Casino Royale (2006)

I've got a little itch...down there...would you mind?

En laat ik James Bond in die zelfde scene nogmaals quoten met de woorden ' yes yes yes'. Na de matige reeks met Brosnan eindelijk bij Daniel Craig aanbeland die de reeks zonder enige twijfel van een nieuwe impuls heeft voorzien, niet in de laatste plaats omdat hij zich bijna meten kan met Bond der Bonds Sean Connery, als wel de nieuwe weg die ingeslagen worden met rauw, visueel en hard geweld. Om nog maar te zwijgen van de sfeer. In die zin blaast Casino Royale de Bond-reeks niet alleen nieuw leven in maar blaast de gevestigde orde simpelweg om ver. Want dit is goed, heel goed, en vernieuwend...

De toon wordt krachtig en nietsontziend ingezet met stijlvol zwart wit waar een uitermate rauwe vechtpartij gebracht wordt en een daarop volgende kille afrekening. Lekker! Het is een soort van amuse en kennismaking in één waarop een uitermate spectaculaire opening volgt, namelijk de achtervolging op de bouwplaats. De film vervolgt zich daarna met de poging Le Chiffre uit te roken gedurende een pokerspel, iets dat op het eerste oog saai klinkt maar uitermate goed gebracht wordt.

Casino Royale valt vooral op met zijn fraaie maar realistische toon, expliciet geweld en een Bond die zowel geestelijk als fysiek gekwetst kan worden. Een Bond overigens grandioos neergezet door Daniel Craig die dit op stoïcijnse wijze en veel bluf doet. Een heel verschil met Brosnan wat dat betreft. Mikkelsen is zoals altijd uitstekend, ditmaal als kille bad guy Le Chiffre, en Eva Green tevens een verrijking zowel qua uiterlijk als acteren.

Maar om dit cirkel rond te maken kom ik toch weer terug op de knal harde actie zoals in de trappenhal met de Warlord en het spektakel op het vliegveld. Zo mag de crash van de DBS V12 er ook zijn. Tevens is het een verrijking dat deze Bond, nog niet, ieder vrouw beklimt die hij tegenkomt en is het stijlvol te noemen dat hij Solange laat zitten om achter Demitrios aan te gaan. Ik weet zeker dat Moore er met een flauwe kwinkslag nog even snel opgesprongen was. Als geheel is Casino Royale dan ook een geweldige reboot van de franchise te noemen met een interessante invalshoek, namelijk dat dit in de tijdlijn met de rest allemaal voor Sean Connery zou spelen. Een top Bond film die zich voor mij dan ook kan meten met From Russia With Love, On Her Majesty Service, License To Kill en Skyfall.

Na het afgelopen jaar gestadig mijn weg gebaand te hebben door de vele Bond eras, is het nu eindelijk de beurt aan die van Craig. Ik had al wel m'n vermoedens dat ik deze grauwe en realistische aanpak meer ging waarderen dan bijvoorbeeld de campy films van Moore, en die verwachtingen worden absoluut waargemaakt, en eigenlijk overtroffen. Wat is dit enorm verademend zeg. Rauw en 'realistisch' inderdaad, maar ook bruut (naar Bond-standaarden dan toch) en diepgaand. Zo'n scènes als een wenende Vesper in de douche, Bond die bruut gemarteld wordt, de zwart-wit opening, de grote speelduur die wordt uitgetrokken voor de pokerspelen, etc. Het is toch allemaal net even hélemaal anders dan al de vorige delen uit de franchise, en dat vond ik gewoon heel fijn werken. Bond voelt hier als een echte getormenteerde persoon, en zoiets is toch wel knap voor een personage dat doorheen de jaren voornamelijk als vlak omschreven kan worden. Ik ben in ieder geval zeer gecharmeerd door Craigs prestatie als 007. Het is echter niet alleen Bonds film; wat zijn vooral Eva Green, maar ook Mads Mikkelsen, geweldig hier. Green is nu al veruit m'n favoriete Bond girl, en Mikkelsen als Le Chiffre is memorabeler dan menig ander villain uit de serie. Al komt hij wel jammerlijk anti-climactisch om het leven.

De actie-scènes zijn ook prima, waarbij ik vooral genoot van de parcours-scène en de sequentie op het vliegveld. Dat kan je wel aan Martin Campbell overlaten, die ook in Goldeneye al voor heerlijke actie zorgde. Op eerder genoemde scènes na komt het eerste uur wel een beetje traag op gang (en voelt het verhaal ook nog wat richtingloos). Het lange middenstuk, met de pokerscènes, is zonder twijfel het hoogtepunt. De twist in het laatste kwartier vond ik helaas wat te typisch en flauw, maar het kan er wel mee door. En tja, de meeste gekende Bond-elementen zijn afwezig natuurlijk. Langs de ene kant is dat jammer, maar langs de andere kant is dat ook wel echt het verfrissende charme van deze film. Dikke 4*.

