• 13.078 nieuwsartikelen
  • 169.658 films
  • 11.129 series
  • 31.872 seizoenen
  • 630.507 acteurs
  • 196.361 gebruikers
  • 9.179.596 stemmen
Avatar
 
banner banner

Once (2007)

Drama / Muziek | 85 minuten
3,58 736 stemmen

Genre: Drama / Muziek

Speelduur: 85 minuten

Oorsprong: Ierland

Geregisseerd door: John Carney

Met onder meer: Glen Hansard, Markéta Irglová en Geoff Minogue

IMDb beoordeling: 7,8 (122.856)

Gesproken taal: Tsjechisch en Engels

Releasedatum: 20 september 2007

  • On Demand:

  • CANAL+ Bekijk via CANAL+
  • Netflix Niet beschikbaar op Netflix
  • Pathé thuis Niet beschikbaar op Pathé Thuis
  • Videoland Niet beschikbaar op Videoland
  • Amazon Prime Niet beschikbaar op Amazon Prime
  • Disney+ Niet beschikbaar op Disney+
  • Google Play Niet beschikbaar op Google Play
  • meJane Niet beschikbaar op meJane

Plot Once

"How often do you find the right person?"

Een jongeman zingt en speelt dagelijks gitaar op straat, maar het meeste van de tijd helpt hij stofzuigers repareren in de zaak van zijn vader in Dublin. Op een avond staat een Tsjechische immigrante voor hem, die hem tien cent geeft. Ze raken in gesprek en toevallig heeft zij een kapotte stofzuiger, én kan zij piano spelen en zingen, zo blijkt. Ze trekken vervolgens veel met elkaar op, spelen en zingen samen, en krijgen gevoelens voor elkaar. Ze zijn echter ook verwikkeld in andere liefdesperikelen.

logo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimage

Externe links

Video's en trailers

Reviews & comments


Gast

  • berichten
  • stemmen

Let op: In verband met copyright is het op MovieMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.
zoeken in:
avatar van Julie

Julie

  • 574 berichten
  • 318 stemmen

Hmm niet mijn ding. Niet alle musicals moeten gepolijst zijn, maar dit lage inzicht aan een beetje cinematografie stoort me enigzins. Zelfs in een lowbudgetfilm wil ik toch enige vorm van kwaliteit zien in de mise-en-scene.

Verhaalsgewijs ook zozo... Liedjes zijn soms enorm saai, soms enorm mooi

2,5*


avatar van ArnoldusK

ArnoldusK

  • 571 berichten
  • 1990 stemmen

Mooi promotiemateriaal voor the Swell Season, gemaakt door een van de ex-bandleden van the Frames (van hoofdrolspeler Hansard). Als je op musicmeter naar het debuutalbum van Hansard en Irglová kijkt, zie je ook genoeg reacties die via de film bij de muziek zijn uitgekomen. Het is eigenlijk een lange videoclip bij een (gedeelte) van een album. Niet meer en niet minder.

Desalniettemin is de muziek geweldig en is het verhaal van Hansard (die als solo-artiest op z'n 13e begon op dezelfde straten als in de film) veel interessanter dan dit flauwe, semi-romantische verhaal dat ons wordt voorgelegd. Als filmproduct waardeloos, als introductie tot the Swell Season top!. 1,5*


avatar van John Milton

John Milton

  • 22689 berichten
  • 12485 stemmen

ArnoldusK schreef:

Mooi promotiemateriaal voor the Swell Season...(...)..... Als filmproduct waardeloos, als introductie tot the Swell Season top!. 1,5*

Klets... Ik had nog nooit van The Swell Season gehoord tot voor deze film en hij staat prima op zichzelf. Ik heb hem 2 jaar terug voor het eerst gezien en vanavond herzien en hij maakte evenveel indruk als de eerste keer.

Als je had gezegd dat de film erg steunt op de muziek had ik daar schoorvoetend in mee kunnen gaan (want 'Once' heeft meer te bieden), maar als je het waardeloos noemt (als in 'eigenlijk een kutfilm') dan heb je echt een hoop gemist, of heb ik een hoop gezien dat er niet was. Of het doet je gewoon weinig, dat kan natuurlijk ook. Ik kan onaangedaan naar 22 rennende mannen kijken terwijl 50.000 toeschouwers uit hun dak gaan alsof het de rapture is. It happens...

