A Monster Calls
Op verzoek van medefilmfanaat
Alathir , al wel een poosje geleden, toch maar ‘A Monster Calls’ aangezet. Een fijne dramatische film met niet een al te harde kern, het is een algemeen begrip (
ik ga er namelijk vanuit dat de moeder van Conor leed aan kanker) en komt helaas te vaak voor in onze samenleving, toch wel een heftig onderwerp natuurlijk voor velen als je erg dichtbij hebt gestaan maar, het werd gelukkig nog iets rustig uitgedrukt. Het drama gehalte is prima in de film en dan met de fijne fantasie vlagen (en de CGI) word de film heerlijk om naar te kijken, het is voor mij geen ‘ultieme’ film, hij was erg fijn uit te zitten.
We worden al snel op de feiten gedrukt waar J.A. Bayona ons wat duidelijk wilt maken, vooral duidelijk wilt maken wat er te wachten staat en vooral een belangrijke hint naar voren probeert te drukken:
Conor wist vanaf het begin al dat zijn moeder het niet gaat halen, dit word later wel allemaal uitgelegd maar met deze hints kom je hier al snel achter. Ik vond het zeker een aangename verassing, zeker dat je niet
gelijk met het ‘monster’ in aanraking komt. Ook komen we snel in aanraking met
zijn zieke moeder en zijn leefsituatie thuis. Hij moet nu tenslotte alle wassen draaien, afstoffen, eten klaar maken en noem zo maar op, zijn moeder is toch echt te ziek. Ook komen we snel uit dat Conor een pispaaltje is in de klas, hij word regelmatig gepest en zelfs ‘mishandeld’ door zijn mede scholieren. Ook komt zijn haat naar zijn oma snel naar boven en wat er vooral uitspringt is zijn passie voor tekenen.
Ook het verhaal dat het monster altijd om 12u07minuten kwam opdagen, dit had waarschijnlijk er mee te maken dat dit namelijk het overlijdenstijd is van zijn moeder, zo zag het er tenminste wel uit.
Zijn passie voor tekenen springt mooi uit de film, een blijken naar zijn interesses maar hij kan daar ook zeker zijn doen en laten ik kwijt. Zijn moeder is tenslotte ziek, en kan amper nog voor hem zorgen. Het is dan zeker een mooie bezigheid om zijn expressie mee uit te kunnen drukken. Het is toch wel mooi hoe
het verhaal toch een plottwist heeft, en dat was erg fijn. Zo kom je er namelijk achter op het eind van de film dat Conors moeder de verhalen heeft verzonnen.
Het eerste verhaal begint al snel, we krijgen van het monster te horen dat er drie verhalen verteld worden in drie ontmoetingen waarna Conor zijn verhaal moet vertellen. Het eerste verhaal was dat er ooit een prins was waarvan zijn vader kwam te overlijden. Hij had pas een nieuwe stiefmoeder wat een ‘heks’ moest zijn en die zat hem niet goed. Op een dag is de vrouw/vriendin van de prins om het leven gebracht en ze geven de schuld aan de nieuwe ‘koningin’ oftewel de nieuwe stiefmoeder van de prins. Wat blijkt nou: de prins heeft zelf zijn vrouw vermoord om zo zijn stiefmoeder uitte schakelen, al is dat wat ik er van mee gekregen heb. Het tweede verhaal ging over de revolutie van de mensheid, de tijd dat er fabrieken kwamen en de mens massaproductie inschakelde. Hier was een farmaceut actief de zijn spul niet verkocht, ik heb hier helaas een stukje van gemist maar wat ik wel weet is dat de farmaceut is gaan leven in de boom. Het derde verhaal is mij nooit duidelijk geworden, was hij er wel? Of was dat het verhaal van de farmaceut, ik weet dit nou ook eventjes niet meer een correctie zou hier fijn zijn. Ik moet zeggen dat deze kleine verhaaltjes toch wel fijn waren om te volgen maar het verhaal van Conor vond ik aardig slap. Het verhaal was zijn nachtmerrie die je al sinds het begin ziet, en de waarheid dat hij moest gaan vertellen: hij wist het al sinds het begin. Ik moet toch wel zeggen dat dit een erg slappe ontknoping was en ik hier wat meer van verwacht had.
Rond alle verhalen en gebeurtenissen was er uiteraard ook nog het levensverhaal van Conor wat wij moesten volgen.
Zo komen we al snel in aanraking met zijn vader die Conor graag in de kerstvakantie mee wou nemen naar L.A. en natuurlijk op het einde het overlijden van zijn moeder. Wat mij wel erg deed schrikken was de scene dat Conor door de deur keek bij het zieken huis en daar zijn moeder haar tanktopje zag uitdoen. Althans dit werd uitgedaan door een zuster en zijn oma. De verschrikking wat er werd overgebracht hoe ziek het vrouwtje was en het haar zo kapot maakte dat ze broodmager is geworden doet mij toch wel even slikken, dit heb ik helaas wel van dichtbij meegemaakt.
Acteerprestaties waren uitstekend, en dat zorgde er echt voor dat de film aantrekkelijk bleef. De CGI was niet slecht maar ik vond dat J.A. Bayona er aardig makkelijk mee wegkomt, een concept en verhaal waar je misschien tientallen sterkere aspecten in kon stoppen en dat mistte ik toch wel iets. Zo vond ik het verhaal idee echt te slapjes en was ‘Het monster’ zo lange speciaal nog niet. Ik hem me reuze vermaakt maar de film is me iets anders gevallen dan ik verwacht had, dit betekent nog niet dat hij slecht, saai of idioot is. En het is zeker geen animatiefilm.
4.0*
