
Patton (1970)
Verenigde Staten
Oorlog / Biografie
172 minuten
geregisseerd door Franklin J. Schaffner
met George C. Scott, Karl Malden en Stephen Young
De film vertelt het verhaal van generaal George S. Patton, tijdens zijn opmars van Noord-Afrika naar Duitsland, gedurende de Tweede Wereldoorlog. De generaal, beroemd (en berucht) om zijn geniale leiderschap en woede-uitbarstingen, ligt constant overhoop met zijn meerderen.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=bLXzqSmxGaM
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,9 / 94015)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)iTunes: € 9,99 / huur € 3,99Google Play: € 14,99 / huur € 3,99
Klopt inderdaad, in Japan zaten de Amerikanen zelf met de nodige oorlogfilms. Maar evengoed wordt de rest van Europa daar wel wat vergeten. Patton geeft een blik op de oorlog die veel minder zien bij Amerikaanse prenten. Dat wou ik er maar mee zeggen.
Ik heb Patton natuurlijk niet gekend maar ik heb de indruk dat deze film een heel aardig en objectief beeld geeft van wie deze kerel nou eigenlijk was. Ik heb de geschiedenis niet bestudeerd maar denk dat deze film er prima in slaagt om een gebalanseerd beeld van deze generaal neer te zetten.
Een regelrechte aanrader!
4,5*
George C. Scott acteert echt geweldig. De film is gewoon goed, maar verder niet heel bijzonder. Gewoon een degelijke 'view' in het oorlogsleven van Patton.
Maarja, voor mij ligt de lat qua oorlogsfilms gewoon een stuk hoger dan dit. Punt.
Deze oorlogsfilm gaat natuurlijk over de bekende roemruchte Amerikaanse generaal George S. Patton, die zeer geliefd was bij zijn soldaten maar min of meer gehaat werd bij de legertop omdat hij behoorlijk eigenwijs was en ook een opvliegende karakter had. Qua overwinningen en resultaten die hij behaalde, was hij natuurlijk onbetwist. Veel van die overwinningen hadden te maken met zijn eigenwijsheid en dat viel vaak niet in goede aarde bij andere commandanten (o.a. bij de stijve Britse commandant Montgomery).
Deze film geeft een uitstekende weergave van generaal George S. Patton hoe hij was tijdens de Tweede Wereldoorlog en laat o.a. al zijn bekendste overwinningen zien (Afrika, Sicilië, Ardennen en Duitsland), maar ook zijn opvliegende karakter (o.a. het slaan van een soldaat die om psychische redenen niet meer wil vechten en Patton hem maar een lafaard vindt), welke hem regelmatig duur is komen te staan en hem ook heeft afgeremd tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Het verhaal en de uitvoering ervan zitten goed in elkaar en de film weet zeker ook te boeien (als kind vond ik het zelfs spannend). Ook zit er meer dan voldoende actie in en de gevechten zijn fraai en groots in beeld gebracht. Sowieso ziet het er allemaal best fraai en realistische uit voor een begin jaren 70 film. De rol van George S. Patton wordt overigens uitstekend vertolkt George C. Scott en hij maakt het kijken van deze film al meer dan waard. Soms zelfs met wat humor. Ook de overige cast deed het goed zoals Karl Malden in de rol van de terughoudende generaal Omar N. Bradley. De film duurt met bijna 3 uren behoorlijk lang, maar omdat de film me vanaf de eerste tot de laatste minuut wist te boeien vloog de tijd eigenlijk voorbij.
Helaas is George S. Patton vlak na de oorlog door een noodlottig ongeluk (er wordt overigens nog betwist of het een ongeluk was of juist aan aanslag) veel te vroeg aan zijn einde gekomen. Hetzelfde geldt min of meer voor de geweldige acteur George C. Scott.
Zie ook: George S. Patton - Wikipedia, the free encyclopedia - en.wikipedia.org , onder het kopje Post-war, is sprake van anti-semitisme.
Vond het allemaal niet zo interessant en déjà vu behalve dan misschien dat achter het geallieerd bevrijdingsoffensief heel wat gebekvecht om macht en prestige plaatsvond, wat zonder enige twijfel veel dodelijke miskleunen zal hebben teweeg gebracht.
Filmisch zet het allemaal wel goed in elkaar.
Een ruime 7.
In 1942 is Patton gestationeerd in Marokko waar hij snakt naar deelname aan de strijd. Na een vernederende nederlaag tegen de Duitsers onder leiding van Rommel, is generaal Omar Bradley [Karl Malden] ervan overtuigd dat er maar één iemand is die nog iets kan maken van wat er resteert van het Amerikaanse woestijnleger: zijn oude vriend George Patton [George C Scott]. Patton laat er geen gras over groeien en regeert vanaf het begin met ijzeren hand. In zijn ogen hoeven zijn soldaten hem niet aardig te vinden, maar ze moeten wel bereid zijn om tot hun laatste snik te vechten voor hun kameraden en hun vaderlandstrots. Mede vanwege zijn enorme kennis van militaire geschiedenis, behaalt Patton grote successen maar zijn ambitie en zijn opvliegendheid maken hem ook een last voor de Amerikaanse legertop.
Patton raakt verwikkelt in een prestigestrijd met de Britse Veldmaarschalk Montgomery en ergert zich groen en geel aan het feit dat politici beslissingen maken over invasies, omdat het vanuit politiek-strategisch oogpunt belangrijk is welk leger de eer krijgt voor de bevrijding. Daarnaast steekt Patton zijn wantrouwen jegens de Russen niet onder stoelen of banken en weigert hij ze te beschouwen als bondgenoot. Zijn minachting voor lafheid leidt er bovendien toe dat hij in een veldhospitaal een jonge soldaat slaat omdat hij klaagt over ‘oorlogsmoeheid’.