'Once' is voor mij redelijk bijzonder, in de eerste plaat omdat ik een hekel heb aan romantische films. Niet omdat ik niet van romantiek houd, maar omdat het altijd zo slècht is uitgevoerd in films. Hier is het voor mij anders. De karakters lijken echt, de Chemie is echt. De geweldige liedjes lijken te verwoorden wat er gebeurt... Dat zal gerust deels slimme regie zijn, maar bij Once is het meer dan dat... Ik zie die Ierse man en dat lieve, cute Tsjechische meisje naar elkaar kijken en ik vòel het. I don't know about you, maar voor mij is dat zeldzaam...


avatar van ArnoldusK

ArnoldusK

  • 571 berichten
  • 1990 stemmen

John Milton schreef:

Klets... Ik had nog nooit van The Swell Season gehoord tot voor deze film en hij staat prima op zichzelf. Ik heb hem 2 jaar terug voor het eerst gezien en vanavond herzien en hij maakte evenveel indruk als de eerste keer.

Oke.

maar als je het waardeloos noemt (als in 'eigenlijk een kutfilm')

Nou, nou. Ik geef aan dat ik het als filmproduct waardeloos vind ja. Het verhaal is flinterdun evenals het acteerwerk en bovendien is het gewoon wachten totdat de twee hoofdrolspelers weer tezamen komen en een prachtig nummer neerzetten. De film doet me weinig omdat het niets toevoegt aan de muziek, het lijkt een trage, geforceerd emotionele videoclip.

De karakters lijken echt, de Chemie is echt. De geweldige liedjes lijken te verwoorden wat er gebeurt... Dat zal gerust deels slimme regie zijn, maar bij Once is het meer dan dat... Ik zie die Ierse man en dat lieve, cute Tsjechische meisje naar elkaar kijken en ik vòel het. I don't know about you, maar voor mij is dat zeldzaam...

Wat leuk voor je! Ik zag dat zo dus niet en ik geef toe dat het zeldzaam is wanneer je het wél ziet.


avatar van John Milton

John Milton

  • 22689 berichten
  • 12485 stemmen

You're right, het verhaaltje stelt niet bijzonder veel voor, en dat geldt tot op zekere hoogte ook voor het acteerwerk. Hoezo nu die twijfeltaal? Nou, omdat zowel Hansard als Irglova geen getrainde acteurs zijn en dit af en toe ook naar voren komt in een niet geweldig geacteerde scène. Anderzijds waren er voor mij af en toe momenten die juist zo echt waren (and perhaps they were) dat het acteren simpelweg oversteeg. De manier waarop die twee naar elkaar kijken, soms getroebleerd, soms verlangend en soms gepijnigd (vooral Hansard) was bij tijd en wijle zo echt als ik het zelden tegenkom. Wellicht verschuift mijn frame of reference bij zo'n indiefilmpje, maar ik zou het acteerwerk in zijn geheel genomen zeker niet als slecht bestempelen. Ongepolijst zeker, amateuristisch misschien ook, niet consistent? Absoluut. Bij vlagen zeer indrukwekkend? Toch echt wel.

Maar ik bezie de film fundamenteel anders. Ik zie een klein filmpje waarin de acteurs zelf de geweldige muziek schreven, waarbij leven en fictie door elkaar heen gingen lopen met de echte liefde die erbij kwam. Voor mij is de film de dynamiek tussen Irglova en Hansard en in de eerste plaats de muziek, dat het verhaaltje verder niet zoveel voorstelt is voor mij nauwelijks van belang. Wat er wèl is is er ook in bijzondere mate. Dat je de muziek ook los kunt koppelen is achteraf een feit geworden, maar toen de film uitkwam was er nog geen 'The Swell Season'. Dat kwam daarna pas, het is dus in die zin geen videoclip of promomateriaal, maar gewoon de film met geweldige muziek, waarvan de muziek naderhand een staartje kreeg en een eigen leven. Maar dat is voor mij een soort spin-off.