Gelukkig kwam Casino Royale na Die Another Day. Het contrast kon niet groter. De ene film met een villain die een extra zon in de ruimte laat bouwen om een mijnenveld weg te blazen, de ander met een schurk die nou eindelijk niet een megavilla met groot zwembad bezit en die met z'n rug tegen de muur staat omdat hij zojuist z'n geleende geld heeft verloren. Laatgenoemde, Le Chiffre in de persoon van Mads Mikkelsen, in een absolute glansrol, sowieso behorend tot de top drie van Bondvillains. Misschien is hij ook wel zo goed omdat hij een logische reden heeft om te zijn en te doen wie hij is. Echt een verademing zo'n Bondfilm zonder een badguy met krankzinnige ideeën.

Maar voordat Le Chiffre en Bond elkaar echt treffen heb je als kijker al zoveel goeds achter de kiezen. De openingsscène met de geweldige gunbarrel, een fantastische Bondsong en de beste achtervolgingsscène die ik ooit in m'n leven heb gezien. Niet normaal zoals dat in beeld is gebracht, echt mindblowing.
Eigenlijk is elke actiescène in deze film fenomenaal goed. Zowel de scène op het vliegveld als die in Venetië zijn het beste van het beste.

Deze film bevat ook de beste Bondgirl aller tijden. Eva Green is Vesper, een vrouw die Bond uitdaagt en hun relatie voelt echt. Mijn grootste baalmoment van alle Bondfilms is de dood van Vesper.
Eigenlijk is er weinig tot niks aan te merken op deze film. Als je zelfs een half uur pokeren ontzettend spannend in beeld kan brengen dan doe je heel veel goed. Het is geen toeval dat deze regisseur ook het uitstekende GoldenEye op z'n naam heeft staan.

Een betere binnenkomer had Craig niet kunnen wensen. Alhoewel de lat nu onrealistisch hoog is komen te liggen overtuigt hij meteen als Bond. Hij heeft er vanaf minuut één een eigen touch aan gegeven. Meer emotie (zie de douchescène) en keihard. Wat dat betreft kan alleen Timothy Dalton er mee vergeleken worden.
Ook na de zoveelste herziening blijft dit echt een mega goede film.
4.5* stonden en blijven staan..

Virendin van me vindt dat Craig op Putin lijkt.... Dan zijn de rollen meteen letterlijk omgedraaid

Slechts vier jaar zit er tussen Casino Royale en Die Another Die, maar het verschil kan bijna niet groter.

Was Die Another Die volledig doorgeslagen en was Bond verworden tot een cartoonesk stripfiguur, wordt hier het roer volledig omgegooid en krijgen we de meest menselijke Bond in jaren (misschien wel ooit).

De keuze om van Casino Royale een soort 'origin story' te maken is een hele goede. We zien Bond opeens een stuk jonger en hij is duidelijk nog niet de perfect geheim agent. Hij maakt hier en daar nog dure fouten en bij MI6 weten ze ook nog niet goed wat ze met hem aan moeten. Dat is verfrissend om te zien, omdat in andere films 007 juist altijd wordt neergezet als de meest ervaren man.

Het eerste deel heb ik nog mijn twijfels, Craig komt nog niet helemaal uit de verf en ik vraag me af of hij wel de juiste keuze is als nieuwe Bond. Maar vanaf het deel in Montenegro ben ik om. Dat deel is puur goud. Mooi ook om te zien dat 007 veel meer emotie laat zien. Hij is zichtbaar ontdaan op sommige momenten en moet na knokscenés ook steeds weer opgelapt worden, dat hebben we volgens mij nog nooit zien. Voorheen deed ie z'n strikje weer recht en werd er weer overgegaan tot de orde van de dag.

Ook het ontbreken van onzichtbare auto's en de komische intermezzos op het MI6 kantoor bevallen mij uitstekend, ze hebben er dit keer een serieus sterke actiefilm van te maken (met verve). De vergelijking met License To Kill is daarom gemakkelijk gemaakt. Ook die film is ontdaan van alle Bond cliche's en laat onze James gewoon een zaak oplossen.

