War Horse (2011)

Zelf voor een kinderfilm is deze film te kinderachtig.

Gebaseerd op herinneringen van films die ik in mijn jeugd heb gezien, is Spielberg nou niet bepaald een regisseur die ik graag opzoek. Maar soms ben je bij familie die een film op tv willen zien, en kom je er niet onderuit. Familie vond het overigens een erg mooie film.

Bij mij is in ieder geval weer duidelijk waarom ik niet zoveel met Spielberg heb. Wat mij betreft is dit degelijk gemaakte sentimentele rotzooi met dito muziek. Ik zie waarom dit bij velen aanslaat, vandaar de adjectieven "degelijk gemaakte", maar mij doet het vrij weinig.

Dieren kunnen leuk zijn, en ik kan me er ook aan hechten, maar overdrijven is ook wel een kunst. De Eerste Wereldoorlog was natuurlijk een verschrikking, en dat wordt ook wel getoond, maar door op zo'n sentimentele manier een paard de hoofdrol te geven, slaat het maar matig aan. Caligula werd voor gek verklaard omdat hij zijn paard tot consul wilde benoemen. De wijze waarop de hoofdpersoon gehecht is aan zìjn paard komt wat mij betreft daarbij in de buurt. Verder natuurlijk een hoop scènes waar het paard precies lijkt te begrijpen wat hij moet doen om alles tot een goed einde te brengen, wat je van te voren al lang en breed ziet aankomen.

Verder is het natuurlijk typisch dat iedereen in deze film Engels spreekt. Natuurlijk, bij een film als Amadeus is het ook jammer dat de taal niet Duits is, maar dat stoort minder omdat je niet geconfronteerd wordt met verschillende volkeren. Hier een hoop Duitsers en Fransen die met gekke accenten Engels praten. Ik heb 'Allo 'Allo! al voorbij zien komen in enkele comments hier, het heeft er inderdaad wel wat van weg.

Beelden zijn degelijk, maar saai. Het kleurgebruik valt in negatieve zin op, ik graag haast het gevoel alsof er gebruik van technicolor gemaakt is, wat me slecht bevalt. Visueel een paar aardige momenten: als het meisje gereflecteerd wordt in het oog van het paard, enkele scènes met tegenlicht (met name die als het paard in niemandsland is) en als het paard de loopgraven uit probeert te vluchten. Op tweeëneenhalf uur een beetje mager. Soundtrack is typisch melodramatisch, al moet ik zeggen dat ik Williams wel eens bombastischer heb gehoord. Niettemin past de man precies bij de regisseur wat gevoel voor melodrama.

Ik kan er weinig mee, en het doet me nauwelijks iets en dat is toch knap als de setting één van de grootste verschrikkingen uit de 20e eeuw is. 1*.

Ik zag het begin van deze film en ik dacht een leuke boeiende film te gaan zien. maar echt meer dan 0,5 ster is het mij niet waard.

Heeft wel indruk gemaakt, deze film. Heb niks met paarden, noch met oorlogsfilms. Maar de combinatie is toch voortreffelijk. De film is wel een beetje voorspelbaar, maar dat ervaar ik niet als vervelend, als het maar boeiend blijft. De film speelt zich af tijdens de 1e wereldoorlog, maar op verschillende locaties en vanuit een verschillend oogpunt. Maar tegen t einde, is de cirkel rond. Het is een lange zit, maar verveelt niet!

2,5 ster van mij.

Wel geschiedkundig een misser, door niet een stukje uitleg te geven van de eerste wereldoorlog.
Bij het begin weet je ongeveer wel hoe de film zal gaan eindigen dus zeer voorspelbaar. Er zitten wel wat grappige momentjes in en ook wel regelmatig mooie shots.

