Suspiria (2018)

Mooi om te vernemen dat je deze film wel goed vond. Ik had beide films tot voor een half jaar geleden ook nog niet gezien en de remake was dan ook mijn eerste kennismaking met Suspiria. Een week later zag ik het origineel voor het eerst.

Compleet omvergeblazen door het origineel, liet deze remake mij volledig koud. Teveel onnodig gezever, onnodig uitwaaierende plotlijnen zorgden ervoor dat ik niet meer bij de les was. Daar waar het origineel me meteen wist te raken.

Beide films moeten het hebben van een bepaalde sfeer en zorgen beiden voor een totaal andere beleving en interpretatie. In dat opzicht is het mooi dat de remake voor een deel zijn eigen weg volgt op dat gebied. Maar de kracht en het visionaire vakmanschap van Argento mis ik toch wel heel erg hier. Het origineel blijft zich ook meer focussen op de kern van het verhaal, waardoor ik meer gegrepen werd in z'n algeheel.

Leuk feitje overigens is dat Jessica Harper, die de hoofdrol speelt in het origineel, hier ook weer mee doet. Maar dat even terzijde.

Prachtig eerbetoon aan een klein meesterwerkje dat geen verfilming behoeft. Luca Guadagnino heeft een goed oog voor beeld maar heeft naar mijn idee er te veel een kunstfilm van proberen te maken en is een beetje vergeten dat het ook nog eng moet zijn.

Uit eerbetoon aan de grootmeester durf ik hier niet naar te gaan kijken. Daar wil ik het bij laten en gezien de recensie van de zeer betrouwbare Onderhond.

Ik had er echt geld op ingezet dat deze film mij niet zou bevallen. Ik heb weinig met het origineel van Suspiria en die enorme speelduur zat me ook in de weg. En had al zo'n gevoel dat deze film vooral een hoop moeilijkdoenerij zou bevatten. Misschien zijn het deze lage verwachtingen geweest, maar deze Suspiria is me goed bevallen, zelfs een stuk beter dan het origineel. Een remake die op veel vlakken behoorlijk verschilt met het origineel. Bij het origineel van Argento was scenario compleet ondergeschikt aan kleur en stijl. In de versie van Luca Guadagnino is veel inhoudelijker en minder gericht op audiovisueel spektakel. Sterker nog, de film is visueel het tegenovergestelde van die van Argento; de film is grauw en kleurloos. Een goede keuze, je kunt immers op audiovisueel vlak niet veel kleurrijker en extremer dan die van Argento. Guadagnino kiest bewust voor een totaal andere aanpak, eentje waar veel meer tijd gaat naar het achterliggende verhaal.

Dat 'veel meer tijd' werkt soms wel een beetje tegen. Want ja, met ruim 150 minuten is dit een enorme zit. En niet elke scène in Suspiria is boeiend. Ik vond zelfs het eerste half uurtje behoorlijk taai om door te komen. Guadagnino is dan ook niet heel rechtlijnig in zijn vertelling en met allerlei gekke tussenshots en ongebruikelijke edits krijgt het allemaal een nogal kunstzinnig gevoel. Wie dus rechttoe-rechtaan horror verwacht, komt hier flink bedrogen uit. Maar de film bevat wel een paar fantástische scènes, met als hoogtepunt de dans met Susie en Olga. Damn! Hetzelfde geldt voor de climax, zulke scènes vergeet je niet heel snel. Een stuk sneller vergeet ik al die tussendoortjes met die Dr. Klemperer, die haalden wel flink wat tempo uit de film. En het is mij ook volstrekt onduidelijk waarom die rol door Tilda Swinton werd gespeeld. Make-up was prima, maar de stem was toch overduidelijk een vrouw. Maar dit komt nergens echt terug. Maar ach, het is ook niet heel vreemd dat een film als dit vooral veel vragen oproept. Merkte dat ik het interessanter vond om over die vragen na te denken dan de vragen waar het origineel je mee liet zitten.

3,5 sterren.

Erg sterk...ik heb het origineel nooit gezien maar ik vond deze erg goed.

Heerlijke geheimzinnige sfeer en een aantal bloederige scenes....ik hou ervan.

