Meningen
Hier kun je zien welke berichten Movsin als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
Kabuli Kid (2008)
Alternatieve titel: L'Enfant de Kaboul
Film hangt een duidelijk beeld op van een chaotisch, armoedig Kaboel en dat is, naar mijn mening, de enige opzet van de film. Dit wordt o.m. bereikt door het live filmwerk in de straten van de stad en aan de hand van enkele sterke uitspraken die het harde bestaan aldaar verduidelijken.
Kaddisch für einen Freund (2012)
Een probleem van deze tijd : de voortzetting van cultuurflicten in een land naar waar werd uitgeweken om aan oorlogs- en terreurgeweld te ontsnappen.
De film toont echter aan dat het ook anders kan en, al is op het ontroerend einde de realiteit even weg, toch blijft deze TV-film een aanrader.
Kahaani (2012)
Zonder het echt verrassend slot kreeg deze film zeker een vol punt minder, want het leek behoorlijk ver gezocht vanuit de rol die hoofdrolspeelster Vidya Balan moest vertolken.
Al bij al toch een wat betere film vanuit India, zonder, zoals hiervoren reeds vermeld, een overlast aan "kluchtige typetjes".
Toch een stuk verwijderd van het filmplezier dat een "Dabba" ("The luchbox") , "Water" e.a mij verschafte.
Kai Apkabinsiu Tave (2010)
Alternatieve titel: Back to Your Arms
Nergens was de de nasleep van WO II in Europa meer voelbaar dan in Berlijn.
De film schetst op een eenvoudige maar doordringende manier de spanningen en de gevaren die er waren in deze stad, begin jaren 60, nog vóór de bouw van de Muur.
Naast het verhaal, onderlijnen archiefbeelden de intrieste sfeer en vooral de angsten die toen heersten.
Kak Ya Provyol Etim Letom (2010)
Alternatieve titel: How I Ended This Summer
Ondanks het trage tempo is het eerste gedeelte, waarbij de gemoedsgesteltenis en levenswijze van twee afgezonderde mannen wordt geschetst, best genietbaar en het verhaal maakt duidelijk dat er een climax op komst is.
Deze climax vindt echter zijn uitlating in een eerder thrillerachtige en avontuurlijke wending, daar waar er eerder een sterk psychologische vervolg en afloop werd verwacht.
Al bij een goede film met zekerlijk ook geslaagde aandacht voor de natuur.
Kamataki (2005)
Alternatieve titel: 窯焚 Kamataki
Interessante film omwille van de minitieuze opbouw rond een oud ambachtelijk gebruik en ook omwille van de even minitieus getekende gunstige evolutie in de levenshouding van een droefgeestige jonge man.
Japan nu eens anders dan overdrukke metrostations, er op loshakkende samoerais, Scorsesesachtige misdaadscènes of alleen maar natuuropnames. Niet dat zulks niet mag, maar toch blij deze bijzondere "Kamataki" te hebben gezien.
Kamer 330 (2019)
Alternatieve titel: Room 330
Het had wat inhoudelijker gemogen.
Linde is wel heel gevoelig om zo vlug tot zo'n gedicideerd besluit te komen. Aangenomen dat ze op haar zeer jeugdige leeftijd - haar zeventiende verjaardag - geschokt is om wat het andere meisje, wellicht een leeftijdgenootje, overkomt en wellicht te wachten staat.
Toch ware een diepere argumentatie wenselijk geweest om tot een betere aanvaarding van haar houding te komen.
Kameradschaft (1931)
Alternatieve titel: Comradeship
De mijnramp zou gebaseerd zijn op deze van Carrières in 1906 maar de actie wordt verplaatst naar 1919 (onmiddellijk na WO I) aan de Frans-Duitse grens.
De film had zonder twijfel tot doel de kameraadschap onder de volkeren, arbeiders in het bijzonder, aan te moedigen.
