A View to a Kill (1985)

Prima vermaak, met Roger Moore in zijn laatste James Bond film, ik vond het altijd wel een goeie acteur.

Zeker niet de beste Bond-aflevering maar met enkele leuke scènes en heel wat humor. Alle gebeurtenissen op die paardenveiling vond ik niet slecht, en ook de eindscène op de Golden Gate Bridge was tof om zien. Walken altijd geslaagd al bad guy. Je hebt snel zin om hem op zijn bek te rammen. Toch geeft deze film me geen voldoening zoals in vele andere Bonds ... deze mist vooral het exotisme van andere afleveringen (weinig verschillende locaties), Grace Jones als May Day wordt plots een bondgenote... had liever een pittig duel gezien. . Dit was het moment dat Bond aan vernieuwing toe was. Maar ze deden dat niet goed: Timothy Dalton, die Moore opvolgde in The Living Daylights, was een miscast en de twee Bondfilms met hem zijn de slechtste uit de hele reeks.

A View to a Kill is de veertiende film in de James Bond-serie. Het was de zevende en laatste film waarin de rol van agent 007 werd gespeeld door Roger Moore. Moore werd 57 jaar tijdens de opnames en vond zichzelf te oud voor de rol van Bond.

Het verhaaltje is simpel. De miljardair Max Zorin (Christopher Walken) is rijk geworden door de ontwikkeling van een superchip en wil zijn imperium uitbreiden. Hij is daarom van plan om een aardbeving te veroorzaken in de San Andreasbreuklijn bij San Fransisco, om zo Silicon Valley van de kaart te vegen. Zo hoopt hij een monopolie te krijgen op de microchipmarkt. Gelukkig komt Bond daar op tijd achter door zijn samenwerking met de bloedmooie geologe Stacey (Tanya Roberts), die toevallig ook nog een appeltje te schillen heeft met Zorin.

Persoonlijk vind ik A View to a Kill een van de mindere James Bond-films. Roger Moore is duidelijk te oud geworden voor zijn rol en ook het verhaaltje is niet zo best. Ook de chemie tussen Roger Moore en Bondgirl Tanya Roberts vind ik niet heel geweldig. Christopher Walken, die ik overigens een uitstekend acteur vind, is niet echt overtuigend als Bondschurk. Hij speelt veel te ingetogen en ziet er nogal belachelijk uit met zijn geblondeerde haar. Grace Jones is echter wel vermakelijk als de extravagante badgirl. Ze kan natuurlijk voor geen meter acteren, maar is wel een genot om naar haar te kijken.

Overigens eindigt met deze film ook de Bondcarrière van Lois Maxwell, voor iedereen natuurlijk de echte Miss Moneypenny. Ze loopt in deze film al tegen de zestig, dus heel verstandig om na veertien films het stokje over te dragen. 3*

Een van de mindere bondfilms evengoed nog wel vermakelijk,maar na het zeer sterke for your eyes only en octopussy merk je dat de koek een beetje op is.Roger Moore is duidelijk te oud voor de rol hij had na octopussy al moeten stoppen. The living daylights is gelukkig een zeer sterke comeback

Ik had het echt niet beter kunnen omschrijven, het script en de regie laat wat te wensen over precies wat je zegt.Het is een geinige film maar er had veel meer in kunnen zitten de koek lijkt wel op.Zeker na for your eyes only en octopussy die toch allebei even goed zijn in mijn ogen is dit toch wel een van de mindere bond films.

Deze film herbekeken

en vond hem bij herziening toch minder

Roger Moore was inderdaad een goeie

James Bond

maar hier is hij duidelijk te oud voor geworden,

dat merk je duidelijk ook aan alle stunts

waar meer stuntman dan acteur het deed

Christopher Walken komt wel erg overtuigend

over als de gestoorde Max Zorin.

