Meningen

Adrift is een film die niet gaat beklijven. Het is te keurig, het is te netjes en daar kan de vlotte montage weinig aan veranderen. Mijn bovenbuurman refereert terecht aan All is lost, in deze film zette Robert Redford, die de hele film in zijn eentje op een lekke zeilboot zat zonder een woord tekst, een gedenkwaardige prestatie neer. Shailene Woodley werkt me al binnen 10 minuten op de zenuwen met haar overacting. De scenes waarin de luxe zeilboot in een storm verzeild raakt zijn wel de moeite waard, dus als je af op het juiste moment vooruit spoelt zie je een spannende film van een minuut of 10.

Spelen met de tijd is interessant, maar levert niet altijd een interessante film op. Het probleem met The age of Adaline zit voor een deel in de montage. Het personage van Harrisson Ford had veel eerder geïntroduceerd moeten worden. Nu komt hij als spuit 11 aankakken en zien we met terugwerkende kracht waarom Adeline een zo belangrijke rol heeft gehad in zijn leven. Beetje onhandig. Verder vond ik het einde nogal bespottelijk.

Dit is een gevalletje Apart. Net als veel anderen ben ik het er mee eens dat het begin ijzersterk is. Prima rollen van Gosling en Dunst, mooi sfeertje, goed verhaal. Maar dan, iets over de helft, gaat de boel wiebelen en wordt de film onevenwichtig. De spanning blijft er wel in, maar op het eind blijf je als kijker met lege handen achter.

Gisteren op Canvas voor de 2e keer deze film gezien. Weer op het puntje van mijn stoel gezeten. Hoffman & Redford zijn magistraal en gekte en de chaos op de burelen van the Washington Post zijn een lust voor het oog. Voor die tijd, halverwege de jaren 70, beslist een snelle film. Nu is 'All the Presidents men' wel enigszins aangetast door de tand des tijds omdat er veel namen in rap tempo voorbijkomen die de hedendaagse kijker weinig zal zeggen. Maar ja, dat is onvermijdelijk als je dit verhaal goed neer wil zetten. Als tijdsbeeld is deze film ongeëvenaard. Voor wie lekker in het verhaal zit en er meer van wil zien is 'Mark Felt, The man who brougth down the whitehouse' een aanrader. Voor de goede orde: Mark Felt was Deep Throat. Staat ook op Netflix.

Ben het wel eens met de meeste commentaren hier. Gewoon een sterke, goed gecaste film. Mij viel wel op dat de entree van Roberts (Russel Crowe) in de rechtszaal erg stuntelig en tegen het clichématige aan zat. Toen dacht ik wel even: oei, als dat maar goed komt met die Crowe. Daarna zette hij een prima personage neer.

Heerlijke trage film die gedragen wordt door een zwijgzame Mads Mikkelsen. Dat de film traag is betekent niet dat er niets gebeurt. Ik heb op het puntje van mijn stoel gezeten. Welke keuzes maakt hij? Gaat hij het redden? Het zit hem tijdens zijn zoektocht naar hulp ook niet echt mee en ik had enorm met hem te doen. Dit is tekenend voor het krachtige acteerwerk van Mikkelsen, je leeft met hem mee. Het einde is wat abrupt, maar passend bij dit verhaal. Fijn weetje: Die beer is echt, omdat een imitatiebeer te duur was.

Na een sterk begin ga je er echt eens voor zitten: prachtige aankleding, goede acteurs, sterk script, mooie beelden. En tot de slotscene was mijn oordeel best positief. Het kabbelt hier en daar wat, maar dat is niet onaangenaam. Maar dan, op het slot, gaat het helemaal mis. een koe van een stijlbreuk, wat zonde. Advies voor de regisseur: Je hoeft podver niet alles uit te leggen!!!

Van de week zomaar eens aangeklikt op netflix. Geen enkele verwachting of voorinformatie dus. Des te fijner om op het einde bijna te worden weggeblazen. Wat een leuke film is dit. Alvaro is de goeiige sukkel die zijn omgeving manipuleert om brandstof te verzamelen voor het boek dat hij wil schrijven. Fantasie- en talentloos als hij is moet hij het hebben van het echte leven dat hij steeds meer naar zijn hand zet. Er zitten een paar memorabele scenes in deze film (denk aan de kinky conciërge, of de tirade van de schrijfdocent), er wordt goed geacteerd en het script is geweldig.

In El Aviso lijkt toeval niet te bestaan en wordt met vaste hand toegewerkt naar de ontknoping.. die vervolgens uitblijft. Want waar zitten we uiteindelijk naar te kijken? Gegoochel met getallen in een mysterie dat maar geen mysterie wil worden.