En Man Som Heter Ove (2015)

Sentimenteel of niet : ik heb vanavond met volle teugen genoten van deze film. Humor, sarcasme, tederheid, afstandelijkheid en warme gevoelens, het wisselt zich in een continu tempo af. Best wat traantjes gelaten !

Geweldig acteerspel, scherpe dialogen; vooral de teksten van Ove zijn prachtig, in zijn soms mopperpottige onbehouwenheid. Aan hoofdrolspeler te danken, dat het heel menselijk voelt; onbeholpen, maar toch innemend, soms lichtelijk absurdistisch en over de top (alles tesamen, in bijvoorbeeld de restaurant scene met Sonja - met een geweldig gesprek over 'de aandrijving van een auto'..); maar dat maakte het verhaal voor míj juist zo leuk. Band met zijn overleden vrouw wordt heel vertederend neergezet; stapje voor stapje wordt het verleden ontrafeld. Aanrader !

De boze witte man-thematiek is inmiddels niet heel origineel meer, maar de film weet bij vlagen een gevoelige snaar te raken. Het helpt dat alles goed in balans is.

Zowel de verworvenheden als de knulligheden van de Zweedse maatschappij krijgen terloops aandacht, dat vond ik bijvoorbeeld sympathiek gedaan. Hetzelfde geldt voor de rechtse en linkse standpunten van de personages, beide op een menselijke manier behandeld.

Prachtige film. Kan niet anders zeggen. Juiste dosering drama. Juiste dosering humor.

Wát een verschil met Nederlandse drama films haha ongelofelijk. Na het gedrocht van net (Hemel) is dit precies hoe een drama film hoort te zijn.

Een film die, zeker naar het einde toe, flink op je gevoel inspeelt. Sommigen hier noemen het sentimenteel, en dat is het stiekem ook wel een beetje. Er worden hier en daar wat eindjes zeer kunstmatig aan elkaar geknoopt om sympathie voor hoofdpersonage Ove op te wekken en deze worden, na het vervullen van hun functie, niet altijd vervolgd (een voorbeeld is de homoseksuele jongen die verschijnt en verdwijnt). En toch: de humor en dat stukje zwartgallige feelgood houden de film naar mijn mening pal overeind. Een film die je vooral moet ervaren.

Mistroostig verhaal met een cynisch randje, wat gaandeweg net te sentimenteel wordt. De irritante regelneuker die stiekem een goed hart heeft, zoals we die allemaal wel kennen. Zolang de subtiele zwarte humor aanwezig is, is het een prettig, aandoenlijke film in al zijn zuurheid. Naarmate steeds meer flashbacks komen en veel te lang wordt stilgestaan bij zaken die je al lang en breed ziet aankomen, wordt het minder. Niet alleen haalt het de sjeu eruit, het wordt te zoetig en doet voor mij afbreuk aan het verhaal zoals het in tegenwoordige tijd loopt. We hadden het zo ook wel begrepen. Desondanks kijkt het over het algemeen leuk weg ondanks/dankzij het gemopper, met een glansrol voor de kat, maar een andere afwerking was prettiger geweest