Laatste Bond van Roger Moore en ik moet zeggen dat hij mij eigenlijk als Bond toch wist te verrassen. Weinig gezien van Bondfilms met Moore..maar nu na een late inhaalbeweging ze allemaal gezien. Conclusie : vroeger weinig interesse in Bondfilms met Moore..maar dus onterecht. De film zelf is leuk om te volgen met een aardige cast zoals Roberts en vooral Walken als slechterik. Toch krijgt de film een wat matig middenstuk om daarna weer op volle toeren te komen. De actiescène met de zeppelin bij de Golden Bridge is een aardige afsluiter. 6,5/10

Heb maar even een aantal Bond films uit de collectie gehaald en op op harde schijf gezet. Heb A View to a Kill vanmiddag herzien na vele jaren en het zijn en blijven 13 in een dozijn actie films met een flinke portie actie en een vleugje humor. Prima vermaak, maar niet de allerbeste. Een 3.0

Vandaag herbekeken,

zeer goede James Bond film met Roger Moore, na Octopussy is dit toch wel weer een spectaculaire film!

Goede opening-scene, mooie beelden en vermakelijke scenes o.a de brandweer scene, met de paarden en over Zorin.

Vooral het laatste half uur is echt prachtig in de mijnen en in de zeppelin ook geweldig!

Je moet geen hoogtevrees hebben om deze film te kijken.

Leuke rol van Grace Jones en ook een heerlijk einde weer!

Dit is mijn top 7 van Roger Moore:

1. Octopussy

2. A view to a kill

3. The spy who loved me

4. The man with the golden gun

5. Live and let die

6. Moonraker

7. For your eyes only

Zijn jullie het ermee eens?

Nu op naar de 2 films van Timothy Dalton.

Ik niet.

1. For Your Eyes Only

2. The Spy Who Loved Me

3. Live And Let Die

4. The Man With The Golden Gun

5. Octopussy

6. A View To A Kill

7. Moonraker

Uitstekende Bond-film, met Moore die voor de laatste keer in de huid kruipt van 007. Veel amusementer dan zijn voorganger 'Octopussy'.

Het verhaal is onderhoudend en wist mijn aandacht erbij te houden. Lekker veel actie, bij een aantal mooie locaties zoals; de Eiffeltoren en de Golden-Gate Bridge. Het enige- onwaarschijnlijke- minpuntje was Walken. Ik had zoveel meer verwacht van deze top-acteur, maar zijn prestatie stelde wat teleur. Grace Jones zit echter heerlijk in haar rol en haar personage is vele malen interessanter en gevaarlijker... heerlijk!

A View to a Kill is gewoon een prachtige Bond-film, met alle Bond-ingrediënten! Op naar The Living Daylights! Ben erg benieuwd hoe Dalton de rol van 007 heeft vervuld.

[quote]Graaf Machine schreef:

Ik niet.

1. For Your Eyes Only

2. The Spy Who Loved Me

3. Live And Let Die

4. The Man With The Golden Gun

5. Octopussy

6. A View To A Kill

7. Moonraker

Ik ben nog een andere mening toegedaan, maar komt enigszins in de buurt :

1. Octopussy

2. The spy who loved me

3. Live and let die

4. The man with the golden gun

5. Moonraker

6. For your eyes only

7. A view to a kill

Best een leuke Bond-film. De laatste met Moore, wat wel tijd werd. Hij lijkt er zelf ook niet echt meer zin in te hebben. Maar buiten dat is het leuk allemaal. Leuk tempo, paar toffe actie-scènes, een toffe bond girl en eindelijk eens een relatief geslaagde bad guy in de vorm van Christopher Walken. Hij weet dat gevaarlijk psychotische alleen via zijn blik al uit te stralen. Ook het verhaal vond ik iets interessanter in deze dan in de meeste andere delen met Moore. De vijanden blijven vreselijk incompetent natuurlijk, maar bon, anders zou Bond dood zijn in de eerste drie minuten.

Kleine 3.5*

Best een aangename film. Het gebeuren bij de paardenveiling is boeiend en op een prachtige locatie. Tanya Roberts als Stacey misstaat daar zeker niet ook al komt ze slechts even langswippen per helikopter.

De schurk Zorin wordt door Christopher Walken lekker dik aangezet en ik moet zeggen dat Grace Jones mij ook wel weet te overtuigen.