Zeker sentimenteel, maar ook heel mooi zij het natuurlijk ongeloofwaardig dat een paard vier jaar oorlog overleeft . Gelukkig is dit geen realistische oorlogsfilm maar een meeslepend verhaal op maat van een jonger publiek, dat zich in oorlogstijd afspeelt met hier en daar wat anecdotes over de rol die paarden hebben gespeeld in de oorlogsinspanning, zoals het voorttrekken van zware artillerie. Film heeft vooral een goed hart, en het is meeslepend om zien hoe het noodlot het paard van de ene eigenaar naar de andere stuurt. Heel apart, maar ook bijzonder sentimenteel en hollywoodiaans dat soldaten zich uit dierenliefde bekommeren om Joey en er zo voor zorgen dat het dier het zal overleven . Want natuurlijk is mensen doden in tijden van oorlog veel makkelijker dan dieren schade te berokkenen 😕.

Mooie beelden van Spielberg, werkelijk twee uur half lang aan het scherm gekluisterd geweest; zeer esthetische film. Wederom bewijst hij dat hij verdomd goede oorlogsscènes kan maken. Met gemak 4*.

Het was wel te verwachten. Een opstandig paard wordt bij zinnen gebracht door hoofdpersoon Albert (Jeremy Irvine) middels een roep die het meest weg heeft van een duif: oe-oeh!! Uiteraard scheiden de wegen van het paard en Albert door de Eerste Wereldoorlog, maar je weet dat een onvermijdelijke hereniging er wel in zit. En ook op welke manier dat plaats vindt: oe-oeh oe-oeh! Het is zo verwerkt in het toneelstuk, maar het is ook weer Spielberg ten voeten uit. En zo drukt hij de hele film wel weer zijn stempel met sentimentele scenes en mooifilmerij, die prima passen in de Spielberg-wereld.

Ik trap er wel in en kan het niet extreem haten, maar het is zo onnatuurlijk weer. Het enige niet-routineuze voor Spielberg was dat ie deze keer ook een paard moest regisseren wat er zowaar nog overtuigend uitzag. Maar voor de rest was het weer weinig nieuws onder de zon. Een aantal gebeurtenissen in het slot vond ik ook ronduit melig, zeker de sleutelscene tussen de loopgraven. Niet al te best, maar tsja, de 2,5 uur met veel kitscherigheid vlogen toch voorbij. Een schamele voldoende dan maar.

Helemaal Steven Spielberg, maar dit vond ik wel een heel lieve film.

Een mooie, ontroerende film die iets te lang duurt.

Mijn pa was zo teleurgesteld door deze film dat ik het heel vaak heb moeten horen. We delen allebei een soort fascinatie voor de eerste wereldoorlog. Ik liep na de trailer met een grote boog om deze film heen, maar mijn pa ging 'm 'wel even' zien.

Naja, ik snap eigenlijk heel goed waarom hij het niks vind. Ik snap heel goed wat de kritiek op War Horse is. Ik ben het er eigenlijk ook wel mee eens, want wanneer 'serieuze' films ineens dieren bevatten die louter menselijke emoties laten zien, ben ik ook snel afgehaakt. Er klopt natuurlijk heel veel niet en er zit veel kitsch in. Het is zo sentimenteel, maar toch val ik er voor. Dat komt onder andere, omdat de film aanvoelt als een productie uit de jaren zeventig. Dat komt door de decors en het kleurgebruik. Zelfs mijn vrouw vroeg zich hardop af of de film ingekleurd was. Een andere reden waarom ik bleef kijken, was omdat ik het als een soort An American Tail ben gaan kijken. Zodra je accepteert dat het paard menselijk is, valt alles makkelijker op z'n plaats en wordt het ineens een fraai avontuur. Natuurlijk met de nodige tranentrekkers. Het is niet voor niets Spielberg. Als oorlogsfilm is War Horse redelijk. De loopgravenoorlog is meer het decor dan het thema.

Te lang en te ongeloofwaardig. Het is allemaal best aardig en ziet er ook wel okay uit maar het is het gewoon net niet wat mij betreft. Het afschuwelijke einde met die lelijke, sentimentele, ondergaande zon deed de film wat mij betreft de das om om een voldoende te krijgen. Gelukkig wel eindelijk een Spielberg film met nare afloop. Iedereen die daadwerkelijk op dat paard reed is tenslotte vroegtijdig overleden. 🙂

War Horse vindt ik een mooie film.

