The Favourite (2018)

Saai, saai, saai.

Filmisch is dit alvast een kunstwerk ( de spitsvondige, verruimende camera, de decors, de kleurenpracht, de ganse montage...), maar komt daarbij dat ge na een tijdje meegesleurd wordt in het verhaal, of moet ik zeggen in het spel van de drie dames aan het hof, hun ambitie, hun finesses, hun venijn.
Colman ging lopen met een Oscar maar Rachel Weisz en zeker Emma Stone verdienden dat evenzeer.
Spitse dialogen en een satirische, spottende kijk op gebruiken en gewoontes uit die tijd, in meerdere lagen van het volk (de chickenrun als hoogtepunt van spot met hooggeplaatste functies).
Yorgos Lanthimos weet wat cinema is en gaat realiteit én fantasie niet uit de weg.

Jammer dat lanthimos niet de shining heeft gebruikt als inspiratie, een film waarin de setting is getoond alsof je er zelf in zit. Hier is de setting gereduceerd tot een (niet geheel begrijpelijk bovendien) achtergrondbehangetje, hoe prachtig die ook was. De groothoeklenzen, de kikvorsperspectieven, de dolly's zijn gebruikt omdat het best arty is. Toch niks meer dan een toneelmatig stukje. Het verhaal is banaal en oud maar door middel van wat absurdisme en wat euro-sleaze opgeleukt. Denk aan die anachronistische soul train die zelfs de kindse vorstin niet kon waarderen. Jaloerse dames komen in het gevlij bij ditmaal een lesbische koningin maar voor het betere sleazy dames in kostuums, raad ik echter toch The Beguiled (1971) aan.

De films die Yorgos Lanthimos noemt ter inspiratie:

- Possession
- The Cremator
- Cries and Whispers

Je ziet het gewoon in The Favourite

Fabelachtig

Prachtige beelden, mooie kostumering, dito decors...
Een lust voor het oog deze film.
Ook de vertolkingen zijn prima...
Maar... wat een saai verhaal...bizar ook, en daar kan ik best mee leven... maar helaas té saai...
Onvoldoende dus...

Uitstekende film waarin de nicht van een vertrouwelinge van de Koningin zichzelf steeds verder omhoog werkt. Een goed opgebouwd verhaal waarbij het geniepige machtsspelletje van de twee vrouwen die in de gratie van de Koningen proberen te komen bijzonder goed is uitgewerkt. Het sterke acteerwerk van de drie hoofdrolspeelsters is hier zeker debet aan. Mooi camerawerk, maar wel de minst bevreemdende film van regisseur Yorgos Lanthimos.

Best leuk.

Vind het zelfs Lanthimos' beste, al komt dat misschien omdat ik niet zo'n fan ben van z'n vorige films. En ook niet van kostuumdramas, waardoor deze er redelijk positief bovenuit steekt. Het is verre van geniaal en ook niet zo uitzinnig als hier en daar beweerd wordt, maar het is wel een stuk feestelijker dan soortgelijke films.

Mede door het visuele, hoewel dat uiteindelijk een beetje dubbel aanvoelde. De fisheye lenzen en de cameras die hoekig rond hun as draaien zijn leuk, maar Lanthimos' arsenaal aan trucjes is redelijk klein. Daardoor begint het zich na een tijdje wat teveel te herhalen. Ziet er verder wel sfeervol uit, maar het is mij iets te klassiek om écht aan te spreken.

Verder weet het plot wel te boeien, ondanks dat het niet zoveel verschilt van soortgelijke films. Er wordt goed geacteerd, er zit voldoende tempo in en de opdeling in verschillende hoofdstukken weet de aandacht net iets te verscherpen.

Fijn filmpje dus, maar of Lanthimos ooit een echt meesterwerk kan maken? Ik zie het er eerlijk gezegd niet in, maar z'n films zijn in ieder geval wel uniek genoeg, dus laat ik me graag verrassen.

3.5*

Een 3,5 Onderhond !!!

Val bijna van m'n stoel

wat een kwelling en zoveelste ontgoocheling van non-regisseur Yorgos Lanthimos, terug een vreselijke rit om uit te zitten!

Het duurt even voor je erin zit, maar dan pakt ie je ook bij je lurven. Historisch kostuumdrama, zonder het met de historische feiten al te nauw te nemen. Veel humor, soms wat bizar. IJzersterke rol van Olivia Colman. Een film om vaker dan een keer te bekijken.