De slotscènes in San Francisco zijn behoorlijk spannend en ik kan best begrijpen dat mevrouw Roberts hét sekssymbool van de jaren tachtig is geweest.

Een waardige afsluiter voor de heer Moore.

Tanya Roberts hét sekssymbool van de jaren '80? Hoe kom je daar bij?

Lijkt me eerlijk gezegd van niet, nooit ergens destijds iemand over gehoord.

Ik denk eerder types als Bo Derek, Brooke Shields, Heather Locklear, of zelfs Madonna, maar Roberts was sowieso daar niet bekend genoeg voor.

Tanya Roberts had vóór 1985 al opgetreden in TVspotjes, naakt geposeerd voor Playboy (1982), al naakt opgetreden in The Beastmaster (1982), een hele film lang naakt of schaars gekleed rondgelopen als jungleprinses in Sheena (1984), en ze was één van 3 Angels in het laatste seizoen van Charlie's Angels. En ze zat ook nog in Tourist Trap (1979, tijd vd slasherboom).

Ik kan me niet voorstellen dat zij niet als sekssymbool gezien werd.

In mijn enthousiasme dik ik hét misschien wat aan maar onder andere op Wikipedia wordt ze zo genoemd thunderball.

Dat waren nou niet bepaald kassuccessen, die iedereen kende en Sheena was zelfs een gigantische flop, ze zat in Charlie's Angels toen de oorspronkelijke hoofdrolspeelsters er allen al lang de brui aan hadden gegeven en de serie op zijn laatste poten liep (In Nederland werd het volgens mij niet eens meer uitgezonden). De Playboy stond iedere maand vol met lekkere wijven, dus dat is ook niet speciaal. Om nou te zeggen dat Roberts hét sekssymbool van de hele jaren '80 was en iedereen daarbij meteen aan haar denkt, is toch echt niet vol te houden.

Wat niet weg neemt dat ze uiteraard wel ontzettend lekker en mooi was, maar ze was één van de vele actrices, die het destijds van haar uiterlijk moest hebben en niet van haar acteerkunsten. In grotere producties als Sheena (waar ze overigens niet bloot in rond liep) en A View to a Kill viel ze dan ook ontzettend door de mand.

Ik heb die film twee weken geleden gezien! Tuurlijk ging ze naakt in Sheena! En in alle scènes waarin ze haar kleedgevalletje aan heeft, doet de camera er alles aan om onder haar rokje te kijken. De fotoshoot voor playboy deed ze ter promotie van The Beastmaster, waarin ze ook naakt ging. Sterker nog; ik denk dat Tanya Roberts in vrijwel al haar films uit de 80's tot aan de vroege 90's uit de kleren ging. Zij werd echt wel als sekssymbool gezien hoor (niet als hèt sekssymbool, maar dat bestrijd ik ook niet). In ieder geval wèl in de VS. Of dat hier in Europa nu ook helemaal zo was, dat weet ik niet zeker. Maar was Shannon Tweed dan ook geen sekssymbool volgens jou? Al haar films verdwenen direct richting de videoschappen, maar ik wist echt wel wie Shannon Tweed was. En ik huurde haar films niet vanwege de strakke plots.

Tanya Roberts won trouwens een Razzie voor haar performance in Sheena

Met A View To A Kill komt er een einde aan de Roger Moore periode. Wat mij betreft zijn ze, de producers en Moore, net één film te lang met elkaar door gegaan. Deze is film is namelijk duidelijk de minste.

Hoewel het nog steeds geen vervelende zit is oogt deze toch wat stroef en minder fris (Octopussy had dat ook al wat). Roger Moore heeft nog steeds zijn branie en charisma, maar je ziet ook duidelijk dat hij ouder begint te worden. De actiescenes komen nogal houterig over en Moore lijkt inmiddels zelf ook het heilige vuur te missen. Moore heeft het ook niet gemakkelijk in deze film. Hij zit de helft van de film opgescheept met weer een ouderwets hulpeloze Bondchick (waar is de ass-kickende Melissa uit For Your Eyes Only als je haar nodig hebt) en het boevenduo Christopher Walken/Grace Jones is ook weinig boeiend. Walken probeert wel te schmieren maar het komt allemaal vrij gemaakt over.