In deze film volgen we de gebeurtenissen rondom het paard Joey. Het paard wordt gebruikt in eerste wereld oorlog en krijgt in de loop van de film meerdere eigenaren en maakt dan ook veel mee. Hierin zit eigenlijk het zwakke punt van de film. Doordat het paard verschillende eigenaren krijgt, zijn personages maar relatief kort te zien. Hierdoor krijg ik met geen een personage ( op het paard Joey na dan natuurlijk ) echt binding en komt de film als geheel wat onsamenhangend en rommelig over. Aan de andere kant gebeurd er in de film wel ontzettend veel en gingen die 146 minuten voor mij als een sneltrein voorbij. Maar bijvoorbeeld Emilie en haar grootvader hadden echt meer screen time moeten hebben. Naar mijn mening had Spielberg de film nog wat langer mogen laten duren om de kijker meer binding met de personages te laten krijgen en om het geheel wat minder rommelig te laten overkomen. Of Spielberg had minder moeten laten zien in die 146 minuten en dat wat hij laat zien dan beter uitwerken. Nu laat Spielberg eigenlijk te veel zien in een te korte speeltijd.

De film ging voor mij wel als een sneltrein voorbij. Ik vond de film geen enkel moment langdradig. Ik vindt dat de film een mooi verhaal verteld. Geloofwaardig is de film niet altijd, maar ik heb ook niet het idee dat Spielberg als doel voorogen had om een film te maken die volledig geloofwaardig is.

Het acteerwerk is over het algemeen sterk. Paard Joey acteert fantastisch., hiervoor alle lof. Helaas acteert Jeremy Irvine als Albert Narracot niet al te best. Dat zelfde kan gezegt worden van Céline Buckens als Emilie. De rest van de cast acteert vindt ik wel goed acteren.

Het camera werk in deze film vindt ik erg mooi gedaan. De oorlogsscenes in rondom de loopgraven zijn ook wel redelijk goed gedaan. Al hebben we met Saving Private Ryan gezien dat Spielberg in staat is om tot indrukwekkendere oorlog scenes te komen. Maar Saving Private Ryan is een hele andere soort film dus die vergelijking gaat niet helemaal op.

De muziek is van John Williams. Zijn muziek is soms wat te prominent aanwezig, maar over het algemeen vindt ik de muziek toch vrij mooi en goed bij de film passen.

Als de film een betere uitwerking en een iets betere cast had , dan had deze film voor mij een absolute topper geweest. Maar ondanks de gebreken vindt ik War Horse toch een vrij mooie film en is wat mij betreft toch zeker een aanrader om eens te zien.

3,5 ster voor deze film.

Armzalig

Nu staat Spielberg niet bekend om zijn complexe of volwassen emoties, maar hier maakt hij het wel erg bont. Het eerste half uur is een soort klucht. Later wordt het niet veel beter. Bovendien zijn de belevenissen van het paard ronduit saai en boeien de personages die het op zijn tocht tegenkomt allerminst.

Kortom een hele zwakke film, misschien wel zijn minste....

2* voor de mooie plaatjes en één behoorlijke sequentie (die bij de loopgraven)

Vooropgesteld vind ik Spielberg een fantastisch regisseur, vooral wanneer het op actie aankomt, zowel pure fun als Duel of Indiana Jones of meer serieus werk als Saving Private Ryan. Maar daarnaast heeft hij ook enkele goede dramafilms afgeleverd met Lincoln en natuurlijk Schindler's List. Het is ook echter dat tussen die drama's zijn mindere werk zit en je zou soms bijna hopen dat hij zich alleen maar met actie bezig gaat houden om dit soort draken als War Horse maar te voorkomen.