Maar goed, als het er niet is voor je, is het er niet Arnoldus.


avatar van Mars4i

Mars4i

  • 257 berichten
  • 1809 stemmen

Hoewel ik af en toe het gevoel had naar een afstudeerproject te kijken, kon deze film mij enorm boeien. Vooral omdat de muziek goed is, goed geïntegreerd in de film is en ook nog eens met heel veel gevoel gebracht wordt.

Favoriete song: Broken hearted Hoover fixer Sucker guy

Toch maar 4 sterren geven


avatar van Spetie

Spetie

  • 38830 berichten
  • 7049 stemmen

” It's fucking brilliant.”

Wow, wat een heerlijke film is dit zeg! Ik zal niet direct zeggen dat ik geen muziekliefhebber ben, maar de films in dit genre missen vaak net iets. Once is echter een schot in de roos. 85 heerlijke minuten, vol fijne muziek en een romantisch verhaal, dat zeer natuurlijk overkomt en nergens geforceerd aanvoelt.

Het verhaal is simpel, maar het pakte me vanaf de eerste seconde. De openingsscène is, net als het einde, echt geweldig. Daartussenin is het gelukkig ook meer dan goed. De keuze voor niet al te bekende acteurs werkt hier ook goed. Het acteerwerk is naturel en de twee hebben een ontzettend sterke chemie met elkaar. De manier van filmen is fijn en geeft je soms het gevoel naar een documentaire te kijken. De camera zit dicht op de huid en het ziet er allemaal erg losjes en goed uit.

Tenslotte maakt de regisseur gelukkig niet de fout, om op het romantische vlak in de valkuil te stappen. Het wordt nooit klef of overdreven en vals sentiment is er ook nergens te bespeuren. De muziek is fijn, goed en het nummer van de aftiteling, zit op dit moment nog steeds in mijn hoofd. Dat vind ik totaal niet erg, want het is erg fijne muziek.

Wat mij betreft, is dit dan ook absoluut een aanrader. Het kijkt heerlijk weg en je wordt er ook nog eens vrolijk van. Fijne, sympathieke, maar vooral ook levensechte mensen, die vol zijn van de muziek en dat gevoel wordt op een zeer fraaie manier naar de kijker overgebracht.

4,5*


avatar van Leland Palmer

Leland Palmer

  • 23767 berichten
  • 4812 stemmen

Zo zit dat! Weet nog wel dat ik het ook een zeer aangename verrassing vond toen ik 'm voor het eerst zag. Krijg nu weer zin om 'm weer eens te zien!


avatar van John Milton

John Milton

  • 22689 berichten
  • 12485 stemmen

Oh dat duurde bij mij niet lang hoor, al vrij vlot herkeken. Heerlijke film. Heerlijke soundtrack. Mooie achtergrond qua life imitates art. Voor even althans


avatar van Z*RO

Z*RO

  • 34 berichten
  • 276 stemmen

Ik was deze film beginnen te kijken zonder te weten dat het de zanger van The Frames was. Na een 20-tal minuten begon hij Falling Slowly te neuriën, en viel ineens het kwartje. Fijn! Ik heb enkel 'The Cost', maar vind dat een zeer mooi album.

Ik behoor ook tot het kamp dat de chemie voelt tussen de hoofdrolspelers, en vond het dan ook een zeer goede film. Het verhaal is op zich flinterdun, maar de mooie muziek en de chemie tussen de acteurs maakt alles goed.

4*


avatar van james_cameron

james_cameron

  • 6479 berichten
  • 9423 stemmen

Simpel maar tegelijkertijd krachtig en puur lichtvoetig drama over twee muzikanten die elkaar toevallig treffen en kortstondig samen muziek maken. De twee hoofdrolspelers zijn ontwapenend; vooral Glen Hansard (in het echt zanger van de Ierse rockband The Frames) is uitstekend. Van de folk-muziek die ten hore wordt gebracht moet je houden; ik kan er niet zo heel veel mee, maar binnen de context van de film werken de songs erg goed. De film kabbelt ogenschijnlijk maar een beetje voort, maar toch zijn er vele mooie, haast magische momenten.


