The Spy Who Loved Me (1977)

Ik kan Roger Moore nu toch veel beter hebben dan vroeger, misschien wel juist omdat het een beetje een houten Klaas is. Volgens mij had hij al een stunt double nodig als hij een muurtje afspringt of een sprintje trekt. De gevechten met zijn reusachtige tegenstanders zijn dan ook volledig onrealistisch. Als charmeur met cheesy oneliners is hij wel ongeëvenaard.

Het verhaal is standaard-Bond: Megalomane snoodaard met onderwater-imperium en privé-leger kidnapt paar atoombommen: Bekend terrein. Het scenario was uiteraard totaal ongeloofwaardig met als hoogtepunt het op het laatste moment wijzigen van de coördinaten voor de bommen- die sufferds verdienen het dan ook om opgeblazen te worden.

Mooie Bondvrouwen- zelfs de recepcioniste van het hotel was een Bond-girl- maar Bach kon niet acteren. Ze bakte er weinig van, maar ze lijkt me wel sympathiek en het was geen straf om naar te kijken.

Wat deze Bond verder enigszins boven de middelmaat doet uitstijgen is natuurlijk de over the top schurk Jaws. Je tegenstanders doodbijten met je metalen smoel, het is weer eens wat anders. Ook aardige locaties in Egypte en Sardinië. De onbekende titelsong van Carly Simon blijft niet echt hangen.

Zoals meerderen opmerken in grote lijnen een kopie van You Only Live Twice, maar stukken beter uitgewerkt. Alles zit erin, een memorabele schurk in de vorm van Jaws, een auto met gadgets, mooie vrouwen (en in vergelijking met voorganger The Man with the Golden Gun nu wel een erg competente Bond girl), een plot dat aardig wegkijkt en een grote explosie op het einde waarmee het domein van de schurk, die de wereld wilt vernietigen, ten onder gaat. Twee keer een explosie zelfs!

De actie ziet er ook wel aardig uit met minder blauwe schermen dan in menig eerdere Bond film. Alleen bij de auto achtervolging en als ze uit een luik van een onderzeeër hangen heb ik blauwe schermen kunnen zien.

In vergelijking met eerdere James Bond films is het enige wat tegenvalt de titelsong. Verder vallen naar huidige maatstaven de beelden in Egypte en onder water tegen, al zal dat in die tijd ongetwijfeld een stuk indrukwekkender geweest zijn. Niettemin één van de beter Bondfilms. 3*.

Allebei mijn voorgangers zijn niet erg onder de indruk van het titelnummer, en Flavio noemt het zelfs onbekend, maar indertijd was dat toch echt anders : in Nederland werd Nobody does it better inderdaad maar een héél bescheiden hitje, maar in Engeland kwam het tot de zevende plaats van de top-40, en in Amerika stond het zelfs drie weken lang op nummer 2.

Wat in 1977 wel spectaculair zal zijn geweest, ziet er nu uit als Thunderbirds meet Bassie en Adriaan. Hooguit filmhistorisch nog interessant.

Geweldig nummer, behoort absoluut tot de betere nummers uit de Bond reeks. Erg catchy en herkenbaar liedje. Past goed bij het hoge niveau van deze film.

een goeie bond film.ook een van de betere bond films.vermaak me altijd prima.roger moore zet hier weer een goeie rol neer.en natuurlijk weer hele mooie locaties in de film.gewoon een fijne sfeer in de film.

Wat lijkt Jaws toch op Michael Shannon! Of vice versa natuurlijk.

Vandaag herbekeken, even goed als alle andere Bond films met Roger Moore!

Goede begin scene, mooie Bond girl, spectaculaire scenes, een goede schurk o.a Jaws en vooral de laatste 40 minuten zijn erg goed als ze in dat schip terecht komen.

Ik vind het ook leuk dat Jaws hierin niet dood gaat en dat we hem weer zien in Moonraker.

Al met al een dikke 4 sterren even goed als Live and let die, Man with the golden gun en Moonraker!

