Meningen
Hier kun je zien welke berichten Aapje81 als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
R (2010)
Erg deprimerende en nihilistische film die iets te weinig overtuigd. De voornaamste reden voor mij om deze film te kijken was hoofdrolspeler Pilou Asbæk. Hij doet het uitstekend in de Deense dramaserie Borgen. En ook hier acteert Asbæk en overigens ook de rest van de cast uitstekend. Een ander groot pluspunt is de muziek bij de openingsscene en bij de aftiteling. Het past uitstekend bij de troosteloze sfeer van de film.
Het voornaamste probleem is echter het scenario. Het blijft allemaal erg afstandelijk en vooral de wending op het einde overtuigde te weinig. Het laatste kwartier was een erg lange zit.
Alles bijelkaar was het geen slechte film maar zeker niet voor herhaling vatbaar.
Redelijk.
Race to Witch Mountain (2009)
Nogal rommelige Disneyfilm die het vooral moet hebben van Dwayne Johnson en AnnaSofia Robb. Vooral de laatste maakt de laatste tijd veel indruk in films zoals Bridge to Tahabitia, Sleepwalking en The Reaping
Verder stelt deze film niet veel voor. Het kijkt allemaal wel aardig weg en op sommige momenten is hij best genietbaar maar echt van de grond komen wil het ook allemaal niet.
Kleine voldoende
Rachel Getting Married (2008)
Goed geacteerde film waarbij vooral de eerste drie kwartier en het laatste stuk de moeite waard zijn. Ergens in het midden begon ik echter af te haken. De verwikkelingen rondom Hathaway vond ik erg geforceerd en te ver gezocht waardoor de interesse en vooral de geloofwaardigheid af begon te nemen.
Tegen het einde krikt Debra Winger de film nog even op maar als dit niet was gebeurd was mijn beoordeling lager uitgevallen.
Wat uiteindelijk een heel aardig drama had kunnen zijn werd een Festen achtige film maar dan toch een stuk minder. Gemiste kans. Door het goede acteerwerk toch nog een voldoende.
Gemiddeld.
Rafle, La (2010)
Alternatieve titel: Razzia
Nogal oppervlakkige film die zeker zijn momenten heeft maar teveel scoort met goedkoop sentiment. Groot pluspunt is echter het acteerwerk van Reno en Laurent. Deze twee geven de film enige meerwaarde.
Redelijk
Rambo (2008)
Alternatieve titel: John Rambo
Om sentimentele redenen geef ik deze film toch maar een voldoende. De slotscenes met Stallone zijn werkelijk mooi en ik beschouw het als het laatste statement van de enige echte actieheld. Heel even waande ik mij weer een jaar of 10 toen ik voor het eerst First Blood zag. Rocky maar toch ook Rambo waren toen mijn helden.
Als ik echter objectief naar deze film kijk. Dan is het toch vooral veel absurd en veel misselijkmakkend geweld waarbij alles zo belachelijk is dat het weer op de lachspieren werkt. Het enige echt storende waren de scenes waarin het slot van Soldier Blue nog eens dunnetjes wordt overgedaan (of nou ja eigenlijk is het 10 keer zo erg als Soldier Blue) Waarom al het expliciete geweld overigens nodig is is mij werkelijk een raadsel. Ik denk dat Stallone vooral een statement wilde maken naar collega-actiehelden om te laten zien hoe het moet. Als het geweld bedoelt is als statement tegen al het geweld in de wereld dan is Stallone daar toch niet echt in geslaagd.
Dat de film kort was kwam het tempo overigens alleen maar ten goede. Het was rechttoe rechtaan en vooral geen gezeik. Stallone doet gewoon zijn ding en verder kon niemand van de cast acteren. Grote pluspunt is dat Stallone dit zelf ook weet en daarom 75% van de cast overhoop knalt.
Rambo: Last Blood (2019)
Alternatieve titel: Rambo V
Vooraf had ik verwacht dat het na Rambo (2008) wel gedaan zou zijn met de Rambo serie. Stallone wordt immers ouder en op een gegeven moment zou je toch verwachten dat de beste man geen actiescènes meer kan spelen maar niets is minder waar!
Stallone laat hier zien dat hij nog altijd hartstikke fit is en prima in staat is om een relevante Rambo neer te zetten. Dit wil echter niet zeggen dat we hier ook te maken hebben met een goede film. Het scenario past op de achterkant van een bierviltje. Het acteerwerk is op zijn zachts gezegd wisselvallig te noemen en de karakter uitdieping is zelfs voor een Rambo film ondermaats.
