The Age of Adaline (2015)

Deze film eens bekeken en vond het niet mis. Toch wel een origineel verhaal die wist te boeien van begin tot einde. Verder zag de film er prima uit en kwam de cast ook overtuigend over. Nog een verrassende rol voor Harrison Ford.

Toch wel eens het bekijken waard.

De verwachtingen waren laag, maar The Age of Adaline is een fijne film. Ik heb vooral genoten van de sprookjesachtige insteek waarvoor gekozen is, want dat is wat de film uiteindelijk geworden is: een modern sprookje. De cast speelt erg prettig: Blake Lively zet haar personage sympathiek neer en de chemie tussen haar en Michiel Huisman is prima. Hoewel het verloop van de film, inclusief de afloop, na verloop van tijd wel voorspelbaar wordt, gaat de film niet vervelen door de aangename sfeer die gecreëerd wordt. Ondanks dat dit een romantisch drama is, wordt het nooit overdreven sentimenteel. De niet te zwaarbeladen aanpak waar in plaats daarvan voor gekozen wordt, kan ik erg waarderen en zorgt ervoor dat dit een aandoenlijke film is geworden.

3,5*

Mooi gegeven, maar heel oppervlakkig uitgewerkt, helaas. Dat zo'n poëtisch concept zo bol kan staan van de romantische clichés is echt een grote teleurstelling. Geen moment werd Ellie (heette het personage van Michiel Huisman zo?) een sympathiek karakter, hoewel dat niet lag aan zijn acteren. De beschreven acties in het scenario waren blijkbaar de input voor een opdringerig en stalkend personage. Vervelend om naar te kijken.
Nee. Niet voor herhaling vatbaar.

De werktitel van deze film was The curious case of Thierry Baudet.

Redelijk onderhoudend, vooral vanaf het moment dat Harrison Ford ten tonele verschijnt.

Prima drama-light dat vooral het eerste half uur qua verteltrant, begin en de vocie-over, erg te vergelijken is met The curious case of Benjamin Button. Net als in de laatste genoemde is er sprake van een afwijking in het verouderingsproces wat natuurlijk voor de nodige maatschappelijke maar ook prive en relationele problemen zorgt.

De film valt daarna vooral op door zijn gemakkelijke licht sprookjesachtige sfeer, een prima spelende Lively die niet alleen uitermate charmant is maar ook een bescheiden karakter met de nodige empathie en verdriet weet neer te zetten. De kanteling die de film qua plot maakt wanneer Ford zijn rentree maakt is even onherroepelijk als goed. De reeks aan gebeurtenissen die daar in gang gezet worden is even voorspelbaar als goed. behalve dat ik me afvroeg waarom ze nooit zelfmoord overwogen had leek het me vanaf het moment dat ze vertrok even logisch dat ze een ongeluk zou krijgen en gereanimeerd zou worden waarna alles weer in het correcte hersteld was. Zoetsappig wellicht maar niet storend.

Prima filmpje voor een keer, al is het alleen maar om de prima rol van Blake Lively.

Mwa.

Ondanks dat de film een best interessant idee heeft, is de uitwerking ervan eigenlijk schrikwekkend standaard en dat is heel jammer, want met een goed script en een interessant onderwerp had dit makkelijk kunnen werken eigenlijk.

Lively doet een stap naar echt serieus acteren en neemt daarvoor dus een echt serieuze rol aan. Echter is het dan ook jammer dat de karakters het grootste minpunt van de film zelf zijn. Vooral Lively zelf is helaas zo "goed" en meelevend dat het allemaal te ongeloofwaardig wordt.

De humor is zo "voorzichtig" dat je haast moet uitkijken, want het lijkt alsof je op heel duur glas aan het lopen bent. De film moet het dan ook meer hebben van de romantiek zelf, maar deze is ook wel heel erg binnen de lijntjes. Deze film is daar dus een typisch voorbeeld van regie die niets te bieden heeft.

Maar de omgeving ziet er dan wel weer netjes uit. Visueel is de film best verzorgd en in het begin had ik al het gevoel dat ik naar een film ging kijken met veel detail erin. Uiteindelijk ziet het er allemaal dan ook best keurig uit en soms breekt er wel een zoet momentje bij de kijker door.