Stilletjes aan de hele collectie van Bond een kijkbeurt geven. De meeste een herziening, maar er zitten ook een paar bij die ik blijkbaar vroeger gemist heb. Zoals deze bijvoorbeeld. Deze film heeft me aangenaam verrast. Moore doet het best wel aardig als Bond ( wat ik eigenlijk niet had gedacht ) en er zit heel wat vermaak in deze film. Het verhaal is leuk met heel wat leuke actiescènes en gadgets van Bond. Soms heerlijk over the top. Daarbij vond ik de cast voor de schurken prima. Vooral Jaws steelt de show, maar Karl Stromberg is perfect als coole doorgedraaide gek die een nieuwe wereld wil creëren. Ook de vrouwelijke cast mocht er zijn. Barbara Bach speelt een erg leuke Russische agent XXX en Caroline Munro is ondanks haar kleine rol toch een sensuele verschijning. Valerie Leon als de mooie Hotel Receptionist had ook meer invulling mogen krijgen. De actiescènes op de boot in het laatste half uur mogen gezien worden. Ziet er allemaal gaaf uit. Trouwens het bijzondere schip van de schurk Stromberg zag er cool uit, zowel binnen als van buiten. 7/10

Fans herdenken Roger Moore met Bond-film|Prive| Telegraaf.nl

Vandaag in de namiddag, in Eye, te Amsterdam, The spy who loved me wezen kijken. Daar kon ik als super Bond- en Moorefan natuurlijk niet ontbreken.

We kregen voor het betreden van de zaal ook nog een mooie film brochure aangereikt.

Erg leuk om deze film eindelijk eens op een groot scherm te kunnen bewonderen.

Wat waren die posters toch mooi vroeger en hoe lelijk zijn ze nu. The spy who loved me zit goed in elkaar heeft een degelijk plot en is best wel spannend. Daarbij zijn de beelden en muziek mooi vormgegeven. Ik hoorde zelfs de muziek van Lawrence of Arabia tijdens de woestijngang. Prachtig! Het zoetsappige daargelaten heeft de film ook veel verrassende elementen. Een van de betere van Roger Moore. 4 sterren blijven overeind.

Leuk om een keer gezien te hebben.

Ik vond dit vroeger de beste Bond-film (hierna werd dat Living Daylights). Decennia later begrijp ik bij een herziening waarom. Deze Bond film heeft prachtige, reusachtige sets en een aangenaam tempo. Bovendien krijgt de Bond girl hierin veel meer te doen dan in andere Bondfilms en is ze als Russische superspionne gewaagd aan 007. Barbara Bach speelt haar ook prima naar mijn mening. De actiescenes zoals de ski-scene in het begin, de auto achtervolging en de onderwater scenes zijn erg strak en duidelijk gefilmd, wat in de latere For Your Eyes Only (van dezelfde regisseur, met het dubbele budget!) gek genoeg toch een stuk slechter was gedaan. Verder is Stromberg een prima Bond schurk met ouderwetse vallen voor zijn gasten en een prachtig afgelegen fort in de oceaan. De rechterhand Jaws maakt het feest compleet. En dan heb ik het nog niet eens over die prachtige onderwater-auto. Allemaal dingen die ik in For Your Eyes Only toch een beetje miste.

De blue screen...tsja, je kunt het bij films uit die tijd erg duidelijk zien, maar het wordt hier gelukkig maar sporadisch toegepast omdat ze toch heel veel puike decors hebben gebouwd en daar smulde ik als toeschouwer wel van. Roger Moore ziet er hier nog best jong uit, wat snel zou veranderen.

Die titelsong vind ik ook wat saai, maar wel goed passen. Ik denk dat ik dit nog steeds de beste Bondfilm van Moore vind, maar ik wil eerst Octopussy nog een keer een beurt geven .

For your eyes only is helemaal niet van dezelfde regisseur, Lewis Gilbert, maar van John Glen.

Beide films met elkaar vergelijken is ook niet helemaal eerlijk, want Gilbert heeft de drie grootste spektakel Bondfilms gemaakt vol maffe niet realistische situaties, personen en locaties, terwijl de Bondfilms van Glen, hoewel ook spectaculair, meer een -min of meer- realistisch uitgangspunt hadden.

Vandaag weer eens herbekeken,

Goede begin scene, mooie Bond girl, spectaculaire scenes, een goede schurk o.a Jaws en vooral de laatste 40 minuten zijn erg goed als ze in dat schip terecht komen.

