide soldaten. Als kijker zie je net zo veel als zij. De camera geeft geen comfortabel overzicht van de situatie en de kijker wordt evenals de beide mannen soms ruw overvallen door het onverwachte. Hij wordt meegesleurd in het gevaar, in de waanzin. En dat levert voortdurend een hoge spanningsboog op.

De film creëert succesvol de illusie dat hij in één take gedraaid is. Bijna waar, volgens mij. Ik heb slechts één enkele onderbreking waargenomen. Misschien zijn er meer. De illusie is belangrijk omdat de filmduur min of meer dezelfde duur is als de tijd die de tocht duurt. We kijken niet alleen maar naar twee soldaten die bezig zijn met het volvoeren een welhaast onmogelijke opdracht, maar we volgen de beide soldaten in real-time en in voortdurende paraatheid. Het is verrekte realistisch. Het is chaotisch. Het is onoverzichtelijk. Er gebeurt veel. De camera is beweeglijk en vangt de hectiek, de waanzin, de angst en de razernij fantastisch in smerige, spookachtige, beklemmende en soms ook surrealistisch aandoende beelden.

Regisseur en coauteur Sam Mendes gunt de kijker geen tijd om even bij te komen. Zelfs voor het verwerken van de emotionele momenten is geen tijd. Op het moment dat ze gebeuren zijn ze al weer ingehaald door de hectiek van de oorlog. De film slaagt er uitstekend en voortdurend in om het gevoel van gejaagdheid dat de soldaten ervaren op de kijker over te brengen. Evenals de soldaten krijgt hij gewoon geen rust om de dingen te verwerken. Dat kan pas na afloop van de missie.

War is hell : thema dat al vele malen is gedaan dus weinig origineel. Er is wel die technische meesterschap (die one take stijl) en door de afwezigheid van totaalshots vergroot je de dreiging. Toch vond ik maar lauw en Sam Mendes kan zeker beter. Misschien is de set up gewoonweg niet geschikt. Twee personages die gans een film door vijandelijk gebeid moeten, veel uitwegen zijn er niet. Er kunnen er maar 2 sterven en dan ... ? Je weet ook, het doel moet gehaald worden volgens de standaardformule van plotontwikkeling dus een andere richting is ook geen optie. Waardoor je dus met veel ongeloofwaardige situaties te maken krijgt (met voorop die wurging van een Duitse soldaat in een vervallen loods terwijl een andere op 100m staat en tientallen verspreid zijn over het gebied). Mendes gooit er ook wat emotie in en dat mag maar veel nieuwe inzichten zijn het niet (soldaat toont barmhartigheid en wordt daardoor gedood, chaos op slagveld, arrogante bevelhebbers met als top of the bill het gezang van de soldaten nabij de rivier). Volgens mij moeten die scenaristen die toentertijd in mei als de writers guild of America aan het staken gegaan zijn, denken : hebben wij daarvoor geprotesteerd ?

Vandaag was Armistice Day, dus dan maar nog een keer kijken.

For your tomorrow. We gave our today.

Een indrukwekkend film al vond ik deze ervaring of film wel een stuk beter in de bioscoop. Een aanrader, en zal een cinematografisch classic worden/blijven. Had ook de Oscar terecht gewonnen voor 'Best Cinematography'.

Een sterk hoodrol van George MacKay, die bewijst dat hij ook in de toekomst een grote naam zal worden in de film wereld.

ik vind dit een beetje verwarrend recensie in dat je begint met info over 'beste visuele effecten' en 'prestigieuze oorlogsfilms', en dan schijnt de beste cinematografie oscar of Academy award te negeren dat deze film ook had gewonnen? Er zijn natuurlijk veel oorlogs films en 'prestigieuze oorlogsfilms' die genomineerd zijn over de laatste 50 jaar voor beste cinematografie? Zie hieronder.

En dan je stuk over de geschiedenis klopt helaas niet, want de Amerikanen kwamen pas op de eind van deze oorlog naar Europa om mee te doen!

Eerste Wereld oorlog begon in juli 1914, en de Verenigde Staten verklaarden hun deelname in deze oorlog in april 1917. Het was dan pas in Juni 1917 dat de eerste Amerikaanse soldaten aankwamen in Europa maar hun eerste deelname was niet tot Oktober 1917. deze oorlog was dan afgelopen op 11 november 1918, en vanwege armistice was dat dan 11am op de 11de dag van de 11de maand geworden.

Dus de Amerikanen vochten mee voor de laatse jaar. Daarom komen ze dan ook niet voor in een film dat over 1917 gaat.

Is misschien ook de reden dat er vanuit hun kant bijna nooit of zelfs nooit films worden gemaakt over de Eerste wereldoorlog?

Op het einde vertel je over de geweldige cinematografie, terwijl in het begin over beste visuele effecten. 1917 had ook de Oscar gewonnen voor beste cinematografie, iets dat veel andere oorlogs films ook hebben gewonnen sinds Patton en Tora! Tora! Tora! samen werden genomineerd in 1970. Wat ik hier niet begrijpis waarom begin je met focus op de 'beste visuele effecten oscar', dat meestal toch naar sci-fi achtige films gaat, en dan spring je naar 'geweldige cinematografie' dat over een heel andere oscar gaat? Dat begrijp ik dan niet goed?

Voor de rest, leuk uitgebreid recensie over het maken van deze film.

Ik heb het vast vaker gezegd op deze site: one take movies (al dan wel al dan niet in ge-edit) voelen aan als een videospel. Alsof je naar andermans spelletje kijkt. Zoals hier.

Gelukkig ben ik niet de enige die dat vond, de film buddy van Tarantino vond dat ook. Ik hou van editing, dus ik snap de wens van invisisble cuts uberhaupt niet.

Tweede keer gezien. Beter dan de eerste keer. Overweldigend, cinematografisch een tour de force.