A Love Song for Bobby Long (2004)

Laatst zag ik Comme une Image (2004) : de acteurs zijn daar perfect gecast, en spelen de sterren van het dak. Helaas: de regisseur slaagt er niet in om het verhaal doorlopend boeiend te houden.

Dit is het tegengestelde: een simpel en rustig maar heerlijk meeslepend verhaal, dat aan waarde verliest door Johansson en vooral Travolta. Ze doen hun uiterste best, maar komen geen moment geloofwaardig over in hun personages - waardoor ik voortdurend het gevoel had naar die acteurs te zitten kijken in plaats van naar de personages die ze zouden moeten uitbeelden.

Jammer, het haalt de waarde van de film naar beneden.

Mooie film met rustgevende sfeer en ontroerende verhaal.

Het valt me op hoe verrassend goed de film is. Ik heb in een ver verleden de DVD gekocht voor 4,95 euro in een winkel waarvan de verkoopster denkelijk nog geen 3 namen van regisseurs kan opnoemen. (met respect voor de verkoopster uiteraard). Ik wil maar zeggen dat het zo'n meegrabbelfilm lijkt te zijn. Ook de affiche op de DVD was niet verre van zo mooi als hier op de site.

En toch is dit best genieten. Een Amerikaanse film die z'n tijd neemt, wat absoluut niet evident is. Met een rustig verhaal en acteurs die zeker hun best doen. Travolta speelt een passende rol en waar Scarlett Johansson in die tijd vooral (goeie) bijrollen voor zich naam, laat ze zien dat ze meer is dan een mooie meid. Ook al is het verhaal wat voor de handliggend, wordt je er zo in meegezogen. Prachtige muziek, (h)eerlijke scènes met een ontroerende sfeer, en gewoon mooi gemaakt.

A love song for Bobby Long is vakwerk zonder op te vallen. Een film die niet wil uitpakken met grootse scènes, maar wel doet wat het moet doen. En dat zelfs met overtuiging. Gewoon genieten dus, ook na lange tijd terug te herzien.

Dochter erft het huis van haar moeder, maar daar blijken nog twee oude vrienden van haar te wonen. De film bouwt maar moeizaam op en het verhaal lijkt maar niet van de grond te komen. Het sukkelt allemaal maar door. Ook John Travolta met z'n grijze haar komt niet overtuigend over. En Scarlett Johansson zo mogelijk nog minder. Pas met de ontknoping komt de film dan eindelijk tot leven. Maar dan is het eigenlijk al veel te laat om nog te kunnen zeggen dat dit een goede film is.

Een geslaagde dramafilm die het succes vooral heeft te danken aan een sterke cast.

Een rustgevende film met uitgewerkte personages, mooie locaties en een aardig script. Scarlett Johansson werd o.a. genomineerd voor een Golden Globe.

3,0 *

Happiness makes up in height, what it lacks in length

Er zijn zo van die films waar je jaren op wacht om het juiste moment te vinden. Ik heb A Love Song for Bobby Long indertijd gekocht in de 5 voor 5 euro acties uit de Blokker en de Bart Smit (acties die vandaag de dag geruisloos zijn verdwenen naar mijn gevoel) en toen gisteren de regen met bakken uit de lucht viel, had ik hier opeens goesting in. Niets zo heerlijk om in je bed te gaan liggen, goed warm onder de dekens en een degelijke film op te zetten.