Neemt niet weg dat het allemaal makkelijk wegkijkt en dat het af en toe gewoon lekker is om een brute mannenfilm te kijken waarbij je van te voren elke minuut kan voorspelen.
Rambo: Last Blood is bruut, lomp en hard en voldoet wat dat betreft volledig aan de verwachtingen maar de sfeer van First Blood is ver te zoeken. Gelukkig is de aftiteling ideaal om herinneringen op te halen maar laat ook zien dat vroeger alles beter was.
Een waardige afsluiter maar er had meer ingezeten.
Redelijk.
Ramen Girl, The (2008)
Deze film viel mij ontzettend tegen. Zo vlak na het overlijden van Murphy ging ik mij hier eens goed voor zitten maar dit was toch wel een teleurstelling.
Murphy die ik normaal gesproken graag zie is hier ontzettend druk en vervelend aanwezig. De taalproblemen met haar tegenspeler hongen me na twee minuten al de keel uit en de film heeft daarna ook niet veel meer te bieden. Het is allemaal te geforceerd, niet sympathiek en vooral niet leuk. Ik vind dit heel jammer want ik had me er echt wat van voorgesteld.
Rampage (2009)
Laat ik voorop stellen dat ik best wel sympathie heb voor Uwe Boll. Zijn films zijn niet geweldig maar wel altijd onderhoudend en eigenlijk vind ik ze helemaal zo slecht nog niet.
Deze Rampage is een van de films waarin Boll vooral wil laten zien hoe verontrustend het is gesteld met onze wereld en die boodschap wordt weinig subtiel door de strot van de kijker geduwd. Vanaf de eerste minuut worden op een chaotische en drukke manier verontrustende nieuwsberichten op je afgevuurd. Het is een grote overkill in de letterlijke en figuurlijke zin van het woord.
In mijn beleving wordt de film hierdoor een onnozel en bij vlagen best grappig. Verder is het acteren niet om over naar huis te schrijven, is het scenario niet geweldig en zijn de dialogen tenenkrommend. Maar dankzij de Uwe Boll charme die de film wel degelijk heeft blijft er toch iets leuks over om naar te kijken.
Ik vind het jammer dat onze Uwe ermee stopt.
Matige film maar voor Uwe Boll een redelijk.
Rapa Nui (1994)
Verassend boeiende film waar ik mij vooraf niets van had voorgesteld maar die toch zeer bijzonder uitviel. Sfeer en acteerwerk zijn zeer overtuigend.
Redelijk
Raw Deal (1986)
Alternatieve titel: Triple Identity
Een van de zwakste Arnie films uit de jaren 80. Arnold doet wat hij altijd doet en heeft als acteur een bepaalde aaibaarheidsfactor maar dat maakt van Raw Deal nog geen goede film.
Het scenario is weinig boeiend, de actie kan er net mee door en uiteindelijk blijf je met een ontzettend misselijk gevoel zitten door het kitscherige einde
Uit een historisch besef heb ik hem uitgezeten maar dat was nog best een opgave.
Matig
Real Steel (2011)
De knokkende robotjes zijn leuk, Hugh Jackman is aandoenlijk en Evangeline Lilly is fijn om naar te kijken. Het verhaaltje stelt niets voor en gaat gelukkig niet irriteren omdat er visueel voldoende wordt gecompenseerd. Uitermate geschikt voor jongens tot 12 jaar.
Gemiddeld.
Reaping, The (2007)
De pluspunten zijn Hilary Swank en Sofia-Anna Rob. Swank zet een heel behoorlijke acteerprestatie neer en Rob wordt op termijn volgens mij de nieuwe Scarlett Johanson. Dat kind is behoorlijk charismatisch aanwezig en speelt hier na haar rol in The Bridgde to Tahanogwat heel goed.
Verder zijn de effecten bij vlagen behoorlijk goed en zijn er af en toe best aardige schrikmomenten. Als geheel overtuigt de film echter niet. Het einde is een teleurstelling en de mannelijke rollen worden zwak neergezet. Al met al heb ik me wel met deze film vermaakt maar het is geen hoogvlieger.
Rebecca (2020)
Mooie Gotische verfilming naar het boek van Daphne du Maurier. Lily James en Armie James zijn overtuigend in de hoofdrollen en ook Kristin Scott Thomas speelt met veel charisma en overtuiging haar rol. Het grootste pluspunt van deze film is echter de sfeer en de aankleding. Aan elk detail is gedacht en draagt bij aan het idyllische plaatje.
