The Age of Adaline (2015)

Toen ik de recensie las moest ik gelijk denken aan The Curious Case of Benjamin Button. In die film werd een stokoude baby steeds jonger. Een stuk betere film dan deze, maar toch vond ik ook deze geslaagd, maar het duurde wel lang voordat er jus bij het eten kwam. Het eerste uur is dan ook nietszeggend. Ze ontvlucht alles en iedereen waardoor er totaal geen binding was met de tijd en spelers. Te vluchtig in beeld gebracht. Het tweede uur is gelukkig een stuk beter. Met name door good old Harrison Ford. Van Blake Lively had ik nog nooit gehoord, maar ze speelt haar rol voortreffelijk. Michiel Huisman ook nooit van gehoord was ik minder gecharmeerd. Vlakke personage helaas. Muziek is dik in orde. Het eind is helaas voorspelbaar toch geef ik deze film een ruime voldoende en zoals hier ook al eerder wordt gezegd. Onsterfelijk heeft vooral nadelen. Zeker als jij alleen zou overblijven.

Had op basis van de hoes een minder dikke laag Hollywood gehoopt.
Helaas tevergeefs want de film is ontzettend cliché en nep.
Hier en daar toch een beetje genietbaar, maar mijn cup of tea is het niet..

Heerlijk volwassen meisjes sprookje met een happy end!! Ik houd ervan!

Boring. Een heel origineel gegeven die in mijn ogen veel te zwak is uitgewerkt.

Wat hadden ze in jouw ogen beter moeten doen?

Mooie film met een prachtige sfeer, die uiteindelijk toch niet perfect blijkt te zijn. Het tempo is op zich aangenaam langzaam, maar toen er een half uur voor het einde nog steeds niet bekend was bij Ellis wat er nu eigenlijk aan de hand was kreeg ik wel door dat het niet helemaal de film was die ik verwacht had te gaan zien. Waarschijnlijk ook deels de schuld van de beschrijving hier op MovieMeter: 'ontmoet ze eindelijk een man voor wie het misschien de moeite waard is om haar onsterfelijkheid op te geven'. Ik zag Benjamin Button-taferelen voor me van een ouder wordende Ellis en een nog jonge Adeline terwijl ze voor een of andere hartverscheurende keuze stonden, maar die weg werd niet ingeslagen.

Maakt op zich niet zoveel uit, maar ik merkte nu wel dat de film me emotioneel nauwelijks iets deed, terwijl ik normaal gesproken toch zeer makkelijk te raken ben.

In plaats daarvan moeten we het doen met een herhaling van het begin met het auto-ongeluk (the oldest trick in the book wat mij betreft, en ook totaal niet verrassend), en dan voelt het op een of andere manier toch nog als een soort anti-climax. Die scene met het vinden van die grijze haar had ik ook bijna exact zo voorspeld, overigens (maar dan met een rimpel).

De film weet een hele hoop goed te maken met de prachtige cinematografie en beelden van San Fransico en prachtig kleurgebruik, maar het verhaal an sich blijkt uiteindelijk magerder dan het zich in het begin laat aanzien.

3,5*

Op zich een mooie film met een serene sfeer. De beelden van de verschillende decennia waren prachtig vormgegeven en ook de hoofdrolspeelster is aangenaam om te zien.

Qua plot begon het wel zoals ik me had voorgesteld, maar ik vond het jammer dat de film gaandeweg zo weinig écht interessante dingen deed met het gegeven dat ze niet verouderde. Het focust vooral op haar love interest (Michiel Huisman) en hoewel hij wel charmant overkwam, vond ik het feit dat ze voor hem viel niet heel geloofwaardig. Je zou denken dat iemand met zoveel levenservaring en wijsheid misschien ook meer haar heil zou zoeken in oudere mannen.

De ontmoeting met zijn vader die zij nog kende van vroeger, maakte het -hoewel nogal toevallig- wel interessanter, maar het wordt nooit echt duidelijk waarom zij nou zo'n impact had gemaakt op zijn leven. De band die zij vroeger hadden blijft immers onderbelicht en daardoor deed hun ontmoeting me emotioneel weinig.

Het einde vond ik ook wat jammer, omdat ik had gehoopt dat de film zou laten zien dat Michiel Huisman ouder wordt en zij niet. Qua plot is het dan ook jammer dat zij -net nu zij ervoor kiest om niet meer 'weg te rennen'- opnieuw een ongeluk krijgt die de 'spell' ongedaan maakt. Lekker makkelijke oplossing voor het leeftijdsprobleem (samen oud worden, hoera) maar tevens een nogal conventioneel einde.