Het was dan ook misschien het totaalplaatje dat echt tot zijn recht kwam gisteren maar A Love Song for Bobby Long raakte perfect de juiste snaar. Hoewel de film er weliswaar een ietwat voorspelbaar verhaal op nahoudt, is het resultaat gewoon een erg mooie film. De voornaamste kracht is dan ook de relatie tussen Pursy, Bobby en Lawson en de rest van de gemeenschap waar iedereen warme gevoelens aan Lorraine overhoudt. Dit in tegenstelling tot Pursy uiteraard. Het is vooral de evolutie van en tussen de personages die bijzonder mooi is om te zien. Onder andere Bobby die langzaamaan ontdooit voor de ontwapenende Pursy, die heerlijke running gag waar Bobby een quote van een schrijver opzegt en dat Lawson dan moet weten wie dat gezegd/geschreven heeft en natuurlijk de serieuzere scènes zoals wat er gebeurd is met Bobby's leven. Er worden een aantal intrigerende geheimen op poten gezet en het is knap dat regisseuse Shainee Gabel telkens met het juiste gevoel de sluier doet vallen. De uiteindelijke dood van Bobby lijkt even het cliché teveel te gaan worden, maar ook dat maakt juist die perfecte klik. De film opent met shots van Bobby die doorheen de straten wandelt naar de begrafenis van Lorraine en eindigt met Pursy die hetzelfde doet voor Bobby. Mooi, erg mooi.

De ultieme rol van John Travolta, zoveel is duidelijk. Onvoorstelbaar dat dit dezelfde man is van Grease, van Pulp Fiction, van Face/Off, ... Op zich allemaal degelijke rollen maar de rol van Bobby Long staat er eenzaam boven. Je hebt op den duur zelfs niet meer door dat je naar Travolta bent aan het kijken. De voornaamste reden waarom ik deze film indertijd had gekocht is omdat ik nogal verzot was op Scarlett Johansson. Iets wat nog niet voorbij gegaan is en wanneer ze dit soort rollen op haar blijft nemen, dan zie ik dat ook niet zo snel passeren. Gabriel Macht is de derde poot waar deze film op steunt en ook hij is zonder twijfel de moeite. Niet zo bekend als de twee anderen maar dat doet niets af aan zijn prestatie. Verder nog een paar sterke bijrollen in de vorm van David Jensen, de saxofoon spelende Junior, en Dane Rhodes, de overbuurman.

Ooit wil ik eens New Orleans bezoeken en A Love Song for Bobby Long is zo'n film die dat gevoel weer doet opflakkeren. Een geweldige soundtrack, staat op Spotify uiteraard maar moet toch ook is zien om dit op CD te vinden, en een fenomenale cast. Waarom heeft Shainee Gabel hierna nooit meer iets gemaakt? Dat is de voornaamste vraag die nu doorheen men gedachten fladdert.

4.5*

Oh Louisiana...

Hadden ze geen betere acteur kunnen vinden dan die Scientology freak?

Verder niet mijn film.

Muziek was oververtegenwoordigd.

Zeeer slechte Travolta dus.

Enige pluspunt: Scarlet. Wat een heerlijke vrouw is dat!

Moest eventjes lachen. Scarlett Johansson eet uit een pot pindakaas zag er echt dramatisch uit.

“Everyone knows that books are better than life! That's why they're books!”

Leuk. A Love Song for Bobby Long straalt melancholiek uit, en de zomer in New Orleans zorgt voor een lome en zeer fijne filmervaring. Onder de oppervlakte gaat veel drama schuil, maar de toon blijft voor het grootste gedeelte luchtig. Travolta, Johansson en Macht zijn fantastisch, en hun geruzie en gekibbel blijft de gehele speelduur geweldig om naar te kijken.

Veel venijn en drama, maar ook opvallend veel humor komt uit hun geruzie voort. De balans is perfect. De scene tussen Johansson en Macht voor de open haard is een hoogtepunt, maar ook vele kleine details en opmerkingen blijven je bij. Deze drie personages hebben allemaal een aantal deuken en krasjes opgelopen in hun leven, maar je ziet ze langzaam opkrabbelen. Met het zonovergoten New Orleans, dat bijna een karakter op zich is.

Heel relaxte film, misschien wel een beetje té relaxed. Maar het verhaal, de sfeer en de muziek waren goed. Travolta is niet mijn favoriete acteur maar vond hem hier redelijk te pruimen. Johansson deed het toen al goed. Het slot was ruim van te voren al voorspelbaar.

mooie film, mooie beelden, goeie soundtrack en goed gespeeld van John Travolta en Scarlet Johanson.