Ik vind het ook leuk dat Jaws hierin niet dood gaat en dat we hem weer zien in Moonraker.

Hij is net iets beter dan The man with the golden gun en dat komt vooral door het explosieve einde wat we in deze film wel zien.

“Which bullet has my name on it? The first or the last?”

“I have never failed on a mission, Commander. Any mission.”

“In that case, Major, one of us is bound to end up gravely disappointed, because neither have I.”

The Spy Who Loved Me is één van mijn favoriete Bondfilms. Een goede bad guy in Stromberg, Jaws, Roger Moore in topvorm, Barbara Bach, en veel mooie locaties en goede actiescènes. Roger Moore is hier wat serieuzer, maar hij blijft zijn humor en charme gelukkig wel houden.

Het is in Spy allemaal wat meer gedoseerd en in balans. Bach is ook ijzersterk en één van de betere Bondgirls. Jaws is natuurlijk een icoon, en zijn scenes hebben zowel spanning als humor in zich. Het plan van de bad guy is wat simplistisch, maar gelukkig is Jurgens erg sterk en weet hij het allemaal wel te verkopen. De actiescènes zien er goed uit en brengen spanning en vermaak. Vooral de scene met de schitterende Lotus Esprit springt er in positieve zin uit. Complimenten ook voor de production design. Vooral het onderkomen van Stromberg is schitterend vormgegeven.

Waarom ik deze film niet zo heel goed heb beoordeeld de laatste keren dat ik deze gezien heb is me echt een raadsel. Dit is nou typisch een Bond-film zoals ik ze graag zie.

Allereerst een schurk die niet eens zoveel indruk maakt om z'n acteerwerk maar vooral om de plek waar hij intrek in heeft genomen. Een imposant zeegevaarte in de vorm van een spin die wanneer het uit de zee omhoog komt grote indruk maakt. Prachtig decor met oog voor details.

Het hulpje van deze Stromberg, Jaws, is een van de grote iconen van de hele Bond-reeks. Met z'n gebit van staal schakelt hij de ene na de andere persoon uit en opent hij zelfs metalen sloten alsof het niks is.

Verder is Moore hier echt heel erg goed, grappig en soms ook keihard. Z'n tegenspeelster Barbara Bach is een mooie verschijning, heeft echt wel wat meer te doen dan een mooie Bond-girl te spelen, alleen haar acteerwerk laat soms te wensen over.

Verder is deze film natuurlijk bekend om de witte Lotus Esprit, de technische snufjes die daarin verwerkt zitten zijn geweldig, met als hoogtepunt natuurlijk de scene in het water.

De locaties zijn prachtig, de beginscène in de sneeuw is prima en het verhaal verder simpel maar effectief.

Verhoging naar 3.5*, maar dicht tegen de 4* aan. Een van de betere van de reeks tot nog toe.

Hmm.

Alhoewel deze Bond-film als film zelf niet al te veel voorstelt, heeft het wel echt verreweg de leukste schurk die ik in het Bond-universum heb zien rondlopen. Zo'n type als Kiel in dit geval, heerlijk personage is dat. Een schurk met wat eigenaardigheden.

Maar de Bond-film zelf is nog niet heel erg bijzonder. Moore is echter wel degelijk bezig als Bond en gaat braaf met zijn trekjes en fratsjes verder. Het verveelt niet, maar op den duur voelt het iets wat ongeïnspireerd aan, maar dat gevoel is niet heel erg aanwezig.

De film haalt vooral zijn kracht uit het personage van Kiel, die echt een aantal geweldige scenes heeft. Zo iets als het doorbijten van die ketting. Om vervolgens 1 van zijn slachtoffers met zijn kaken te verslinden. Ik vind het echt een heerlijke introductie van zo'n personage.

Maar er zijn ook wat irritaties. Vooral die Bond-girl was echt een ramp. Nogal irritant en duf personage die klinkt alsof ze stof heeft gegeten. Ik ben niet zo verzot op die Bond-girls elke keer, maar deze was toch echt ondermaats aan de andere Bond-girls.

Desondanks een vermakelijk filmpje door een heerlijk personage van Kiel. Dat soort dingen maken Bond-films toch wel iets leuker om naar te kijken. Het vermaakt ook wel, ondanks dat de speelduur iets aan de te lange kant is.