Echter blijft de regie zelf te onopvallend en de karakters te "goed" en dat neemt de echte ervaring dan wel weer weg. Acteerwerk is in orde, dat wel, en Lively doet haar best om een goede poging te doen in haar carrière, maar de regie en het script zelf zijn helaas te zwak of onzichtbaar om deze film in de goede stijgers te leggen. Jammer.

Verrassende film, ik hou ervan ! begin was sterk, toen een iets minder stuk, maar vanaf de kennismaking met Harrison Ford kwam de vaart er weer in.

Het begon heel sterk. Deze film had meteen mijn aandacht te pakken, het is best wel een one of a kind film. Ik vond het wel weer typisch en sprookjesachtig dat er dus opeens de ''perfecte man'' voorbij komt waar ze dan ook uiteindelijk dus mee eindigt. Vind dat altijd een beetje overdreven ofso Het was een hele goede film iig. Begon voor mij als een 4,5, daalde toen wat en bleef ongeveer rond de 3,5/4 slingeren. Net 4.

"Je kan niet altijd blijven vluchten"

Romantische mysterieuze dramafilm over Adaline een jonge vrouw die nooit ouder wordt.

Cinematografie: variërend van nostalgie uit vervlogen tijden tot de huidige moderne tijd. Prachtige plekken van de afspraken tussen Adaline en Ellis. Binnenscѐnes in huis, feestgelegenheden of bibliotheek en buitenscѐnes op straat in San Francisco, in park, bos of onderweg. Klassieke filmmuziek afwisselend zacht en romantisch of luider en dramatisch. Cast: Blake Lively speelt de charmante Adaline Bowman, daarnaast speelt onze Hollandse Michiel Huisman de rol van haar tegenspeler Ellis Jones. Hoofdrollen en bijrollen worden goed en realistisch vertolkt. Harrison Ford heeft ook een prachtige rol als Ellis' vader.

Plot: door een combinatie van natuurverschijnselen wordt Adaline op jonge leeftijd op bovenmenselijke wijze onsterfelijk. Ze blijft er altijd jong uitzien, maar is immer op de vlucht om niet een onderzoeksobject te worden. Een triest leven omdat haar geliefden wel verouderen en sterven. Adaline beschermt haar hart door geen (blijvende) relaties aan te gaan, maar Ellis blijkt erg vasthoudend en Adaline zal moeten kiezen: eeuwig liefdeloos leven of haar hart volgen.......

Resumé: de film laat je nadenken over de tijdigheid en vergankelijkheid van ons leven. Het klinkt spannend: eeuwig leven, maar rond 100 jaar is de gezondheid vaak dramatisch slecht en is er een grote kans dat je je kinderen overleeft. Ik zou kwaliteit boven kwantiteit prefereren, maar in veel gevallen heb je geen keus.......

Hetzelfde gebeurt bij Adaline: ze leeft lang, maar heeft geen echt leven. De film roept emoties op, omdat je medelijden met Adaline en haar (verloren) geliefden voelt. Aan het einde zegeviert uiteindelijk toch de kracht van de liefde.......

Sterke film. Zoals eerder geschreven: een sprookjesachtige sfeer (je moet de 'uitleg' aan het begin accepteren en de film toelaten). Origineel verhaal. Natuurlijk op punten wat voorspelbaar, maar toch een mooie plotwending halverwege. Prima acteerprestaties, hoewel ik de rol van Michiel Huisman iets minder opdringerig zou hebben neergezet. Harris Ford speelt een prima en sympathieke bijrol. Prima chemie tussen de twee hoofdrolspelers: de liefde is wat mij betreft goed en geloofwaardig neergezet. Thema's zoals keuzes maken, vluchten of confronteren, ouder worden en 'wat wil je met je leven' zijn mooi uitgewerkt zonder het te dik er bovenop te leggen. Maar ik vond dit bovenal een sympathieke film waar je blij van wordt. Mooi mix tussen drama en romantiek, met de nadruk op romantiek. Vier sterren.

Prima drama/roman met een vleugje fantasy. Had er niet zoveel van verwacht, aangezien ik niet echt een roman fan ben, maar deze was zeker te pruimen. Vrij origineel verhaal ook met prima acteerprestaties van Lively en Huisman.