De voorgangers hadden allemaal wel een paar positieve punten die uitgelicht kunnen worden, maar buiten de sterke titelsong, kan ik weinig uitschieters bedenken.

Tussenstand:

1. Goldfinger (1964) 4*

2. On Her Majesty's Secret Service (1969) 4*

3. From Russia With Love (1963) 3.5*

4. Moonraker (1979) 3.5*

5. Thunderball (1965) 3.5*

6. Dr. No (1962) 3*

7. For Your Eyes Only (1981) 3*

8. Live And Let Die (1973) 3*

9. Diamonds Are Forever (1971) 3*

10. You Only Live Twice (1967) 3*

11. The Spy Who Loved Me (1977) 3*

12. The Man With The Golden Gun (1974) 3*

13. Octopussy (1983) 3*

14. A View To A Kill (1985) 2.5*

Met A View To A Kill is de tweede Bond periode afgesloten, tijd voor een korte tussenbalans.

Roger Moore heeft de franchise succesvol nieuw leven ingeblazen, er bleek gelukkig leven na Sean Connery. De films werden per deel financieel succesvoller, dus ook wat dat betreft heeft Roger Moore het uitstekend gedaan.

Op Roger Moore is persoonlijk is dan ook niet zo veel op aan te merken. Hij draagt de Bond rol met verve, hij heeft charisma en humor, een betere leading man kan je niet wensen.

Wat wel te concluderen valt is dat de films in deze periode echte formule films zijn geworden. Ze hebben allemaal min of meer hetzelfde plot en de opzet en opbouw is steeds nagenoeg hetzelfde. Alleen de schurken, vrouwen en locaties wisselen steeds. Hierdoor zijn de films wat mij betreft grotendeels inwisselbaar en is het een kwestie van smaak welke je voorkeur heeft. Persoonlijk vind ik Moonraker de beste Moore worp, in die film klopt alles precies, de balans tussen actie, avontuur en humor is daar het best. De casting is goed, de locaties fraai etc. Maar dit is puur subjectief, ik kan me voorstellen dat andere kijkers dit gevoel hebben bijvoorbeeld The Spy Who Loved Me of For Your Eyes Only.

Ik ben benieuwd hoe de twee Timothy Dalton films gaan bevallen. Hoe vermakelijk de laatste zeven films ook waren, Bond is toch verworden tot een soort stripfiguur die die meest krankzinnige en soms toch ook wel onnozele avonturen beleeft. Ik hoop daarom dat The Living Daylights en wat rauwere, meer realistische Bond laat zien.

We gaan het meemaken.

Het ging mij er om dat D.B. beweerde dat ze hét sekssymbool van de jaren '80 was en dat is gewoon niet zo. Ze was gewoon één van de vele mooie dames uit die tijd. Ik was toen tiener en heb dat heel bewust mee gemaakt.

Inderdaad Shanon Tweed, of een Sybil Danning, vind ik dan veel meer die titel waar maken en die waren nog lang na de jaren '80 bekend en zag je ook vaak in buitenlandse en Nederlandse tijdschriften staan als Actueel en Nieuwe Revue. Roberts ken ik inderdaad ook uit de Playboy (ik moet die zelfs nog ergens op zolder hebben liggen) en ik weet nog dat ik het ontzettend flauw vond dat ze ten tijden van AVTAK gewoon dezelfde foto's gebruikten als uit die van de reportage rond The Beastmaster (met zwart haar ipv het blonde haar).

Maar goed... ik geloof het verder wel, we hebben allebei eigenlijk gelijk.

Leuke james bond film met leuke slechterik

Ik vind dit eentje die zich bij de betere Bondfilms mag tellen. Vette soundtrack, leuk actueel verhaal voor die tijd. Uitgebalanceerd verhaal en cast. Christopher Walken die een prachtige psychopaat neerzet. Tuurlijk het gaat wederom om een bom, en ik mis wat gadgets en een dikke Bond-mobiel, ook de locaties zijn erg beperkt, de decors zijn daarentegen weer top. Vette film waarmee Roger Moore zijn Bond carrière positief afrondt. Ook hier zie je weer dat het karakter een beetje een oude l*l begint te worden. Tevens valt me hier meer op dan in alle andere films dat Moore zelfs de kleinste stunts niet zelf doet.