Het acteerwerk is bovengemiddeld en dat is ook wel een fijn voor een film in dit genre.

Gauw het origineel kijken!! Heel gauw !!

Deze remake ook eens bekeken en vond het toch wel een geslaagde film. De film is geen klakkeloze remake. De dansscènes zijn hier veel uitgebreider. Ook is deze film minder kleurrijk. Dakota Johnson had ik eigenlijk niet herkend, ze zag er helemaal anders uit. Toch ook positief dat ze in Duitsland Duits spreken ipv Engels.

Het origineel heb ik slechts éénmaal gezien, maar deze versie vond ik zeker ook de moeite om gezien te hebben.

Een zeer lange zit en dus ook geen geslaagde. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik ook geen fan van het eerste uur was van het origineel. Die vond ik eerder middenmoot en had net als deze behoorlijke beperkingen. Het bombastische geluid vind ik hier eigenlijk niet meer in terug. Net als de felle kleuren, enkel op het einde worden heel rode tinten gebruikt. Qua plot probeerden ze deze Suspiria wat minder vaag te maken, maar het blijft allemaal heel chaotisch en onnoemelijk saai na een tijd. Op bepaalde momenten wordt er zodanig veel ge-edit dat het allemaal wat te artistiek wordt voor mij. Dat maakt voor mij ook dat de film een beetje een identiteitscrisis heeft. Dan snelle editing, dan weer een heel traag tempo, dan weer grijs/grauwe tinten en plots toch weer kleur. Er heersen felle contrasten en dat doet voor mij de film geen deugd. Mijn eerste film van Guadagnino en meteen een tegenvaller. Gelukkig kan de rest alleen maar meevallen en vallen die in een compleet ander genre dan Suspiria.

Het origineel van Dario Argento (één v m'n favoriete regisseurs uit die periode, samen met Fulci en Deodato) vond ik geweldig, MAGNIFIEK. Dus had hoge verwachtingen en ben niet teleurgesteld, integendeel, wat een heerlijke film is deze remake, maar zeker niet vr de mainstream. Ik was na het kijken vergeten dat we 2u30 verder waren, omdat de film me volledig meenam, totale beleving dit, meeslepend tot het eind. Hier wordt uitmuntend geacteerd, combinatie van muziek, dance-art en horror is hier een voortreffelijk triple-huwelijk. Dus ook deze Italiaanse regisseur weet me meer dan te bekoren. Staande ovatie en een nederige buiging passen hier wel op zijn plaats. Meer van dit!

Het origineel blijft fantastisch.

Ik heb het lang uitgesteld om deze remake wat geen remake genoemd mag worden te bekijken.

Wat kan ik zeggen. Ergens had ik toch nog gehoopt dat deze film me zou verrassen.

Helaas is dat niet gebeurd.

Nee voor mij liever de Argento uitvoering.

Nu weet ik weer waarom ik vrijwel nooit een remake kijk. Die evenaren namelijk nooit het origineel. Deze film is ook nog eens veel te lang voor het relatief eenvoudige verhaal. Zonde hoor.

Ik wil mijn tijd terug!

Soms moet je bepaalde risico's nemen bij het bekijken van een film waarbij kijkers in twee kampen verdeeld zijn. Natuurlijk zijn er altijd de nodige voor en tegenstanders, maar met name bij de titels die niet voor de mainstream bedoeld zijn, heb je al sneller een grotere verdeeldheid.

Zo ook bij Suspiria, waardoor ik op voorhand al wist waar ik aan begon. Wat mij met name geïrriteerd heeft is dat ik de eerste anderhalf tot maximaal twee uur ondanks het trage verloop, prima doorkwam, maar dat het verhaal vervolgens zo vaag en onsamenhangend werd dat ik al mijn interesse verloor. Het was ook nog niet eens alleen dat. Na het lezen van een duidelijke uitleg over het einde bleef het een feit dat wat de explosieve finale had moeten zijn, in zijn totaliteit nog steeds een grote teleurstelling was.