7.0

Verassend leuke film.

Matig plot dat nergens spectaculair wordt. De regie blijft ook binnen de lijntjes. Muziek kabbelt door. Michiel Huisman vond ik goed spelen. Dit is wel een rol voor hem. Maar hij was de positieve uitschieter in het geheel.

Niet al te best. Klef, romantisch gedoe en dat bijna 2 uur lang. Lijkt wel een verfilmde boeketreeks, maar dan met een iets originelere insteek: een vrouw kan niet verouderen en blijft dus voor altijd jong. Maar met die originele insteek wordt dan weer niks tot vrij weinig gedaan. Hoe redt een vrouw, opgegroeid aan het begin van de vorige eeuw, zich in deze drukke, moderne maatschappij met mobiele telefoontjes en social media, de taal die verandert? In iedere periode blijkt ze zich weer uitstekend aan te kunnen passen. Het hoeft voor mij geen Catweazle te zijn, maar toch.

Verder verwacht ik bij zo'n film toch ook wel een soort van reis te maken door de afgelopen 100 jaar, met fraaie bij de tijd passende plaatjes, met steeds weer andere modetrends en interieurs, maar het grootste gedeelte van de film speelt zich gewoon in deze tijd af. In het eerste halfuur zit ze alleen maar door oude fotoboeken te bladeren en te janken, had ik het idee.

Acteerwerk laat ook te wensen over. Huisman vind ik echt helemaal niks. Vond ik in Game of Thrones ook al. De mooiboy acteur. Nog even een shot van zijn ontblote bovenlijf als hij uit de douche stapt. En dat spelletje Trivial, oh oh.. Zij weet natuurlijk alles omdat ze eigenlijk al over de honderd is. O, wat is ze slim hè.

De stukjes met de sterrenhemels vond ik dan wel weer aardig, de meteoriet die een krater slaat in de maan.

Spelen met de tijd is interessant, maar levert niet altijd een interessante film op. Het probleem met The age of Adaline zit voor een deel in de montage. Het personage van Harrisson Ford had veel eerder geïntroduceerd moeten worden. Nu komt hij als spuit 11 aankakken en zien we met terugwerkende kracht waarom Adeline een zo belangrijke rol heeft gehad in zijn leven. Beetje onhandig. Verder vond ik het einde nogal bespottelijk.

Realiseer ik me nu pas dat Michiel Huisman gewoon een Nederlander is, de bofkont.

Mooie film. Het idee van niet ouder kunnen worden kennen we al van de Highlander reeks (Who wants to live forever). De gevolgen raden zich raden, geliefden achter moeten laten, altijd op de vlucht etc.. Het idee dat je zoveel kan leren met hersenen in een lichaam dat voor eeuwig jong blijft wordt mooi gepresenteerd. De kans dat Adaline op zowel de vader als de zoon verliefd wordt zorgt voor de ongeloofwaardige finale, namelijk het ouder worden na een hartstilstand zodat ze samen met Ellis oud kan worden. Ik vond dat iets te dramatisch en ongeloofwaardig.

Wow wat een heerlijke film!

Aangenaam verrast, zelfs waterige oogjes gehad.

Blake speelde geweldige rol, heel prettig om naar te kijken.

Je kunt wel zien dat deze uit 2015 is... Met het gedrag dat Ellis in het begin vertoond zou ie nu minstens aangeklaagd kunnen worden voor stalking Best aardige film verder. Wel super uitgelegd allemaal met die voice- over, en het kwam op het einde allemaal goed ook nog.

Het verhaal is in de basis wel aardig en biedt kansen voor een film met mooie momenten. Die momenten zijn er zeker ook. Bijvoorbeeld als Harrison Ford de nieuwe vlam van zijn zoon ontmoet. Hij weet niet wat en met name wie hij ziet. De kijker zal dat zeker ontroeren. Lively doet het aardig en ik begrijp waarom men haar gekozen heeft. Maar die Huisman. Wilde niemand anders deze rol? Beetje geheimzinnig kijken en aan die veel te volle jaren zeventig baard zitten. Het einde is ronduit slecht en afgeraffeld. Wat de film nog enigszins tilt naar de allerkleinste voldoende is ten eerste de prachtige Saab (900?) cabrio. Wat Huisman over die Saab zegt, had van mij zijn enige bijdrage aan deze film mogen zijn. En ten tweede? De bijdrage van The Famous Boy from Hibbing, Mr. Tambourine Man himself, Bob Dylan.