Does anybody else wanna drop out?

Na wat vertraging dan eindelijk de laatste uit de reeks van Moore, iets waar ik bij aanvang tegen op keek, maar me uiteindelijk door sommige ander films in gedachten toch weer mee viel. Met name Live And Let Die vind ik er goed, Moonraker en The Spy Who Loved Me meer dan redelijk, The Man With The Golden Gun en Octopussy heel slecht tot en met matig, en For Your Eyes Only is een twijfel gevalletje, net als deze A View To A Kill. Redelijk tot aardig op sommige momenten, maar zo nu en dan ook redelijk flauw.

De film gaat vlot van gang met een Antarctisch beeld, een fase waarin de film ook meteen weer zijn hand overspeeld en het flauw komische van de Roger Moore reeks weer wordt aangedaan met het surfnummer tijdens het snowboarden. Het is een dunne lijn die getracht wordt te volgen door John Glen die veelal op het randje van flauw bivakkeert maar toch minder erg is dan bepaalde voorgangers. Een van de wat flauwere dingen is het veelvoud aan gewip weer, ditmaal overigens niet jaloers ofzo want hemeltje wie zou er nu seks willen met Grace Jones, en al die foute en dubbelzinnige opmerkingen. De vechtpartij bij de lopende band is ook weer zo zo te noemen om de demolition derby met politie auto's nog maar te zwijgen.

Toch slaagt de film nog redelijk door bepaalde details. Hoewel het zogenaamde plan van Zorin me wat ontgaat vind ik de achtergrond van hem en de dokter wel interessant. Tevens is Walken wel aardig als schurk en is hij sowieso vaag en apart als altijd, zeg maar op zijn Walken's. Dan zijn er de dames, hoewel Jones natuurlijk een verschrikking is, valt er ook veel moois te zien met de fraaie Alison Doody en de prachtige Roberts die mij vroeger altijd wat ontgaan is en trouwens hier een verschrikkelijk onnozel karakter speelt die vooral veel gilt. Dan is er de iconische en best aardige achtervolging tegen de Eiffeltoren op en daarna door de stad. De eindfase bij de Golden Gate is ook best aardig. Om vooral niet te vergeten dat deze Bond film toch wel één van de beste bondsongs heeft met het heerlijke nummer van Duran Duran.

Het maakt A View To A Kill tot een vermakelijke en licht te verteren filmpje, waar Moore wellicht beter niet meer aan had kunnen beginnen, maar die toch nog redelijk slaagt tussen de rest van Moore's conto.

Mijn top 7 van de Bondfilms met Roger Moore:

1. The Spy Who Loved Me

2. For Your Eyes Only

3. Live and Let Die

4. The Man With The Golden Gun

5. A view to A Kill

6. Moonraker

7. Octopussy

Zowel 1 en 2 alsook 6 en 7 zijn echter inwisselbaar.

Bij het herzien van de Bondfilms ben ik aangekomen bij de laatste met Moore. En naast het feit dat deze film een van de beste titelsongs heeft, is hij ook leuker en iets meer down to earth dan fiasco's zoals bijvoorbeeld Bond in de ruimte of in het circus. Ik begrijp echter niet waarom ze voor deze film Timothy Dalton niet al hadden genomen. Hij is niet alleen jonger dan Moore en meer geschikt voor de rol, maar het was ook erg leuk geweest als we meer dan twee Bondfilms met Dalton hadden gekregen.

De laatste Bond met Roger Moore vooraleer Timothy Dalton het heel even overneemt. Al bij al een matige Bond, maar dan wel eentje met een aantal leuke scènes. Zo was de opening op de ijsvlakte best leuk. Alleen dat deuntje van The beach boys had echt niet gemoeten.