Beelden waren onduidelijk en veel te donker, er werd gebruik gemaakt van lelijke slow motion shots, een overdaad aan CGI en lelijke, totaal niet passende muziek. Het ten tonele verschijnen van madame Markos bleek daarnaast ook nog eens een enorme anti climax. Waar zij eerst nog een mysterieus personage was waar veel dreiging omheen hing, bleek zij uiteindelijk meer een lachertje dan dat zij een huiveringwekkende verschijning was. Alle opgebouwde spanning en mysterie vielen hier in een klap weg en kwamen tot een gigantisch, teleurstellend slot. Dit had niet zozeer met het slot zelf te maken, maar meer met de manier van het in beeld brengen hiervan, zoals hierboven al aangehaald.

Het gevolg was dat ik mij behoorlijk 'genaaid' en beroofd van mijn tijd voelde. Aanvankelijk sprak het verhaal mij ondanks zijn trage verloop namelijk wel aan. Het is ook duidelijk bedoeld voor een publiek wat meer op zoek is naar een intelligente horror, omdat voortdurend opletten om alles mee te krijgen, ook van de kijker verwacht wordt. Suspiria biedt namelijk een verhaal wat eveneens dieper ingaat op thema's als feminisme, fascisme en in verscheidene historische gebeurtenissen duikt. De hele investering voelde voor mij alleen zo nutteloos wanneer je als kijker vervolgens zo'n onbevredigend slot akkoord voorgeschoteld krijgt. Ik vond dit enorm jammer, omdat ik Suspiria aanvankelijk wel een hele sfeervolle film vond. Ondanks de positieve elementen is het laatste deel van het verhaal zo dramatisch slecht in beeld gebracht dat dit een van de grootste anti climaxen is die ik ooit gezien heb.

1,5*

Nee, dit is me toch een tikkeltje te veel kunst academie, mij kon bijvoorbeeld dat gedans maar weinig bekoren. Plot technisch is dit het soort film dat je eigenlijk 2x moet kijken om te om de puzzelstukjes te ordenen, maar in dit geval vond ik dat nou niet bepaald een aantrekkelijk idee. Het werd me allemaal net wat te chaotisch op het einde, cinematografisch kon het me ook niet bekoren en het sfeertje dat ongetwijfeld als beklemmend bedoeld is liet mij vrijwel koud.

Desalniettemin vond ik die Berlijnse setting dan wel weer leuk werken en was het acteerwerk ook meer dan prima. Zoals eigenlijk iedereen zegt, met het origineel heeft het weinig te doen, dat hoeft natuurlijk ook niet, maar ik vond deze toch wel wat minder

Mind = blown. Halve ster eraf voor die irritante dansjes. Maar de symboliek en puzzelstukjes waren prachtig.

Geen film om met je date te kijken, de gore is behoorlijk gore-ich. Een waar kunstwerk, niet voor het grote publiek.

Sterke remake van de klassieker uit 1977. Sfeer primeert hier duidelijk boven plot al zou het verkeerd zijn te denken dat die laatste helemaal niet van tel is. Ijzingwekkend bij momenten met als hoogtepunt toch wel de martelscène die je koude rillingen doet krijgen. Lang geleden dat ik zo’n gruwelijke doodstrijd mocht aanschouwen, mede uiteraard versterkt door het synchrone dansritueel even verderop.

De setting is grijs en grauw naar het beeld van het Berlijn van de jaren 70 te midden van aanslagen van extreem links en de aanwezige scheiding van Oost en West. Het kleurgebruik van Guadagnino is somber met veel grijs- en bruintinten, geheel naar het kille afstandelijke beeld in de dansschool. Ijzersterke rol ook van Tilda Swinton die maar eens bewijst hoe veelzijdig ze is als actrice.

Het einde vond ik minder sterk en sloeg een beetje door, maar voor de rest genoot ik van deze film. De personages hadden weliswaar weinig emotionele diepgang, maar die afstandelijkheid maakte wel deel uit van het verhaal. Suspiria is een zinderende horrorfilm, niet zozeer toegankelijk voor iedereen, maar wie even de moeite neemt, toch de moeite waard om eens gezien te hebben.

beetje art film waar je van moet houden.
Ik vond het begin wat saai, maar tijdens de eerste echte dans van Susie en wat er in de andere spiegelkamer afspeelde) werd het wel spannend.
De cast is wel goed, alleen is het ontzettend jammer dat er niks uitgelegd word.

