Amy (2015)

stinissen

komt vrijdag 11 mei om 22:35 uur NPO 3

Als zekere 'geen winehouse fan' is deze docu erg indrukwekkend en het zoveelste bewijs dat zeer getalenteerde mensen een bepaalde overgevoeligheid hebben die leidt tot depressies en zelfdestructie ( tenminste in veel gevallen).de muziek die zij maakte is gewoonweg niet mijn ding,het neemt echter niet weg dat ik er bewondering voor heb dat iemand in staat is zijn gevoelens zo gedetailleerd op papier te zetten en te arrangeren.zeker is ook dat het een verlies is voor de muziekwereld............3.5 stars.

Verknipte mensen zijn vaak de meest creatieve. Helaas ook met de negatieve kanten van jezelf geen plek weten te geven. zelf destructie is blijkbaar de enige oplossing dan nog. Ik vrees dat bij haar niet altijd de juiste mensen hebben rondgehangen..

"I don't think I'm going to be at all famous. I don't think I could handle it. I would probably go mad," zegt Amy Winehouse nog voor haar grote doorbraak. "Amy" is een trieste documentaire die de teloorgang van een jonge, kwetsbare en gevoelige vrouw met een bijzonder talent op treffende wijze toont. Ik luister graag naar Amy's muziek. Ik vond haar een bijzonder, uniek en creatief persoon. Het is vreselijk dat ze kampte met verslaving en een eetstoornis, en dat ze vaak als een soort karikatuur werd neergezet. De documentaire heeft diepe indruk op mij gemaakt en het heeft mij echt geraakt. Ik gunde haar meer rust in haar leven, ware liefde en de juiste hulp en aandacht. Wat ik wel mooi vind, is hoe de teksten van haar nummers aansluiten op haar leven. Twee jaar geleden was ik met mijn moeder naar een tentoonstelling over Amy in het Joods Historisch Museum in Amsterdam, waar o.a. kleding, foto's en handgeschreven teksten van haar te zien waren. Het ontroerde mij en gaf me het gevoel dichtbij Amy te zijn. Ook deze documentaire gaf mij dat gevoel. Dichtbij haar, met respect voor haar. Dat hadden meer mensen moeten hebben. 4*

Ik sluit me aan bij JJ_D.

Ook ik WAS geen fan. 'Gekke meid die om de een of andere reden ouderwetse muziek wil zingen en zichzelf per se in de vernieling wil drinken, nou ze doet maar.' Ik begreep ook niet zo goed de mensen die het wel voor haar opnamen bij haar dood en er oprecht door ontdaan waren.

Ik ben ondertussen al wel bijgedraaid, maar deze docu zet me wel serieus op mijn nummer.

In een docu is er natuurlijk altijd een standpunt, maar ik denk dat er desondanks toch een vrij accuraat beeld geschetst wordt van haar unieke talent en haar ondergang.

Wat dat laatste betreft. Ze wordt zeker niet als een heilige neergezet en kon best een bitch zijn, ook tegenover haar vriendinnen. Ik denk dan ook dat zij zelf in de eerste plaats verantwoordelijk is voor haar neergang. 'Obsessief, gek wijf dat het niemand makkelijk maakte.'

Maar je zal maar zo'n vader en vriendje hebben. Compleet blind voor hun opportunisme, heeft ze die olijkerds haar natuurlijk wel een flinke duw richting uitgang laten geven. Heel, heel, heel triest.

Maar om positief te eindigen: wat een engel. En wat een pure, onversneden, zuivere artiest! Hemelse stem en muziek die recht vanuit het hart geschreven én vertolkt werd. Prachtig hoe zij gewoon zelf de muziek maakte die ze nooit op de radio hoorde. De fragmenten waar ze bijna helemaal in haar eentje een nummer bracht waren dan ook nog het meest overtuigend. Mooi beeldmateriaal ook, met de offscreen stemmen die vertellen. Dat werkt echt goed en gaat geregeld door merg en been.

Als ik er al aan twijfelde of ze het nodige caliber had om in de 'club van 27' thuis te horen… zij is de koningin.

Een pure mooie artiest en nogmaals, ik voelde me behoorlijk geconfronteerd. Ook ik heb haar onrecht gedaan. En voel me daar niet zo lekker bij. Dat is e kracht van deze film. Dat hij bijna iedereen confronteert. Neem maar al die jongens die zich om haar vrolijk stonden te maken op de Emmy-awards of die TV-show hosts die gratuite mopjes om haar maakten en wel groen zullen lachen als ze zichzelf zo terugzien.

Natuurlijk was Amy een zelfdestructief persoon waar geen huis mee te houden was, maar ze was vooral slachtoffer van een dodelijke mix van nefaste omstandigheden, te beginnen met haar eigen fragiele karakter, maar vooral negatief beïnvloed door een resem dubieuze figuren en de tol van het succes waar ze nooit om gevraagd had. Ik begrijp nu tenminste een beetje waarom iemand zo ver gedreven kan worden en hoe een klein meisje dat alleen maar mooie muziek wil maken zich zo ongelukkig en alleen op de wereld kan voelen. Heel, heel triest. Back to black.

