Meningen
Hier kun je zien welke berichten Onderhond als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
D Train, The (2015)
Aardig filmpje van Black.
Je zou vooraf niet veel geven voor Black en Marsden als duo, ze spelen ook tegenpolen in deze film, maar gek genoeg werkt het wel. Zag het begin wel een beetje somber in, maar dat had meer te maken met de dramady toetsen (ben ik ondertussen wel moe, laat comedies maar gewoon weer comedies zijn).
Mogel en Paul weten eigenlijk een aantal zaken erg goed te combineren. Het wat droevige figuur van Black steekt mooi af tegen de patserige Marsden, af en toe wat leuke gags die je niet doen vergeten dat je naar een comedy zit te kijken en dan uiteraard hét moment van de film. Shockerend zou ik het niet willen noemen, maar wel een geweldig wtf moment.
Daarna plooit het allemaal iets teveel dubbel, waardoor het vooral afwikkelen is wat daarvoor werd opgebouwd. Zoals altijd wel neemt het drama iets teveel de bovenhand en ondanks dat de film wel aardig afsluit mist het einde toch wat kracht.
Degelijk eerste filmpje van dit duo. Leuk om Black weer eens bezig te zien, Marsden doet het goed en vooral in het eerste deel komt de film een aantal keer leuk uit de hoek. Echt héél memorabel is het allemaal niet, maar vermaken doet het wel.
3.0*
Da Chan Fan (2014)
Alternatieve titel: Gangster Payday
Anthony Wong.
Wat draagt hij deze film! De man heeft ondertussen een niet te evenaren oeuvre bij elkaar geacteerd, maar nog steeds is er geen stoppen aan. Nu zijn dit soort rollen ook niet de moeilijkste voor hem, volgens mij kan hij dit al slaapwandelend, maar toch blijft het indrukwekkend om zien hoe hij een hele film als deze op sleeptouw neemt.
Niet dat Lee compleet geen toegevoegde waarde heeft. Wat op zich een redelijk typisch verhaaltje is over een Triad baas die op z'n oude dag liever een wat rustiger leventje leidt, wordt best naar behoren neergezet. De luchtigheid van het begin, het drama halverwege en de onvermijdelijke vergelding op het einde worden allemaal kundig in elkaar gedraaid. De film kan zich nooit echt onderscheiden van het gros en met de groten kan deze Lee zeker niet mee, maar verder is het een meer dan solide genrefilmpje.
En dan is er gewoon Wong, één brok uitstraling. Mooie rol, knap neergezet en met genoeg flair om er eigenlijk nooit aan te twijfelen dat hij nog makkelijk 10 jaar op dit elan kan verdergaan. Hopelijk komt er in die tijd nog eens een echt grote regisseur aankloppen, want hij verdient het om toch nog minstens eenmaal écht te schitteren.
Enige voorliefde voor Triad films is wel best meegenomen, maar ook zonder dat geen verkeerd filmpje denk ik zo.
3.5*
Da Cheng Xiao Shi (2004)
Alternatieve titel: Leaving Me, Loving You
Mooi filmpje.
Beetje lastig onderwerp. Twee yuppies die teveel bezig zijn met hun werk en weinig oog hebben voor elkaar in een romantische film ... Yip moet dan ook alles uit de kast trekken om een warm sfeertje te creëren.
Doet hij ook erg goed. Shanghai is magnifiek, kleurgebruik is super, sets en locaties prachtig. Muziek is soms wat overdone waardoor het bij momenten niet-leuk melig wordt, maar vooral in het begin van de film.
Verder erg leuk romantisch filmpje, met niet zo'n sympatieke hoofdrolspelers. Maar dat is allerminst een negatief punt. 4.0* en een uitgebreide review
Da Er Long (2011)
Alternatieve titel: The Loan Shark
Nét niet.
De hele film lang heb ik het gevoel gehad naar een TV-serie turned film te kijken. Heb me ook de hele film afgevraagd waaraan dat nu lag, uiteindelijk denk ik dat het met de erg slechte en flauwe soundtrack te maken had.
Maar ook kleinere zaken, zoals het terugkerend CG glas effectje of de geanimeerde introductie van de personages deden aan TV-werk denken. Jammer dus, want visueel zat het echt wel goed met dit filmpje (modern en stijlvol). Ook het acteerwerk was aangenaam, verder een fijne mix tussen misdaad en wat moderne martial arts actie.