Wie zijn die leraressen, waar komen zij vandaan? hoe zit het met de rang orde ?
Wie was bijvoorbeeld die dikke gerimpelde dame met die zonnebril ? die ook op het schilderij stond met Madame Blanc ?
Wie en wat wil die Marcus precies, waar komt hij vandaan ?
Wat wil men met met al dat dansen bereiken ?, en waarom is ineens iedereen puntje bij paaltje bang voor Susie op het eind ?

en hoe komt Renee Soutendijk hier nou in verzeild ?

Ze moet wat hè... ? Het was in ieder geval een legendarisch belachelijke rol. Ik had het idee dat haar dialogen alleen maar bestonden uit gekrijs en geblèr.

Handvol mooie scènes, maar niet te volgen rommeltje verder.

Omdat ik toch geboeid bleef deze ruime speelduur , toch een voldoende .

Prachtige score ook van Tom Yorke.

Maar ik zie niet in waarom dit een meester werk moet zijn .

Ik heb een paar lyrische reviews gezien op YouTube . Je ne sais pas .

Had sowieso uitleg nodig achter af .

Ook de driedubbele rol van swinton was volkomen overbodig in mijn ogen en ook storend .

Waarom kon de oude man niet gewoon door een oude man gespeeld worden?

Wat is daarvan de meerwaarde ?

Er kwam zelfs een heksen lachje van mevrouw southendijk in voor die niet had misstaan in een cliché tekenfilmpjes .

3*

Na een halfuur gestopt met kijken, derhalve geen waardering. Die editing, montage en kleuren waren echt te lelijk.

Waar heb ik naar gekeken? Nog eentje herkauwen deze film. Mooie beelden, maar het verhaal ging aan het eind iets te snel aan mij voorbij.

Onnodig lang maar het had z'n sfeervolle momenten. De film miste vooral focus. Gemiste kans. 3*

Herzien

Had gehoopt dat ik de film bij herziening beter zou vinden. Vooral omdat bij zo’n eerste kijkbeurt het origineel altijd meekijkt.

Helaas blijf ik bij mijn eerdere beoordeling. Op zich is het idee om de film in een wat bredere (politieke) context te plaatsen een best aardig idee. Maar het pakt niet goed uit. Het drama weet nergens te boeien en het ziet er allemaal ook niet mooi uit. Vooral dat laatste steekt. Het is allemaal vies bruinig en ook de cameravoering mist stijl. Dus zo wordt de 2,5 uur best een lange zit.

Ik blijf er ook bij dat er ergens wel een goede horrorfilm in schuilt. Maar dan moet er echt flink de schaar in. Want de eindscene is echt prima.

Krappe 3,5

Matig.

Als deze remake heel dicht tegen het origineel had gezeten qua stijl hadden de fans de film uiteraard de grond in geboord, een verstandige keuze dus van Guadagnino om het gewoon over een andere boeg te gooien met zijn visie op de klassieker uit 1978 afkomstig van bekend regisseur Dario Argento.

Jammer genoeg is zijn visie naar mijn mening gewoon de verkeerde visie, ondanks dat de film best geliefd is onder het horrorpubliek. Ik kon er zelf echter bijna niet doorheen komen, en als de film dan vervolgens ook nog tegen de 150 minuten aanzit wordt het al snel bij vlagen een slaapverwekkende film die zichzelf interessanter vind dan dat ik de film vond.

Visueel is het wel soms te moeite, want qua inrichting ziet de film er netjes uit. Met de editing zijn er echter problemen, want Guadagnino laat de film trager overkomen dan dat het daadwerkelijk is. Door middel van wat matige effecten wordt tussendoor met wat gore de toon gezet, die wel zijn sfeer kent maar de film niet bepaald geweldig maakt.

Met het acteerwerk is niet al te veel mis, al kon ik Johnson niet echt serieus nemen in haar rol. De beste rol wordt zonder twijfel door Swinton gespeelt die de film wat behapbaarder maakt. Tevens is het camerawerk in deze film best verzorgd te noemen en zit er duidelijk een ervaren cinematograaf achter het stuur. De film is zonder twijfel professioneel en dat weet het soms te redden, maar het gaat volledig mis tijdens de finale.