Een mieren zoete en oninteressante film...
Ik kijk 10 keer liever The Curious Case of Benjamin Button (2008)

2 1/2 ster

Redelijke film. Hij begint goed, sterke intro met mooie oude beelden. Maar dan, als de romantiek begint, tenenkrommend vreselijke dialogen tussen Blake en Michiel waarin zij continu de betweter moet zijn. Op de derde date wordt ze al meegenomen naar de schoonfamilie. Erg overdreven allemaal. Gelukkig wordt het naar het einde toe weer wat beter door de komst van Harrison Ford.

Dromerige romantische film met een vleug fantasy. Best mooi en innemend, vrij goed gespeeld ook. Wanneer komt er nu eens een romantische film met lelijke mensen? Dat zou nogal wat zijn. Het lijkt wederom dat schoonheid en romantiek niet los kunnen staan van elkaar en dat is zo boring hollywoodiaans. Met een prent als Lively is het natuurlijk gegarandeerd touché.

Heeft verder ook enkele opvallend zwakke punten, die vooral naar het einde toe bovenkomen: de toevalligheid dat Ellis' vader een vroegere geliefde was, maar ook het einde, waarbij ze weer sterfelijk wordt komt de gemiddelde kijker van dit soort films goed uit. Ook de dialogen zijn niet altijd schitterend. Het leek me eerder dat Adaline toegaf aan Ellis' opdringerigheid dan er echt een klikmoment tussen beiden was. Het is een lieve en goedhartige film, maar ook een naieve film die een diepere filosofische onderbouwing over onsterfelijkheid miste. Verdict: OK, zonder meer

Volledig mee eens. Erg sfeervol en mooi vormgegeven, maar uit het verhaal had veel meer gehaald kunnen worden.

Aardige film die pas weet te raken als Harrison Ford in beeld komt. Daarvoor was het zeker niet vervelend om te kijken, maar kabbelde het wat voort. Tevens was de voice-over die de hele film terug kwam niet te harden. Het gaf mij vooral het gevoel dat ik naar een lange trailer aan het kijken was en dat werkte erg storend. Het tweede gedeelte van de film maakte best wat goed ten opzichte van het eerste gedeelte van de film, maar de film steeg, wat mij betreft, nergens naar grote hoogte.

Grappig, ik had juist precies het omgekeerde.

Ik denk dat het vooral te maken had dat er met de komst van Harrison Ford, voor mij in ieder geval, wat leven in de brouwerij kwam. Ik vond de film nogal voort kabbelen. Wellicht had ik er ook wat meer van verwacht na het zien van de trailer.

Ik begrijp je punt ook wel. In de tweede helft gebeurt er qua drama veel meer.
Vond het juist jammer. Het serene sfeertje van de eerste helft is dan nergens meer te bekennen.

Het is in ieder geval duidelijk een film met twee gezichten. Dat blijkt nu wel.

Saai en voorspelbaar.

Modern sprookje.

Fijne film die goed wordt gedragen door Lively. De chemie met Huisman werkt wel goed, en ja hij wordt als een echte mister perfect neergezet maar is de prins in veel sprookjes dat niet altijd al? Vanuit die optiek kan je de film en Huisman niets verwijten.

Balans is ook verzorgd zonder doorteslaan naar teveel drama of te mierzoet gezwijmel. Het toevoegen van de ontwikkelingen rondom Ford's personage waren eigenlijk niet nodig geweest.

Oh ja, die Cavaliers zijn ook leuk.

Wat een schattige film over een vrouw die niet ouder wordt. Te knappe vrouw ontmoet te knappe man en dat is leuk. Ford brengt een beetje jus in dit romantische gedoe. Kijkt goed weg, maar morgen vergeten, als ik eerlijk ben.

Een Nederlander in een Amerikaanse productie vind ik wel heftig, ik was telkens op zoek naar steenkolen engels. Maar dat zal mijn eigen tekortkoming zijn.

Dit concept barst van potentie, maar wordt helaas maar voor een deel benut. Laat ik positief beginnen... Er is helemaal niets mis met het acteerwerk en ook het camerawerk, met name de weergave van de verschillende tijdsperiodes, is top. Verhaaltechnisch druipt er iets te veel Hollywood van af. Alles was wel heel toevallig en met name het einde was smakeloos en eigenlijk zo voorspelbaar, dat je niet zou verwachten dat het echt zo smerig klef zou eindigen.

Adeline was bijwijlen wel heel erg betweterig en irritant. Ook de voice-over was behoorlijk irritant en onnodig.

Ik vind het overigens ook heel frappant dat je verliefd kan zijn op iemand die het bed met je vader gedeeld heeft, maar dat kan aan mij liggen.