Geen film die internationaal veel gaat doen, maar wie op zoek is naar een kort en vermakelijk Hong-Kong's misdaad spektakel houdt aan deze film een leuk avondje over.
3.5*
Da Gung Wong Dai (1985)
Alternatieve titel: Working Class
Matige 80s HK comedy.
Met deze film zetten Hark z'n Aces Go Places stijltje een beetje voort. Best jammer want z'n eerdere films toonden toch meer potentieel dan dit soort hapklare comedies die overduidelijk voor een zeer groot publiek bedoeld waren.
Hark zelf is als acteur nog wel grappig, ook het bijrolletje van Man Tat Ng is geinig, sommige stukken zijn ook best vermakelijk en deze filmpjes zijn altijd aardig vlot. Binnen z'n genre is het ook zeker geen slechte film, maar echt overtuigen wil het toch ook niet.
Iets voor echte Hark completisten dit, je moet er ook aardig je best voor doen om deze film te pakken te krijgen. MM is toch al amper HK fans rijk, het zal dus nog wel even bij deze ene stem blijven voor deze film vermoed ik.
Geen al te beste Hark dus, vermoed dat ik ondertussen z'n beste werk ook wel achter de rug heb.
2.0*
Da Hai Dao (1973)
Alternatieve titel: The Pirate
Zijpaadje voor Cheh.
Dat eerlijk gezegd niet zoveel oplevert. Het piratenverhaaltje mengt zich niet echt goed met het klassieke martial arts geweld. Al moet ook wel gezegd, buiten de beginscene komt er niet eens zoveel piratengedoe aan te pas.
De bende gaat al redelijk snel aan land, wat volgt is een redelijk klassiek Shaw Bros verhaal, alleen dan met wat meer vissers en een eindscene op het strand. Die eindscene is trouwens wel een aparte binnen het Shaw Bros oeuvre, ditmaal geen winner of zelfs een gevecht met de top bad guy, maar gewoon een eervolle sparring match. Het is eens wat anders, maar of het echt beter was wil ik betwijfelen.
Verder wat bekende gezichten, een paar leuke martial arts scenes en gelukkig ook voor een deel op locatie gefilmd (ik had niet bepaald zin in een studiozee), maar het verloopt allemaal iets te traag en iets te ongemakkelijk. Het piratengebeuren was duidelijk geen Shaw Bros materiaal, of toch niet in de handen van Cheh.
Leuk curiosum, maar daar blijft het ook wel bij.
2.0*
Da Hong Deng Long Gao Gao Gua (1991)
Alternatieve titel: Raise the Red Lantern
Alsof andere klassiekers maar enigszins verrassend zijn ...
Anyway, gooi één man, 4 concubines, 4 meiden en één hoofdmeid op een hoop en het is inderdaad niet zo moeilijk te voorspellen welke problemen er volgen.
Het gevoel dat de personages meer gevangen zitten in rituelen dan in hun eigen tekortkomingen zorgt er voor dat het niet helemaal overtuigt. Het is zeker een erg mooie film, vooral dan qua kleurgebruik en plaatsing van de camera. Het blauw/rood contrast wordt optimaal benut. Jammer dat de montage eerder functioneel is, en sommige scenes toch enkele schoonheidsfoutjes vertonen (zoals een ultrasymmetrisch shot dat een beetje verklooid wordt door een dak dat niet volgesneeuwd is, terwijl zijn spiegelbeeld dat wel is).
Opvallend aparte muziek ook. Vond ik zeker een pluspunt. Klonk erg origineel, erg mooi ook. Maar verder doet het allemaal een beetje "volgens het boekje" aan. Ik volg ook wat kappeuter zegt. Alles is hyperfunctioneel, net daardoor mist de film wat eigen identieit. Ook trapt Zimou in de val van de overlapping van cycli. "The Next Summer" had integraal uit de film gemoeten (iets wat een Aronofsky in Requiem for a Dream - die net dezelfde structuur gebruikt verder - wel goed doet).
Maar een fijn filmpje, dat wel. Visueel mooi, geweldige muziek, degelijk drama. Maar niet het subtiele waar andere Chinese films (Springtime in a Small Town) in uitblinken.
Dikke 3.5*
Da Hua Tian Xian (2014)
Alternatieve titel: Just Another Margin
Gekke Lau.
Jeffrey Lau is alweer een tijdje bezig met het maken van leuke filmpjes. Hij heeft een wat mindere periode gehad, maar nu hij zich weer vol op de flauwe comedy gestort heeft valt er weer genoeg te genieten.