Best wel een goed filmpje, en ook een mooi verhaal. En die Michiel Huisman doet het meer dan goed in Amerika. Hij heeft inmiddels toch al een aantal aardige rollen gespeeld.

Heel leuke originele film

"Het ergste wat een mens kan overkomen is...eeuwig leven".

Uurtje gezien...een misser uit de Bouquet reeks..

Niks mis mee. Mooie love story tussen man en vrouw zoals het hoort en goed geacteerd door iedereen. Blake is een verbluffend mooie verschijning. De manier waarop het oneindige leven weer wordt omgedraaid had wel iets origineler gekund, maar okay, het is de makers vergeven.

Wel een beetje een rip-off van Tuck Everlasting (Film, 1981), maar evengoed nog wel uit te kijken en ontroerend (vooral de dochter en de hond). In de film die ik noemde wordt het gegeven van eeuwig leven beter uitgewerkt en niet zo afgeraffeld als hier.

Blake Lively (irritant veel lijkend op Lilian Marijnissen van de SP!) doet het zeker in de eerste contacten met Ellis best goed en overtuigend als vrouw-die-eigenlijk-ouder-is-dan-ze-er-uitziet.

OK, eerst en vooral, het uitgangspunt moet je er even bijnemen. Vertrekkend daaruit vond ik het best een aangename romantische film. Blake Lively is een knappe vrouw en draagt de film goed. Uiteraard kon hier en daar enkele zaken beter uitgewerkt worden, maar dit is geen film met het opzet van ik zeg maar wat Groundhog Day, The butterfly effect of Benjamin Button. In de eerste plaats is dit een mierzoete romantische film, maar dan met wat bijzondere obstakels.

Misschien kon er nog iets verder doorgegaan worden op het dilemma van Adaline ten aanzien van haar relatie met Ellis. De confrontatie met Harrison Ford, de vader van Ellis is een erg mooi moment. Beetje toevallig allemaal en ook voorspelbaar, maar dat heb je bij zulke films nou eenmaal.

Ford hoefde van mij niet vroeger op de proppen te komen. Hij zou de film onbewust alleen maar gekaapt hebben. Er was wel wat chemie tussen Lively en Huisman, dat had beter verder uitgediept geweest.

Origineel script voor een goede mooie romantische drama film

Tegenvaller. De eeuwige jeugd van de hoofdrolspeler had een mooie draai kunnen geven aan het standaard romantische plot, maar doet dat eigenlijk niet. Misschien had het meer indruk gemaakt als we meer hadden gezien van Adalines herhaaldelijke worstelingen om haar verschillende 'levens' achter te laten, en steeds haar geliefden te verliezen. Dat is dramatisch best interessant, en ook de reden dat ik Adalines relatie met haar dochter eigenlijk het interessants vind van de hele film. Als we meer de gelegenheid hadden gehad om ons in te leven in de unieke situatie van de hoofdpersoon was het ook boeiender geweest om te zien hoe Adaline twijfelt tussen haar vluchtende bestaan en haar 'liefde' voor Ellis. Liefde tussen aanhalingstekens, want ik vond de chemie tussen de beide acteurs op z'n zachtst gezegd twijfelachtig. Dat zal deels te maken hebben met het grensoverschrijdende gedrag van Ellis - een minder knappe man zou daar nooit mee weg zijn gekomen.

Omdat het concept van het niet ouder worden zo matig wordt uitgewerkt, zou je het gemakkelijk kunnen vervangen door een andere plotmotor: Adaline is een kroongetuige/undercover spion/ontsnapt uit een sekte en is daardoor steeds op haar vlucht voor haar vroegere leven. Alleen het subplot met Ellis' vader zou dan niet werken - maar eerlijk gezegd doet het dat nu ook al niet.

Eigenlijk vond ik het stijlgevoel van Adaline het hoogtepunt van de film. Dat kan toch niet de bedoeling wezen.