avatar van patrickman

patrickman

  • 149 berichten
  • 159 stemmen

wat een mooie film maar wat een !@#!#$ einde scheelt echt 2 sterren bij me


avatar van John Milton

John Milton

  • 22689 berichten
  • 12485 stemmen

patrickman schreef:
wat een mooie film maar wat een !@#!#$ einde scheelt echt 2 sterren bij me


Wat had je graag anders gezien dan (even tussen spoilertags natuurlijk)?
Ik vond het einde juist verfrissend anders dan het Hollywoodformule-einde wat we doorgaans te zien krijgen, en behoorlijk realistisch.


avatar van patrickman

patrickman

  • 149 berichten
  • 159 stemmen

John Milton schreef:
(quote)


Wat had je graag anders gezien dan (even tussen spoilertags natuurlijk)?
Ik vond het einde juist verfrissend anders dan het Hollywoodformule-einde wat we doorgaans te zien krijgen, en behoorlijk realistisch.


Ik ben gek op het Hollywoodformule-einde john.
Er is de laatste jaren weinig om van te genieten in onze wereld en juist daarom geniet ik enorm van die formule in een film.
Mbt deze film die echt geweldig was miste ik een uur en de Hollywood formule
Zo abrupt terwijl er nog zoveel meer kon komen.


avatar van The One Ring

The One Ring

  • 29974 berichten
  • 4109 stemmen

Hoewel het aardig lang heeft geduurd voordat ik Once zag had ik er altijd hoge verwachtingen van. Het is echt zo'n film waar veel mensen je graag over vertellen als was het een soort geheim dat alleen zij kennen, maar toch juist met jou willen delen. De liedjes had ik intussen al meerdere malen voorbij horen komen, maar de film stond nog op de wachtlijst.

Misschien doordat anderen zo'n speciale aura om Once geplaatst hadden, maar hoe dan ook viel het ietwat tegen. Het is een schattig klein filmpje, in zowel positieve als negatieve zin. Ik hou wel van kalme, voortkabbelende projectjes als dit met acteurs die vooral zichzelf lijken te zijn en gewoon hun ding doen. Daar zit hem ook een probleem in, want juist die authenticiteit miste ik in Markéta Irglová. Haar performance vond ik te gemaakt schattig, een beetje te veel het excentrieke, ultra-lieve meisje van 101 indie-films. Ze is geen professionele actrice en dat merk je, terwijl Glen Hansard juist wel heel geloofwaardig overkomt. Zo lang ze zingt of muziek maakt heb ik geen problemen met Irglová, maar tijdens de dialogen werd de magie toch vaak verpest. Ook keuzes om haar op een bepaald moment in pluizige dierensloffen over straat te laten lopen of haar een stofzuiger te laten meeslepen werken averechts. Je merkt dat Carney en Igrlová haar iets te hard aandoenlijk proberen te maken.

Echter, de muziekscènes zijn ontegenzeggelijk mooi. Eigenlijk vond ik de scènes in de tweede helft in de opnamestudio nog het leukst. Vermakelijk om die mensen met een passie zo'n plaat te zien opnemen. Ook wel verfrissend na tientallen films over ego's die botsen tijdens zoiets. Daarbij, de performances zijn gewoon uitstekend. Mooie liedjes, al wist ik dat al voor de film. Als verhaal over beginnende muzikanten met grote dromen is het aandoenlijk op een oprechte manier.

Toch, het voelt allemaal net iets te vluchtig aan. Echt sterk hangen blijft Once bij mij niet een ook dat warme gevoel dat velen hier aan overhouden heb ik tijdens het kijken niet gehad. Ik voel me kil om het te zeggen, maar helaas was Once voor mij vooral een aangenaam tussendoortje dat ik waarschijnlijk snel zou vergeten als mensen de titel niet zouden blijven fluisteren.
3*


avatar van Zwolle84

Zwolle84

  • 8022 berichten
  • 0 stemmen

Naar aanleiding van Begin Again (heb jij die trouwens nooit gezien, John Milton?) heb ik diens halfbroertje ook blindelings aangeschaft. Achteraf gezien blijk ik ze in de verkeerde volgorde te hebben gezien, want Once is vooral een voorschot op het magistrale Begin Again.