Van de humor moet je houden. Soms compleet random, waarbij je alleen maar kan vermoeden dat de grap ergens in de subtitles verloren is gegaan, soms bijna geniaal is z'n flauwheid. Mensen die er niet aan gewoon zijn kunnen wellicht beter eerst met een Stephen Chow beginnen, maar Hong Kong liefhebbers zullen weinig problemen hebben met Lau's gevoel voor humor.
Visueel zijn z'n films er ook flink op vooruit gegaan. 't Is jammer dat de CG bij momenten echt erbarmelijk is, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door sterk camerawerk en erg uitbundig kleurwerk. Soundtrack en acteerwerk staan vooral in functie van de humor, wat betekent dat je best gewapend kan zijn tegen een stootje overacting. Met Ekin Cheng en Lam Suet (hij was nog niet lelijk genoeg) ook niet de minsten trouwens.
Dit soort filmpjes duren nooit te lang en bevatten genoeg leuke momentjes. Bonuspunten voor het geslaagde visuele laagje, verder niet al te hoogstaand uiteraard maar leuk vermaak zonder verdere pretenties.
3.5*
Da Lui Toi (2010)
Alternatieve titel: Gallants
Leuk en vlot.
Maar inderdaad, de film lijkt iets meer te beloven in het begin dan hij uiteindelijk kan bieden. Grappige introductie van de personages, vlotte martial arts en een leuk sfeertje.
Halverwege blijft het echter wat hangen en de genre clichés op het eind worden iets te serieus genomen. Jammer, want daar leende de film zich niet echt voor.
Wel leuk om weer eens een aantal martial arts legendes aan het werk te zien, vooral Siu-Lung Leung kan nog steeds erg goed uit de voeten. Verder is die meester ook best geniaal, de rest van de cast wel aardig maar niet zo opvallend. Al moet ik zeggen dat dat jongere kereltje in het eindgevecht ook goed uit de voeten kan.
Paar erg gave animatie intermezzos, mooie gevechten en een paar oude bekenden. Toch sleept het middendeel iets te veel en weet het einde niet echt de climax te brengen die een film als deze verdient. Iets meer gevechten, iets minder gepalaver had de film ook wel goed gedaan.
Maar zeker wel een aanrader voor de fans van de oudere martial arts film, 't is een leuke update.
3.5*
Da Mao Xian Jia (1995)
Alternatieve titel: The Adventurers
Zeker niet geweldig.
Lam vind ik sowieso een wat matige regisseur, al heeft hij soms wel interessante filmpjes. Deze hoort daar alleen niet bij. Flauwe revenge flick, maar dat zat er ook wel al in kijkende naar het productiejaar. Alles tussen '95 en '98 kan je maar beter links laten liggen als niet-fan van het Hong Kong werk.
Wel typisch Lam. Wat grimmige actie, best bloederig, lugubure moorden en zich afspelend in de landen rondom Hong Kong. Andy Lau is gelukkig van de partij om de film nog een beetje schwung te geven, de rest van de cast doet het redelijk pover.
Visueel erg lelijk, je zou de film zo 10 minuten ouder schatten. Soundtrack is wel goed, deed me soms zelfs denken aan Kenji Kawai, al is deze dan wel héél repetitief. Daarmee zo ook wel wat de positieve punten gehad. Verder is het allemaal erg generisch en flauwtjes uitgewerkt, typische snelle filler die enkel de grootste die-hard fan nog kan bekoren.
1.5*
Da Sha Si Fang (1980)
Alternatieve titel: The Rebel Intruders
Cheh Chang nummer ... ehm ...
't Was alweer even geleden, al moet ik zeggen dat dat na zo'n 5 minuten alweer vergeten was. De film voelt gewoon erg vertrouwd aan, ondanks dat er toch wat aan de bekende formule gesleuteld is. Met name dan de toevoeging van wat humor, scenes die sterk doen denken aan het vroege werk van Jackie Chan en Woo-ping Yuen.
Allemaal aardig natuurlijk, maar het verandert jammer genoeg niet zoveel. Het maakt het begin van de film wel iets aangenamer, maar daarna is het gewoon weer als vanouds. Dat wil zeggen best leuke martial arts gevechten, maar brak acteerwerk, een matig plotje en nogal fake ogende decors.
Het is vooral jammer dat die invloeden van het werk van Chan onderdoen voor het eigenlijke werk, waardoor het automatisch wat minder aanvoelt. Verder gewoon weer Shaw Bros degelijkheid, maar na zoveel films van hen gezien te hebben is er toch wat meer nodig om het bandgevoel te onderdrukken.