Onder het mom van: we gaan een epos maken worden alle clichés erbij gepakt en regeert de wansmaak van de kitsch. Steeds weer die violenmuziek die aanzwengelt, de kitscherig gekleurde en belichte weidevelden, het overdreven drama, die lachwekkende scène bij het prikkeldraad, die hele intro met de arme boer en ga zo maar door. Op geen één punt meeslepend of überhaupt serieus te nemen. En telkens heb je het idee dat Spielberg zelf de film dus wel uitermate serieus neemt. Als de Duitsers en Fransen dan nog Engels gaan praten (ook onderling) in hun eigen malle accent (Fransen met Frans accent, Duitsers met Duits accent) dan is de film me toch echt kwijt. Met terugwerkende kracht wordt een film als Inglourious Basterds op dat punt alleen nog maar beter.

Op punten scoort deze film dan nog wel af en toe. De scène bij de loopgraven is nog wel fraai (al heeft het nergens de intensiteit van Omaha Beach), net als het kleurgebruik in de laatste scène, of dat shot in het oog van dat paard waarin je het Franse meisje gereflecteerd ziet. En zo kent de film wel meer van dat soort momenten. Maar als geheel is dit echt om te janken. 1,0*.

(Gezien op 29.01.16)
Wat een prachtige film. Wat een mooi sprookje. Zo dat het te mooi is om waar te zijn. Alle puzzelstukken vallen steeds weer goed in elkaar.
Het paard Joey is de 'vedette' van de film. Je zou er zowaar de gruwel van een oorlog bij vergeten.
Het laat wel zien, dat zelfs in een oorlog, goede mensen hun ding doen.
Het paard komt door de handelwijze van die goede mensen door alles heen.
Echt om bij weg te dromen van een betere wereld. Een pareltje van Steven Spielberg.
Het mag ook eens positief bekeken worden, dat helpt een mens vooruit!

Pakkende verhalen uit de tijd van de 1ste wereldoorlog verteld a.dh. van de lotgevallen van een paard en tegelijkertijd sentimentele kitsch.

Spielberg moet natuurlijk zijn personages introduceren, zodat je je er in kan leven, maar daar heeft hij hier wel erg veel tijd voor nodig. Vragen die nog openstaan: Why turnips? en is dat wel gezond zoń bloedrode zonsondergang?

Driemaal bah.

Eerlijk is eerlijk, veel verwachtingen had ik niet bij deze film. Spielberg is vooral bekend, maar heeft wat mij nog nooit een film geregisseerd die die status enige eer aandoet. Als het dan nog eens een sentimenteel oorlogsdrama over een paard betreft dan liggen mijn verwachtingen gewoon laag.

Wat mij sterk opviel is deze film was de cast, en hoe die tot een hoopje namen op een poster gereduceerd wordt. Er zitten zelfs mensen als Philippe Nahon en Nicholas Bro is ... maar nergens krijgt niemand de ruimte om wat met z'n personage te doen. Het is allemaal afgelikte eenheidsworst, waardoor je evengoed een resem onbekende acteurs kunnen nemen.

Het verloop was vooral storend en sentimenteel. Het hele ploeg-gebeuren is typische Spielberg-bullshit, het paard als rode draad doorheen de oorlog werkt voor geen meter en wie ondertussen geen jeuk krijgt van de slechte accenten heeft iets teveel Amerikaanse films gekeken.

De speelduur is dan het laatste euvel. Als het al voor geen meter loopt en vooral irriteert, is het extra erg dat het 2.5 uur moet duren voordat de laatste blijtscene uiteindelijk van het scherm verdwenen is. Vervelende Spielberg dit, maar compleet binnen de verwachtingen.

0.5*

Cinematografisch een heel knappe film, à la Spielberg, met sensationele, fantasierijke scenes, mooie zichten en een pak emotie doorheen het avontuurlijke van het verhaal, dat beslist ongeloofwaardig is maar eigenlijk alles bijeen aanvaardt wordt, omwille van de prachtige filmische kwaliteiten.