“Patton” toont de generaal zoals hij was: enerzijds een man die hield van de oorlog en de glorie die het kon brengen en bereid was te sterven voor zijn land, anderzijds een man die zijn persoonlijke ambities en denkbeelden niet opzij kon zetten voor een groter belang. Generaal Patton is uiteindelijk niets meer en niets minder dan een mens met even grote kwaliteiten als tekortkomingen. In dat opzicht is zijn vriendschap met Omar Bradley cruciaal: de twee zijn tegenpolen, maar Bradley kent zijn eigen beperkingen en bewondert Patton om diens kwaliteiten. Bradley is uiteindelijk ook de enige die tot Patton weet door te dringen en hem redt van een militaire afgang. Pattons menselijke kant komt het sterkst naar voren tijdens dat bezoek aan een veldhospitaal. Wanneer Patton het lichaam ziet van een soldaat die net onder zijn zware verwondingen is bezweken, knielt hij bij de man neer, kust hem op zijn voorhoofd en prevelt iets in zijn oor om vervolgens zwaar geëmotioneerd door te lopen. Patton is hier als een vader die met een mengeling van trots en verdriet afscheid neemt. Het verklaart zijn reactie wanneer hij even later de snotterende soldaat die last heeft van oorlogsmoeheid tegen komt: de gestorven soldaat is de zoon die hij had willen hebben, deze levende soldaat is alles wat hij veracht.
“Patton” werd gefilmd op 72 (!) verschillende locaties en de scènes op het slagveld zijn fantastisch in beeld gebracht. De Oscars voor montage en geluid en de nominatie voor Fred Koenekamps camerawerk zijn dan ook volkomen terecht. Er is dus ook meer dan voldoende spektakel, maar George C Scott torent boven alles uit in deze geniale karakterstudie die iedere (aanstaande) militair zou moeten zien.
Patton: 4
A bridge too far: 2
The longest day: 2
Patton heeft als voordeel dat het ook een verhaal vertelt over enkele personen en daarbij ook het verloop van een deel van WOII. Patton vond ik een zeer goede film.
De twee andere films zijn meer echte oorlogsfilms met het specifieke nadeel voor mij dat er zoveel personen belicht worden dat het niet goed te volgen is.
Je hoeft zelfs geen versie te maken die minder verbloemend is, want je krijgt hier enkel een weerzinwekkende psychopaat te zien. Een eersteklas ijdeltuit die enkel om zijn eigen glorie bekommerd is. Bovendien ook nog een een religieuze fanaat die 'de Almachtige' om goed weer wil bidden en je beseft meteen welke randdebielen in USA de dient kunnen uitmaken. En bij ons net zo, helaas. Triest.
Toch verhelderend en mooi geschoten, zeker de beelden in de sneeuw bij het Ardennenoffensief. Verhelderend, ondanks dat ik niet goed weet wat ik hier van moet maken.
Ik was nooit zo’n fan van oude (Amerikaanse) oorlogsfilms. Echter door een recensie in het oorlog magazine After the Battle (No 7) over deze film heb ik hem toch maar meegepakt. Ik heb er toch wel een hoop kijkplezier aan beleefd. De film keek gewoon lekker weg. Ook vind ik de beeldkwaliteit van de HD versie ontzettend scherp. Dat was me bij de film Battle of Britain ook al opgevallen. Goed gelukt.
Een kritiekpuntje is de lengte van de film. Deze is net iets te lang om constant de aandacht erbij te houden. Aan de andere kant zijn de acteerprestaties voortreffelijk . Ook het camerawerk is top.
Zoals gezegd goede acteerprestaties en dat telt zeker voor George C Scott die Patton geweldig neerzet. Ook hebben de makers er gelukkig voor gekozen om geen heldenepos te creëren maar een realistische film over zijn periode tijdens WO2.
Goede film en deze ga ik in de toekomst zeker nog een keer kijken.
Ik had meer actie verwacht, maar het is natuurlijk een biografie. Het verhaal is echter zo interessant om je aandacht er goed bij te houden.
Een prima beeld wordt in die zin van 'Old blood & guts' geschetst. Een van ijzeren discipline, iemand die zich regelmatig onder de mannen begaf, met gewaagde en soms vernieuwende plannen kwam en natuurlijk het onbegrip en de botsingen met conservatieve denkers en de gevestigde orde. De meeste dingen kloppen wel aardig op de bewering na dat hij geen aanstelling kreeg in Italië na het incident met de soldaten die hij sloeg in het hospitaal. Die aanstelling was er namelijk wel en Patton maakte actief deel aan de strijd in Italie.
Prima oorlogsfilm verder met iedereen die de taal spreekt die hij behoort te spreken, hilarisch hoe de Britten als overwinnaars Messina denken binnen te marcheren terwijl Patton ze staat op de te wachten, en leuke gedaan met de echte beelden er door heen gemonteerd. Wel erg jammer dat, ondanks het natuurlijk een groot opgezette productie is, men niet het wapentuig bij elkaar kon scharrelen dat bij de tijd hoort. De M-24 Chaffee die wel licht zag in de Tweede wereldoorlog kwam pas begin '45 naar Europa. De tank die veel al door de Duitsers ingezet wordt is de M-60 (hoe ironisch) 'Patton'. Helaas geen PZKW 3 die ze in die tijd inzette en later natuurlijk de Tiger en de Panther. Zo rijden de Duitsers op een gegeven moment in Amerikaanse halftracks met een Duits herkenningsteken erop. Beetje jammer eigenlijk maar goed.
Prima oorlogfilm in de lijn van andere klassiekers, als Een brug te ver en De langste dag om maar eens twee te noemen, zelfs zonder het correcte materiaal.