Vermakelijke Bond film. Te belachelijk om serieus te nemen, maar tja daar staan deze films nu eenmaal bekend om, en de film neemt zichzelf gelukkig ook nergens echt erg serieus. Er zitten wel een paar leuke locaties, setpieces en actie-scènes in, maar iets te vaak toch ook knullige onzin. Ik ben denk ik ook één van de enigen die de bad guy Jaws niet zo geweldig vond. Origineel, bwah ja, maar ook flauw uitgewerkt. Voor de rest nog heel wat vrouwelijk schoon, maar ook een redelijk dramatisch acterende Barbara Bach, en Moore als James Bond vond ik eigenlijk ook niet zo geweldig. Charisma en humor heeft ie wel, maar in fysiek acteren moet dat toch de grootste houten klaas ooit zijn geweest. Die man laat een trap oplopen er nog moeilijk uit zien.

Maar bon, zoals ik zei, het is vermakelijk en het duurt ook allemaal niet te lang, dus een kleine 3*.

The Spy Who Loved Me, ik had hier wel hoge verwachtingen van, aangezien deze film toch vaak wordt gezien als de beste Bond uit het Moore-tijdperk.

Die hoge verwachtingen worden echter niet helemaal ingelost.

De twee voorgangers Live And Let Die en The Man With The Golden Gun (en eigenlijk Diamonds Are Forever ook al) hebben de reeks een nieuwe richting ingeduwd. Meer humor, meer gadgets en bovenal, veel meer camp. LALD en TMWTGG oogden bovendien (door hun knipogen naar blaxploitation en andere genrefilms) nogal goedkoop. Financieel werden de films echter steeds minder succesvol, waardoor er besloten werd het roer maar weer eens om te gooien. Dit keer krijgt de film een dikker budget en dat is zeker te zien. De actiescenés, explosies, en achtervolgingen ogen een stuk gelikter. Ook lijkt er meer aandacht te zijn voor het script. The Spy Who Loved Me oogt daardoor een stuk minder fragmentarisch dan zijn voorganger.

Dit alles maakt van The Spy Who Loved Me een degelijke acie/avonturen film, een prima toevoeging in de franchise. Maar echt memorabel is ie wat mij betreft niet.

Dit komt vooral doordat het verhaal dan wel degelijk, maar nergens iets bijzonders heeft. Het mist een hook die je bij blijft. Dit is ook te wijten aan de weinig charismatische Bondgirl. Ook de schurk beklijft nauwelijks, een weinigzeggend personage dit keer. De hitman Jaws zou dit allemaal moeten compenseren, maar ondanks dat hij wordt herinnerd als één van de memorabelsten, vind ik er weinig aan. Dat ijzeren gebit is me te ver gezocht, en lijkt me gimmickwise ook niet echt handig als schurk zijnde. Dan kan je beter die gast met zijn ijzeren haak uit Live And Let Die hebben.

Wat ik wel weer leuk vond is de korte verwijzing naar de moord op de vrouw van Bond, nu toch al weer vier films geleden. Deze kleine opmerking geeft toch weer blijk van enige continuïteit.

Een ander positief punt is de absentie van hillbilly sheriffs...

Grappig overigens dat tijdens de aftiteling de volgende film For Your Eyes Only al wordt aangekondigd. Uiteindelijk zal eerst Moonraker gemaakt worden, ben benieuwd wat daar de reden van is.

Oerdegelijke Bondfilm dus, zeker een verbetering t.o.v. de voorganger.

Tussenstand:

1. Goldfinger (1964) 4*

2. On Her Majesty's Secret Service (1969) 4*

3. From Russia With Love (1963) 3.5*

4. Thunderball (1965) 3.5*

5. Dr. No (1962) 3*

6. Live And Let Die (1973) 3*

7. Diamonds Are Forever (1971) 3*

8. You Only Live Twice (1967) 3*

9. The Spy Who Loved Me (1977) 3*

10. The Man With The Golden Gun (1974) 2.5*

Stijlvolle Bond wel, het interessantst aan de films in deze reeks vind ik de locaties, de snufjes en natuurlijk de Bond girls.

