9 Rota (2005)

Geen hoogvlieger maar wel aardige film over de russische oorlog in afganistan.

Helaas een beetje tegenvallende film, beetje voorspelbaar verhaal en de acteerprestaties waren dramatisch waardoor ik de film soms met moeite serieus kon nemen....

Tegenvaller

2*

Een blik op de keiharde realiteit tijdens de oorlog in Afghanistan eind jaren 80.

De film wordt opgesplitst in 2 delen.

Het 1e deel concentreert zich op een stel Russen die zich vrijwillig aanmelden om deel te kunnen nemen aan de oorlog in Afghanistan.

Hun leven bestaat grotendeels uit blowen en vrouwen.

Ze zullen er echter al snel achter komen dat de training geen lolletje is.

In het 2e deel van de film wordt het menens.

Hoewel sommige Russen wat irritant overkomen, weet de film voldoende te boeien.

Je blijft na afloop weer behoorlijk onder de indruk, en hoopt dat je deze ellende nooit hoeft mee te maken.

Maar wat die Russen ooit in Sneeuwwitje hebben gezien.........???

Daar moet je wel behoorlijk stoned voor zijn!!

3,0 *

Cover is wel erg lelijk. Imdb heeft een mooiere.

Komt realistisch over. Rauw. Doe er je 'voordeel' mee.

We hebben uit Amerika nu wel een enorme vracht aan oorlogsfilms gehad (waarbij het thema anno 2013 al inmiddels behoorlijk is afgestompt) over WO: II, maar ook uitsluitend de Irak-Oorlog en de Vietnam-Oorlog. Nu komt Rusland eens met zo'n film, over een oorlog die ze ook zelf zijn begonnen, namelijk die tegen Afghanistan.

En we mogen er al een Full Metal Jacket film van verwachten. Het eerste uur speelt zich af op de militaire kamp, waar de hoofdrolspelers hier worden geintroduceerd als de soldaten, met allemaal zo hun eigen privé-levens die met elkaar combineren of botsen, van een zachthartige mannen tot kunstenaars, tot jonge vaders, tot mannen met een gezin, en waarbij ze ook helemaal uitgekafferd mogen worden door hun generaal Dygalo, met een dikke knipoog naar Sgt. Hartman. Hier word het eventjes dunnetjes overgedaan.

Ook de scene's in het slagveld zijn erg goed gedaan, en er is hier ook geen haartje aan sensatie en "heldendom" te bekennen, waarbij de film toch realistisch weet te blijven. Geen juichende militairen kort na een slachtpartij, geen stoerigheid vlak voor een missie, gewoon pure angst en de wil om te overleven. Ondertussen ook met een hoop onheil tussen de crewleden.

Gewoonweg een erg knappe Russische oorlogsfilm, waar Hollywood nog wel een puntje aan kan zuigen.

4,0*

"Nu" is eigenlijk niet van toepassing want de film is inmiddels bijna 10 jaar oud. Het is al bijna een klassieker

Het ging meer om het feit dat ik de film in het heden gezien heb.

Als je een wat recentere Russische oorlogsfilm wilt zien (waar gebeurt tijdens de 2e wereldoorlog) moet je eens kijken naar "Brestskaya Krepost (2010)". Die is namelijk ook goed.

Ik zal hem aan het lijstje toevoegen. Thnx!

Het eerste gedeelte van de film, dat wel goed in elkaar steekt (misschien een beetje langdradig), volgt een klassiek en reeds eerder gezien patroon : afscheid van familie en geliefden, een keiharde opleiding, ontleding van de karakters en onderlinge relaties en dan naar het front.

Het tweede gedeelte, het eigenlijk oorlogsgebeuren, is een stuk spectaculair filmwerk dat het beste van de Amerikaanse oorlogsfilms minstens evenaart, met dit interessant verschil dat het nu niet weeral vanuit de US-hoek komt.

Het besluit van de film is zoals meestal : tot wat heeft het eigenlijk gediend ?

Besluitend : een gekend scenario maar filmisch zeer goed.

Je advies gevolgd en naast 9 Rota ook die gezien. Een andere oorlog, beide zwanger van mateloos patriottisme, heroïek en blinde devotie. De onvermijdelijke, aanzwellende violen er onder, dat werk. Maar geen vervelende films, zeer zeker niet.