Hopelijk kan deze lijn worden doorgetrokken, maar hoe dan ook hebben we met Casino Royale een nieuwe nummer 1 te pakken in de tussenstand:

1. Casino Royale (2006) 4*

2. GoldenEye (1995) 4*

3. Goldfinger (1964) 4*

4. On Her Majesty's Secret Service (1969) 4*

5. From Russia With Love (1963) 3.5*

6. License To Kill (1989) 3.5*

7. Moonraker (1979) 3.5*

8. Thunderball (1965) 3.5*

9. Dr. No (1962) 3*

10. For Your Eyes Only (1981) 3*

11. The Living Daylights (1987) 3*

12. Live And Let Die (1973) 3*

13. Diamonds Are Forever (1971) 3*

14. You Only Live Twice (1967) 3*

15. The Spy Who Loved Me (1977) 3*

16. Tomorrow Never Dies (1997) 3*

17. The Man With The Golden Gun (1974) 3*

18. Octopussy (1983) 3*

19. Die Another Day (2002) 2.5*

20. A View To A Kill (1985) 2.5*

21. The World Is Not Enough (1999) 2.5*

22. Never Say Never Again (1983) 2*

Het was alweer lang geleden dat ik Craig's vuurdoop als Bond zag, en net als bij de eerste kijkbeurt beviel deze Bond me een stuk beter dan vrijwel alles van Moore tot en met Brosnan. Casino Royale is in een aantal opzichten zelfs een anti-Bond. Op de vraag of Bond zijn martini 'shaken or stirred' wil antwoordt hij geïrriteerd, "Do I look like I give a damn", en ook is Bond geen enorm vindingrijke spion- hij wordt eigenlijk vrij eenvoudig overmeesterd en overleeft niet door eigen kunde maar door andermans belangen. Ook een pluspunt, de plot. Geen belachelijk plan van iemand die de wereld wil veroveren maar een goed te volgen plot, bijna voorstelbaar zelfs, over een 'terroristenbankier' die speculeert met het geld van zijn klanten en als dat mis gaat, een toernooi opzet om het terug te winnen.

Natuurlijk zit er ook genoeg klassieke Bond in, de bad guy met een tic -twee zelfs, een bloedend oog én een inhaler-, de Aston Martin, de fraaie Bondgirls en de spectaculaire achtervolging vol doodsverachting, maar dit was duidelijk een nieuwe koers. Craig is prima, dat geldt ook zeker voor Mikkelsen en Green, en ook de kleinere bijrollen worden goed ingevuld. En gelukkig probeert de film nergens grappig te zijn, al zit er zeker wat humor in. De 3,5 ster is misschien wat aan de magere kant maar James Bond is nog steeds niet mijn genre dus voor mij is dat toch wel echt een topscore.

Ik heb kortgeleden No Time to Die (2021) in de bioscoop gezien en had daar een beetje een vreemde nasmaak aan overgehouden. Dus toch nog maar eens Casino Royale van 15 jaar geleden teruggekeken, aangezien velen ervan overtuigd zijn dat dat toch de beste Bond film ooit is. Destijds heb ik die ook bij de première in de bioscoop gezien. En ik ben het daarmee eens: Casino Royale vind ik ook vele malen beter dan 'No Time to Die', wat voor mij terecht de laatste Bond film met Craig is. Over de inhoud van Casino Royale hoef ik het niet meer te hebben; daar is alles over gezegd. Gewoon steengoed!

Merkwaardig dat mensen zo haten op de song van Madonna als je ook dit soort misbaksels erbij hebt zitten. Die another day is in elk geval een origineel geluid, wat Chris Cornell hier uit z'n strot duwt heeft echt kraak noch smaak en doet ook helemaal niet denken aan Bond. Rest van de soundtrack is een bak herrie.

Casino Royale staat inmiddels bekend als één van de beste Bondfilms en in dat opzicht stelde hij mij wat teleur. Oké, coole achtervolging in het begin en het tempo zit er lekker in, maar ook een hoop opvulshots, chaotische en niet altijd impactvolle actie en vooral miste ik, die geen Bondliefhebber ben, toch een beetje de omkadering van Q, Moneypenny enzo. Geen van de bijpersonages aan James' kant wordt ook maar enigszins uitgewerkt, op M na en dan de Bondgirl Eva Green. Maar hoewel Green op zich een goede verschijning is in de film, vond ik haar qua karakter ook wat vlak blijven en snapte ik de aantrekkingskracht tussen de twee niet helemaal. Wat de film wel echt goed doet is Daniel Craig als nieuwe Bond neerzetten. Dat verklaart denk ik ook voor een deel het enthousiasme over deze film. De humor, weliswaar spaarzaam, is elke keer raak, dat is ook wel eens anders geweest.

In de buurt van Spectre, de enige Bondfilm die ik heb gezien die echt bovengemiddeld goed is, komt het wat mij betreft allemaal geenszins. De hele look die Sam Mendes weet te creëren is zoveel fraaier en gek genoeg in mijn ogen ook passender bij de franchise dan de wat rauwere insteek hier, die in mij ogen wat te opgepompt is en tegen het puberale aan zit, in plaats van klasse met een knipoog uit te stralen. Met 3* ben ik royale.

