Spectre (2015)

Net herzien. Blijft een prima Bond met goede actie. Iets te lang wellicht. Het gedoe met Blowfeld is ook niet zo boeiend, maar de openingsscene is prachtig.

Halfje eraf, ruime 4 blijft staan.

Hoe moet dit nou precies gezien worden? Is het vanaf Casino Royale gewoon een reboot van Bond? Want Blofeld kennen we, maar die hele oude films qua verhaal heeft hier niks mee te maken toch?

Ik vraag dit omdat Bond ik deze film op een gegeven moment zegt dat ie zeker weet dat hij hem gezien heeft. Dus moeten we de Connery en Moore bonds qua story er dan wel bijrekenen?

Q zegt op een gegeven moment dat Franz Oberhausen dood is, maar Bond weet zeker dat hij hem gezien heeft en dan bedoelt hij tijdens die vergadering, waar hij de voorzitter/ leider was, van de -zo blijkt later- SPECTRE leden in Rome. De oude films moet je even vergeten bij deze Craig Bond tijdslijn.

Weer een sterke Bond, deze SPECTRE. Na een fraai begin in Mexico Stad gaat James Bond achter de geheimzinnige organisatie daarbij gesteund door een select gezelschap. Ook treft hij nog wat schitterende vrouwen zoals neergezet door Monica Belluci en Lea Seydoux die wederom indruk maakt als de pittige Madeleine.

Einde is ook leuk gedaan. De films met de heer Craig spreken mij het meeste aan van de reeks ook. Ik zie het als een reboot vanaf Casino Royale. Spectre is daarmee deel vier van de nieuwe reboot reeks.

Nu echt zin in No Time to Die, die aardig wat overloop kent qua cast met deze film.

Geen Skyfall, maar komt zeker in de buurt. Ik vind de rode draad door de reboot-Craig films er boeiend; en dat komt in deze film samen. Top Bondfilms stuk voor stuk. Het Blofeld stukje had ik liever wat dieper gezien, van de andere kant laat dit ook weer wat over voor toekomstige verhaallijnen. Misschien iets te lang voor een voornamelijke actiefilm, er zit wel ook redelijk wat verhaal weer in deze. Lekker knallen en afwisselend deze Bond. Op naar No time to Die.

Herziening !

Mwah, toch iets minder dan ik eigenlijk dacht. Het gevoel was toch dat deze film een top 3 James Bond film zou zijn, maar door alles terug te bekijken ervaar ik dan niet zo meer. Daarom ook een puntje eraf. Je let nu ook meer op details en het personage C vond ik toch wel helemaal uit de lucht komen te vallen. Vanwaar kom die opeens om zo hoge functie te beoefenen? Ja, natuurlijk de organisatie Spectre , maar om dan onmiddellijk die functie te bekleden is toch ongeloofwaardig. Ook het rolletje van Monica Bellucci is wel heel mager. Het slot kon mij ook niet zo beklijven en voor een Bondfilm komt het verhaal zelf wel erg traag op gang.

Christoph Waltz is wel sterk op dreef als slechterik, maar het verhaal is in zijn totaliteit heel ver gezocht.

7/10

Eindelijk, een moderne Bondfilm die start met het gekende Bonddeuntje en de gunbarrel zoals het hoort. Dan komt de openingsscene met het carnavalsfeest in Mexico City tijdens het zogenaamde Day of the Dead feest. Na de scene op het dak van het hotel volgt een achtervolging te voet door de straten van Mexico City en dan het gevecht in de helikopter. Een knallende opening! Daniel Craig voelt zich duidelijk lekker zitten in de huid van de bekendste spion van de wereld, maar hij zal nooit een charmante gentleman spy zijn met zijn brute worstelaar-look. Wat hierop volgt is een van de slechtste songs bij een Bondfilm, met het verwijfde kreunende stemmetje van Sam Smith en erg vreemde animatie met een octopus en mensen die onder de zwarte pek zitten. Ze laten tijdens het openingslied ook nog wat beelden zien van de andere Craig films om zo alle films aan elkaar te verbinden, wat heel kunstmatig overkomt.