De gevechtscenes waren soms ongeloofwaardig: geen dekking zoeken, maar met ontbloot bovenlijf staand op elkaar schieten. Op de hinderlaag was blijkbaar niet gerekend en bovendien is er geen enkele organistie in het tegenoffensief (ze doen maar wat). Vaak erg sentimenteel. De scene met sneeuwwitje was daarentegen wel origineel, net als de wijze waarop de Taliban massal het laatste gevecht in ging.

Slecht en saai. De eerste drie kwart van de film doet men hard zijn best om enige inzage te verschaffen in de personages, maar toch blijven we zitten met vage, ongedefinieerde figuren aan wie de kijker totaal geen belang hecht. Ook al waren het blanken, ik kon ze op geen enkele manier uit elkaar halen. Hun overlijden liet me volkomen koud. Het The Mist-achtige einde kon ik nog wel smaken, maar kon de boel niet meer redden.

Interessante film alleen maar om aan te tonen dat elke interventie van de zogenaamde beschaafde landen in deze zogenaamd "achterlijke" landen tot mislukken gedoemd is. De Russen hebben het geweten en ook de Amerikanen en zijn bondgenoten die zich zo nodig moesten bemoeien met Irak en Lybië omdat ze geloofden daar een democratie naar westers model te kunnen invoeren. Gevolg; een bloederige burgeroorlog in Syrië en als gevolg daarvan een eindeloze vluchtelingenstroom naar Europa. Tel uit je winst. Een van de commandanten gaf trouwens een uitstekende uitleg over de aard van hun moslim tegenstanders. Ze zijn niet bang voor de dood omdat zij geloofden dat zij na hun dood naar het paradijs gaan. Klinkt achterlijk maar juist daarom zijn die moslims met hun doodsverachting zo moeilijk te bestrijden.
Wat de film verder betreft vond ik dat die toch wel een realistisch beeld gaf van die oorlog in Afghanistan. Van heroïek bij de soldaten was niets te bespeuren. De angst was duidelijk van de gezichten af te lezen. Men vocht niet voor de SU maar om te overleven. Hoogtepunten waren voor mij toch wel die scenes met die drilinstructeur die toch niet veel onderdeed voor Sgt. Hartman, de drilinstructeur in Kubrick's Full Metal Jackett. Ook het vermelden waard het transportvliegtuig met soldaten die dachten veilig naar huis te kunnen terugkeren totdat het vliegtuig geraakt werd door luchtdoelgeschut van de Afghani's met alle gevolgen van dien. En natuurlijk het Afghaanse jongetje dat soldaat Stas eerst lucifers gaf en later toen Stas weer terugkeerde naar het dorp het jongetje weer zag en groette maar nu toen hij zich omdraaide door hetzelfde jongetje in de rug geschoten werd.

3.5*

Na The Beast of War een van de betere films over de Sovjet invasie in Afghanistan. De eerste helft van de film richt zich vooral op het introduceren van de soldaten die we het grootste gedeelte van de film te zien gaan krijgen. Voor zover weinig actie. In het tweede gedeelte komt de film los en krijgen we heel wat meer actie voorgeschoteld.

Wat mij vooral boeide was het kijkje in de werkwijze/leefwijze van het Sovjet leger. Als ik het boek "The Great Gamble: The Soviet War in Afghanistan" moet geloven, dan wordt er een heel aardig beeld geschetst.

Na gisteren Stalingrad gezien te hebben vanavond deze eerste film van Fedor Bondarchuk bekeken. Ik had ze beter andersom kunnen bekijken want hij heeft zichzelf met Stalingrad zeker overtroffen.

Een fragment in de film gaf heel mooi het verschil tussen de twee films aan, dit gesprek vond plaats toen de uitzending net begonnen was:

Ik hoorde dat we over drie dagen moeten vechten

- Niet vechten, we gaan op patrouille om .............

Is dat alles?

- Wat had je dan verwacht? Stalingrad?

Het eerste uur van de film speelt zich af op het opleidingskamp waarin de vrijwillige soldaten klaar worden gestoomd voor de uitzending. Al vanaf het begin krijg je veel achtergrond informatie over de soldaten, veel meer dan 'normaal' gesproken het geval is bij oorlogsfilms. Na het welbekende bezoek bij de kapper en door de legeruitrusting is het echter wel eens lastig om ze uit elkaar te houden.

