The Rebound (2009)

Enkel en alleen gezien omdat ik dacht dat (held) Art Garfunkel een grote rol zou hebben. Staat bij de eerste 3 acteurs hier, maar z'n aanwezigheid viel tegen. Geen grote rol. Verder best door te komen deze 'The Rebound', met een paar hoogtepunten (het moment dat die kleine gast staat te kijken als moeders en oppas aan het wippen zijn) en wat mindere momenten. Had niks hoogstaands verwacht en dat was het ook niet. Toch makkelijk door te komen. Heb me redelijk vermaakt. Zeta Jones zag er goed uit verdorie.

Vermakelijke komedie en dat heb ik niet vaak met komedie prima acteerwerk van Catherine Zeta-Jones. 3*

Echt een verrassing!

Een luchtig niemendalletje waar je je geen buil aan kunt vallen. Maar ik geef geen sterren omdat ik hem niet helemaal afgekeken heb. De humor is iets te makkelijk, teveel gericht op onderbroekenlol en genante situaties. Je merkt toch wel dat een man het script schreef, wat natuurlijk niet erg is maar welk vrouwelijk publiek zit te wachten op poep-en piesgrappen (ik ben er trouwens zelf dol op, als ze maar goed zijn)? En waar Zeta Jones goed speelt lukt het Bartha niet zijn ondankbare rol als natte dweil (Aram is nogal watterig) te overstijgen. De seksuele spanning overtuigde daardoor ook niet. Zo'n personage als Aram hoeft niet heel mannelijk te zijn maar laat hem dan heel slim zijn, charmant of anderszins magnetisch. Nu was het vlees noch vis. Ik kijk liever naar een betere van Woody Allen.

Jaja, hoe een romantische komedie hoort te zijn!

3,5 sterren!

Wat hierover te zeggen? Het is interessant om een romantische film waarin de vrouw juist ouder is te zien. De hoofdrolspelers hebben ook zeker chemie, wat natuurlijk helpt, maar voor de rest stelt de film niet heel erg veel voor. De jongere van het stel lijkt wat meer volwassen te zijn, maar het einde voelt een beetje ongeloofwaardig aan. 1,5*.