
Hidden Figures (2016)
Verenigde Staten
Drama / Biografie
127 minuten
geregisseerd door Theodore Melfi
met Taraji P. Henson, Octavia Spencer en Janelle Monáe
Het verhaal van Katherine Johnson, Dorothy Vaughn en Mary Jackson. Drie briljante Afro-Amerikaanse vrouwen die werken bij NASA. Ze weten belangrijke wiskundige data te leveren om de eerste succesvolle ruimtemissie te realiseren. Deze prestatie zou het vertrouwen van de natie herstellen en zou mensen, ongeacht ras of geslacht, inspireren om groots te dromen. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=1_6d8ulQEeQ
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,8 / 200101)trailer (YouTube, ondertiteld)boek (BoekMeter)iTunes: € 9,99 / huur € 3,99Google Play: € 14,99 / huur € 3,99Pathé Thuis: vanaf € 11,99 / huur € 2,99Beeld en geluid op de BD zijn prima verzorgd. Misschien geen film om elk jaar uit de kast te halen, het is zeker een kijkbeurt waard!
Waar gebeurde verhalen zijn altijd al mijn favoriete films geweest, over welk persoon of onderwerp het ook gaat.
Natuurlijk heeft het ene onderwerp meer voorkeur dan het andere, deze film gaat over drie dames, zwarte dames, in het Amerikaanse ruimtevaartprogramma.
Niet makkelijk gezien de sfeer in begin jaren '60 tegenover de zwarte medeburger verre van ideaal was, en dat is dan nog zacht uitgedrukt.
Maar deze drie geniale dames worden na veel moeilijke stappen wel aanvaard, en mede daardoor komt er ook bij Nasa een kentering wat betreft de rassenscheiding.
Ik heb de indruk dat ik al te veel aan het verklappen ben, dus kijken maar, dit is een zeer mooi gemaakte film die op het einde een emotionele toets heeft.
Zeer warm aanbevolen, ook voor wie niet in ruimtevaart is geïnteresseerd !!!
Even helemaal uitgezocht... conclusie: Een grotendeels verzonnen verhaal, dat ze als "true story" proberen te verkopen. Slechte propaganda film.
Maar als Rickazio vanuit zijn luie stoel spreekt dan hebben de betrokkenen die dit hebben meegemaakt niets in te brengen. LOL.

De klemtoon van de film ligt eerder in de openlijke en subtiele verweving van de segregatie tussen blanken en zwarten, dit overgoten met een sausje ruimtevaartwedloop (en Koude Oorlog) tussen de Verenigde Staten en de Sovjet Unie. En gooi er gerust de ongelijke behandeling tussen mannen en vrouwen ook maar bij. Dubbel fout dus voor deze drie hoofdpersonages.
Zeer fijntjes toont de film aan dat geïnstitutionaliseerd racisme ingebakken zat in de Amerikaanse cultuur en dat niet enkel rechtse populisten (om er maar één doelgroep uit te pikken) er zich aan bezondigen, maar eveneens (voor de overheid werkende) progressieve bollebozen. De film bevindt zich daar op glad ijs omdat het soms neigde tussen een (ongelijke) strijd tussen blanke slechteriken en arme zwarten. Theodore Melfi ving dat trouwens vrij goed op, want propaganda was niet zijn doel en werd mijn inziens ook niet bereikt.
Ik las hieronder dat er wat twijfels zijn rond de accuraatheid van de film. Het zal wellicht overgoten zijn met Hollywoodiaans drama en er is wel degelijk een verschil tussen een "waargebeurd verhaal" en "gebaseerd op ware feiten". Dat sommige zaken wat uitvergroot zijn, lijkt me duidelijk: bijvoorbeeld toen Catherine bij de lancering van Glenn de toegang werd ontzegt tot het Space Center en even later the chief haar toch binnen liet ...
Beetje veel nadruk op het feelgoodgehalte, maar best innemende en inspirerende film. Gewoon goed, zonder meer: 3,5*
Een biografie mag op zijn minst toch een beetje waarheidsgetrouw zijn, neem ik aan. Katherine Johnson heeft op zijn minst wel iets verwezenlijkt neem ik aan? Eer haar dan door een waarheidsgetrouw te vertellen, en niet door de helft er bij te gaan verzinnen. Als je een verhaal over racisme of feminisme had willen vertellen, had je beter voor iets anders gekozen. Daarbij ik vind het ook vrij racistisch dat elk verhaal, film of tv-serie over een zwarte vrouw vandaag alleen maar over racisme gaat. Alsof ze niets anders bijgedragen hebben tot onze maatschappij. Deze vrouw is bekend geworden omwille van haar bijdrages voor NASA, niet omdat ze het racisme bestreed op NASA en een omloop van 40 minuten moest maken om naar de wc te kunnen. Echter is hetgeen ze voor NASA gedaan heeft in deze film gedegradeerd tot bijzaak.
Een fraaie biografie met ook nu en dan humoristische stukjes.