De basis is in grote lijnen gelijk, waarbij de liefde voor muziek - maar dan échte liefde voor muziek - als leidraad dient voor het menselijke drama eromheen. Waar Begin Again doorspekt is met perfecte popliedjes (waar ik dol op ben) staat in Once gevoelige singer-songwritermuziek centraal, wat me helaas minder doet. Voor een groot deel zorgt dat ervoor dat ik deze film mooi vind, maar hij nooit echt op m'n gevoel inspeelt.

Maar dat heeft ook andere redenen, zoals hierboven ook al vermeld. De cinematografie is kaler dan bij Begin Again en het acteerwerk een flink pak minder. Dat heeft hier en daar zijn charme, maar geeft de film tegelijk vrij weinig smoel. Alles moet nu worden gedragen door de liedjes, dus hadden die wel een flink pak beter mogen zijn.

Toch een rijtje negatieve punten dus voor een film die ik nog steeds met een 7 beoordeel. Dat komt vooral doordat Begin Again wat mij betreft een van de mooiste films aller tijden is en Once "gewoon prima". Een lekker weghappende opmaat voor wat later komen zou.

Hoe dan ook een regisseur om in de gaten te houden. Over een paar maanden komt hij met een nieuwe musical.


avatar van John Milton

John Milton

  • 22689 berichten
  • 12485 stemmen

Ik heb hem nog niet gezien Zwolle84! Misschien wel een goed idee dan, om die ook eens te kijken. Het punt is alleen wel dat ik Once vooral waardeerde om het kleine, het rauwe, het ongepolijste. Dat die twee ook in het echt verliefd werden en on the Road gingen... Dan lijkt Begin Again toch iets meer een gepolijste studioproductie aan de hand van de trailer. Maar het ziet er wederom uit als een lieve film en ik kan Ruffalo de laatste jaren erg waarderen (tussen mij en Knightley is toch ergens iets geknakt). De wat ruwere stem van Glen Hansard. In deze trailer hoorde ik gelijk al wat meer kopstem in het liedje wat die dude zong, een beetje wat Sam Smith ook deed in de Spectre titlesong. Ik ben daar nooit zo van en hoop dat de rest van de liedjes dat wat minder doen.

Maar ik wil hem graag een keer zien, dus bedankt voor de tip! Dan merken we vanzelf wel of het bij mij andersom is, of niet...


avatar van IH88

IH88

  • 9363 berichten
  • 3147 stemmen

“Well, what do you think? Do you like it? It's just a demo, you know...”

Once geeft een mooi inkijkje in het leven van een man en een vrouw en hun gezamenlijke liefde voor muziek. Regisseur John Carney en zijn twee onervaren acteurs laten op sublieme wijze zien wat voor invloed muziek kan hebben op het leven van een persoon en hoe het een band kan scheppen tussen twee vreemden.

Ik heb ook Begin Again gezien en Carney heeft een verfrissende kijk op de band die kan ontstaan tussen een man en een vrouw. De bijna verplichte "toenadering, romantiek, seks, ruzie, happy end" doctrine die er heerst in de meeste romantische films ontwijkt Carney erg vaardig, en hij laat in zowel Begin Again als Once zien dat het ook anders kan. Het verschil is wel dat in Begin Again de muziek een verlengstuk was van de karakters en dat in Once de karakters wel een verlengstuk van de muziek lijken. In Once overheerst de muziek en lijken de scènes waarin Hansard en Irglová conversaties met elkaar hebben bijna een verplicht nummertje. Maar met zulke aanstekelijke nummers en het schitterende Dublin als decor hoor je mij niet (te veel) klagen. En beginnend actrice Irglová is ontwapenend, verfrissend en erg cute. Once zorgt ervoor dat Falling Slowly vaak op repeat gaat, ik toch wel een tijdje met een glimlach op mijn gezicht rondloop en dat ik snel weer een keer Dublin/Ierland wil bezoeken. Dat een film dat kan bewerkstelligen is knap.


avatar van milannn

milannn

  • 119 berichten
  • 1738 stemmen

Met gemak de mooiste en een van de oprechtste films die ik in lange tijd heb gezien. Fantastische muziek, verslavende chemie tussen de hoofdrolspelers, mooi pover gefilmd. Toen de credits over het scherm rolde was ik best wel overdonderd, krachtige film. Enige minpunt is eigenlijk de speelduur.