Helaas, wanneer de film in 1932 verschijnt, bereidt het Duitsland van Hitler, reeds een nieuwe coup voor.
Het is een voor zijn tijd zeer sterke, realistische film met sprekende scènes in de mijnen.
De film stelt ook niet in het bijzonder personages (acteurs) in het daglicht maar wil alleen de nadruk leggen op de noodzakelijke solidariteit en samenhorigheid onder de mensen.
Ontroerende boodschap.
Kampen om Tungtvannet (2015)
Alternatieve titel: The Heavy Water War: Stopping Hitler's Atomic Bomb
Knappe, interessante miniserie.
De belangstelling voor het Noorse "zwaar water" is historisch correct en het verhaal lijkt op dat vlak wel ondersteund.
Merkwaardig om vast te stellen hoe ze in Engeland zeer vlug op de hoogte waren van heel wat details rond het reilen en zeilen in Norsk Hydro.
Alle afleveringen van de serie zijn zowat gelijkwaardig maar de meeste indruk maken toch deze met de actiescenes en zeker deze in het sneeuwlandschap.
Zeer goed acteerwerk.
Kan door Huid Heen (2009)
Alternatieve titel: Can Go through Skin
Psychologisch drama over de frustraties en traumas die een jonge vrouw aan een verkrachting heeft overgehouden en haar verder leven bepalen.
Rifka Lodeizen, met de afwisselend energieke en vertwijfelde blik in haar ogen maakt beslist indruk en ook Wim Opbrouck stelt niet teleur.
Goede film die uiteraard omwille van het thema niet lekker wegkijkt en van de kijker de volle aandacht vereist.
Kansas City Confidential (1952)
Alternatieve titel: De Vierde Man
Netjes ineengestoken story met als minpuntje dat het slot nogal clichématig en best voorspelbaar verloopt.
Sfeervolle enscenering en goede vertolkingen, waarbij het toch uitkijken was naar Lee Van Cleef in één van zijn eerste films, maar reeds, mede door zijn dreigende looks, aan de kant van de "slechten".(Al wordt hij hier even als vrouwenversierder vernoemd).
Kansloos (2012)
Ze willen allebei hetzelfde en dat verlangen overstijgt de onhebbelijke momenten van net daarvoor, de verwijten en de bewijzen van onverschilligheid en desinteresse.
Alzo is één en ander inderdaad wel kansloos...
Alleszins, goed vertolkt.
Kanzashi (1941)
Alternatieve titel: Ornamental Hairpin
Lijkt mij eerder een familiefilmpje met een knorrige professor, snurkende opa, een paar enthousiaste jongens die dikwijls op de voorgrond treden en wat brave, weemoedige romantiek.
Toch een behoorlijke score, ook ondanks het eerder matig verhaaltje, omdat er toch wat humor doorsijpelde, meestal rond de professor, mistevreden over alles en nog wat, de groepsreizen en het gebrek aan dienstverlening inbegrepen, de manier van logement heel merkwaardig overkwam en bepaalde scenes toch wel goed waren, zoals de riskante oversteek en hoogst ongewone hulp en ook de laatste-avond-vergadering met de traditionele voornemens.
Kaos (1984)
Het vergt wel een beetje moed om de 5 episodes aan één stuk te zien. De trage progressie en de toch bizarre verhalen zijn hier niet vreemd aan.
Toch is dit FILM (en film is kijken), met een intelligente verteltrant, bijwijlen originele en boeiende scènes ( vb het jonge vrouwtje dat rond haar bed poetst), tragische en komische situaties (de kruik), goed getekende menselijke gedragingen en trekjes, een groep goede acteurs, de mooi aangepaste muziek en een zekere symboliek (vb de badende jonge meisje in de epiloog), die ik wel vermoedde maar niet altijd door had.
Misschien snap ik er bij een tweede sessie meer van, maar die tweede kans kan ik mezelf niet beloven.