Het hele gebeuren in en rond het opleidingskamp is interessant maar niet interessant genoeg om het uur te vullen, de knallende aankomst in Afghanistan was dan ook meer dan welkom.

In het ruime laatste uur zaten een paar goede oorlog scènes met als hoogtepunt, hoe voorspelbaar het ook is, het grote gevecht op het eind. Daarnaast laat Bondarchuk hier net als in Stalingrad het gedrag onder de soldaten onderling in hun kamp mooi zien. In verhouding zijn er in deze film echter een stuk minder oorlog scenes en dat is toch wel jammer.

Over het algemeen is dit een zeer redelijke film maar mede door de speelduur hou ik het bij een zesje.

De Afghaanse strijders hadden wat mij betreft meer uitgelicht mogen worden zoals hij dat in Stalingrad ook met de Duitsers deed.

Wat ik ook miste was ook maar een enkele context van de oorlog, de reden dat de soldaten daar zijn komt geen moment ter sprake, het had over elke oorlog die in zich in Afghanistan speelt/ heeft gespeeld kunnen gaan.

Vooral je laatste zin:-)

9 Rota

Een fijn Russisch filmpje die ik toch wel kon waarderen, heb deze gister avond opgezet, gewoon opzoek naar iets en toen vond ik mooi deze! 9 Rota is een Russisch oorlog film die zich afspeelt in Afghanistan medio 1980. Hierbij volgen we een jonge en tevens nieuwe groep paratroepers van het Russisch front die eerst getraind worden en daarna op uitzending worden gestuurd naar Afghanistan. Toch vind ik 9 Rota donders veel op “ Full Metal Jacket (1987) “ lijken, alleen dan een Russisch variant. We zien eerst de jongeren getraind worden en deze worden vervolgens op uitzending gestuurd, met alle gevolgen van dien enzovoort.

Toch word je ook weer niet super warm of koud van deze film, ondanks dat ik hem wel kan waarderen. Het landschap in Afghanistan is nogal eentonig om te bekijken en daarbij is het Russisch taaltje niet bepaald fijn om mee te krijgen onder het bekijken van deze film. Ook kent de film zijn inkakkers en dan is je concentratie ver weg te zoeken.

9 Rota verteld het verhaal over ‘The 9th Company’ , wel op zijn Engels. Het is een compagnie die zich vooral bezig hield met het beschermen van de voorraadtoevoer voor het Russisch kamp en tevens bescherming te bieden. Ze komen af en toe wat Afghanen tegen waarbij een vuurgevecht losbarst maar om nou te zeggen dat dit ontzettend spannend is, dat wil ik ook niet zeggen. ‘The 9th Company’ werd opgeleid binnen Afghanistan (volgens mij) en de kleine jongens werden echt e machines.

Op een dag word hun kamp zo aangevallen dat ze maar weinig weerstand kunnen bieden en overlopen worden. Hierna blijkt dat het Russisch kamp gevlucht was en dat ze ‘The 9th Company’ totaal waren vergeten op de berg (lekker lullig!).

Prima filmpje die op sommige punten lekker weg keek, ook al word ik er nou niet bepaald warm of koud van!

3.5*

Best een interessant inkijkje in het Russische leger. Het begin met de introductie van de personages is daarbij het aardigst. Daarna vervalt de film wat al teveel in clichés en het matige acteerwerk helpt ook niet echt.

Redelijke film hoewel ik hem na de vliegtuigcrash halverwege bijna af had gezet. Klein budget voor CGI: prima, maar breng het dan niet zo expliciet in beeld. Er zijn grenzen aan waar je mee weg kan komen... zeker voor een film uit 2005.

