Moonlight Mile (2002)

Wel een aardige film, een goede Dustin Hoffman, maar die Downie Darko zie ik persoonlijk toch minder graag. Zeker zitten er een aantal geweldige scenes in.
verder een oke verhaal dat voor de nodige drama zorgt, gelukkig niet te veel tearjerkers, al lijken die scenes vaak onvermijdelijk in dit soort films.

grootste pluspunt is de muziek, Dylan, Van Morrison... top.

3* plus een extra halfje voor de muziek maakt 3,5*

btw; de versie die ik heb gezien duurde 117 mins (USA Runtime) bovenstaande speelduur is volgens IMDB enkel voor Australische versie...!?

Wie weet welke nummers Dylan en Morrison eigenlijk zingen in deze film?

Een prima cast en het gaat toch niet helemaal goed in deze film. De film wil een tragikomedie zijn, maar waar een tragikomedie humor heeft, ontroert en vaak een beetje pijn doet is dit in de eerste helft een halfgeslaagde komedie en neemt de film halverwege een andere wending en wordt het, tsja, een halfgeslaagd drama. De humor in de eerste helft mist eigenlijk een echt bijtende tragische laag en is vaak opmerkelijk suf. Hier en daar een mooie scene, maar het geheel haalt het duidelijk niet bij een hele reeks andere films over rouw (Ordinary People, In the Bedroom, La Stanza del Figlio en About Schmidt om er maar eens een paar te noemen). Lichte tegenvaller.

Kleine 3.0*

Interessante film met een geweldige cast. Jammer dat de strubbelingen van Gyllenhaal met de ouders van z'n overleden verloofde en zijn vriendinnetje niet altijd goed uit de verf komt. Zeker niet onaardig, maar ik mistte hier en daar toch 'iets'. Dat 'iets' wat wel bijvoorbeeld in films als bovengenoemde La Stanza del Figlio & About Schmidt wel te vinden waren.

Langzame , gevoelige film. Hoffman acteert echt ontzettend goed en innemend. Gyllenhaal was overtuigend. Sarandon was met Hoffnan erg ontwapenend bijtijds. Deze mix van romantiek en drama laat je lachen en een traantje wegpikken op het juiste ogenblik zonder oversentimenteel te worden. Die Silberling kan in ieder geval op een prachtige manier een romantische film maken ( check city of angels ).

Geweldige vertolkingen van Jake Gyllenhaal, Susan Sarandon en Dustin Hoffman.

Het is een beetje een sombere film. Brad Silberling houd van films met als thema de dood, vind ik. Hij schetst voornamelijk beelden van zeer gewone mensen, in zeer ongewone situaties.

Jake Gyllenhaal bewijst meer te kunnen dan mr. Kirsten Dunst te zijn, hij kan zowaar echt acteren! Voor velen bewezen in Donnie Darko, maar ik heb die film (nog) niet gezien, dus ik zal me er binnenkort maar eens aan wagen.

Maar de jonge Jake Gyllenhaal kan een hele grote naam worden in Hollywood, hopelijk kiest hij ervoor om een beetje buiten Hollywood te blijven, want hij kan het beste in low budget-films spelen.
Dustin&Susan zijn wel op hun plaats.
Maar toch heb ik een beetje het idee gehad, dat er wat verhaal veel meer in had gezeten.

Ook heb ik weer het gevoel dat het einde zo gemaakt is. Alweer een anticlimax na een bijzonder mooie film.

Trage film.
Dramatisch gegeven en dankzij Hoffman geloofwaardig.
Toch op een of andere manier wil de film niet pakkend genoeg zijn.
Sfeervolle beelden en dito soundtrack
Maar toch een net niet.