De muziek is schitterend, het kasteel is prachtig en de hele omgeving straalt precies de mysterieuze sfeer uit die nodig is in een film als deze. Tijdens het kijken had ik regelmatig het gevoel dat ik even terug ging in de tijd of in een andere wereld terecht was gekomen.
Enig puntje van kritiek vond ik het scenario dat voor mijn gevoel niet overal even lekker liep. Pakweg het eerste anderhalf uur kabbelt heerlijk voort en in pakweg de laatste 40 minuten gaat de film in een versnelling en voelt hier en daar wat afgeraffeld.
Als geheel maakte de film echter grote indruk en kan zeker de boeken in als een hele sterke verfilming van het werk van Daphne du Maurier. Het oog voor detail en de smaakvolle manier waarop alles in beeld werd gebracht verdiend louter lof.
Erg goed!
Rebound, The (2009)
Redelijke romantische komedie die het moet hebben van de uitstekende hoofdrolspelers. Helaas heeft het scenario verder niet veel te bieden en gaat de film uit als een nachtkaars. Had meer in gezeten.
Redelijk.
Recoil (2011)
Na Hunt to Kill is Recoil mijn tweede Steve Austin film en wederom weet de man aangenaam te verassen. Hij acteerd nauwelijks maar weet door zijn bruutheid maar ook zijn aaibaarheidsfactor wel te overtuigen. Stel daartegenover Danny Trejo die waarschijnlijk nog slechter acteerd en je hebt een onderhoudende machofilm die geen moment verveeld. Hoogtepunt vond ik echter Serinda Swan. Wat een mooie vrouw!!
Boven gemiddeld.
Red Dog (2011)
Een mooie film voor hondenliefhebbers. Grofweg is dit de wat ruwere versie van Hachi. Niet alle personages zijn even boeiend maar de charismatische hond maakt veel goed en Rachael Taylor blijft natuurlijk een mooie verschijning. Verder is het sterk gedaan dat deze film niet overdreven sentimenteel is en daardoor iets oprechts heeft.
Erg prettige film.
Goed.
Red Riding Hood (2011)
Vooraf had ik me niet veel voorgesteld van Red Riding Hood. The Twilight films kan ik om de een of andere reden wel waarderen en Amanda Seyfried kan bij mij sowieso nooit iets fout doen dus ben ik samen met mijn geliefde de film maar eens gaan bekijken en ik moet zeggen het viel niet tegen.
De film was verre van geweldig maar zit visueel toch wel erg mooi in elkaar. De decors, sfeer en kostuums zijn prima in orde. Ook het wolfje is erg de moeite waard. Hij heeft welliswaar een hoge aaibaarheidsfactor maar dat is in deze film niet erg.
De bijrollen zijn ook wel interessant. Cristy, Madsen, Oldman, Burke en Haas doen het stuk voor stuk heel behoortlijk.
De mannetjes die om de hand van Seyfried vechten zijn inwisselbaar en hebben nauwelijks een karakter. Puur voor het oog zal menig tienermeisje hier echter tevreden mee zijn.
Dit is overigens ook het grote probleem van de film. Visueel is het allemaal prachtig en sommige scenes zijn zelf erg sterk opgebouwt. De dansscene was bijvoorbeeld echt een genot maar omdat vrijwel elk personage erg leeg en onuitgewerkt is weet Red Riding Hood nooit echt te overtuigen.
Dan blijft nog over Amanda Seyfried. Zoals ik wel vaker heb geschreven stelt zij mij eigenlijk nooit teleur. En ook hier is het niet anders. Hoe slecht deze film af en toe ook is. In mijn ogen is er op dit moment geen betere Roodkapje dan Seyfried. Hoewel ze met haar grote oogjes misschien ook voor de boze wolf had kunnen spelen.
Door de aanwezigheid van Seyfried wordt dit een soort Twiligt voor twintigers. Red Riding Hood is net iets minder braaf en ook wat erotischer. Toch blijft het wel jammer dat nergens het randje echt wordt opgezocht. Van mij had het allemaal nog wel wat spannender gemogen. Maar dan gaat waarschrijnlijk een groot deel van de doelgroep verloren. Het neemt echter niet weg dat vooral de dansscene van Seyfried met de sterke muziek van Fever Ray op de achtergrond werkelijk fantastisch was. Alleen al voor deze scene moet deze film gezien worden.
De rest is helaas niet geweldig maar heeft een hoog campgehalte ik verwacht dat dit op termijn een cultfilm zal worden.