Heerlijk, heerlijk. Wat een score mensen. Sowieso is het altijd goed om het orgel, koning der instrumenten, te verwerken in je score (qua klank had het wat robuuster gemogen, maar oke). Ook visueel is het genieten: lekkere groothoekshots op de vreemdste momenten, belichting fantastisch, decors ook helemaal top. Lanthimos speelt het in één scene zelfs klaar om een simultaan twee verschillende momenten te vertellen met dissolves en asynchroon geluid (wanneer Stone kruiden gaat plukken), waarvan m'n mond openviel van verbazing. Nooit gezien. Inhoudelijk vond ik The favourite leuk om te volgen, met de continu wisselende machtsverhoudingen. De drie vrouwelijke hoofdpersonen schaken met de mannelijke bijpersonages alsof het pionnen zijn. Het drama is wel iets minder indringend dan bij The killing of a sacred deer, maar verder is Lanthimos op een spoor beland waarin hij volgens mij nog vele topfilms gaat maken.

Fijn. Over twee hofdames die concurreren om invloed bij koningin Anne Stuart. Lanthimos maakt er een visueel sterk staaltje kostuumdrama van met extensief gebruik van wide angle beelden en natuurlijke belichting. Veel prachtige scènes in rijk gedecoreerde kamers. De soms hilarische rivaliteit tussen beide dames en de voor ons vreemde omgangsvormen in deze hoge kringen brachten de film tot leven. Ook het volgende zal ik me blijven herinneren: als je het hof maakte aan een hofdame, dan moest je ogenschijnlijk toch wel een goede trap in je ballen kunnen incasseren. De koningin wordt allesbehalve nobel en smaakvol afgebeeld maar als een degoutant, halfgaar, ziekelijk en grillig wijf maar het is wel een fantastische rol van Olivia Colman. Ook weeral een sterke rol van Emma Stone. De dialogen zijn ook bijwijlen lekker grof en illustreren wat je moet kunnen om een goede hofdame te zijn.

Sarah : -You will dismiss her
Queen : -I don't want to... I like it when she puts her tongue inside me

Maar goed, The Favourite is voor mijn top 10 lijst van dit jaar ook wel een favourite.

Dit is een kostuumdrama naar mijn hart…
(Ik had niet gedacht dat ik die woorden ooit zou uitspreken.)

Alleen al de keuze om de statige 18de eeuwse decors in beeld te brengen met een gepimpte webcam verdient lof. Zelf had ik nog wat verder gegaan - af en toe een paar ruwe technobeats bijvoorbeeld -, maar het is een begin.

De film duurt wel te lang, zeker als je bedenkt dat het verhaal over een ordinaire cat fight gaat. Wat mij betreft hadden de makers wat meer mogen focussen op alle andere intriges aan het hof.

Maar goed, ik heb me niet verveeld en dat is al een hele prestatie voor een film in dit genre. En met een klassieke filmmaker op de regisseursstoel had dit wellicht niet te harden geweest. 3*

Het was voor mij vooral genieten van al die prachtige, frisse, heldere kleuren met ook niet zozeer
inventieve maar wel fraaie kunstjes met de camera maar wel verbazend hoe geweldig soms de
grote vertrekken in beeld gebracht. De drie actrices doen het ook uitstekend en ik zou ook niet
zo gauw kunnen kiezen welke nu de anderen weet te overtreffen. De rol van Colman is natuurlijk
het dankbaarst om mee uit de voeten te kunnen, maar ik vond Weisz en Stone niet onderdoen.
Alleen kon ik, ondanks het goede acteerwerk, maar niet echt in het verhaal van de film komen.
Alsof ik aldoor te zeer werd afgeleid door de betoverende schoonheid. En kreeg ik op het laatst
ook een beetje last van saaiheid, en duurde de film wat te lang. Kreeg ik zoiets van nu geloof ik
het wel.
De film werd op den duur toch wat eentonig. Een lichtelijk absurdisme af en toe, zoals in meerdere
films van de regisseur aanwezig en dan vooral hier gepresenteerd door de wispelturige koningin,
zorgt voor wat afwisseling. Een knap gemaakt kostuumdrama (Overigens ook niet bepaald mijn
genre), maar waarvan ik vermoed dat er mij weinig van zal bijblijven.

Hilarisch kostuumdrama met lekker volvette vertolkingen zonder dat de personages karikaturen worden. Een soort kruising tussen All about Eve en Dangerous liaisons. Knap werk, toneelmatig maar toch ook meeslepend.