3*

Goed geacteerd, ergens wel boeiend maar misschien iets te traag.
Toch 3.5 sterren

Een wat aparte romantische dramafilm.
Die erg langzaam op gang komt.
En vooral in het eerste deel een vreemd sfeertje heeft met wat aparte humor.
Het tweede gedeelte kent meer drama en emotie en vond ik een stuk beter.
Voor de rest is de film voorzien van een sfeervolle soundtrack waarbij voor mij vooral "moonlight mile" van de stones opviel.
Al met al een redelijk goede film waarin als de film niet zo langzaam begon voor mij nog wel meer in had gezeten.

De moord op Rebecca Schaeffer -waar de regiseur Brad Silberling kort omgang mee had- heeft gediend als inspiratie voor het maken van deze film.
Robert John Bardo heeft haar in 1989 vermoord, na haar jarenlang gestalkt te hebben. Hier heeft hij levenslang zonder gratie voor gekregen.
Deze gebeurtenis heeft veel gevolgen gehad voor de wet op privacy en persoonsgegevens.

Ik vond het een beetje een slome tragische film die heel langzaam op gang kwam. Kortom ik vond er niet zo heel veel aan. De film was wel heel erg langdradig. Verhaal was goed maar laat dan de komische aspecten weg. Kortom je weet op een gegeven moment niet meer waar je naar kijkt. Was er dan niets positiefs? Jahoor!! Beeldkwaliteit van de film was heel erg goed evenals het geluid op dvd (DTS) en dan zeker niet te vergeten de hele goede muziek die gebruikt werd. Alles bijelkaar kom ik toch nog op een nipte voldoende en daarom geef ik 3*

mooie film alleen iets te langdraderig. het was gewoon saai

Goede cast vond ze alle 3 erg sterk en overtuigend acteren film heeft me ook heel erg vermaakt ik stoorde me der niet aan dat de film bijna 2uur duurde.het eerste gedeelte vond ik erg sterk vanwege de toch wat ongebruikelijke humor echter,het 2e gedeelte van de film was weer meer drama en was behoorlijk sterk uitgewerkt.
3.5

Een redelijke film. Alleen wat langdradig af en toe. Maar de Cast en acteerwerk was iig van een zeer hoog niveau. Kan ook niet anders met zulke namen. Ik denk dat als hij een half uur ingekort was dat het een stuk beter was geweest, maar toch was het een mooi verhaal.

3.5*

Zeer zeer mooi!

Dat had ik niet gedacht (1 eurootje bij de Blokker).
Jake !

Alle hoofdrollen worden erg fijn gespeeld. Sarandon is goed, sterk; Hoffman is op en top 'method'; en ik ben hals over kop verliefd geworden op Ellen Pompeo. Wat een heerlijke vrouw (met een supersexy stem)!

Ik vind de film zéér sterk opgebouwd, slechts het hoognodige wordt getoond. Voor mij het sterkste punt (van vele) van de film: een uitzonderlijk goede montage. Uitermate professioneel, daardoor was het voor mij een feest om me in de film te verliezen.
En de muziek!! Ik zou *bijna* overwegen om de soundtrack te kopen. Het titelnummer van deze film mogen ze best op mijn begrafenis spelen.

Rest mij nog iets te zeggen over het thema van de film, hoe om te gaan met verlies van een dierbare. Prachtig weergegeven, zo goed als tastbaar gemaakt. Chapeau.

What did I do? You played my song.

Ooooooowwwww............ ik smelt, ik verander in een plasje water dat zo heel langzaam desintegreert en op de grond lekt, en dat plasje water voelt zich wee in haar buik, voor zover dit plasje water een buik heeft.......

Dokter in de zaal?

FANTASTISCHE muziek en geluidseffecten, de hele film klinkt echt steengoed en dat bevordert de sfeer en emotierijkheid natuurlijk enorm. Intrigerend verhaal, geweldig acteerwerk, aantrekkelijk meisje, alleen het einde kan ik me eerlijk gezegd niet goed herinneren. Ik weet niet of het aan mij ligt of dat het einde gewoon slap was.

