Suspiria (1977)

De vele lofzangen maken mij enthousiast, maar is dit in hetzelfde straatje als Lucio Fulci want daar heb ik (ooit) eens een paar filmpjes van gezien en dat vond ik een behoorlijk naargeestige sfeer . Niet aan mij besteed. Kijken of overslaan?

De 4k UHD van Synapse blijft een van de mooiste edities die er is. Kleuren spatten van het scherm en ook de geluidmix met de geweldige muziek van Goblin mag er zijn.

Een waardige presentatie van deze unieke en geweldige horrorfilm!

5*

Ik had hem dus kennelijk al lang geleden eens gezien merk ik hier. De films van Argento kijk ik niet omdat ik nu zo van die films hou, maar omdat de muziek of van Keith Emerson of van Goblin is. En die muziek vind ik wel heel mooi. In deze film is de muziek dus van Goblin of The Goblins zoals ze in de titelrol van de film worden genoemd. En die muziek is dus wel OK. Ook zijn de decors en het kleurgebruik altijd wel mooi en bijzonder bij Argento. Maar verder houdt het dan wel snel op. De acteurs zijn verschrikkelijk slecht net als de dialogen. En ook het verhaal is belachelijk infantiel en totaal ongeloofwaardig. Dus een voldoende gaat deze film van mij nooit krijgen ondanks de mooie muziek en dat alles er mooi en verzorgd uitziet. En als je dan ziet hoeveel zorg daar aan besteed wordt, is het eigenlijk moeilijk voor te stellen dat hij er voor de rest van de film zo met zijn pet naar gooit.

Wat liep er verkeerd die avond ? Het had het begin van een sensationeel krantenbericht kunnen zijn maar helaas is het mijn introspectie naar de matige kijkbeleving die ik had bij het zien van Suspiria. Want de eerste signalen waren positief. Een stilistische triomf, prachtige esthetiek, de gotiek die ervan af droop en zelfs de poster (ook de cover van mijn blue ray) is een knap stukje design waarin de toon van de film subliem vervat zit. En toch liet de film mij koud. De eerste voorspelbare schuldige zou kunnen zijn het genre. Een giallo is vooral een stijloefening waarvan plot, samenhang en logica ontbreken en dus niet aan mij besteed. Maar er is meer. Persoonlijk vond ik het jammer dat er geen diepgang in personages was. Ik kon bv niet meeleven met het hoofdpersonage (Harper), er was geen persoonlijke motivatie, geen drama, geen echte confrontatie, geen evolutie van het personage. Ook het verhaal had een rechtlijnigheid zodat ik onderweg interesse verloor omdat je weet dat ze moeten uitkomen op het einde waar de goede de slechte overwint. Zonder omwegen en met gemak.

Nu ik dit eens herlees, besef ik dat er zo'n films zijn die ik wel waardeer. Misschien is de schuldige simpelweg 'ik' waardoor ik de film niet juist heb ontvangen. Dit moet dus nog eens een keer overgedaan worden.

Ik houd een lijstje bij van Films die ik pas na vele malen kijken ben gaan waarderen. Zeven titels staan er inmiddels onder het kopje Eindelijk gelukt, maar onder ...en ik blijf het maar proberen staat nog alijd Suspiria. Je bent dus niet de enige, cinemanukerke.

Eindelijk het origineel bekeken. Toch een stuk anders dan de remake van 2018 met Tilda Swinton. Argento werkt enorm met het geluid en tracht de spanning zo lang mogelijk vast te houden. Bloedstollend en ijzingwekkend soms waarbij the sound werkelijk meesterlijk is. Vooral het begin bij de eerste moord vond ik zeer sterk.

Argento slaagt er ook in veel sfeer in de film te pompen. Het prachtige decor en vele rode tinten dragen daar toe bij. Ook het personeel, dat meer weg heeft van een freakshow, brengt die ongemakkelijkheid met zich mee. Het bloed is duidelijk nep, nogal licht van kleur en vrij stroperig, maar kom dat zijn de charmes van de tijd.

Het acteerwerk vond ik niet zo overtuigend. Nogal houterig zelfs. Op non-verbaal vlak, de zoektocht van Suzy bijvoorbeeld, of die priemende keukentroela's, dat was al een pak beter.