3* (3.5 zonder de tenenkrommende CGI scene)

Inmiddels heel wat keren gezien en ik vind ik hem bijzonder sterk. Soort van Platoon en FMJ door elkaar. Mooie mix in die zin van verschillende karakters en achtergronden die bij elkaar in de opleiding komen en de met verve gespeelde gestoorde drill-sergeant Dygala. Beter zelfs nog dan sergeant Hartman in FMJ, omdat Dygala een persoonlijke trauma weergeeft en in die zin zijn bruutheid een menselijk randje daardoor geeft. Vanaf daar mooie beelden, goede muziek, rauwe actie, goed materiaal, oog voor goed drama en als slotstuk natuurlijk het eindgevecht. Rauw en intens. Fijn filmpje

Een Russische film. Tolstoj, Dostojevski, Tjechov: vast een film die poëtisch een kijk geeft op de diepe melancholische Russische ziel. Helaas, vier wodkaas. Fullszj metalski jacketov was meer dan een bron van inspiratie. Zoals full metal jacket erg bekend voorkwam door All quiet at the western front. Desniettemin kijkt de film lekker weg, het geheel zou zo uit de koker van Hollywood kunnen komen.

Grootse probleem is dat je iedereen door elkaar haalt, met hun geschoren hoofden. Begin is te veel een copy van Full metal Jacket ..later begon ik me te ergeren aan de personages en hun acteer werk.

Zeer goede film de ware werkelijkheid over de Russen in Afghanistan

Deze film is hier zwaar ondergewaardeerd

Uitstekende oorlogsfilm die zich echt kan wagen aan de Hollywood producties!

Het begint trouwens altijd in dit soort van films met de opleiding van de "jonge honden" die straks worden losgelaten in een oorlogsgebied. En voor degenen die dat nog niet wisten; Afghanistan is nog nooit in de geschiedenis door een ander land veroverd! De Russen konden weten dat ze deze oorlog nooit zouden winnen maar toch het land binnenvielen door een meerderheid aan feiten, ook onjuiste.

De oorlog duurde geen 4 weken zoals het Kremlin meende maar 10 jaar. Dat heeft waarschijnlijk de toenmalig president van Amerika, Carter, de herverkiezing gekost. In plaats van hem kwam Reagan op de troon.

Na de opleiding van de soldaten, onder een drilcommandant die zelf ook graag weer terug naar Afghanistan wil, gaan ze na ongeveer 3 maanden naar de plaats van handeling. En daar valt de romantische kijk van hen op de oorlog uiteen in scherven. De een na de ander verliest zijn leven.

Uiteindelijk, ze vochten in het eind van de oorlog, maken ze nog mee dat het leger teruggetrokken wordt.

Een, vooral in het 2e deel van de film, harde oorlogsfilm die alle mooie wat sommigen vinden van oorlog, kapot maakt en laat zien hoe onzinnig het eigenlijk is. Geld en levens worden weggegooid voor de dromen van enkelen aan de top, dromen die voor soldaten een harde werkelijkheid zijn en niets opleveren voor het volk!

Een 8.

Gewoontjes.

Maar wel iets leuker dan de Amerikaanse varianten, al is het maar omdat het niet steeds weer diezelfde oorlog, aanpak en personages is. Maar deze film heeft wel duidelijk naar Kubrick's FMJ gekeken, qua structuur is het zowat een exacte kopie.

Dat wil zeggen dat we wat recruten leren kennen, een drilkamp meemaken om dan uiteindelijk met het team op oorlog te vertrekken. Het moet allemaal een band smeden met de personages, maar ook met Russen blijkt dat een redelijk moeilijke opgave. Alle introductie ten spijt vond ik het maar inwisselbare personages.

Gelukkig was de actie op het eind nog wel aardig en zijn er tussendoor nog wel wat beter geschoten scenes. Toch doen die oorlogsfilms mij betrekkelijk weinig. Scoren vaag hoge gemiddeldes, maar indrukwekkend vind ik het zelden. Allicht omdat het vaak nogal klassiek is qua structuur, cinematografie en soundtrack. Daar ontsnapt deze film ook niet aan. Aardig voor een keertje, meer niet.

2.5*

De Russische versie van Full Metal Jacket, maar dan een stuk minder pakkend. Dat eerste uur was echt moeilijk door te komen. Net als in FMJ volgen we de soldaten in training, inclusief alle onderlinge issues, knokpartijen, boze drillers en een groeiend kameraadschap. Maar waar FMJ dit spannend en boeiend maakte, vond ik het hier vooral langdradig. Het waren nou niet bepaald interessante personages en de weg naar voltooiing was wel erg cliché. Het deel in Afghanistan is gelukkig een stuk sterker, met goed in beeld gebrachte oorlog, inclusief het tonen van angsten en mislukkingen. Maar ook hier is het wel dat we alles al vaker op beeld hebben gezien en meestal beter. De grote eindclash was wel weer prima, al moest ik een beetje lachen als je van die Russen met enorme guns als Rambo rond zag maaien. Alles bij elkaar was dit wel een redelijk avondje Netflix voor me, maar als je 'm niet kijkt mis je ook niet zo heel veel.