Na Begin Again dus weer een heerlijke film van John Carney. Ben heel benieuwd naar Sing Street.


avatar van Flavio

Flavio

  • 4718 berichten
  • 5008 stemmen

Leuk en sympathiek filmpje met mooie muziek en verfrissend einde - ik moet er niet aan denken dat het met een Hollywood ending was geëindigd, of een enorm succesvol optreden of iets dergelijks. Low-key, wars van vals sentiment, leuke quirky rol van Irglova en geloofwaardig spel van Hansard. En een erg fijne soundtrack dus.


avatar van arno74

arno74

  • 8700 berichten
  • 3342 stemmen

Redelijke en kleine muziekfilm. Het fijne eraan is dat je de sfeer proeft van het leven van amateur-musikanten (zoals ze zich in deze film voordoen). In Once draait het vooral om de liedjes, het plot leidt ze in en dient verder als bindmiddel. Vooral aan het begin is dat aardig, maar daarna verdwijnt het dus naar de achtergrond. Dat de twee hoofdrolspelers een echt muziekkoppel zijn (geweest) maakt hun acteerwerk wel heel naturel, op het moment dat ze als musikanten spelen acteren ze ook niet en krijgt dit meer trekjes van een muziekdocumentaire. Leuk om het een keer gezien te hebben, maar niet heel bijzonder. 3*


avatar van tbouwh

tbouwh

  • 5750 berichten
  • 5261 stemmen

Een échte muziekfilm. Veel singer-songwritermateriaal, dat voor de verandering eens het drama inluidt (in plaats van andersom). John Carney's debuut is qua opzet kinderlijk simplistisch, maar weet wel te raken. Dit is een film over twee mensen die leven van, voor en door muziek. En dat voel je.

Glen Hansard en Marketa Irglova zijn van zichzelf geen acteurs. In Once moeten zij het dan ook vooral hebben van hun uitstraling, muzikaliteit en van de natuurlijke wijze waarop hun relatie geleidelijk vorm krijgt. Ontroerend om te zien hoe één liedje zoveel teweeg kan brengen (Irglova achter de piano in een bijruimte van de studio). Fijn om nu eens on screen de vertolking van een van mijn meer favoriete popliedjes (Falling Slowly) te zien. Vooral Hansard blinkt uit met zijn rauwe stem, die ik al vaker hoorde op zijn popplaten die ik zo nu en dan opzet.

De speelduur had langer gemogen, en de cinematografie was wel erg kaal, maar inhoudelijk schuilt er veel kracht in de eenvoud van Once. Een enkele gezichtsuitdrukking, een kleine tekstuele verwijzing naar een groots menselijk thema. Het heeft weinig om het lijf, maar draagt veel betekenis met zich mee.

Sing Street (2016) was leuker, diverser en kleurrijker, maar veel dichter uit het hart gegrepen dan Once zal ik ze in dit genre waarschijnlijk niet zo snel tegengekomen.

Niet al te hoogstaand, maar wel pakkend en prettig om gezien te hebben.

3.5*


avatar van BlueJudaskiss

BlueJudaskiss (moderator films)

  • 11681 berichten
  • 5071 stemmen

Deed me helaas niks. Ik was nog niet zo heel lang geleden erg onder de indruk van Begin Again, maar daar vond ik de personages en het verhaal boeiender en vond ik het camerawerk mooier. Ik besef me dat dit laatste geen valide argument is vanwege het lage budget, en ondanks dat de guerilla manier van filmen bijdroeg aan het realiteitsgehalte van de film hielp het voor mij niet. Muziek vond ik niet prettig om naar te luisteren.