Niet verkeerd, maar extreem bekend terrein.
2.5*
Da Shang Hai (2012)
Alternatieve titel: The Last Tycoon
Verrassend.
Geen film die je van JWong zou verwachten. Opvallend episch, opvallend rustig uitgewerkt, een stevige cast en een aantal scenes die ik van hem nog niet gezien had. Kom hij mooi mee aandraven na 100+ films.
Wat wel typisch is, is dat deze film wat gewicht mist. Hoe mooi JWong sommige zaken hier weet te maken, hij mist wat in z'n timing om er een echte klapper van te maken. JWong blijft vooral een entertainer en gaat daarom iets te snel, anderzijds had deze film ook niet langer moeten duren.
Geweldige cast in ieder geval. Heb het al meermaals gezegd maar Fat wordt beter met de jaren. Verder opvallende rollen voor Francis Ng (blijft een heerlijke rotzak) en Sammo Hung. Aan de cast heeft het in ieder geval niet gelegen. Verder een hoop visueel geweld. Zowel qua actie (de bombing of Shanghai was verdomd indrukwekkend) als de wat gestileerdere stukken (de opera maar voor de 360° van de jonge Fat naar de oude is geweldig). Mooie dingen, deed me wat meer denken aan The Legend of Chen Zhen, niet voor niks is Wai-Keung Lau hier producer.
Uiteindelijk een film die goed z'n mannetje staat. Kan nog niet mee met de beste, daarvoor valt het toch echt iets te lucht uit, maar los daarvan absoluut helemaal niks te klagen. Een paar erg indrukwekkende scenes, een cast die zich goed voelt en een boeiend relaas.
De scores zijn er zeker niet altijd naar, maar ik heb toch aardig wat respect gekregen voor het oeuvre van JWong doorheen de jaren. Unieke vent, één van de weinigen waarbij is geloof dat zelfs de commerciële drab met liefde gemaakt is. Gelukkig weet deze film zich wel boven dat deel van JWong's oeuvre te verheffen.
3.5*
Da Tang Xuan Zang (2016)
Alternatieve titel: Xuan Zang
China's Oscar inzending.
En dan nog wel van Jianqi Huo, zo krijg ik eindelijk één van z'n films te zien wanneer hij nog vers is. Deze Xuan Zang was in ieder geval de moeite, al moet je een beetje imuun zijn voor de sterke Buddhistische insteek.
Het gaat dan ook over één van de bekendste Buddhistische monniken, wiens reis de basis vormde voor Journey to the West, één van China's meest verfilmde boeken. Deze film is wat minder episch en fantastisch, maar richt zich vooral op de feitelijke reis van de man. Met véél aandacht voor landschap en persoon uiteraard.
Fijn, rustgevend filmpje, met vooral het eerste uur geweldig beeldmateriaal. Wordt iets minder wanneer Zang uiteindelijk aankomt in India en de film kent een dikke religieuze insteek, maar heb er mij niet echt aan kunnen storen. Fijn werk van Huo.
4.0* en een uitgebreide review
Da Vinci Code, The (2006)
Niet zo slecht als ik gedacht had.
Ik hou niet van Hanks, maar zonder z'n drie verdiepingen aan krulletjes is z'n personage toch al iets minder sullig. Tautou is ook niet echt op volle snelheid, Reno wordt vooral niet genoeg en/of verkeerd gebruikt.
Verder mag ik dit soort filmpjes wel. Beetje ridicuul uiteraard hoe alle clous altijd perfect opgepikt worden, maar zonder dat hou je niet veel film over (zou wat jammer zijn moesten ze bij het derde raadsel al vast komen te zitten). Howard weet verder een degelijk sfeertje te creëren, zonder echt volop te overtuigen.
Heb de extended cut gezien, geen idee wat daar bijkomt maar na een uur of twee dacht ik eigenlijk dat de film al gedaan was. Dan komen er nog een hoop twists en addendums die het verhaal met de minuut belachelijker maken, geen idee of dat uit het boek komt maar na het tijdje wordt het gewoon iets te onnozel voor een film die toch enige serieux pretendeert.
Drie uur is ook te lang (maar dat is het meestal), maar verder heeft Howard de touwtjes wel stevig in handen. Een geweldige regisseur zal ik hem wel nooit vinden, daarvoor toch allemaal te braafjes, maar als lijvige filler was dit geen verkeerd filmpje.