Goed
Red Shoe Diaries (1992)
Alternatieve titel: Wild Orchid III: Red Shoe Diaries
Een tikkeltje beter dan Wild Orchid maar daar is ook alles mee gezegd. David Duchovny zet een goede rol neer en de sfeervolle muziek zorgt zeker voor wat extra's.
Brigitte Bako overtuigd helaas voor geen meter, zelfs de hond die af en toe voorbij komt huppelen speelt beter dan zij. De erotische scenes gaan haar redelijk goed af maar het was allemaal een stuk beter geweest als het door een actrice was gedaan die ook daadwerkelijk iets te bieden had.
Verder is het scenario typisch iets voor Zalman King maar een boeiend moment of een sterke dialoog levert het nauwelijks op. Het enige dat overblijft is David Duchovny, een leuke hond en veel sfeer. Er zijn films die het met minder moeten doen.
Matig.
Redacted (2007)
Zonder verwachtingen begon ik aan deze film. Over het algemeen heb ik helemaal niets met oorlogsfilms maar wou deze toch graag proberen omdat De Palma hem geregisseerd had.
En nu ik hem gezien heb kan ik niet anders zeggen dan dat ik daar geen spijt van heb. Het eerste uur vond ik zeer indrukwekkend, realistisch en integer neergezet. Na de belangrijke gebeurtenis in de film zakt het allemaal helaas een beetje in om zich helemaal op het einde weer te herpakken.
Ik weet niet goed wat het met deze film is. Het is nu niet dat ik hem schokkend of overdreven confronterend vond maar het was vooral de sfeer die mij erg aansprak. Het is voor mijn gevoel een oprechte anti-oorlogsfilm en dat was voor mij een heel groot pluspunt. Een van de betere van De Palma in jaren.
Regrets, Les (2009)
Redelijk Frans drama dat het vooral moet hebben van het overtuigende acteerwerk. Vooral de actrice die de vrouw van het hoofdpersonage speelde vond ik erg sterk. Grote nadeel is echter dat het verhaaltje voor deze speelduur veel te summier is. Langdradigheid ligt voortdurend op de loer en alleen vanwege het uistekende acteerwerk geef ik toch een voldoende.
Remember Me (2010)
Achteraf baal ik ervan dat ik deze film niet in de bioscoop heb gezien. Ik hoor mezelf nog tegen mijn vriendin zeggen toen de trailer langs kwam `Dat is die zeikerd van Twilight, daar hoeven we niet heen te gaan` maar verdomme wat heb ik spijt van die opmerking.
In mijn ogen is deze film The Rebel without a Cause voor deze generatie. Het acteerwerk van Pattinson is een ode aan James Dean en hij weet het gevoel van de gekwelde intellectuele student erg innemend over te brengen.
Tegenspeelster Emilie De Ravin kende ik eigenlijk alleen van de tv serie Lost. Ik heb haar af en toe voorbij zien komen in kleine bijrollen maar nergens kwam zij echt uit de verf. Hier weet zij zeer goed tegenspel te bieden aan Pattinson. Het stel heeft iets ontroerends wat extra word versterkt door de mooie chemie tussen beide acteurs.
Daarnaast zijn de bijrollen ijzersterk. Brosnan, Cooper, Olin en ook het kleine meisje zetten zeer sterke rollen neer.
Het meest overtuigende van alles is het scenario. Natuurlijk is het een en ander nogal dramatisch maar het slaat nergens door. Elk personage heeft iets herkenbaars en komt levensecht over. Mede hierdoor zal ik de mooi opgebouwde climax (let vooral op de subtiele muziek) nooit meer vergeten.
Deze film zal nog lang in mijn top 10 blijven staan.
Een verassend meesterwerk.
Repo Chick (2009)
Het voorgaande werk van Alex Cox is volledig aan me voorbij gegaan. Repo Man heb ik dus ook nooit gezien.
Deze Repo Chick was desondanks prima te bekijken. Kort samengevat is het allemaal wel origineel wat de beste man laat zien maar ook erg geforceerd. Cox wil heel veel in zijn film stoppen waardoor er hier en daar een glimlach overblijft maar de satire verloren gaat.
Uiteindelijk blijven alleen de koddige verwijzigingen naar het communisme, een paar leuke bijrollen, een schattige teckel en het porno uiterlijk van Jaclyn Jonet hangen. Een element dat ze overigens veel meer uit hadden kunnen buiten. Daarmee komen we dan gelijk op het grootste nadeel van de film. Het is allemaal veel te braaf en inwisselbaar. The Repo Chick ziet er heerlijk uit maar heeft inhoudelijk niets om het lijf. Het is een hol vat dat hard klinkt.