2,0*


avatar van Thomas83

Thomas83

  • 3888 berichten
  • 3502 stemmen

Wat een prachtig klein pareltje dit. Ik wist al dat de muziek fantastisch zou worden, maar een ander enorm groot deel van de charme is het ontwapenende en onvoorspelbare romantische plotje. Ergens halverwege vreesde ik even dat de film niet zo klein zou blijven, maar goddank wel. Dublin is zo mooi in de film (ik hou er wel van als in films steden op een wat rauwe manier in beeld worden gebracht) en je kan gewoon niet anders dan van begin af aan houden van de twee hoofdrolspelers. Irglova is duidelijk geen professioneel actrice, maar dat maakt de film haast nog meer aandoenlijk.

De openingsscène is direct al hartverwarmend met een verrassend verloop. De scène waarin de straatmuzikant het bloemenmeisje Falling Slowly leert spelen en je ze heel erg een connectie ziet maken is een van de hoogtepunten van de film. Het voelt zo echt en spontaan in al die scènes waarin ze samenspelen. Haast alsof er geen camera is. De scène waarin Marketa de tekst schrijft voor If You Want Me is ook echt betoverend door de muziek en de camera die voor haar uit gaat, een van de mooiste voorbeelden van de fijne manier waarop de stad in beeld wordt gebracht.

Aanvankelijk voelt het in de studioscène wat voorspelbaar met de ongeïnteresseerde Eamon en de bij elkaar geraapte bandleden, maar als je ze dan zoals verwacht de door de muziek gegrepen ziet worden en door ziet buffelen tot in de ochtend is het door de uitwerking toch prachtig om te zien. Typisch Carney om de magische werking van muziek weer zo overtuigend naar voren te laten komen in een film. Dit vind ik ook wel echt zijn beste. Het einde is geweldig met de straatmuzikant die zijn opnames laat horen aan zijn vader en daarna de piano voor het meisje koopt. Ook weer zo'n lekker niet te voorspellen einde. Zo'n optimistische film, vol met mensen die een connectie met elkaar maken. 4.0*.


avatar van Jan met de pet

Jan met de pet

  • 998 berichten
  • 1182 stemmen

Mooie film over straatmuzikanten en Tsjechische immigrante die samen met zelf geschreven nummers een doorbraak willen maken , film kijkt lekker weg......3,5


avatar van Filmreiziger

Filmreiziger

  • 452 berichten
  • 388 stemmen

Prachtig. Okay, een extra punt punt voor de geweldige filmmuziek die een oscar heeft gekregen. Ik wist niet dat de twee acteurs eigenlijk muzikanten zijn en was al wel verbaasd dat ze erg goed konden zingen . Laat het een compliment zijn dat ik in de veronderstelling leefde dat ze doorgewinterde acteurs waren. Hierna direct ook een liefhebber geworden van de muziek van Glen Hansard. Ik ken weinig folk zangers die met zo veel passie en emotie zingen. Misschien soms een tikkie over de top, maar vanuit zijn rechtstreeks naar mijn hart, zo voelt het. Een film die me bij blijft en die me heeft laten kennis maken met één van werelds beste folk singers! Vijf sterren!


avatar van Film Pegasus

Film Pegasus (moderator films)

  • 30768 berichten
  • 5337 stemmen

Een gezellige romantische muziekfilm. Al is het ook nergens echt speciaal. 2 mensen komen elkaar tegen en ze maken samen een album met eigen nummers. Leuke singer-songwriter nummers, maar niets bijzonder. De romantiek komt even kijken, maar al snel de kop in gedrukt. Het zorgt precies voor wat afstand tussen beide karakters. Het is niet slecht, maar kabbelt wat verder.

De film mist de nodige charme om echt op te vallen en de liedjes zijn ook niet meer dan gemiddeld. Een aangename film, maar meer ook niet.


avatar van Onderhond

Onderhond

  • 87411 berichten
  • 12421 stemmen

Soort van wet dream voor singer-songwriters. Het realisme in deze film heb ik toch een beetje gemist denk ik, behalve dan dat er iemand met een homecam alles heeft opgenomen. Personages die met hun stofzuiger over straat lopen, getergde artiesten die zomaar een lening kunnen afsluiten omdat de man van de bank ook een stiekeme muziekdroom koestert, arme sloebers die elkaar een pianootje cadeau doen ... uit het leven gegrepen is het niet echt wat mij betreft.