Hartverscheurend.

Ik heb zelf weinig met muziek, laat staan met Amy Winehouse en bekeek deze documentaire louter vanuit de persoon achter de zangeres. Ik zag ook nog niet zo heel lang geleden de docu van de eveneens betreurde Tim Berling (Avicii) en ook de docu (van de nog levende) Maradona sluit hier wel enigszins op aan.

Wereldberoemd zijn heeft toch zijn vele vieze kantjes. Telkenmale ben ik verbaasd en gedegouteerd hoe de meeste paparazzi beroemdheden opjagen, neersabelen, stalken en beschimpen. Het respect is ver te zoeken. De mens achter het individu wordt allang niet meer ontzien. Het zijn niet allemaal Kardashians die erop geilen om in de aandacht te komen. Toen Britney Spears destijds door een hel ging, konden we het jammer genoeg volgen vanachter de tafel met een kop koffie en een croissant ...

Gelukkig ging de docu niet alleen over paparazzi, integendeel zelfs. Het grootste gedeelte ging toch over haar uitzonderlijke zangtalent en haar vroegere carrière als jazzartieste. Het was een dame met heel wat damage, onder andere door haar moeilijke jeugd en haar aparte persoonlijkheid. Psychisch ook nooit echt helemaal gezond geweest met haar destructieve aard. Opmerkelijk vond ik het wel dat ze zelfs twee maal in de docu aangaf dat ze eigenlijk nooit beroemd wilde zijn. Niet vanuit het standpunt van een jazzmuzikante, maar puur vanuit haarzelf, alsof ze wist dat ze al die heisa niet moest hebben. Ontnuchterend was ook het feit dat een aantal keer werd aangehaald dat ze heel down to earth was en haast beschaamd was dat ze rijk of beroemd was gewoonweg omdat ze goed kon zingen.

Beïnvloedbaar, naïef en labiel was ze natuurlijk wel. En in een wereld vol haaien of opportunistische vaders en vriendjes ben je dan een makkelijke prooi. Maar wat een talent! Een hemelse zuivere stem gecombineerd met fabuleuze zelf geschreven teksten, vaak somber, maar uit het leven gegrepen zoals ze zich zelf vaak voelde. Jammer, een zoveelste slachtoffer van het succes waartegen men niet opgewassen was...

Vandaag is het 9 jaar geleden dat deze diva ons is ontvallen.

Een uitstekend moment om deze prachtige documentaire eens opnieuw te bekijken.

Tragiek tot en met... helaas.

Gebroken in de knop

Hoewel de muziek die Amy Winehouse maakte, nooit tot mijn favoriete genre behoorde, moet ik zeggen dat ik behoorlijk onder de indruk van haar tweede plaat was. Lang geleden dat ik deze gehoord heb, maar voor zover ik mij kan herinneren waren de nummers stuk voor stuk van hoogstaande kwaliteit. De documentaire getiteld Amy, geeft een mooie aanleiding om haar muziek weer eens te beluisteren, en geeft daarnaast een persoonlijk inkijkje in haar leven.

Ik ben het met de commentaren eens dat de zangeres in de eerste plaats verantwoordelijk is geweest voor haar eigen ondergang. Maar dat een deel van haar omgeving, met name in combinatie met haar status van beroemdheid, haar wel meer dan alleen een zetje richting haar eigen afgrond hebben gegeven, vind ik eveneens overduidelijk.

De documentaire is eveneens een schoolvoorbeeld van hoe gemeen en veroordelend mensen kunnen zijn over een ander. Lekker makkelijk om dat te doen over iemand die zo ver van je af staat. Dat het om een beroemdheid gaat maakt het een extra makkelijk doelwit. Heel je leven ligt immers op straat. Misschien waren mensen wel zo jaloers op haar succes dat ze onbewust extra hard op haar afgaven?

Mensen vergaten echter de ernst van haar problematiek. Dat zij zo enorm worstelde met zichzelf, wat tot uiting kwam tot haar alcohol en drugsverslaving, kwam natuurlijk ergens vandaan. En dat kun je echt niet altijd alleen afschuiven op een getroebleerde persoonlijkheid. Vaak komen veel mensen pas tot deze realisatie wanneer het te laat is. Of wanneer er een documentaire gemaakt word die de waarheid bloot legt..

Zelf is het voor mij een belangrijke reminder nooit te oordelen over een ander wanneer je iemand zijn hele verhaal niet kent en juist deze reminder, maakt dat deze documentaire meer biedt dan een inkijkje in het leven van een getalenteerd artiest alleen.

4,0*