De film start erg goed, met veel actie, wat humor en weinig geleuter dat doorgaans bij de Craig films lijkt te horen. Ralph Fiennes is een goede nieuwe M. Hij heeft dan ook de presence van een voormalig geheim agent. Ook Naomie Harris is terug als de jonge, zwarte Moneypenny. En Ben Whishaw als de piepjonge, nerdy Q. Q krijgt in deze film veel meer screentijd en gaat zelfs even met de badguys in de clinch, god mag weten waarom. Het enige wat hij uiteindelijk doet is weglopen. Dave Bautista als de zwijgzame krachtpatser Hinx is een indrukwekkende henchman. Jammer genoeg verdwijnt hij na het geweldige gevecht op de trein van het scherm. De enige vijand die dan nog overblijft (behalve de verwaarloosbare Max), is Christoph Waltz als Ernst Stavro Blofeld. Hoewel Waltz een sterke baddy neerzette in Tarantino's Inglourious Basterds (2009), is hij weinig indrukwekkend in deze film met zijn "cuckoo" en zijn loafers. Dan was Javier Bardem uit Skyfall toch nog beter gecast, hij straalde meer gevaar uit. Zelfs Le Chiffre uit Casino Royale (2006) was als ballenmepper beter dan deze zwakke Blofeld.

Ook de knappe Monica Bellucci is maar kort aanwezig, terwijl zij toch een lust voor het oog is. Wat een verspilling van haar talenten. Lea Seydoux, de dochter van Mr. White en love interest van Bond is dan weer een saaie trien met een 'attitude problem' (En ja, zij zal ook in No Time to Die (2021) weer meespelen want deze films moeten zo nodig aan elkaar gelinkt worden). Als On Her Majesty's Secret Service ons iets heeft geleerd, is het wel dat een Bond die verliefd wordt en een serieuze relatie met een vrouw begint een big no-no is. Er is ook het leeftijdsverschil van 17 jaar tussen Lea en Daniel, maar dat is niet zo vreemd bij James Bond. Ze valt wel heel plotseling voor zijn charmes, een beetje ongeloofwaardig die ommezwaai in haar gedrag. En wat nog belachelijker is, is het gegeven dat Bond aan het einde van de film (alweer) zijn hele carrière uit het raam wil gooien voor een vrouw.

Spectre heeft meer het Bondgevoel dan de andere films met Craig. En het begint allemaal goed maar eens we in de schuilplaats van Blofeld in Marokko terechtkomen, wordt het allemaal veel minder. De foltering van Bond met de naalden in het brein die uiteindelijk geen gevolgen lijkt te hebben, en de ontsnapping die wel heel gemakkelijk verloopt en aan een videospelletje doet denken. De schuilplaats van Blofeld ontploft dan ook helemaal zonder enige aanleiding. Madeleine (Lea Seydoux) gaat dan ineens op haar eentje weg, een mooie aanleiding voor nog een spannende finale waarbij Bond haar natuurlijk moet redden.

De geforceerde band tussen Blofeld en Bond is totaal onnodig, waarom moet tegenwoordig iedereen met elkaar verbonden zijn of een geschiedenis met elkaar delen? En wat vreemd dat we hier de oorsprong van Blofeld's verwondingen aan het gezicht te zien krijgen, wat dus het begin van de rivaliteit tussen hem en Bond moet voorstellen, terwijl Bond hier al heel oud is en binnenkort dus door een jongere acteur zal moeten worden vervangen. Beginnen we dan weer van voor af aan, of moet men dan persé deze films opvolgen? Wat handig ook (om aan deze film een vervolg te kunnen breien) dat Bond zomaar besluit om zijn aartsrivaal niet uit te schakelen want hij heeft "iets beters te doen" (huh?).

De boodschap ivm 'total surveillance' is in deze tijd waarin de overheid als een Big Brother ons allemaal in de gaten houdt, dan weer erg relevant. Maar de informatie-oorlog is een flauw gegeven voor een Bondfilm. Het valt niet echt te vergelijken met een dreigende atoomoorlog of iets dergelijks. Ook de strijdvraag of 'agents in the field' nog nodig zijn of tot de oudheid behoren, is al eens eerder behandeld in zowat elke spionagefilm. De overleving van MI6 staat nog maar eens op het spel.

Onbegrijpelijk dat men na deze film nog een Bondfilm heeft gemaakt met Craig, die met zijn 53 jaar toch te oud begint te worden voor deze rol. 148 minuten is ook te lang voor een Bondfilm. Behalve Quantum of Solace (2008) zijn alle Craig Bondfilms veel te lang. Ik ben het verder volledig eens met JOOSTlikesMOVIES, die een heel uitgebreide review bij deze film schreef (zie pagina 15). Enkele highlights: