If Only (2004)

Hhhmmmmmm, wat zal ik hier eens van zeggen

Inderdaad was het eerste half uur niet te pruimen.

Het 2de half uur was beter, maar miste ik toch de chemie tussen de spelers.

Maar het einde was verrassend en erg goed.

1.5 voor het eerste uur + 1 voor het einde, dus een 2.5

Misschien een cliche van een film maar keek lekker weg en heb er zeker van genoten.

Wie van dit genre houd zeker een must see!!

Ik dacht eerst dat het niets ging worden maar ik moet toegeven dat deze film verrassend goed is ondanks de negatieve reacties. Eerste 30 minuten waren zoals tientallen films maar dan begin het echt interessant te worden wat er zal gebeuren. Mooie romantische film.

Subtiel, charmant romantisch drama met een schattige en heel aardig acterende Jennifer Love Hewitt. Het einde en de afsluitende song waren heel mooi.

Mooi romantisch drama met inderdaad een heel aardig acterende Jennifer Love Hewitt..

Met een prachtig einde...

3.5*

Mooie film, van het begin tot het einde.

Romantiek, romantiek en af en toe een beetje sentimenteel. De beste rol van Jennifer Love Hewitt tot nu toe. Een must voor de liefhebbers.

Prachtige film!! Jennifer Love Hewitt is weer geweldig als altijd! ^^

De film is beter meegevallen dan gedacht.

De film begint nochtans redelijk gewoon, maar als dan het ongeluk gebeurt wordt de film interessant. Het wordt een soort van Groundhog Day (de dag begint opnieuw), maar dan veel romantischer. Het einde is gewaagd en erg verrassend voor een romantische Hollywoodfilm.

'k vond het een mooie romantische film/drama die door de wending (het ongeluk) en het einde er zeker uitspringen tussen de andere twaalf in het dozijn romantische films.

Mierzoet, sappig, clichématig, sentimenteel, wat doelloos romantisch melodrama, dat bij aanvang nogal voorspelbaar lijkt en waar je, ondanks de vele tegens, toch naar blijft kijken en dat op een bepaald moment zelfs onderhoudend wordt en dit is niet enkel voor rekening van de twee uitstekend acterende en charmante hoofdrolspelers (vooral Paul Nicholls). Een ode aan de liefde, las ik; dat zal het zijn.

Mooi acteerwerk van Jennifer Love Hewitt en Paul Nicholls. Melodramatisch, naar toch meeslepend, al is het einde wel ergens voorspelbaar want alles uit Ians droom gebeurt, maar toch net iets anders...

Ik vond 'm eigenlijk ontzettend voorspelbaar, maar dat stoorde zeker niet. Mooi hoe alle momenten uit Ians 'droom' op een andere manier terugkomen. Ook de acteurs vond ik echt super, en inderdaad, Paul Nicholls was ontzettend charmant. Niet één van de meest memorabele films, maar wel één waarvan je met een goed gevoel achterblijft en die gelukkig eens niet precies gelijk was aan al die andere romantische romcommetjes.

*3,5

If Only begon als een 13 in een dozijn rom-com, maar bloeide snel uit tot een mooi romantisch drama. De film wordt zoeter en wordt stabiel. Het begin vond ik eerlijk gezegd erg chaotisch. De personages slepen je door de romantische tocht van Ian om Samantha toch te laten zien dat jij van haar houdt. Dit wordt soms erg mooi in beeld gebracht, maar vaak is het wel langdradig. Dat is eigenlijk het enige minpunt aan de film (naast het belabberde acteerwerk van JLH). Het einde zag ik niet aankomen en vond ik erg goed. Ik zou het niet anders willen. 3,5*

Ik zat vanmiddag wat clips te kijken via Youtube, van oudere romantische films, en tja, ik gooi best wel wat dingen online via die zogeheten sociale media, dus ook dat ik dat aan het doen was geweest, waarop me werd gewezen op Only You. Had ik niet gezien, dacht ik, maar na even graven in mijn grijze massa, kwam ik er achter dat ik die wel degelijk al 'ns gezien had. Bij het intypen van die titel, kwam deze tevoorschijn.

Dat wekte meteen mijn nieuwsgierigheid, vooral omdat ik ergens zag dat Jennifer Love Hewitt erin meespeelde. Vind haar, zoals ook al die 19 miljard andere actrices in Hollywoodland, wel leuk, had bovendien wel zin in een filmpje. Op de een of andere manier staat het nogal laag/stil soms, qua filmkijken, maar ik kan wel mijn pieken hebben.

Als extra aardbei op de cake om hier voor te gaan zitten, werd dit geregisseerd door Gil Junger, van wie ik de tienerkomedie 10 Things I hate about you meer dan geweldig vind (Julia Stiles, Joseph Gordon-Levitt, en natuurlijk mijn ultieme droom, Heath Ledger in één film+een uitgebalanceerde verfilming van een boek van een Shakespeare= moooohooi!!), dus ik zat hier bij gebraden. Dacht ik.