2,5*

Weinig mis met het acteerwerk, het is alleen niet zo'n film voor mij. Een echte tranendalletje voor de Woensdagavond. De film wordt pas redelijk leuk na een uurtje wanneer die ouwe grijsaard Ford gespeeld als William Jones in beeld komt en zijn zogenaamde zoon in de film thuiskomt met Adeline, notabene één van z'n vroegere vriendinnetjes, dan is de wereld pas echt klein. Al met al geen spectaculaire film maar best gezellig om te kijken.

NB: Blake Lively is toch wel een heerlijk wijffie, al zeg ik het zelf als ouwe snoeper.

(Gezien op 4/1/18)
Wat indien we onsterfelijk zouden zijn? En wat als dan nog blijkt dat je uniek bent en de anderen wel verouderen. Dit is verhaal van Adaline. Schitterend bedacht en 'geloofwaardig' uitgewerkt.
Stel je maar eens voor dat je niet verouderd, dat je kinderen ouder worden dan jij. De liefde vinden, is een immens probleem, want tenslotte ben je (wordt je) veel ouder dan al je kandidaat-partners.
Adaline wil niemand kwetsen en vlucht voortdurend weg. Iemand zegt haar: "Al die jaren heb je geleefd, maar je hebt geen leven gehad!".
Laat me (ons) dan maar gewoon ouder worden en niet weglopen van het zeldzame liefdesgeluk dat je maar sporadisch vindt.
Het einde van de film mag ik niet verklappen, maar ik vond het prima. Een goede film. **1/2

Sterretje te weinig ingetikt...

Prachtige film waar inderdaad meer uit het verhaal gehaald had kunnen worden, maar die voor mij enorm scoorde op vormgeving, muziek en toch ook wel originaliteit. Ik bleef geboeid kijken, terwijl ik juist half om half had verwacht dat dit een film was waarbij de romantiek voort zou kabbelen. Harrison Ford vond ik voor het eerst van mijn leven leuk - nooit begrepen wat zijn aantrekkingskracht was in Indiana Jones en Star Wars want ik vond het in beide reeksen een stuk chagrijn. Hier deed hij het mooi: een jonge hond in een oud lichaam die misschien spijt heeft van kansen die hij niet heeft gegrepen - misschien juist daarom de tegenpool van Adaline? Ik had het ook wel leuk gevonden als hij en Adaline bij elkaar zouden zijn geëindigd, maar aan de andere kant: niet onlogisch dat ze Michiel Huisman niet kan weerstaan.

De suspension of disbelieve - in goed Nederlands - is torenhoog, maar ze kregen het bij mij in elk geval wel voor elkaar om er in mee te gaan en volgens mij ben ik daar niet de enige in. Knap. Alle scenes met Ellen Burstuyn als haar dochter (!) waren natuurlijk krankzinnig en grappig, en wat is Ellen toch leuk en wat goed dat ze nog steeds meespeelt. Ongelofelijk dat dit dezelfde vrouw is als van Requiem en The Exorcist. Kleine plothole: hoe krijgt Adaline het voor elkaar dat niemand naar haar leeftijd vraagt? Ik had bij de scene bij de bank wel verwacht dat haar geheim uit zou komen. Maar: oh dear, how sad & never mind - het deed niks af aan het feit dat ik hier bijna twee uur zeer geboeid naar heb gekeken.

4,0*

“I am too old for this.”

The Age of Adaline blijft een uitermate sfeervolle film. De cinematografie, het verhaal, de (piano)muziek, het acteren, de decors etc. Het zorgt allemaal voor een bijna melancholisch gevoel. Adaline Bowman is een vrouw die in 1908 is geboren en na een ongeluk niet meer ouder wordt. Ze is al 75 jaar lang 29, en dat is natuurlijk lastig als iedereen om je heen ouder wordt. Voor een relatie is er dus geen ruimte, want wat heeft het voor zin als je geen toekomst met iemand kan opbouwen? Op een oud en nieuw feest ontmoet ze Ellis Jones (Huisman), en na wat aandringen van zijn kant gaat ze overstag en stemt ze in met een date. Wat volgt laat zich raden.

Wanneer ze de ouders (Harrison Ford en Kathy Baker) van Ellis bezoeken wordt het nog gecompliceerder. Dat laatste gedeelte hangt van toevalligheden aan elkaar, maar het stoorde eigenlijk geen moment. Lively laat zien wat ze allemaal in haar mars heeft en weet Adaline een zekere volwassenheid mee te geven die past bij haar echte leeftijd. Haar stem is lager, haar kleding is volwassener, en haar hele doen en laten is dat van iemand die een heel vol leven heeft gehad. Hoe de film eindigt is geen verrassing, maar de weg ernaartoe is zeer aangenaam.