3.0*
Da Wan (2001)
Alternatieve titel: Big Shot's Funeral
Degelijke vroege Feng.
Grappig wel dat men vroeger voor dit soort films de hulp van Hong Kong nodig had. Ondertussen is het volledig gekeerd en is het Hong Kong die vaak voor een extra centje gaat aankloppen bij China. Het zal allicht wel iets met het prijskaartje/de goodwill van Sutherland te maken hebben gehad.
Zoals wel vaker is het idee achter deze film redelijk fris. Feng is misschien niet de beste regisseur die er rondloopt, zijn films hebben toch altijd wel iets origineel of iets anders dan anders. De Amerikaanse regisseur die in China z'n eigen vrolijke begrafenis laat plannen .. nog niet vaak eerder gezien.
You Ge en Rosamund Kwan doen het naar behoren, ook Sutherland valt best mee als excentrieke regisseur. De regie van Feng is niet bijster geniaal, maar gezien het tijdperk toch wel interessant om te zien hoe de vernieuwing zich verder voltrok in de Chinese cinema.
Een film die je regelmatig laat gissen over de richting waarin het uitgaat. Echt directe humor zit er niet al te veel in, maar er valt toch geregeld wat te grijnzen.
3.0*
Da Xiang Xi di er Zuo (2018)
Alternatieve titel: An Elephant Sitting Still
Njah.
Het moet gezegd dat het visueel wel een trapje hoger staat dan z'n genregenoten. Hier kan Jia nog wel wat van leren. Vind het nog steeds niet geniaal of écht uitzonderlijk, maar het ziet er wel een hele film lang best strak gestileerd uit, wat niet niks is voor een film die toch wel losjes gefilmd lijkt.
Acteerwerk is verder ook best naar behoren, wat wel mag aangezien je maar een beperkte cast hebt en érg veel tijd met hen doorbrengt. Erg, erg, erg veel tijd, en dat terwijl de film niet zoveel nieuws te vertellen heeft. En daar wringt het dan wat voor mij, want buiten het visuele is het te weinig onderscheidend.
Een troosteloze Chinese stad, armoede en mensen die het moeilijk hebben. Soms lijkt het toch echt alsof ze in de Chinese arthouse scene echt niks anders kunnen maken en echt niks anders te vertellen hebben. Het spijtige is dat deze film dan nog eens een dubbele lengte heeft. Erg leuk voor de liefhebbers van Chinese poverty porn en slow cinema, die komt hier meer dan aan hun trekken, maar ik had het na een tijdje wel weer gezien, en dan zat ik nog niet eens halverwege.
En dat het toch ook steeds weer dit soort films zijn die in het Westen een beetje aandacht krijgen.
2.5*
Da Xiao Jiang Hu (2010)
Alternatieve titel: Just Call Me Nobody
Geinig.
Ondertussen toch al aardig wat van Yen-ping Chu gezien, ook iemand die al best lang bezig is. Dat verklaart waarom deze film toch iets beter liep dan ik origineel verwacht had. Dacht eigenlijk een Chinese poging vast te hebben van een jong, beginnend Chinees regisseur, maar dat is het dus duidleijk niet.
Just Call Me Nobody is een simpel martial arts filmpje, met de nodige humor (beetje vreemde humor ook wel, met enkele referenties naar uiteenlopende zaken, van 2046 tot Star Wars), een paar aardige martial arts scenes (hoewel nooit écht volledig serieus) en een klein beetje drama om het verhaal net iets meer gewicht te geven.
De film ziet er goed uit, de humor is bij momenten best leuk en het tempo is lekker vlot. De film duurt ook niet al te lang. Het is zeker geen film die erg lang zal bijblijven, maar wie zin heeft in 90 minuten vlotte martial arts fun heeft met deze Just Call Me Nobody een perfect filmpje aan de haak. Althans, als je het ergens kan opduiken, want ondertussen toch al 7 jaar oud en het is de eerste keer dat ik de titel zag voorbijkomen. Een grote hit is het dus niet geworden.
3.5*
Da Yue Bing (1986)
Alternatieve titel: The Big Parade
Pfoe.
Geblaat over propaganda daargelaten wsa dit een enorme trage, saaie en slepende film. Eigenlijk geen seconde geboeid kunnen kijken, geen seconde enige binding gehad met het verhaal of de personages.