Voor wat betreft de locatie; Atlantis vind ik fraai, zo midden op zee. De heer Stromberg is ook een aangename schurk die mooi gebruik maakt van taal. De auto die te water gaat kan ik denk ik wel een klassieker noemen, zeker ook de manier waarop hij het strand verschijnt. Triple XXX is een aantrekkelijke dame en ook iemand die wat kan, ze weet James zo nu en dan behoorlijk af te troeven. Met name in de laatste scenes ziet ze er zeer appetijtelijk uit.

Roger Moore is dan wel een houten klaas, maar met zijn charme weet hij een hoop te verbloemen.

Al met al een aardige Bond.

“For me, this is all the world. There is beauty... there is ugliness... and there is death.”

Ik moest de marathon toch maar even doorzetten, ook al dat de films me eigenlijk steeds minder beginnen te boeien omdat het eigenlijk vrij herhalend is. Er is constant een zelfde versie van de film, we beginnen met wat actie waarna de intro afspeelt en het allemaal wat rustig begint, vaak met bond en een leuke dame samen in één bed. En toch begint het mij wel wat te vervelen, je kan nu voorspellen wat er gebeurd en dat haat ik vaak het meeste aan films.

Toch is ‘The Spy Who Loved Me’ weer een tikkeltje beter als zijn voorgangers. En dat komt voornamelijk door een zeer interessante en leuke schurk die we deze film weer mogen opsporen met ‘James Bond’. Maar ook ‘Roger Moore’ is in een uitstekende vorm, wel wat serieuzer als zijn voorgaande films maar wel weer erg tof en ook de bond dame is weer van goede klasse, prachtige vrouw.

Dus ja, ik heb al om al best genoten met ‘The Spy Who Loved Me’, een fijne ‘Bond’ film en zeker eentje in het betere rijtje van deze franchise.

3.5*

Favoriete Bond van Christopher Nolan.

Ik kon me deze niet meer herinneren, op de Lotus onderzeeër en die gekke camerabol in die olietanker na. Op zich geen verkeerde film. Wel leuk maar niet bijzonder. De disco achtige bond muziek valt wel op hier en daar. Dat pst niet zo in m’n straatje. Verder wel leuke badguy en natuurlijk de introductie van Jaws, typische sidekick uit dit bond era. Ook hier weer loopt de humor, spanning en actie door elkaar. Zeker ff meepakken.

Mooie exotische beelden, leuk verhaal, de slechterik verliest

Moore is van 1927 en ten tijden van deze film al rond de 50, iets dat zijn houterigheid meer dan goed verklaard.

En verder met Roger Moore als James Bond, van de Moore reeks hadden we meteen met Live And Let Die meteen één van de beste, en met het vervolg The Man With The Golden Gun de slechtste Bond film over het algemeen, vanaf het ontstaan af. Een hoogtepunt en dieptepunt die The Spy Who Loved Me in beide gevallen niet kan overtreffen noch evenaren. Een film trouwens in mijn beleving die vlot en vermakelijk is, en dat omvat het geheel nog steeds prima.

Een verhaal vergelijkbaar met You Only Live Twice wordt gebracht, kaping van in dit geval Russische en Amerikaanse kernonderzeeërs met als doel het uitlokken van een kernoorlog, eigenlijk niet heel bijzonder, net als de excentrieke bad guy Stromberg die leuk is en aardig wordt neergezet, maar nagenoeg niets extra's toevoegd. Om meteen dan maar de slechte dingen van de film te benoemen. De muziek in het begin is van het moderne soort, en ronduit afschuwelijk. Iets dat gelukkig naar het einde toe verbeterd. Stromberg voegt zogezegd niet zoveel toe, en Moore is al 50, iets dat duidelijk te zien is op vitaal vlak. Bepaalde acties en vechtpartijen worden overduidelijk met een stunt double gedaan en niet met Moore.

Desondanks kenmerkt The Spy Who Loved Me zich als een vlotte en actievolle film waarvan de mix humor en actie beter slaagt dan in zijn voorganger. Iets wat ook verbeterd is, het fenomeen Bond met iedereen het bed deelt. Iets dat hier niet lukt. Iets dat zeker afwijkt van van de vorige twee delen. Het ligt in ieder geval niet aan het aanbod, Bach is mooi maar moet haar meerdere kennen in Valerie Leon en Caroline Munro. Dan is er de entree van een iconische bad guy in de vorm van Jaws die we hier na nog een keer zullen zien. Geweldige Richard Kiel wat dat betreft. Dan is de er de humor die wel aanslaat zoals het busje dat gesloopt wordt door Jaws terwijl men probeert weg te rijden.