Te goed voor 3,5, iets te kort voor 4.
Kapringen (2012)
Alternatieve titel: A Hijacking
Zeer sterke, sobere film.
De druk en de verantwoordelijkheid bij de onderhandelaars en de vrees en het leed bij de gijzelaars wordt uitstekend weergegeven en leidt bijwijlen naar een ondraaglijke spanning. De kijker bevindt zich als het ware tussen beide actiepunten in. Een dikke pluim voor de cineast om dit, met beperkte middelen te hebben gerealiseerd. Natuurlijk heeft hij kunnen rekenen op een stel puike acteurs waarbij Pilou Asbaek, maar vooral Soren Malling uitblinken. Een merkwaardige film.
Karate Kid, The (1984)
De charme van deze film, die na ruim 30 jaar, in zijn genre nog steeds stand houdt, zit hem zondermeer in de glansrol van Pat Morita, en dat de film erg voorspelbaar is weegt niet op tegen de goede opbouw en stoort dan ook amper.
Kárhozat (1988)
Alternatieve titel: Damnation
Dit is één van die films waarbij ge je nagenoeg bij elke nieuwe scène afvraagt waar het beeld ergens in het plaatje past, of wat de zin er van is, waarom het zo lang aanhoudt of wat mogelijks de symbolische betekenis ervan is.
"Damnation" is een heel bijzondere film, fotografisch heel origineel en bijwijlen impressionant, die u door een heel duister en triest verhaal loodst met personages die precies aan het einde van hun leven staan (zelfs de dansers op de party kunnen niet lachen en die andere goepen die we zagen kijken om ter sips) in een omgeving die letterlijk op afbrokkelen staat, met als enige teken van leven een stel zwarte, even betekenisloze zwarte straathonden. (Het gevecht tussen hen en het hoofdpersonage die zich hiermede verlaagt is toch wel een sterke scène die duidelijk de teleurgang van hem symboliseert).
Al bij al weet de film te boeien, mede door de sterke vertolkingen, maar toegegeven dat bepaalde gesprekken en monologen niet zo direct voor enig begrip vatbaar zijn en op de beleving, bij mij toch, gaan doorwegen.
Film over onbereikbaarheden in het leven, mislukkingen of eigenlijk over een puinhoop, zonder meer.
Won destijds een Cultuurprijs in Cannes en op dat niveau zit hij wel.
Kärlekshistoria, En (1970)
Alternatieve titel: A Swedish Love Story
Dat de wereld van tieners totaal naast die van volwassenen ligt, is hetgeen de film naar voor schuift en dit op een uiterst zachte, melancholische wijze.
Waarde van dit eerder tempoloze, typisch Skandinavisch, werk zit bovenal in het gevat acteren van de twee hoofdpersonages, twee tieners waar ge welvallend naar kijkt en mee gaat sympathiseren.
Het verschil tussen beide werelden is genoegzaam gekend want het was zo in het verleden en zo zal het ook in de toekomst zijn. Maar best ook. Zo blijft het leven voldoende gevarieerd.
Toch verbaasd gekeken op de vrijheid die de jongsters toen al genoten en op hun omgaan met de sigaret. Dat laatste is gelukkig wèl veranderd en hopelijk niet door nog meer schadelijk spul vervangen.
Katalin Varga (2009)
Knap, zeg. En wat ontstellend lage scores op IMDB en eigenlijk ook hier.
Hilda Péter is verbluffend en weet perfect alle emoties die haar bevangen weer te geven in een mooie, bijwijlen bijna tedere en poêtische als overwegend rauwe, realistische film.
Het geluid van een naderende orkaan als de van tijd duistere scènes benadrukken het drama waarin schitterende momenten (enkele expressieve close-ups, de bootscène...) te beleven vallen.
Acteurs als Tibor Páley en ook Roberto Giacomello overtuigen eveneens.