Gelukkig weet Yimou (dié Yimou) er visueel af en toe nog wat van te maken. Als cinematograaf een uitstekende keuze, al blijft het toch bij een aantal flitsen. Verder gaat de film over een groepje jonge recruten die opgeleid worden om aan "the big parade" te kunnen deelnemen. Wat onderlinge dramatjes, wat harde trainingen ... het zal wel.
Het drama werkt voor geen meter, de personages zijn gezichtsloos, het verhaal is dodelijk saai. Mnee, deze Kaige Chen was één grote teleurstelling.
1.0*
Da Yue Shi. Wei Ai Pei Yue (2018)
Alternatieve titel: Concerto of the Bully
Leuk.
Chi Keung Fung toonde al eerder dat hij wel een leuk filmpje in elkaar kan boksen, dat herhaalt hij hier nog een keertje. Meesterwerk materiaal is het alleen niet, daarvoor is het net wat te slick en mist het toch dat beetje extra wat het echt speciaal zou kunnen maken.
Ronald Cheng en Cherry Ngan doen het wel leuk samen. Een nogal vreemd verhaaltje waar ze in terecht komen, dat wel, maar dat maakt het net wel verfrissend om volgen. Een kidnap situatie, Stockholm syndroompje erbij, wat toevalligheid die ervoor zorgt dat de kidnapper en gekidnapte elkaar al kenden via het internet en een sterke focus op muziek.
Qua genre is het een mix van allerlei. Drama, romantiek, humor en misdaad, maar dan redelijk homogeen. Het is niet zo dat de film echt tussen de verschillende genres zapt, maar eerder dat Fung een toon weet te vinden waarin de verschillende aspecten goed tot hun recht kunnen komen.
Ziet er visueel verder erg gelikt uit, soundtrack is Aziatisch poppy, maar niet de erg goedkop variant gelukkig. Niet echt mijn stijl, maar het misstaat ook niet in deze film. Leuk dus, maar hopelijk kan Fung ook een keer die volgende stap zetten. Volgens mij heeft hij er wel het potentieel voor.
3.5*
Da Zui Xia (1966)
Alternatieve titel: Come Drink with Me
Beetje teleurstellend.
Niet vanwege de production values, daarover was ik positief verrast. De film ziet er regelmatig beter uit dan Shaw Bros films die pas 15 jaar later gemaakt werden. Je ziet ook zeer duidelijk de invloeden op latere Shaw Bros films, Hu heeft z'n imago zeker niet gestolen.
Het probleem is dat de gevechten echt zwaar ondermaats zijn. Niemand lijkt nog maar in de buurt van elkaar, de gevechten zijn traag en nogal ongecontroleerd, daarbij ook gewoon zeer pover qua choreografie. Da's allemaal erg jammer, want zonder leuke gevechten stellen films als deze echt niet veel voor.
Na een drie kwartier had ik het wel gezien, enkel op het einde veert de film nog even op, maar dan ik het al veel te laat om nog veel om de afloop te geven. Wel tof dat het einde al ouderwets Shaw is (dood/klaar), dat de hele Shaw sfeer al volop aanwezig is en dat de film qua production values zeker opvalt. Maar veel beter wordt de film er uiteindelijk niet op.
edit: een klassieker als deze verdient toch echt wat meer berichten ...
1.5*
Daai Cheung Foo (2003)
Alternatieve titel: Men Suddenly in Black
Grappig concept deze film.
Vier mannen die tijdens een (fake) reis van hun vrouwen samenkomen met één doel. Sex. Volledig gepresenteerd als een actiethriller, met komische inslag.
Enkele leuke vondsten, zoals de foto oorlog en het zwaarmoedige afscheid maken van deze film eentje die net boven de middelmaat uitstijgt. Kijkt erg makkelijk weg, aardig gefilmd (al wordt het nergens echt mooi). Irriteert niet en verdrijft de tijd effectief, met enkele kleine hoogtepuntjes. 2.5* + 0.5 voor een nog erg aardig einde.
Moeilijk aan te raden, maar slecht was het zeker niet. 3*
Daai Jeung Foo Yat Gei (1988)
Alternatieve titel: Diary of a Big Man
Niet best.
Het idee dat Yuen Chor en Chow Yun-Fat samen een komedie maken klinkt dan misschien nog wel aanlokkelijk, de realiteit is dat allerminst. Chow is toch vooral een actieheld (hoewel hij op latere leeftijd wél uit de voeten kon met comedy), Chor vooral eentje van de martial arts.