De film geeft je het gevoel dat het naar iets prachtigs opbouwt, maar dat blijft uit. In plaats daarvan krijg je namelijk een behoorlijk dwaze finale met een van de domste vormen van horror die ik in tijden heb gezien. Uiteraard zal het zijn betekenis hebben, op mij kwam het vooral suf over en iets dat gewoon niet in deze film thuishoort. Dit is het punt waarop je toch wel merkt dat de regie van Guadagnino wat ballen mist en enkel de sfeer kan versterken. Als het op de betrekking van de kijker aankomt namelijk kent de film niet al te veel voordeel. Een professionele, maar te dwaze film die me voor een groot deel koud laat. Jammer.

Zelfs als je 't origineel hebt gezien, is het lastig om tijdens een eerste keer kijken het chaotische plot te volgen. Opeens gaat 'Suspiria' (2018) over zoveel meer dan een buitenlandse studente die een heksenkring ontrafelt op haar prestigieuze dansschool. Zoals het element van paranoia in deze remake wordt doorgetrokken naar het naoorlogse Duitsland, waar de DDR nog ideologische invloed uitoefent op man- en vrouwverhoudingen. Of hoe de beklemmende kadreringen van een gespleten Berlijn haaks staan op de onmenselijke, rauwe dansbewegingen tijdens de balletperformances. Waar de Amerikaanse Susie Bannion (Dakota Johnson) voelt dat ze tot een marionet wordt gemaakt van een onzichtbare tegenmacht, die een kiem vormt van feminien verzet. Maar als ik heel eerlijk ben interesseerde het me weinig door de gekunstelde somberte en onlogische karakterontwikkeling. Hoe anders eigenlijk dan het origineel van Dario Argento, waarin hogere kunst en B-film een esthetisch meesterstuk opleveren. Veel warmer en zonder pretenties op te kloppen door 'de grote geschiedenis' als invalshoek te nemen.

Redelijk film en beter dan de oude versie. Vooral de hoofdrolspeelster doet het erg goed. Vond het wel een lange zit en op een gegeven moment vond ik het allemaal maar vaag worden. Voor de liefhebber...

“Love and manipulation, they share houses very often. They are frequent bedfellows.”

We zijn de laatste tijd helemaal in de ban van ‘Mia Goth’. Ik kwam er vandaag achter dat ze ook een rolletje in deze film heeft en dus was onze aandacht vrij snel te pakken. Toch wisten we vrij weinig over deze film, ook niet wat we konden verwachten. Wel vaag omdat ik het originele deel al wel eens gezien heb maar, die is niet bepaald positief ontvangen door mij (en die heb ik ook maar met een drie bestempeld). Deze film was wederom een vrij lastigere zit, het is niet echt mijn ding en ik was ook niet altijd even geïnteresseerd in het verloop van deze film. Toch weet het laatste half uur mij toch wel wat meer te vermaken maar, vooral te verbazen.

De film moet het in mijn ogen vooral van de cast hebben, want hier zijn een paar prachtige namen in te zien. Vooral als de film al opent met ‘Chloë Grace Moretz’. Daar ben ik altijd stiekem een beetje verliefd op geweest, en deed het prima ook hier. Dan vooral als dit samen is met ‘Mia Goth’ dan heb ik eigenlijk wel een erg vermakelijke avond, om te zien althans. Ook ‘Dakota Johnson’ is een prachtige verschijning om te zien. En ze speelde echt wel goed in deze film. Dit waren misschien ook wel de twee die het meeste opvielen in deze film, ook de chemie tussen Mia en Dakota was erg goed, het voelde goed aan en ook zijn ze goed te bewonderen samen.

Toch vond ik de film in het algemeen niet echt boeiend, en het duurde me echt wel te lang voordat er eindelijk eens wat spannends of bijzonders in voort kwam, en de rest boeide me eigenlijk niet zo veel. En dat probleem had ik ook met ‘Argento’ zijn versie, uit de jaren zeventig. Het concept vond ik goed bedacht, al boeide het hele dansen mij niet zo. Het stukje hekserij vond ik dan wel weer heel interessant, en zo doende ook vaak wel de setting. Het grillige en koude Berlijn, met nog steeds wat oorlog pijntjes (zo zie je de Berlijnse muur en zelfs een nazi-Paspoort (volgens mij, op het einde bij het bed). Cinematisch is het wel een prachtstuk verder, ‘Guadagnino’ verricht goed camerawerk, en ook de setting wordt prachtig bespeeld met o.a. verschillende lichtsoorten, duisternis en zelfs een stukje vrolijkheid, als je het maar kan vinden in deze vrij sombere film.

