Suspiria (1977)

De vele lofzangen maken mij enthousiast, maar is dit in hetzelfde straatje als Lucio Fulci want daar heb ik (ooit) eens een paar filmpjes van gezien en dat vond ik een behoorlijk naargeestige sfeer . Niet aan mij besteed. Kijken of overslaan?

De 4k UHD van Synapse blijft een van de mooiste edities die er is. Kleuren spatten van het scherm en ook de geluidmix met de geweldige muziek van Goblin mag er zijn.

Een waardige presentatie van deze unieke en geweldige horrorfilm!

5*

Ik had hem dus kennelijk al lang geleden eens gezien merk ik hier. De films van Argento kijk ik niet omdat ik nu zo van die films hou, maar omdat de muziek of van Keith Emerson of van Goblin is. En die muziek vind ik wel heel mooi. In deze film is de muziek dus van Goblin of The Goblins zoals ze in de titelrol van de film worden genoemd. En die muziek is dus wel OK. Ook zijn de decors en het kleurgebruik altijd wel mooi en bijzonder bij Argento. Maar verder houdt het dan wel snel op. De acteurs zijn verschrikkelijk slecht net als de dialogen. En ook het verhaal is belachelijk infantiel en totaal ongeloofwaardig. Dus een voldoende gaat deze film van mij nooit krijgen ondanks de mooie muziek en dat alles er mooi en verzorgd uitziet. En als je dan ziet hoeveel zorg daar aan besteed wordt, is het eigenlijk moeilijk voor te stellen dat hij er voor de rest van de film zo met zijn pet naar gooit.

Wat liep er verkeerd die avond ? Het had het begin van een sensationeel krantenbericht kunnen zijn maar helaas is het mijn introspectie naar de matige kijkbeleving die ik had bij het zien van Suspiria. Want de eerste signalen waren positief. Een stilistische triomf, prachtige esthetiek, de gotiek die ervan af droop en zelfs de poster (ook de cover van mijn blue ray) is een knap stukje design waarin de toon van de film subliem vervat zit. En toch liet de film mij koud. De eerste voorspelbare schuldige zou kunnen zijn het genre. Een giallo is vooral een stijloefening waarvan plot, samenhang en logica ontbreken en dus niet aan mij besteed. Maar er is meer. Persoonlijk vond ik het jammer dat er geen diepgang in personages was. Ik kon bv niet meeleven met het hoofdpersonage (Harper), er was geen persoonlijke motivatie, geen drama, geen echte confrontatie, geen evolutie van het personage. Ook het verhaal had een rechtlijnigheid zodat ik onderweg interesse verloor omdat je weet dat ze moeten uitkomen op het einde waar de goede de slechte overwint. Zonder omwegen en met gemak.

Nu ik dit eens herlees, besef ik dat er zo'n films zijn die ik wel waardeer. Misschien is de schuldige simpelweg 'ik' waardoor ik de film niet juist heb ontvangen. Dit moet dus nog eens een keer overgedaan worden.

Ik houd een lijstje bij van Films die ik pas na vele malen kijken ben gaan waarderen. Zeven titels staan er inmiddels onder het kopje Eindelijk gelukt, maar onder ...en ik blijf het maar proberen staat nog alijd Suspiria. Je bent dus niet de enige, cinemanukerke.

Eindelijk het origineel bekeken. Toch een stuk anders dan de remake van 2018 met Tilda Swinton. Argento werkt enorm met het geluid en tracht de spanning zo lang mogelijk vast te houden. Bloedstollend en ijzingwekkend soms waarbij the sound werkelijk meesterlijk is. Vooral het begin bij de eerste moord vond ik zeer sterk.

Argento slaagt er ook in veel sfeer in de film te pompen. Het prachtige decor en vele rode tinten dragen daar toe bij. Ook het personeel, dat meer weg heeft van een freakshow, brengt die ongemakkelijkheid met zich mee. Het bloed is duidelijk nep, nogal licht van kleur en vrij stroperig, maar kom dat zijn de charmes van de tijd.

Het acteerwerk vond ik niet zo overtuigend. Nogal houterig zelfs. Op non-verbaal vlak, de zoektocht van Suzy bijvoorbeeld, of die priemende keukentroela's, dat was al een pak beter.

Gescoord via Marktplaats, apart gelegd voor het paasweekend, en zodoende zag ik al een tijdje uit naar deze film aangezien ik een goede Argento zeer kan waarderen en dit volgens de stemgemiddeldes zijn beste zou zijn. Nu valt over dat laatste te twisten, vind ik persoonlijk dat er betere Argento's zijn, maar verveelt deze Suspiria geen moment.

En van begin af aan kunnen we de Argento bingokaart er wel bijpakken. Mooie dames? Check. Een soundtrack van Goblin? Check. Sfeer? Check. Bloed en Gore? Check. Mysterie en beleving? Check. In die zin is het toch wel altijd hetzelfde lijstje wat Argento af vinkt maar vervelen doet het eigenlijk nooit. Toch is het in het begin even zoeken rond Suzy die niet binnen gelaten wordt weer vertrekt en de moordpartij die daarop volgt. Want ik vind het niet heel duidelijk wie daar nu precies vermoord wordt, want even denk ik dat het Suzy is die zegt alweer weg te willen. Afijn, de volgende dag kristaliseert dat uit met de intrede in het bijzondere huis en kennismaking met personeel en leerlingen waarop het mysterie zich kan ontvouwen.

Maar dat valt tegen, dit keer is het niet onduidelijkheid wat de film parten speelt maar het feit dat er eigenlijk in de middenfase niet zo heel veel gebeurt. Er is sprake van wat geheimzinnigheid, een aantal vreemde dingen en verdwijnt op een gegeven moment Sara. Toch gebeurt er voor het gevoel erg weinig belangrijks tot aan de finale, maar wordt die finale wel weer grandioos opgebouwd. Ik kan dan ook niet anders zeggen dat het verhaal wel enigszins tegenvalt en eigenlijk ondergeschikt is aan sfeer en muziek. Want laat dat nu weer verrekt goed in elkaar zitten en eigenlijk hetgeen zijn dat de film naar een ander niveau tilt. Want wat een kleurrijk mozaïek van sfeer, dynamiek, dreiging en muziek weet Argento toch weer neer te zetten, het is bij tijd en wijlen op het kunstzinnige af en kan bij momenten bizar genoemd worden.

Grappig overigens nog de ontzettend jonge Udo Kier, onder de gamers beter bekend als Yuri. Verder heb ik alles wel zo'n beetje gezegd rond een film die een voorbeeld is qua sfeer en geluid ook al valt het verhaal een beetje tegen. Op dat vlak vind ik Tenebre en Phenomena net iets beter, toch ligt het allemaal dicht bij elkaar wat ook te zien is aan de cijfers. Maar goed, wie weet wat een herkijk kan doen.