Keeper (2015)

Vertrouw de smaak van Boyd van Hoeij voor geen meter maar dit zou één van de ontdekkingen zijn van het afgelopen Filmfestival van Locarno. Hier de recensie.

Zeer saaie langdradige Franstalige film over een tienerzwangerschap.
Personages komen nu en dan karikaturaal over en het opgestoken vingertje is nooit ver weg.

Typisch, het zijn vaak de films die de meeste prijzen winnen waar ik geen moer snap van de overwaardering. Het is voor een keer wel eens verfrissend om te zien dat het de jongen is die het kind wil houden in plaats van altijd en eeuwig maar het meisje, maar als het dan zo'n irritant en hol personage betreft gaat het meeleven ook niet van harte. Nu snap ik dat als je 15 bent je hoofd wel naar andere dingen staat als de heel dag bij je zwangere vriendinnetje te zijn, maar zijn onverschilligheid liet me flink in het duister tasten waarom hij uberhaupt een kind wilde. Als hij niet met zijn vrienden (waarvan er even vluchtig tussen neus en lippen door wordt verteld dat hij zijn vriendin er eentje oraal heeft laten bevredigen?) aan het klooien is dan staat hij wel in de wachtkamer van het ziekenhuis naar een voetbalwedstrijd te kijken, nadat hij haar vlak ervoor even sms't dat ze een moordenaar is als ze voor abortus gaat. Mélanie is verder ook voor geen meter te volgen, maar die speelde toch een stuk beter. De scenes met hun ouders zorgde ook voor een hoop ergernis aangezien die zowaar nog onvolwassener reageerde op de hele situatie (de een wil het onderwerp zwangerschapsonderbreking niet eens bespreken en de andere dreigt haar dochter het huis uit te zetten als ze het kind houd, wtf!) De algehele sfeer doet ook teveel aan een Dardenne productie denken waardoor het ook niet veel eigen identiteit heeft. Dat hoeft natuurlijk ook niet altijd en zo slecht was het nou ook weer niet met toch wel een paar aandoenlijke scenes en een degelijk einde, maar een film met een zo'n onderwerp verdiend gewoon een betere aanpak... (2,5*)

Normaal ben ik een beetje uitgekeken op dit soort social drama's, omdat, nadat je er al een stuk of 1000 hebt gezien vanuit alle uithoeken van de wereld, er wel een beetje op uitgekeken bent. Maar dit was toch net weer even iets anders. We volgen Maxime en Melanie, beide, 15 jaar, de leeftijd dat je, als je een lief aan de haak mocht slaan, nog van alles wilt ontdekken, zo ook voornamelijk op seksueel gebied. Je kon toch echter wel zien dat ze erg gehecht waren aan elkaar. Het neemt toch wel een andere wending wanneer er een "ongelukje" gebeurd. Eerst paniek, omdat een zwangerschap bij iemand van 15 toch denk ik echt, hoe dan ook, iets te veel voor het goede is en dat de kans wel erg klein is dat je zo zelfstandig genoeg bent om een kind op te voeden. Maar het stelletje blijft er uiteindelijk wel positief over en slaan hun toekomst, dat nog bol staat van de potentiele ontdekkingen, maar om naar de voorbereiding op een vader en moederschap. Dit levert wel tedere maar ondertussen een hoop complexiteit op. Zeker als we de reacties van de beide ouders mogen meemaken, en het allemaal toch te mooi word om waar te zijn. Met een best wel moeilijke en benauwende einde van dien.

Ik vond dit een prima voorlichtingsfilm. Gebruik uiteindelijk altijd voorbehoedsmiddelen als je nog lang niet klaar bent om vader of moeder te worden.

4,0*

Een supper aanrader als je eens lekker depresief wil worden op een saaie maandagavond.
Natuurlijk weet ik wel dat een baby op 15 jaar geen goed idee is. Maar om het dan maar te adobteren of te aborteren?.. Maar hier doet de film niet veel mee. Integendeel, je kijkt 90 mintuten naar suffe jongeren die kussen, slijmen, vloeken, roepen en -woeps- zwanger zijn.

Een gebeuren zo oud als de straat, maar met veel natuurlijkheid voorgeschoteld, zonder inname van standpunten in deze moeilijke materie en vooral met onthutsend mooie vertolkingen van de twee hoofdrolspelers waarbij het moeilijk is niet af en toe geëmotioneerd toe te kijken op de vele gemoedswisselingen die beide, nog kinderlijke tieners, heel gevat weergeven. Vooral Galatéa Bellugi laat een sterke indruk.
Op meerdere (kleinere) festivals goed onthaald. Hier blijkbaar niet.