Nou jaaa, dat was iets te positief. Hij viel hier en iets tegen, maar het was gevoelig genoeg om de zoute druppels weer tevoorschijn te toveren. Vooral aan het einde natuurlijk. Jennifer zou eens goed moeten nadenken om zanglessen te nemen. Heel veel zanglessen. Dan kan ze meteen haar acteercarriere aan de knotwilgen hangen en een zangcarriere starten. Of het combineren. Wat heeft zij eigenlijk een fantastische stem. Kom uit je comfortzone, probeer daar eens iets mee te doen.

Ian is mooi (nou ja, de acteur dan bedoel ik), hij speelt op zijn gemak, omdat Jennifer ook op haar gemak is. Van ongemakkelijkheid zoals ik hier las merkte ik alleen aan het begin iets, daarna werd het alleen maar beter. Ik houd ervan, van romantiek. Ik omarm het te allen tijde, en ik droom weg als ik weet niet wat. Elke keer word het meer mooier. 3.5*. Wel mooi genoeg.

Aardige film waarin een man een tweede kans krijgt om de liefde voor zijn vriendin te bewijzen. Een ietwat sentimentele en zoetsappige (vooral tijdens de twee nummers die door het hoofdpersonage gezongen worden) film, die echter wel gemakkelijk wegkijkt. Veel raakvlakken met het eveneens in Londen gesitueerde Sliding Doors.

Romantiek is niet echt mijn genre. De film wekte mijn interesse vanwege de mysterieuze kant

van het verhaal. Net, verzorgd, rustig camerawerk en mooi om te achterhalen waarom het hoofdpersonage in eerste instantie wat oppervlakkig en ongeïnteresseerd met zijn vriendin omgaat. De ontknoping was anders dan ik had verwacht. Op zich niet verkeerd om bekeken te hebben, maar voor mij te sentimenteel. Met name het gedeelte waarin er gezongen wordt; dit geeft de film op het eind een wat goedkoop karakter.

Zoetjes en glad, toch wel een mooie film. Vooral door het toch wel onverwachte einde en natuurlijk het acteren van Jennifer Love hewitt

Romantisch verhaal die mij verrast heeft, ik dacht namelijk wel te weten hoe dit verhaal zou gaan echter is het dan toch net anders. Tranentrekker maar zo’n lief en zoet verhaal.

Gelukkig las ik hier en daar dat het eerste half uur behoorlijk slecht was, anders had ik deze dan denk ik wel afgezet. Dat eerste half uur is verschrikkelijk slecht. Het acteerwerk is erg amateuristisch en de film heeft verder in dat half uur niets te bieden, slecht script, slechte dialogen, geen chemie, en ook cinematografisch slecht. Het tweede half uur begint het zich wat op te werken, en het laatste halfuur is zeker niet slecht, al blijft het acteerwerk ondermaats. Pas op het einde in het ziekenhuis wist Jennifer Love Hewitt mij met haar acteerwerk te overtuigen. Na die scène vond ik het opnieuw bergafwaarts gaan.

Ik ben deze gaan kijken vanwege de hoge score en het op zich interessant verhaal. Opvallend dat de MM-score hoger is dan op IMDb, dat zie je eigenlijk nooit. Eerlijk gezegd kan ik die hoge MM-score bij deze film ook niet begrijpen, een goed einde met een twist kan niet een film redden die de helft van de tijd slecht is wat mij betreft.

2 a 2,5* dunne sterretjes, voor het verhaal en het slot.

Een goed komedie/drama/fantasie/romantiek film...

Goed verhaal...

Goed acteerwerk...

Bekende acteur Tom Wilkinson ...

Redelijk HD kwaliteit breedbeeld...

Prima geluid

(geen Dolby Digital aanwezig)...

Ja, ik weet het niet... beetje overkill ofzo.
Gewoon niet mijn ding deze film. Ik zeg niet dat het een slechte film is, maar ik vind het iets te zoetsappig. Ian huilt teveel, teveel cliche monologen, in mijn optiek ook helemaal niet aardig om iemands muziekstuk te stelen (ik zou echt boos worden),
Deze film had ook een groundhog day gehalte.
Van mij 2.0 ster

Pure fantasie en romantiek met naar het einde toe toch al te veel sentiment en tranen. Jennifer Love Hewitt heeft het perfecte smoeltje om super sympathiek te kijken en Paul Nicholls past daar volledig bij.

Al bij al een behoorlijk niveau.

Eigenlijk is de zedenles : Ge beseft pas goed wat ge hebt of zoudt kunnen hebben als ge het niet (meer) hebt...