En Man Som Heter Ove (2015)

Voor mij ook! Had niet verwacht dat een film me nog van gedachten kon doen veranderen na het bekijken van "land Of Mine" die eveneens genomineerd was voor beste buitenlandse film...maar deze doet het wel! Vermakelijk van begin tot eind, ernst met komedie heerlijk verweven, mooi geschoten, knappe editing.Uitstekend werkje!

Veel te zoete film. Echt alles waar wat extra drama of sentiment uit kan worden gewrongen wordt getoond. De best smakeloos in beeld gebrachte dood van Oves vader (en later dat rapport met bloedvlekken er nog op), Ove die een man en kindt redt uit een brandend gebouw, een ander voor een trein hem aanrijdt. Als het busongeluk op het einde krachtig in beeld wordt gebracht moeten we uiteraard ook nog even zien dat Ove zijn vrouw in het wrak vindt. Allemaal om te garanderen dat we als kijker precies voelen voor Ove wat we moeten voelen.

Lassgard verkocht dat zonder al die scènes al meer dan goed. En het had nog beter kunnen zijn als zijn personage niet zo overdreven moest worden. Lassgard maakt eigenlijk nog het meest indruk als hij niet zozeer kan mopperen maar echt boos kan worden met die basstem van hem. Hij is overigens ook wel de enige fatsoenlijke acteur in de film. Veel personages voegen niet eens echt wat toe en zijn enkel instrumenten om door Ove gered te worden of hem zelf te redden. Die dikke zou je niet gemist hebben als hij niet in de film had gezeten.

De thuis niet geaccepteerde homo verschijnt willekeurig nog even in de film zodat ook hij nog even gered kan worden door Ove. We zien terloops nog even hoe Sonja in recordtempo een modelleerling maakt van een onhandelbare jongen. Verder ook clichés zoals Ove die aan de jas van zijn overleden vrouw ruikt en nogal zwijmelige muziek.

Het einde is er ook zwaar overheen. Eerst redt Ove zijn buurman van die typetjes die hem op willen halen en wordt Ove opeens opa genoemd door de kinderen van de buurvrouw, en dan overlijdt hij (te groot hart...) en moeten we én zien hoe de buren hem vinden, en krijgen we de begrafenis te zien én een scène waarin hij zijn vrouw in het hiernamaals ontmoet. Zucht. Zo smerig veel klefheid dat je na de film gewoon een douche nodig hebt. Desondanks geen al te zware onvoldoende, want Lassgard is sterk, en mede daardoor weet de film nog wel regelmatig je hart te verwarmen. 2.0*.

Misschien dat ik hem niet op een goed moment zag maar ik vond het allemaal niet erg verheffend.
Vraag me af waar al die lof vandaan komt.

De brombeer die ontdooit wanneer hij met nieuw / jong / druk leven wordt geconfronteerd, niet echt een kakelvers gegeven (ik moet zelf vaak denken aan Burt Lancasters professor in Visconti's Conversation piece), maar ach, wanneer de hoofdrol wordt vervuld door zo'n acteur die duidelijk zoveel plezier in zijn rol heeft stoor ik me daar niet aan. Waar ik me wèl aan stoor is de hier al vaker genoemde sentimentaliteit, alsmede het feit dat alle buren verder aardig zijn en dat iedereen Ove's gescheld en geschoffeer maar accepteert zonder zich van hem af te keren. De flashbacks houden het verhaal wel op, maar maken ook een hoop duidelijk en zijn bovendien vaak ontroerend (en af en toe schokkend: de trein die Ove's vader overhoop rijdt, het busongeluk...), en zo eindig ik met een waardering waaruit hopelijk blijkt dat ik de hele film lang geboeid heb gekeken zonder er echter helemaal íngezogen te worden. Lassgård trekt de film uiteindelijk over de streep. "De ambulance... mag niet... over het pad rijden..."

Prima Zweeds drama/komedie met een uitstekende Rolf Lassgård in de hoofdrol.Het verhaal is zowel grappig als ontroerend en vooral daardoor is En Man Som Heter Ove voor het merendeel erg boeiend.Alleen werd het in het laatste stuk af en toe wel erg sentimenteel en ook werd het politiek correcte toontje wat irritant.
Toch kon ik me daar door de leuke kwinkslagen van Ove vrij makkelijk overheen zetten en bleef ik uiteindelijk met een goed gevoel achter.
Technisch geen bijzondere film maar met zo'n 'Leading character' hoeft dat ook niet altijd.
Ik had vooraf mijn twijfels maar tenslotte bleek En Man Som Heter Ove toch zeer de moeite waard.
Een kleine vier sterren.

Een goede komedie/drama film...
Prima verhaal...
Prima acteerwerk...
Zelfmoord lukt maar niet...
Mooi HD kwaliteit breedbeeld...
Prima achtergrond geluid/muziek
(Dolby Digital)...

Deze feelgoodfilm uit Zweden over een grommende gepensioneerde knorpot van 59 jaar met een groot hart (letterlijk en figuurlijk) wist mij al vanaf het begin te bekoren. Rolf Lassgård die ik ken uit Zweedse crimi’s en politiefilms geeft de titelfiguur Ove op overtuigende wijze gestalte. Met een manie om alles te controleren vindt hij de meeste mensen idioot. Hij ergert zich aan personen die niet weten hoe ze een ladder moeten monteren of niet met een Zweedse auto rijden. Hij is een principieel argwanend persoon die ongelukkig is, herhaaldelijk zelfmoord probeert te plegen en het leven van anderen zuur maakt door zijn voortdurende kritiek. Nochtans was hij vroeger een vriendelijke en eenvoudige jongen. Je vraagt je af waarom hij zo veranderd is. Hij kon het niet aanvaarden dat hij zijn geliefde vrouw verloren heeft ten gevolge van kanker en ook zijn ongeboren kind in een tragisch autobusongeval tijdens een reis. Maar vooral onder invloed van de hoogzwangere Iraanse buurvrouw en haar twee schattige kinderen ontdooit zijn kil hart.
Deze hartverwarmende tragikomedie heeft een intelligente flashbackstructuur en is vlekkeloos gemonteerd. De cast zorgt voor een perfecte vertolking. Mooie soundtrack ook. Achter de pedante façade schuilt een ontroerend verhaal. De makers houden een sympathiek pleidooi om met een wat zachtere blik te kijken naar de mensen in je omgeving. Volgens mij had “A Man Called Ove“ zeker de Oscar voor de Beste Buitenlandse Film verdiend.

Idd feelgood, maar wel iets doorgetrokken. De controlfreak laat iets teveel zijn andere kant zien.
Desalnietemin, leuk om gezien te hebben.

Overgewaardeerde feelgood movie. Als er in het begin een oude knorrepot met zelfmoordneigingen word geïntroduceerd, dan weet je eigenlijk al in welke richting het verhaal zich gaat ontwikkelen.
Vooral de eerste helft van de film is mat en onopvallend, zonder hoogtepunten. In het tweede gedeelte zitten een paar sterk gefilmde momenten(het busongeluk), en voel je voor het eerst wat echte compassie voor Ove. Wat dan weer teniet word gedaan door het voorspelbare, sentimentele slot.
Alles bij elkaar niet beter dan een gemiddelde Amerikaanse tranentrekker, valt me tegen dat we over deze weinig creatieve film zo enthousiast doen.

Heerlijk verhaal, mooie film van gemaakt. Genieten van Rolf Lassgard.