Enige knappe aan de film is dat ondanks de zelfgenoegzame zeikmuziek en de lijzige personages er toch nog een zekere charme in hun relatie zit.


avatar van blurp194

blurp194

  • 4829 berichten
  • 3787 stemmen

Twice.

Al vrij gauw bekroop me het gevoel dat ik dit al eens eerder had gezien, en nou zijn er natuurlijk talloze films met zo ongeveer dezelfde verhaallijn - een zelfkanter die op straat zijn brood probeert te verdienen, ‘ontdekt’ wordt met al of niet een romantisch subplotje erbij, en dan een mooie doorbraak. Of zoiets.

Maar in dit geval was de parallel anders - de opbouw van de liedjes en de manier waarop ze gefilmd zijn triggerde iets. En dat blijkt dan dus Begin Again (2013) te zijn - de wat opgeleukte en naar de VS vertaalde versie van deze film, maar dan met Knightley en Ruffalo in plaats van ietwat autobiografisch met de muziekmakers zelf in de hoofdrollen.

Die remake beviel me overigens wel een heel stuk beter, dit origineel is wat mij betreft toch wel wat te trekkerig, en het merendeel van de liedjes liggen me niet echt. Eigenlijk alleen ‘Broken hearted hoover fixer sucker’ komt een beetje door. Maarja, Hansard en Irglova spelen wel leuk, dat moet ik dan ook wel weer zeggen. Vooral van Hansard kan ik zijn acteren meer waarderen als zijn zangstem. Maar toch, ik zal The Swell Season maar eens gaan opzoeken.


avatar van Panoramix

Panoramix

  • 281 berichten
  • 325 stemmen

Mooie film met tal van prachtige scènes. De muziek is ook goed (en al bekend hier in huis) maar ik raak al wel voor het einde van de film verzadigd, zeker van de nummers die herhaald worden. Dat is een minpunt maar verder een mooie kleine film.


avatar van Fisico

Fisico (moderator films)

  • 9761 berichten
  • 5304 stemmen

Ik ben sowieso niet zo´n fan van muziekfilms. Binnen dit genre, daar waar een straatmuzikant wordt opgemerkt en het feel good gehalte erg hoog ligt, is al meermaals belicht. Die typische Ierse (Britse) sfeer dito accent is een plus, maar erg boeiend vond ik het allemaal niet.

Erg clichématig en voorspelbaar met enkele happy toevalstreffers om de protagonisten vooruit te helpen. De songs zijn dan wel pop catchy, maar daar heb ik weinig behoefte aan.

Kijkt al bij al lekker weg, de korte speelduur hielp daarbij. Beide hoofdpersonages doen het wel goed waarbij er toch ook onderling een match is.


avatar van Filmkriebel

Filmkriebel

  • 9458 berichten
  • 4376 stemmen

Ik zie wel graag eens 'n muziekfilm tussendoor. Vaak vallen ze wel mee, maar even vaak vallen ze me tegen, zoals "Once". Twee eenzame zielen (hun naam wordt niet genoemd) ontmoeten elkaar op straat en maken verbinding via muziek. Het geeft een enigszins observerende film. waarbij de muziek teveel aanwezig was om er echt een goede film uit te halen. Leek me bijna één lange videoclip. Er wordt een poging gedaan om er een romantische kwinkslag aan te geven tussen beiden maar de (semi)-romance tussen deze twee folky-geitenwollen-sokken figuren is behoorlijk nikszeggend. In de ene scène maken ze plannen om samen naar Londen te gaan, in de volgende besluit het meisje het toch te proberen met haar Tsjechische echtgenoot . En de man zelf, wel ja, die ziet er heel de film nogal hopeloos uit in zijn zoektocht naar een nieuwe relatie. Eerlijk gezegd vond ik de muziek en teksten nog wel te behappen. Falling Slowly is een mooi nummer al is dit mijn genre niet echt. Maar ik moet uiteindelijk besluiten dat Once meer een film is voor de muziekliefhebber dan voor de filmliefhebber.