Vorige kijkbeurt was ik behoorlijk negatief over deze film, daar kom ik toch gedeeltelijk op terug. Deze film valt in dezelfde traditie als de Nolan Batmans: een zogenaamde realistische uitbeelding van een over-the-top personage. In beide gevallen werkt het niet, maar omdat het uitgangspunt van geheim agent veel minder belachelijk is dan een man in een vleermuispak, komt deze film er veel beter mee weg.

Ja de film heeft meer diepgang dan de vorige films met uitzondering van de Daltonfilms. Met name de laatste Brosnanfilms voelden wel erg leeg aan. Maar overdrijven is ook een vak, echt diepgaand psychologisch wordt het ook weer niet. Wel voelt het plot stukken beter aan dan de laatste Brosnanfilms. Wellicht omdat er meer teruggegrepen wordt op de originele bron, het boek van Flemming.

Nog steeds bevalt de beginscène in zwart/wit me, en ook de achtervolging direct na de openingscredits (met een uitstekend lied van Chris Cornell, van wiens bands ik behoorlijk fan ben) is gaaf om te zien; met name degene die door Bond achtervolgd wordt is erg acrobatisch. Grappig om te zien hoe Bond veel lomper dezelfde weg aflegt. Tussen beide kijkbeurten ben ik ook heel kort in Venetië geweest; de rode jurk van Eva Green herinnerde me sterk aan dat bezoek, wat die scènes ook wat extra's gaf.

Ik vind dit nog steeds geen geweldige film, daarvoor had er meer met de cinematografie gedaan kunnen worden, maar ik ben duidelijk niet zo negatief als de vorige keer, waardoor ik mijn waardering met anderhalve ster ophoog naar 2,5*.

Deze film weer opnieuw bekeken, maar nu in het kader van de hele Craig-cyclus. En Casino Royale maar met een 0,5 puntje verhoogd, omdat er geen 6 sterren in totaal gegeven kunnen worden. In de jaren 70 was ik helemaal idolaat van 007, maar helaas werd dat in de jaren 80 behoorlijk minder. De jaren 90 met Pierce waren weer zeer verdienstelijk, maar de 5 met Craig vanaf 2006 brengt mijn jaren 70 gevoel weer helemaal terug. Weergaloos!! Er zijn maar weinig films die me onderste boven brengen, laat staan series, maar Bond heeft me toch weer overwonnen.

Goeie Bondfilm met terug een goeie James Bond

Misschien wel de beste Bondfilm die er is..,

Na 10 jaar nogmaals bekeken en dit blijft voor mij de beste bondfilm ooit. Het is jammer genoeg ook de enige Bondfilm met Craig die ik echt goed vind. Alles klopt, Craig zet direct vanaf de eerste zwart wit scene met zijn charisma zijn stempel op de film. Jammer dat de film erna zo tergend slecht was, dat Craig niet de kans heeft gekregen de beste bond te worden. (Connery). Smullen van die openings achtervolging na de sublieme bondsong.

Ben geen James Bond fan en deze dus nog niet gezien. Was deze avond op tv en had er eens zin in. Moet zeggen dat het me goed is bevallen. Snelle actie, charismatische Daniel Craig en een verrassend verhaal. Is eerste Bond film met Craig en in deze film feitelijk ook de start van 007. Actie af en toe wat over the top, maar behapbaar. Zal nooit mijn favoriete top genre zijn, maar moet mijn mening herzien aangaande Bond-genre. Is wel een Bond zonder de gadgets. Moet het hebben van pure actie. Beetje zoals de Jack Reacher-films met Tom Cruise. Leuk voor een avondje actie als je in de mood bent ervoor. 3,5*

Film opnieuw bekeken en behoort zeker tot de beste in de hele reeks. Daniel Craig is een gouden greep gebleken als nieuwe Bond. Koele kikker die de actie heeft teruggebracht zonder allerlei overdreven cadgets die we eerder in de reeks zagen. Lange film en de wending op het eind was een extra. dikke 4 sterren was mijn eerste beoordeling inmiddels aangepast naar 4 1/2*. Voor mij de beste film uit de hele Bond reeks. De waardering op MM is veel te laag en zelfs onbegrijpelijk imho.

Daarom van mij een vette 5 sterren.

Let op de volgende keer, zie je ook hij 5 sterren en eigenlijk 10 sterren verdient

Pff de scene als hij zichzelf een injectie in zijn auto moeten geven als hij vergiftigd is, hoe die ook die scene speelt kippenvel zo ongelooflijk goed.

De hele film, wat een acteur !

Ongekende masterpiece van Bond en vergeet niet de soundtrack van de mega goede zanger Chris Cornell met You know my name die moet je op tien zetten pfff wat een track net als de film.

Helaas is deze zanger jong zelf uit het leven gestapt wat een gemis