Da Zui Xia (1966)

Come Drink with Me behoort tot een selecte groep films die een nieuwe era inluiden. Het bevat nog invloeden van het vroegere, wat vooral te zien is aan het theatrale, en daardoor zal het voor sommigen wat verouderd overkomen, maar wat mij betreft staat het nog steeds als een huis.

Vooral is visueel opzicht is het een klein pareltje met prachtige (binnen)decors, aankleding en kostuums, maar ook uitstekend camerawerk. Het geheel is bijzonder sfeervol en wordt ondersteund door een mooie muziekscore. Alleen al de herbergscène in het begin is grandioos en zet gelijk de toon voor de rest van de film. Heerlijk sfeervol en met een hoge productiewaarde.

Het verhaal is simpel, maar bijzonder effectief en de uitvoering ervan is meer dan uitstekend. De gevechten missen soms de punch, intensiteit en agressiviteit van latere werken, maar zijn daarentegen juist mooi getimed, prachtig stijlvol en lijken vaak eerder op een dans of ballet. Wat wel jammer is zijn enkele fast-motion stukjes bij sommige gevechten. Maar verder prima geacteerd, met heerlijk kleurrijke personages en constant spannend en boeiend.

Een aanrader en een klassieker in zijn soort.

Plot heeft allemaal niet zo veel om het lijf, desondanks een hele aardige jaren zestig martial arts-film.

Leuke karakters en hele aardige gevechten al hadden ze wel van die fast motion-knop af moeten blijven, gelukkig maar een enkele keer.

Beetje teleurstellend.

Niet vanwege de production values, daarover was ik positief verrast. De film ziet er regelmatig beter uit dan Shaw Bros films die pas 15 jaar later gemaakt werden. Je ziet ook zeer duidelijk de invloeden op latere Shaw Bros films, Hu heeft z'n imago zeker niet gestolen.

Het probleem is dat de gevechten echt zwaar ondermaats zijn. Niemand lijkt nog maar in de buurt van elkaar, de gevechten zijn traag en nogal ongecontroleerd, daarbij ook gewoon zeer pover qua choreografie. Da's allemaal erg jammer, want zonder leuke gevechten stellen films als deze echt niet veel voor.

Na een drie kwartier had ik het wel gezien, enkel op het einde veert de film nog even op, maar dan ik het al veel te laat om nog veel om de afloop te geven. Wel tof dat het einde al ouderwets Shaw is (dood/klaar), dat de hele Shaw sfeer al volop aanwezig is en dat de film qua production values zeker opvalt. Maar veel beter wordt de film er uiteindelijk niet op.

edit: een klassieker als deze verdient toch echt wat meer berichten ...

1.5*

Ik ben dan ook al erg lang op zoek naar die dvd die OOP is. paar jaar geleden laten liggen voor een paar euro

Stemmen mag natuurlijk ook, maar 3 berichten op 29 stemmen is karig. Sterk trouwens dat deze zo lastig te vinden is op DVD, toch een "bekende naam".

Leuke film. Film ziet er prachtig uit. Schitterende sets, mooie kleuren, fraaie locaties. Gevechten zijn wel wat achterhaald, maar tenminste wel lekker bloederig. Het zijn meer een soort danschoreografieen, je ziet toch net te veel dat het fake is. Ook het verhaaltje doet er wel erg weinig toe. En toch werkt het. De look van de film en het magische tillen dit ver boven enige middelmaat uit. Hu is toch wel een fascinerend filmmaker. Dit is de blauwdruk van Chrouching Tiger, Hidden Dragon, waar deze hoofdrolspeelster ook een leuk rolletje in speelt, maar in feite het voorbeeld van tal van latere films. 4 kleine sterren, wel wat minder dan Touch of Zen.

Dit is wel de slechtste uit de Shaw Brothers reeks die ik tot nu toe heb gezien, erg veel gebeurt hier niet in, de gevechten waren ook niet om aan te zien, er zat gewoon geen power in.

Gouden zwaluw en dronken kat VS groene tijger en lachende tijger

Als er iets is wat me nooit gaat vervelen bij dit soort kung fu filmpjes, dan is het wel de namen die aan de personages worden gegeven. Het zijn namelijk nooit 'normale' namen maar altijd een verwijzing naar één of ander dier en Come Drink with Me zit daar werkelijk vol mee. Alleen jammer dat dat uiteindelijk het leukste aan deze Shaw Brothers productie bleek te zijn.

Het is ondertussen de 15e film die ik van de productiemaatschappij zie, maar dit is in ieder geval één van de zwakste films uit het reeds geziene oeuvre. Qua plot is hier nochtans niet veel op aan te merken. Een soort van Crouching Tiger, Hidden Dragon avant la lettre waarbij het blijkbaar vooral erg vreemd moet zijn geweest dat een vrouw de hoofdrol opeist. Het duurt dan ook ongeveer de helft van de film vooraleer de slechteriken van dienst doorhebben dat ze het tegen iemand van het andere geslacht opnemen en dat zorgt toch voor een aantal vreemde scènes. Het grootste probleem aan Come Drink with Me is echter het gebrek aan goede actie. Nu kan ik dit soort gestileerde gevechten die wat weghebben van ballet meestal wel waarderen, maar dit oogt wel erg pover. Personages staan gewoon minutenlang naar elkaar te staren en wanneer ze dan eindelijk beginnen te vechten, dan is het ook enorm snel gedaan. Ik was al blij dat er dan toch nog een iets langer gevecht kwam tussen de abt en Drunken Cat, anders was het wel een serieuze anti-climax geweest.

Samen met The Magnificent Trio het oudste dat ik van de Shaw Brothers heb gezien, maar het blijft wel fijn om te zien dat hun kenmerkende stijl toen al overeind bleef staan. Qua locaties en aankleding ziet dit er in ieder geval geweldig uit, met als hoogtepunt het eindgevecht. Toffe rol wel voor Pei-Pei Cheng. Ze straalt een zekere gratie uit die perfect bij het personage past. Hua Yueh speelt Drunken Cat, een dronken bedelaar die eigenlijk het meeste van de tijd in zingen uitbarst. Wie hoopt op wat Drunken Fist gevechten komt jammer genoeg bedrogen uit en hoewel Hung Lieh Chen als Jade Tiger trouwens nog wel een fijne slechterik is, blijft hij vooral steken in de potentie van indrukwekkend te zijn.

Shaw Brothers icoon Cheh Chang maakte 2 jaar later nog een sequel trouwens onder de naam Golden Swallow waarbij Pei-Pei Cheng terugkeert in de titelrol. Blijf Chang één van de beste regisseurs van de Shaw Brothers stal vinden dus hoogstwaarschijnlijk passeert de sequel ook nog wel eens. Ik verwacht dat hij er meer mee kan doen.

2*