Mooie locaties verder op de exclusieve paardenranch, maar de film gaat af en toe uit de bocht. De achtervolgingsscène in Parijs bijvoorbeeld met die halve auto was eerder sullig dan grappig. Wel prima achtervolging op zich met May Day op de Eiffeltoren. Ook een prima einde op de Golden gate bridge en de trolley met May Day blijven toch onuitwisbare scènes. In navolging van Jaws in Moonraker helpt ook hier de schurk een handje mee nadat ze bedrogen werden door de bad guy. Prima bad guy overigens met Christopher Walken.

Geen legendarische Bond, maar zeker meer dan degelijk al is Bond zelf wel aan wat verfrissing toe.

2e bondfilm na never say never again die ik in de bioscoop zag.

Geweldig 1e half uur in de sneeuw en Parijs.

Goede 007 met een Roger Moore die duidelijk oud word, maar niet minder goed.

Samen met moonraker mijn favoriete 007 van Roger moore

Deze Bond film heeft me altijd weinig geboeid. Een paar jaar geleden kon ik deze laatste film met Moore als Bond nog wel redelijk hebben, maar de herziening van gisteren overtuigde me weer van het feit dat dit gewoon een van de minste Bondfilms is.

Allereerst is Moore veel te oud en totaal niet overtuigend, z'n stunt performer is nog meer in beeld, zo droevig is het gesteld. Verder lijken de bad-guys regelrecht weggelopen uit Austin Powers, met Grace Jones als tragisch dieptepunt. Dit moet wel de slechtste acteerprestatie uit de gehele reeks zijn.

Verder is niks aan deze film Bond waardig. Het is meer een doorsnee actiefilm met een matig script en af en toe een leuke scene.

Moore als Bond heeft me soms best wel vermaakt, maar het is duidelijk dat de beste Bond films niet met hem gemaakt zijn. The Spy Who Loved Me is denk ik z'n beste, deze film is z'n slechtste.

Halfje verlaging, 2.5*

Een observatie op 1 januari is dat de protesten van anti vaccinisten veel luider en veelvuldiger klinken dan de klimaatprotesten. De klimaattop dit jaar behoorde dan ook in de categorie 'bla bla bla'. Nu al een fait divers. De tijd is niet meer zo ver weg dat men de film Titanic als pure fictie zal zien (Een boot gezonken door een ijsberg. Serieus ? Dreven er toen nog ijsbergen op zee ? Komaan ...). Ook James Bond heeft last van geloofwaardigheid. Medelij met de monteurs van dienst om te proberen van een 57 jarige Moore een virale Bond te maken. In de eerste sequentie hebben ze geluk want Bond is in een sneeuwpak. Ideaal om de stuntmannen en Moore naadloos te mengen zodat de sequentie goed is. Maar bij de taxi door Parijs is het helaas minder en de stuntmannen zijn een paar keer te zien. Wanneer een lijf en lijf gevecht (wijselijk zo veel mogelijk links laten liggen maar toch één keer nl bij het huis van Roberts) eraan komt, moet je toch applaudisseren omdat de montage er wel in slaagt om het geloofwaardig te laten uitzien maar als je op de DVD (net als Bond ben ik pas heel laat ingestapt met nieuwe digitale vormen) bv de scene analyseert dan zie je cuts van een paar seconden waarin Moore iemand een vuistslag heeft of een vuistslag pareert en dan onmiddellijk weggecut naar een totaalbeeld waarin de bad guy reeds uitgeteld is. Dan nog de theme song van Duran Duran als eerste een popband (men laat de ballad zangeressen achter zich) en we hebben slechts een afkooksel van een Bond film ipv een Bond film. Grace Jones is helaas slave to the rythm van de houterige acteurs (ook Walken is hier naar mijn mening veel te theatraal en karikaturaal – veel tics met lachje en expressie) waardoor de bedscène tussen haar en Moore mij naar de fles deed teruggrijpen. From the nipple to the bottle mee neuriënd uiteraard. Intussen zijn zowel Roger Moore als Tanya Roberts reeds overleden. Niets blijft eeuwig. Maar voor de planeet Aarde zouden ze toch een uitzondering mogen maken ...