Komt er zomaar een onbekende juweel op een doordeweekse dag mijn huiskamer binnen. Dat Hoffman kan acteren, weet de gehele cinema-wereld. Maar wat Jake Gyllenhaal hier laat zien, maakt van deze film mede zo'n prachtig psychologisch drama. Het interne conflict tussen waarheid en goedheid brengt Joe verder en verder naar een afgrond ... uiteindelijk op het moment, waar geen terugkeer meer mogelijk is, gebruikt hij de schijnbare paradox voor een briljante oplossing. Een heel klein minnetje is het toch wel iets te rooskleurige zoetsappige einde. De 75 kansen hadden voldoende lading om de kijker er een persoonlijke invulling aan te kunnen geven. De muziek was minstens zo treffend als het acteerwerk en het script.

Mwwwaahhhhh, wat zal ik zeggen, kan beter, kan slechter, ik vond de muziek van o.a. Van Morrison nog het beste onderdeel. Best goed geacteerd maar het verhaal blijft toch wat melig en zoetsappig en te moralistisch.

Had eerlijk gezegd meer van de film verwacht, ik vond hem eigenlijk ook behoorlijk ouderwets, had ik niet verwacht.

Toch vermakelijk film, goed acteerwerk van Jake Gyllenhaal.

Helemaal mee eens. Vreselijk traag.

Ik vond dit een redelijk saaie film en eigenlijk verwachte ik hier een ongelovelijk mooie, indringende film te krijgen. Tenminste .... als je naar de cast van de film kijkt. Maar dat viel best tegen.

Mooi waren wel het realisme van de film. Ik had niet het gevoel naar een standaard hollywood film te kijken. Op het einde na dan want dat is behoorlijk standaard. Susan Surandon vond ik heel erg goed in deze film ! Wel jammer dat ik de film behoorlijk traag vond, waardoor ik op een gegeven moment moeite had om geboeid te blijven kijken.

Whoa, wat een saaie film , het moet een rouwend gezin voorstellen , maar het is precies geen groot verlies voor hen aangezien ze lachen door het leven gaan en sarcastische moppen maken vlak na het verlies van hun dochter....
En die gozer (de schoonzoon) kan ik niet uitstaan, kan totaal niet acteren, een irritante gozer is het met een kop om je vuist op te gooien....
Ik heb hem zelf niet meer uitgekeken , zo'n saaie film was het....

Degelijke film over verwerken en loslaten. De cynisch bedoelde humor uit het eerste half uur is wat te weinig bijtend om pijn te doen en komt daardoor een beetje vreemd misplaatst over. Het lijkt ook alsof de regisseur zelf ook niet goed wist of hij wel zo goed op weg was want daarna verdwijnt de humor eigenlijk volledig en gaat de film pertinent over op de dramatische tour, met wat ontroerende scènes zonder al te heftige emotionele uitschieters.
Weinig verrassingen dus verder in Moonlight Mile, maar omdat er blijkbaar geld was voor een paar gerenommeerde acteurs en een goede stylist is de film toch zeker wel het aankijken waard.

inderdaad, zeeeeeeeeeeeeeer langdraaaaaaaaaaaadig

Het verhaal klinkt erg zwaar maar de toon van de film is eerder licht. Het is jammer dat het verhaal nergens verrast en nogal standaard is, de karakters zijn wel sterk. Vooral Surandan heeft een leuke rol, al is Gyllenhaal sullig en saai.
Mede dankzij goed gedosserde humor en prima karakters is de film best de moeite waard, toch had er meer in gezeten als het verhaal wat beter uitgewerkt was.

Mooie film met een redelijke fantastische soundtrack!!

Veel absurde elementen in een clichéverhaaltje gepropt, op zich wel leuk. (Het begint net na de dood van de dochter, maar eigenlijk boeit de dood niemand, iedereen is meer bezig met zijn eigen situatie, leuke invalshoek, volstrekt ongeloofwaardig gebracht allemaal, maar dat mag). Al zijn er andere regisseurs die duidelijk véél beter zijn in het absurde vewerken in gewone verhaaltjes (cf. Wes anderson). De muziek maakt alles best te bekijken.