3*

Deze was wel weer eens toe aan een opfrissertje toe aangezien de laatste kijkbeurt alweer vijf jaar geleden was, en zelfs nu blijft de film me verbazen en liggen de lauwe ontvangst van de eerste kijkbeurt en het niveau waar ik de film nu op acht nog weer steeds verder uit elkaar.

De opleiding zoals gewoonlijk, zoals we in FMJ ook zagen. Geknipt, gekleineerd, vernederd en afgebeuld. Wat dat betreft niets nieuws toch wordt er wel heel fraai ingespeeld op de ontwikkeling tussen deze jongens die elkaar als uiteenlopende vreemden ontmoeten en naar elkaar toe groeien als kameraden. Wel iets waard mijn inziens. Dan is er die Russische lusteloosheid die overal afstraalt. Toch is er maar één iemand die echt de hoofdrol speelt die eerste fase, namelijk drillsergeant Dygalo. Wat een fascinerende portret deze keiharde man die lukraak uitdeelt, meedogenloos is, toch ook liefde en affectie zoekt, de jongens klaar stoomt, maar bovenal een door oorlog beschadigd en getormenteerd man is die alleen maar naar de strijd terug wil. Briljant is zijn woede aanval, ontzettend fraai het shot te midden van de klaprozen.

Kanonnenvlees, veel meer is men niet bij aankomst. En wat een land, nog nooit verovert, woest en onherbergzaam, met lastige gebruiken zoals de Kapitein al gebriefd had en een vijand die meedogenloos is, noch van ophouden wil weten. Het sfeertje op patrouille en te midden van de 'oude hap' is vooralsnog raar. Zeg maar gerust een herhaling van Vietnam. Een overdaad aan mankracht en vuurkracht, een hoop werk in de zin van patrouilles maar geen vijand te bekennen. Dit sinister sfeertje wordt nog eens goed kracht bijgezet met de nachtelijke aankomst van de kapitein met een gevangene en een totaal verdwaasde soldaat. Het geheel is spookachtig te noemen net als Dzohokonda's avonturen opzoek naar lucifers. Als dan uiteindelijk de vlam in de pan slaat gebeurt dat ook goed met een meer dan behoorlijke vuurgevecht.

De film vervolgt zich met meer patrouilles, afgelegen posten, vereenzaamde haast aan hun lot overgelaten mannen, het sluimerende gevaar van de vijand en uiteindelijk wraak over en weer zoals het dorpje dat letterlijk geplet wordt door raketwerpers. Het hele geval komt op ontnuchterende wijze tot een climax bij de verdediging van de basis in de bergen die op een gegeven moment onophoudelijk aangevallen wordt. Het is een fantastisch vuurgevecht waar letterlijk alles in zit van geweld, woede en angst, maar ook momenten van een nachtmerrie en bevreemding. De wederopstanding van Lyutyy en zijn mannen kan, vind ik, ook niet anders gezien worden dan de afrekening met een trauma die niet veel anders was dan die voor de Amerikanen en Vietnam. De soldaat vocht wat hij waard was, maar de tactiek en leiding was pet met gevolg dat men onverrichter zaken weer terug getrokken werd. Tenslotte volgt nog een subtiele aanklacht tegen de structurele en financiële instorting van de Sovjet-Unie waarna de meeste mensen toch aan hun lot overgelaten werden, vervagen, vergeten en verloren. Rusland is namelijk groot, koud en hard.

En zoals ik zei zie ik toch steeds weer meer in de film dat ik denk 9 Rota is niet zomaar een oorlogsfilm. Bondarchuk, die zelf als Khokhol meespeelt, weet van dit Afghanistan verhaal heel veel meer te maken dan je zou denken en iets dat je zeker ook niet na één keer afgestast hebt. Hulde! En maar weer een half punt erbij.