The Spy Who Loved Me is daarmee niet een topfilm maar wel een uitermate vermakelijke en leuke film te noemen.

Toch wel een meer dan degelijke Bondfilm. Vooral het samenspel met Triple X vond ik een geslaagde combinatie. Uiteraard springt ook Jaws uit het oog en is hij toch als uitvoerende bad guy / bodyguard een legendarische tegenspeler geworden van Bond, toch meer voor mij persoonlijk dan de dwerg Nick Nack en de gehoede Oddjob uit Goldfinger. In het mindere Moonraker mag Kiel nogmaals opdraven als de gevreesde Jaws.

Verder ook de introductie van de mooie witte Lotus die zelfs multifunctioneel blijkt. Toch ook wel een iconische scène als die uit het water opdoemt. Daarnaast is het plot best OK en is actie en humor met elkaar verweven. Stromberg als bad guy is best geslaagd en ook de openingscène mag er wezen.

Mijn fav Roger Moore's (ook zelf zijn fav) James Bond film, en deze heeft alles wat een echte Bond film moet zijn. Goeie badguy's Stromberg en natuurlijk Jaws, mooie Bond girls Barbara Bach en Caroline Munroe, veel actie en humor en niet te vergeten mooie omgevingen bv Sardinia al met al een echte klassieker onder de Bond films.

Ik ben maar meteen verder gegaan met de Roger Moore James Bond blu-ray collectie want ik wilde toch uitvinden welke nou de minste is, is dat deze of The Man with the Golden Gun (Film, 1974) .

Aldus Wiki slaat de titel op de vriend van Triple X en niet op Bond of Triple X. Barbara Bach speelt ook in Force 10 from Navarone (Film, 1978)

De film begint met gevrij en daarna volgt een ski-achtervolging waarbij de vriend van Triple X gedood wordt.

Sadistische schurk Stromberg steelt twee onderzeeërs een Russische en een Amerikaanse en wil een nieuwe onderwaterwereld creëren. De Amerikanen en Russen zijn genoodzaakt samen te werken.

Jürgens is geen slechte schurk maar ook weer niet heel bijzondere. De film biedt vaak prachtige locatie-opnamen o.a. van Egypte en de zee, ook het interieur van Stromberg ziet er leuk uit. En aan knappe vrouwen geen gebrek.

Na een uitvoerig intro volgt lang een soort van romantische komedie tussen twee tegenwerkende/samenwerkende spionnen. Er zijn een aantal gevechten tussen Jaws (Richard Kiel) en Bond, En als je niet oppast gooi je alle Bondfilms door elkaar. In Moonraker volgen soortgelijke scènes. Vaak amusant, al maakt Moore misschien net iets teveel grapjes waardoor niet alle humor werkt. Het gedeelte met bestelbus is erg grappig. Vervolgens brengen Bond en Triple X een bezoek aan Stromberg. Als ze hier weer afscheid van hebben genomen volgt een lange achtervolgingsscène met goede stunts want de twee spionnen dienen uit de weg geruimd te worden. Daarna volgt nog auto die onder water kan. Vervolgens verandert de toon naar serieus en volgt lang een soort oorlogsachtig gedeelte. Jammer dit niet alleen is het verre van Bond origineel maar ook wel erg uitvoerig. Wel wordt het nog een klein beetje spannend. Het slot is dan wel weer komisch. Ik heb me er wel weer grotendeels prima mee vermaakt.

Baserend op welke zou ik weer eerder gaan bekijken deze of Man with a golden gun, scoort deze beter. Zoals het er nu uitziet is mijn top 7 Roger Moore Bondfilms als volgt:

1 A View to a Kill (1985)

2 Octopussy (1983)

3 For Your Eyes Only (1981)

4 Live and Let Die (1973)

5 Moonraker (1979)

6 The Spy Who Loved Me (1977)

7 The Man with the Golden Gun (1974)