Het resultaat voelt vooral aan als een goedkope Jing Wong komedie. Erg pover acteerwerk, plat in elkaar gedraaid, een dwaas plotje en vooral een aantal komische scenes die absoluut, op geen enkele manier grappig weten zijn. Chow die met een paar stokbroden het Dr Slump introliedje zingt ... niet z'n beste moment.
Het enige wat een film als deze nog een klein beetje redt is dat het wel vlot verloopt en het tempo er altijd wel inzit, maar da's zo'n beetje het enige. Film om snel te vergeten dus, zal ook niet moeilijk zijn want ik heb ondertussen wel al een hoop van dit soort comedies gezien en veel onderscheid valt er niet te maken.
1.5*
Daai Laap Mat Taam Ling Ling Fat (1996)
Alternatieve titel: Forbidden City Cop
De Chow film die ik er lang gemist heb. Heeft ook een tijd geduurd alvorens ik wist dat ik nog een Chow film gemist had.
Z'n vroegere werk is niet z'n beste werk. Het is eigenlijk pas sinds Shaolin Soccer dat Chow er echt staat als regisseur. Niettemin zijn z'n eerdere films gewoon erg grappig en flauw vermaak.
't Is een soort van Chinese Naked Gun, met veel flauwe grappen en scenes die weinig bijdragen aan de logica van het geheel, maar vooral uit komische overwegingen zijn toegevoegd.
Fans weten dus wat te verwachten. Serieus zenuwachtige hyperactief Chinees gedoe met veel flauwigheden, weinig adempauze en uiteraard de nodige dosis martial arts.
Ik kan er een leuke avond mee beleven. Al ben ik een veel groter fan van z'n latere werk, dit is leuk voer voor tussendoor.
3.5*, Chow blijft een held.
Daai Lo Baai Sau (1995)
Alternatieve titel: Only Fools Fall in Love
Kok.
Naast een opmerkelijk acteur is hij zoals wel meer HK bekenden ook regisseur. Die carriere begon in '95 met deze film. Qua setting een voorzetting van de films die een paar jaar eerder tot volle bloei kwamen, maar qua invulling toch iets anders.
Veel martial arts moet je niet verwachten, het is meer een comedy geworden met links en rechts wat invloeden van andere genres. Kok is een best commercieel regisseur maar weet toch een kleine stempel te drukken op de films die hij maakt. Het voelt vaak iets meer solide aan dan vele van z'n concullegas.
Ching Wan Lau neemt de hoofdrol voor z'n rekening en doet dat best naar behoren (al blijft het toch een vreemd figuur), verder wat leuke bijrolletjes (Wah Yuen) maar uiteraard typisch HK acteerwerk. Dik aangezet, al kan dat best voor een comedy als deze.
Hoogstaand is het niet, maar voor mensen die zowat alles uit de HK periode '90-'95 gezien hebben een best leuke ontdekking die gedurende de speelduur makkelijk vermaakt. Simpel maar doeltreffend entertainment dus.
3.0*
Daai Mo Seut Si (2011)
Alternatieve titel: The Great Magician
Geen interesse in deze film?
Het is toch een redelijk groots opgzet spektakel met nogal wat bekende acteurs. The Great Magician heeft wel duidelijk leentjebuur gespeeld bij Let The Bullets Fly. Niet zozeer qua verhaal, maar eerder de opzet van de film.
Yee mikt op twee uur ongegeneerd filmplezier. De film neemt zich niet zo serieus, pleurt een hoop kleurrijke personages in een eevoudig plotje en maakt daarmee zoveel mogelijk vlotte, leuke en lollige scenes.
Het enige wat eigenlijk mist is een regisseur die er echt alles kan uithalen. Yee is duidelijk geen Wen Jiang. Het resultaat is absoluut geen slechte film, maar met zo'n cast en zo'n budget had het uiteindelijk toch allemaal iets meer mogen zijn.
Wel weer fijn om Tony Leung aan het werk te zien, ook Lau en Zhou doen het goed. Verder duurt het uiteindelijk iets te lang omdat de film niet altijd even grappig en/of leuk is, maar wie gewoon 2 uur vermaak wil zit toch best goed.
3.5*
Daai Sau Cha Ji Neui (2008)
Alternatieve titel: Lady Cop & Papa Crook
Bedenkelijke return van Cheng.
Na een hiaat van een jaar of 4 duikt Cheng weer op in een film, het resultaat is echter een mank vehikel. Gelukkig heeft het haar terugkeer niet al te erg in de weg gestaan, ondertussen is ze weer regelmatig te zien in films die haar veel beter liggen.