En dan te bedenken dat ik dit de beste Bondfilm vind met Moore…

Laatst weer herbeken na lange tijd en ik moet zeggen dat het nog steeds een vermakelijke film is alleen komt het wel een beetje inspiratieloos over. Ik blijf er bij dat octopussy en for your eyes only in veel opzichten veel beter zijn,de koek lijkt hier wel een beetje op. Maar evengoed zitten er nog sterke scenes in waardoor het wel leuk blijft.

“Wow! What a view!”
“To a KILL!”

Gisteravond heb ik de filmreeks weer opgepakt, ik had er eventjes een kleine pauze tussen gestopt omdat ik de serie gewoon niet echt interessant genoeg meer vond. Gelukkig is gisteravond de laatste film van ‘Moore’ geweest, ik heb hem zo langzamerhand wel gezien als de rol van bond en is in mijn ogen te lang doorgegaan. Ook in deze film is hij simpelweg gewoon niet meer boeiend, en dat stoorde me toch enigszins best vaak. Ook deze film zat me eigenlijk behoorlijk tegen maar, het viel wel op dat, dat pas na iets meer dan een uur gebeurde. De film was aan het begin namelijk best leuk om te volgen, en ik vond het nog een stukje interessant worden ook. Al is het eigenlijk precies zoals ik vaak tegenkom bij deze films; langdradig en nogal saai. Misschien kom ik later wel op de conclusie dat deze film reeks toch niet helemaal voor mij bestemd is.

De cast is eigenlijk het eerste wat mij al wel op viel. Over ‘Moore’ ga ik het verder niet meer hebben, die kennen we langzamerhand wel lijkt me en ik vond hem gewoon wederom echt heel traag en nogal saai acteren, en misschien was dit wel zijn slechtste prestatie. Zo stijfjes, zonder emotie en traag heb ik het nog niet echt vaker gezien. De pit zat er niet meer in, en dat zag je eigenlijk van ver al aankomen. Ook ‘Grace Jones’ vond ik een hele enge vrouw om te zien, het leek opzich meer een kerel. Dit vond ik toch wel een smet op de filmreeks, die eigenlijk vaak rijkelijk gevuld is met vooral knappe dames, zoals goed als kwaad. Zo vond ik bijvoorbeeld ‘Tanya Roberts’ wel weer prachtig om te mogen zien, acteerwerk is dan weer wat anders; dat was niet zo bijzonder. Degene die mijn interesse het meeste heeft gewekt was toch echt wel ‘Christopher Walken’ met wederom een waanzinnig leuke rol. En qua acteerwerk misschien wel de beste schurk die ik tot nu toe heb gezien, niet het meest memorabel, dan gaan we alweer verder terug in de tijd. Immers een leuke rol hoor, ‘Walken’ doet het zoals gewoon weer erg goed.

Het verhaal vond ik ook niet echt bijzonder trouwens. Ik zei van wel maar, dat was vooral het stukje over de computerchips. Die paardenraces konden me eigenlijk wel gestolen worden, dat vind ik dus echt niet boeiend verder. En misschien verloor de film mij daarna wel volledig. Het verhaal kun je eigenlijk wel raden, en is buiten de plotomschrijving verder ook niet bepaald boeiend te noemen.

Voor de rest kent de film prachtige opneemlocaties. O.a. Parijs bij de Eifeltoren, natuurgebieden en de mooie ‘Golden Gate Bridge’ in ‘San Francisco’. En ook de titelsong is misschien wel het beste nummer wat ik tot zoverre heb gehoord. Ik heb ook nog nooit een opening van deze film uitgezeten door een nummer behalve bij deze. Heerlijk nummer van de band ‘Duran Duran’.

Ik ga rustig door met het kijken van deze serie. Wellicht dat de toekomstige films wel weer wat beter worden, en ik ben vooral ben wat de volgende bond gaat worden. Voor velen hier een weet, voor mij nog een vraag en een verwachting. Toch moet ik wel zeggen dat ik deze wat vermakelijker vond dan zijn voorganger.

Wil alleen even kwijt dat ik heb genoten van het intro!

Super nummer sowieso en dan de gave beelden erbij, mooi gemaakt.