Katyn (2007)
Sterke film over het schokkend Katyn-oorlogsdrama.
Naast beelden van terechtstellingen, ook veel aandacht voor het leed van de Poolse burgerbevolking.
Archiefbeelden sprekend ingelast.
Sterke vertolkingen doorheen meerdere aangrijpende scènes.
Keeper (2015)
Een gebeuren zo oud als de straat, maar met veel natuurlijkheid voorgeschoteld, zonder inname van standpunten in deze moeilijke materie en vooral met onthutsend mooie vertolkingen van de twee hoofdrolspelers waarbij het moeilijk is niet af en toe geëmotioneerd toe te kijken op de vele gemoedswisselingen die beide, nog kinderlijke tieners, heel gevat weergeven. Vooral Galatéa Bellugi laat een sterke indruk.
Op meerdere (kleinere) festivals goed onthaald. Hier blijkbaar niet.
Keeping Mum (2005)
Soort zwarte-humor-komedie waarin good old Maggie Smith, zelfs met een naam als Grace, geen genade kent.
De Britse flair en jokes zijn onmiskenbaar in een best genietbare, niet al te "au serieus" te nemen komedie met heel keurige acts, ook van de youngsters, en waarin Rowan Atkinson er toch in slaagt van zijn Mr.-Bean-figuur af te geraken, alhoewel....
Flinke portie ontspanning.
Kekexili (2004)
Alternatieve titel: Kekexili: Mountain Patrol
Filmisch heel mooi, natuurlijk, met de vele knappe, indringende shots van mens en natuur, het gegeven dat krachtig en gevat wordt verhaald en de scènes van geweld omwille van het trieste gebeuren. Als een soort semi-documentaire wanneer de meerdere niet-profesionelen, in hun gewoon gedoe en in hun onverzettelijke ambitie in beeld komen.
Knap werk.
Kelly & Cal (2014)
Gelukkig is er een Juliette Lewis die met een boeiende act de film wel redt van een eerder saai en klassiek verhaal over echtelijke relatieproblemen.
Jonny Weston kreeg de moeilijke rol van gehandicapte die zoals zovelen niet wil betutteld worden maar toch ook echt onhebbelijk en brutaal optreedt. Het lukt hem behoorlijk al leek toch één en ander in het plot wel erg ongewoon (het optreden tijdens en na de beeldenexpositie, de scène met het ontkleden vóór het raam..) en het moet gezegd dat het slot van de film mij ook niet bepaald bekoorde en eerder oppervlakkig de plooien gladstrijkend overkwam.
Kelly's Heroes (1970)
Alternatieve titel: Goud voor de Dapperen
Doorheen oervervelende discussies wordt er eerst door de vijand, lekker naast het doel geschoten. Uiteraard, want de heroes moeten nog een tijdje meegaan.
Als dan de Amerikanen beginnen schieten is dat veel precieser. Uiteraard, want zij zijn de heroes.
Als het dan ernstiger wordt halen avontuur en spanning de bovenhaald en zijn er ook enkele knap verfilmde scènes en komt de film uit zijn oppervlakkigheid.
Als de film bedoeld is als een satire op de absurditeiten van leger en oorlogsituaties, dan kan ik ,net als bij "Mash" en "Catch 22" beiden uit hetzelfde jaar, mij daar bij aansluiten.
Als dit niet het geval is dan vind ik deze film ongewild posierlijk. Een klucht.
Kennel Murder Case, The (1933)
Vanaf de eerste beelden direct in de whodunit sfeer met veel personages wat het aanvankelijk wat verwarrend maakt, maar gaandeweg wordt het intrige goed uitgestippeld met meerdere verrassende wendingen zoals het in een in goede detectivestory hoort.
William Powel in de laatste van zijn Philo Vance-rollen (naar het schijnt razend populair die filmpjes destijds, zelfs zo dat een gekend regisseur als Michael Curtiz er zich aan waagde) steelt natuurlijk de show. Met veel, soms wel super clever, denkwerk rafelt hij het probleem uiteen.