Het verhaal echter deed mij niet zo veel, daar was ik al wel een beetje bang voor aangezien het originele deel me ook niet echt was bevallen. Het verhaal van Argento's originele deel vond ik toch wat fijner om te volgen. Gezien het feit van alleen al een kortere speelduur, had ik ook het gevoel dat hij het wat simplistisch hield. Daar waar hij vooral bleef bij de hekserij in een dansschool, wil Guadagnino zoveel meer vertellen en propt de film vooral vol met nog meer zooi waar ik eigenlijk niet zoveel mee kon. Die 152 minuten zijn dan ook ellelang, en ik kan nou niet zeggen dat ik een waanzinnige horrorprent heb gezien, iets wat de hogere cijfers wel doen laten denken.

Toch weet Guadagnino geen grote voorsprong te nemen op het originele deel. Hij verzuimt in zijn eigen verlangen van veel cinema, veel beeld maar eigenlijk nergens echt iets wat boeiends was. Het moment dat (ik meende) Olga zo werd verminkt tijdens een hekserij dans in een danszaal was een hele indrukwekkende scene, net zoals het laatste half uur dat was maar, meer weet de film weinig indruk op mij te maken.

En wellicht is dat ook wel een reden van het lange uitstel wat ik heb gehad bij deze film. Ik heb nooit echt een bepaalde connectie gevoeld met deze film. Achteraf na gisteren was ik naast verrast ook niet bepaald verbaasd, dat we beiden niet echt hebben genoten van deze film. Ik denk een topper voor de echte fans, voor de wat simpelere horrorfans is dit maar moeilijk doorkomen.

152 minuten vol donkere beelden, belachelijke danspasjes (of eerder kronkelende lichamen) en een slap heksenverhaaltje in een dansschool in Berlijn in 1977. De enige scene die er uitspringt is die met de gruwelijke dood van Olga. En Dakota Johnson is natuurlijk een lust voor het oog, vooral in de laatste scene. Dat Tilda Swinton ook de rol van dr. Klemperer voor haar rekening neemt is geen verrassing, ik had al meteen door dat dr. Klemperer geen man is met dat hoge stemmetje.

Ik denk al..huh...,maar dit is dus de remake.die heb ik niet gezien,ik hou het maar bij het orgineel.en die is luguber goed.

Ik heb werkelijk geen idee waar ik nou naar heb zitten kijken, onduidelijk rommelig zooitje met veel te veel danspasjes en kronkelende lichamen.

Na diverse kijkbeurten van het origineel heb ik nog steeds mijn twijfels of de visuele pracht en de climax de knulligheden van bepaalde scènes en van sommig acteerwerk nou overschaduwen of niet. Deze remake, of laat ik zeggen: deze nieuwe versie, gaat in ieder geval aanzienlijk trager, maar geeft Blanc en Susie daardoor ook veel meer ruimte om tot volwaardige personages uit te groeien, en de toevoeging van Klemperer geeft het verhaal nog een extra dimensie. (Ik had niet door dat dat Tilda Swinton was, maar dacht in het begin wel: tjonge, wat hebben ze die jonge acteur slecht oud gegrimeerd. Maar ik vond haar die rol eigenlijk prima spelen.) In tegenstelling tot het origineel legt deze film al vanaf het begin de kaarten op tafel, maar op het einde blijkt dat niet het héle spel te zijn. Helaas vond ik het laatste half uur eerder lachwekkend dan creepy, met al die schokkerig gefilmde lichamen en die geëxalteerde dansen. Dat de film in mijn waardering nog goed op de been blijft komt door de redelijk benauwende eerste twee uren (hoewel die er ook wel anderhalf hadden mogen zijn), en mijn tweede kijkbeurt is me eigenlijk beter bevallen dan de eerste.