Alleen die Gyllenhaal die overtuigt mij echt niet hier.

Naar verluidt heeft schrijver/regisseur Silberling zich laten inspireren door de moord op zijn toenmalige vriendin Rebecca Schaeffer in 1989. Van de gang van zaken rondom die moord heb ik weinig kunnen terugvinden. Silberling komt met een scheutje humor hier en daar, een scheutje romantiek en af en toe ook wat drama. Het geheel is een ratjetoe, waarin ik niet veel lijn heb kunnen ontdekken.
Gelukkig wordt de film nog een beetje gered door de prima rollen van Susan Sarandon en Ellen Pompeo, die ook vóór haar Grey's Anatomy-periode blijkbaar al goed kon acteren. Het spel van Dustin Hoffman en Jake Gyllenhaal in deze film heeft mij niet kunnen bekoren.
Mede daardoor een tegenvaller.

Wat een bijzonder mooie film, acteurs zijn natuurlijk super, maar vooral het contrast tussen de mensen (vader, moeder, schoonzoon) en de verassing halverwege het verhaal. Ik ben er perplex over. Een van de betere films die ik ooit heb gezien!

Knap gedaan: mooie cast, goede script, fantastische muziek. Alle ingrediënten zitten erbij in een goed dosering: komedie, drama,psychologie...grappig, serieus, ontroerend...Zo een film zou ik vaker willen zien!

Mooie rustige drama film met prima soundtrack

Het uitgangspunt van Moonlight mile is best intrigerend. Je verloofde wordt neergeschoten/aangereden (Wat is het nu?) een paar dagen voor hun huwelijk en de jongeman wordt aangenomen als de nieuwe zoon van de schoonfamilie. Pikant detail hierbij is dat het koppel echter uit elkaar was, maar niemand hiervan op de hoogte was. Ook het feit “life goes on” is een cliché dat wel van toepassing is op de film. Want hoe lang moet je rouwen? Wanneer herneem je je leven? En vooral, wat als je een nieuwe liefde ontdekt? Hoe zullen je schoonouders daarop reageren ...

Het rouwproces omvat zowat de hele film, maar op een nogal vreemde manier. Veel gesnot of gebleit is er niet. Een bedrukte sfeer dat wel en veel ergernis voor diegenen die hun medeleven willen betuigen. Alsof iedereen een beste vriendje was van Diana of van de familie toen ze nog leefde. Het deed me wat denken hoe ik denk over begrafenissen met vaak misplaatste hoewel wellicht “oprechte” empathie. Een geweldige rol overigens van Surandon als cynische moeder. Ook Hoffman doet het goed en Gyllenhaal eveneens als een wat sullig type. In de film ziet hij er alvast niet uit als iemand die op trouwen stond, hoogstens als een schooltiener eigenlijk zoals in Donnie Darko. Hij begeeft zich op een kruispunt waarbij hij een keuze moet maken: beide levens zijn geen optie...

Moonlight mile is een uitgebalanceerde film over een zwaar onderwerp, maar toch vrij luchtig gebracht. Je bent betrokken, maar je gaat niet met een zwaar gevoel naar bed. De film kabbelt voort tot het proces. Het proces zelf was een ontgoocheling. Vooral de bekentenis van Joe en de reactie van zijn schoonouders daarop vond ik vrij simpel. Men ijvert dan wel voor de doodstraf, maar dat kwam niet erg overtuigend over (de gehele film door eigenlijk niet). Nogal eenvoudig om vast te stellen dat de ouders zo licht over Joe’s bekentenis gaan. Enerzijds omdat zo het proces “verloren” gaat, anderzijds ook omdat hij hen lange tijd heeft voorgelogen. In het algemeen echter een serene degelijke film. Twijfelend tussen 3,0* en 3,5*.