Niets buitengewoons maar toch voldoende spannend en niet van de slechtste soort onder de vele films uit dit genre in de eerste jaren van de talking movies in de States.
Kermesse Héroïque, La (1935)
Decors, costumering, settings in het algemeen, de Breugheliaanse sfeer, de dialogen en de acteurs ook zijn werkelijk subliem en bijzonder in deze parel uit de jaren dertig.
Zijn de filmische kwaliteiten onmiskenbaar, het werk lokte destijds nog wel wat misnoegdheid uit omwille van sociale en politieke redenen.
Enerzijds is er de macht van de vrouw die het bovendien met de echtelijke trouw niet zo nauw neemt en anderzijds is er de mannelijke lafheid en de toespeling op de collaboratie wat in Vlaanderen, waar de film zich afspeelt, zeer kwalijk werd genomen.
Indien de cineast dit laatste opzettelijk had willen onderlijnen, dan vergeet hij toch de inpact van de 4 jaar durende slag aan de Ijzer en nog zo veel meer.
Maar goed, houden we het op de cinematografische waarden van deze fantaisierijke film, schalks en ondeugend en ook behoorlijk erotisch voor zijn tijd en waarin vele menselijke tekortkomingen de revue passeren en die ge uiteindelijk, geboeid, in één adem uitkijkt.
Kes (1969)
Meer nog dan het verhaal van de jongen met de valk, is dit in de eerste plaats een prachtige sociale schets van het werkmansmilieu uit de jaren 60.
De film bevat schitterende scenes, soms wat te lang uitgesponnen maar allen indringend, waarin Loach zijn interesse voor aspecten van de samenleving van de lagere klasse onderstreepte, tendens die hij in vele films daarna, tot op heden toe, zou bevestigen.
Een dikke pluim voor de jonge David Bradley en eigenlijk voor de gehele cast voor een dergelijke natuurlijke weergave.
Khadak (2006)
Alternatieve titel: The Colour of Water
Weinig passioneel, wat mij betreft.
Gebruiken en mogelijks symboliek - en dat is toch wel sterk aanwezig - vergen een zekere voorkennis om deze film naar echte waarde te schatten. Daarbij komt nog het ongewone gegeven van lotsbestemming en invloed van voorouders, de psychologische inslag, wat de film minder populair toegankelijk maakt.
Wat Brosens en Co betreft, liggen "Altiplano" en "La Cinquième Saison" een pak hoger.
Khane-ye Doust Kodjast? (1987)
Alternatieve titel: Waar Is het Huis van Mijn Vriend?
Bij vlagen grandioos, dit eenvoudig filmpje met zijn eenvoudig verhaaltje. Maar dan gaat het wat lang duren en lijkt de film nood te hebben aan wat frisse vernieuwing maar toch is het weer het jongetje met zijn ernstige, verwonderde, onzekere en soms ietwat paniekerige blik in zijn ogen die je overmeestert en je doet opgaan in zijn belevenissen.
Een voorbeeld van westerse jeugd met zijn vele previleges is deze Ahmed alvast niet. Tegen volwassenen kan en durft hij niet tegen op en vindt er trouwens amper gehoor, behalve dan bij die oude man die nog even de kans krijgt een opsomming van zijn vroeger werk te geven. Typerend in de beginfaze van de film is de onderwijzer die als het ware zijn leerlingen gaat brainstormen over hoe hij het wil. Geen spoor van tegenspraak.
Visueel best interessant en geslaagd, zeker de kijk op de behuizing, de onmogelijke straatjes en steegjes en ook op de werkzaamheden van de inwoners van deze uiterst kleine dorpjes en gehuchten.
Evenwel, bovenal, een film over vriendschap.
Is wel een 4 waard.