Beetje maffe combinatie tussen wat serieuzer werk en comedy, waarbij de comedy niet past en het serieuzer werk niet serieus genoeg is. Daarbij is het stylistisch een ramp en weet het verhaaltje ook amper te boeien.
Blijkbaar een film die veel last heeft gehad van de Chinese censors, maar daar heb je als kijker weinig boodschap aan natuurlijk. Mak & Cheung hebben beiden al een interessant parcours afgelegd als regisseurs, deze film is duidelijk een smetje op beide regisseurslijsten.
1.5*
Daai Zek Lou (2003)
Alternatieve titel: Running on Karma
Vond em best wel geinig deze film. Maar had er op zich dan ook zeer weinig van verwacht.
Nogal aparte combinatie van humor, politiewerk en martial arts and superhero geweld deze film. Beetje van alles wat, en die combinatie maakt het gelukkig interessanter dan het gros van dit soort filmpjes.
Einde was terug wat flauwer, te dramatisch, maar het eerste uur kijkt zeer lekker weg. Weirde personages, grappige stukjes, freaky camerawerk out of nowhere ... de film zit er vol van. Jammer dus van de laatste 20 minuten, die zorgen dat ik toch blijf hangen op 3*. Maar aanradertje als je wat luchtigs en wat korts wil.
Daan Gyun Naam Yu (2011)
Alternatieve titel: Don't Go Breaking My Heart
Goede, vlotte To.
Het blijft natuurlijk wel een tussendoortje, maar voor een romantische komedie is het een erg stijlvol en sfeervol filmpje geworden. Koo doet het altijd wel goed als afgeborstelde charmeur, Wu had ik eerst niet herkend, vond het eigenlijk zo beter spelen.
Erg origineel is het allemaal niet, al zitten er zeker aardige details in. Het gespeel met post-its en het getover was best lollig, ook het stukje Suzhou brengt wat welkome variatie in wat verder een basis driehoeksverhouding is.
Typische HK romcom tussen de rijken, maar met een vleugje To klasse zodat het allemaal een stuk makkelijker te behappen valt. Zeker niet z'n beste werk maar heb me er absoluut niet mee verveeld.
3.5*
Daan Gyun Naam Yu 2 (2014)
Alternatieve titel: Don't Go Breaking My Heart 2
Een wat teleurstellend vervolg.
Het origineel omschreef ik als "Typische HK romcom tussen de rijken, maar met een vleugje To klasse ", dit vervolg is eigenlijk gewoon een "Typische HK romcom tussen de rijken, zonder dat vleugje To klasse".
Koo en Wu zijn een beetje oud geworden, Miriam Yeung is een wat halfbakken Sammi Cheng en het hele gebeuren met de ramen hebben we in de eerste film al gezien. En To heeft eigenlijk niet zoveel om die gebreken te vervangen. In de plaats krijgen we vooral dure wagens en problemen tussen mensen die niet zo heel sympathiek zijn.
Deze film mist vooral de wat stijlvollere touches van To. Normaal gezien zijn er toch wat momenten die bijblijven, bij deze film heb ik vooral het idee dat ik hem morgen volledig vergeten ben. Gelukkig is To ondertussen alweer met een paar nieuwe projecten bezig.
2.5*
Daap Hyut Cam Mui (2015)
Alternatieve titel: Port of Call
Sterk.
Yung die een iets commerciëler HK genre tacklet, maar er nog steeds z'n eigen ding mee weet te doen. Zo is hij niet vies van wat naakt en gore, maar enkel wanneer functioneel. Sowieso redelijk apart in een film als deze, al helemaal wanneer hij uit HK komt.
Kijk wel de extended versie, die heeft zo'n 30 minuten extra materiaal en hoewel ik niet praktisch kan vergelijken zag ik eigenlijk niks dat geknipt kon worden. Verder draait deze film vooral rond het waarom, niet zozeer de zaak zelf. Yung kruipt in de huid van de twee hoofdpersonages en schets een droef beeld van twee jongeren die zich niet echt thuisvoelen in deze wereld.
Doyle levert weer goed werk, de soundtrack is op niveau en de structuur van de film is leuk opgeknipt, maar ook nooit gratuit of speels for the sake of speels. Yung weet in alles wat hij doet goed waar hij mee bezig is.
Leuk om te zien dat deze film hem wél een hoop prijzen heeft gewonnen.
4.0* en een uitgebreide review