Matig
Reptilicus (1961)
Reptilicus is in in mijn beleving een soort voorloper van de Mockbuster. Als The Asylum in de jaren 60 had bestaan dan waren ze verantwoordelijk geweest voor deze film.
Het monster was bijzonder vertederend en zou na deze film best in de Efteling terecht kunnen. Het werkelijke schandaal van deze film is het waardeloze acteerwerk met als absoluut dieptepunt de conciërge, zelden een slechtere vertolking gezien.
Oh en dit moet me als schaakliefhebber ook nog van het hart. Er kunnen geen pionnen op de eerste rij staan. Er is niets zo belachelijk als twee mensen die ingespannen naar een stelling op een schaakbord zitten te kijken waar werkelijk niets van klopt.
Maar alles bij elkaar is Reptilicus zwaar cult en een trendzetter voor de Europese monsterfilms.
Slecht maar wel heel leuk.
Dank aan de televisiezender AMC dat ze dit uitzenden.
Requiem for a Dream (2000)
Na The Fountain en The Wresler is dit de derde film die ik van Aronofsky heb gezien en ook deze maakte veel indruk. Het acteerwerk en de surrealistische beelden waren echt geweldig en het scenario was ook erg goed uitgewerkt met een geweldige climax. Vooral de verhaallijn van Burstyn vond ik erg goed gevonden. Het geeft deze film een meerwaarde ten opzichte van andere films over dit thema.
Ook vind ik het zeer knap hoe Aronofsky Jennifer Connily in beeld heeft gebracht. Normaal gesproken doet zij mij heel weinig maar in deze rol was ik erg onder de indruk van haar. Maar zoals al eerder gezegd vond ik het acteerniveau over het algemeen erg goed. Enige uitzondering was Marlon Wayans die ik iets minder vond.
Maar goed alles bijelkaar was dit een hele spannende kijkervaring met een schitterend scenario, prachtige muziek, gave beelden en prima acteurs. Kortom erg goed.
Reservation Road (2007)
Had het boek gelezen voordat ik de film zag en ik moet zeggen het is een hele degelijke verfilming. Het acteerwerk is boven gemiddeld en het blijft toch allemaal net genoeg boeien om te blijven kijken maar echt heel bijzonder wordt het nergens.
Return of the Living Dead, The (1985)
Alternatieve titel: Ze Zijn Terug en Hebben Honger
Tijdens het zien van deze film begon ik me te realiseren dat ik al een hele tijd geen oude horrorfilms meer had bekeken. Om de een of andere reden kan het genre me niet echt meer bekoren.
Return of the living dead is waarschijnlijk al verheven tot een klassieker en veel liefhebbers zullen deze film verafgoden maar voor mij voelde alles nogal geforceerd aan. Een soort komische variant op Night of the Living Dead.
De zombiefilms van Romero kan ik zeker waarderen maar bij deze film was de lol er snel af. Misschien als ik hem tien jaar geleden had gezien dat ik hem erg leuk had gevonden. Nu voelt het vooral gedateerd en goedkoop aan.
Zwak.
Revenge of the Bridesmaids (2010)
Ontzettend zwakke romcom met een flut scenario en waardeloze acteurs.
Overslaan.
Revolutionary Road (2008)
Erg sterke film die echt af is.
De cast doet het echt geweldig tot in de kleinste bijrol wordt een goede acteerprestatie neergezet. Vooral Kathey Bates was ouderwets goed.
Maar ook het scenario was heel goed uitgewerkt en zat mooi in elkaar. Natuurlijk voel je hier en daar wel aan wat er gaat gebeuren maar dat is helemaal geen probleem als het gebodene goed wordt gebracht en dat is hier ruimschoots het geval,
Ten slotte verdiend de prachtige eindscéne nog een speciale vermelding en kan ik alles bijelkaar niet anders dan zeggen dat dit een bijzonder goede film is.
Zeker een aanrader.
Rey de la Montaña, El (2007)
Alternatieve titel: King of the Hill
Een van de sterkste thrillers van de laatste jaren was erg onder de indruk. Geweldig acteerwerk, goede sfeer, erg spannend, mooie (natuur)beelden en een sterk slot. Een klein meesterwerk in zijn genre.
Rigged (2008)
Alternatieve titel: Fight Night
Rebecca Neuenswander zet een hele goede rol neer en dat is meteen ook het enige hoogtepunt in deze clichematige vechtfilm.
Doorsnee