Een mooie 8+!
In dit verhaal draait het om drie briljante vrouwen van Afro-Amerikaanse afkomst, te weten Katherine Johnson (Taraji P. Henson), Dorothy Vaughn (Octavia Spencer) en Mary Jackson (Janelle Monáe), die in de jaren 60 voor de NASA werkten en die betrokken waren (o.a. met belangrijke wiskundige data) bij de eerste succesvolle Amerikaanse ruimtemissie (eerste Amerikaan in een baan om de aarde).
Voordat de film begint, wordt aangegeven dat deze film gebaseerd is op ware gebeurtenissen, maar dat "gebaseerd" is volgens mij wel behoorlijk aangedikt in deze film, waardoor ik het vooral een clichématige en voorspelbare film vond, die hier en daar ook wat langdradig (duurt ook circa 120 minuten) overkomt. Om dat laatste wat dragelijker te maken, heb ik dan ook alle flauwe en clichématige romantische (vaak niet voor mij weggelegd) scènes tussen Katherine Johnson en haar toekomstige man kolonel Jim Johnson (Mahershala Ali) vooruit zitten te spoelen, want dat bespaarde me tijd (ik denk iets van 15 minuten in totaal) en ook een aantal braakmomenten.
Het verhaal zit zeker mooi in elkaar en weet daarbij ook wel te boeien en te interesseren (is zelfs ook wat leerzaam en zeker m.b.t. de ruimtevaartwedloop tussen de Amerikanen en de Russen en de eerste IBM computer, te weten de IBM 7090, bij de NASA, zodat "rekenaars" eigenlijk niet meer nodig zijn), maar het wist me helaas wel niet te raken of te ontroeren en dat ondanks dat dit verhaal o.a. draait om racisme. Een goed voorbeeld daarvan is de dames-wc voor kleurlingen, welke op 800 meter afstand van kantoor ligt. Dat wordt op een gegeven moment wel subtiel opgelost door Al Harrison (Kevin Costner), waarbij hij ook zegt:
"Hier bij NASA hebben we allemaal gele plas"

Ook het scheiden van koffie en water is een goed voorbeeld hoe men in deze film omgaat met racisme. En als een blank persoon, te weten Vivian Mitchell (Kirsten Dunst), een zogenaamde positieve opmerking maakt m.b.t. racisme tegen Dorothy Vaughn, ontstaat de onderstaande dialoog.
Vivian: Dorothy, Weet je, wat je ook denkt ik heb niks tegen jullie.
Dorothy: Dat weet ik. Ik weet dat u dat zelf gelooft

Na het clichématige einde wat eigenlijk ook niet spannend is, en dan doel ik op het veilig landen van astronaut John Glenn (Glen Powell) op aarde, krijg je nog wat weetjes te lezen over Katherine Johnson, Dorothy Vaughn en Mary Jackson en krijg je ook wat echte foto's van hun te zien. M.b.t. de weetjes, wordt er o.a. gezegd dat Mary Jackson de eerste vrouwelijke Afro-Amerikaanse luchtvaartingenieur werd, dat Dorothy Vaughn de eerste zwarte supervisor werd bij NASA en dat Katherince Johnson alle berekeningen deed voor de "Apollo" missies naar de maan en tevens voor de Space Shuttle.
Het draait in deze film eigenlijk vooral om de cast en vooral natuurlijk om de drie "zwarte" hoofdrolspelers, te weten Taraji P. Henson (in de rol van Katherine G. Johnson, die zeer goed kan rekenen en wordt aangesteld als "rekenaar" voor NASA, ze berekent o.a. de "Go/No-Go", oftewel waar het ruimtevaartuig zal landen op de aarde), Octavia Spencer (in de rol van Dorothy Vaughan, die graag supervisor wilt worden en daarvoor o.a. de programmeertaal "Fortran" voor de IBM-computers zelfstandig gaat leren) en Janelle Monáe (in de rol van Mary Jackson, die graag luchtvaartingenieur wilt worden en daarvoor zelfs naar de rechter stapt), die alle drie gewoon goed en overtuigend speelden en de laatste vond ik ook best een mooie vrouw.
Ook de "blanke" cast deed het wel verdienstelijk en dan doel ik vooral op de bekende acteur en actrice, te weten Kevin Costner (in de rol van Al Harrison, die bij NASA de leiding had over de "Apollo" missie) en Kirsten Dunst (in de rol van Vivian Mitchell, die één van de leidinggevende is in het gebouw van NASA en die niet bepaald een hoge dunk heeft van de zwarte medewerkers), maar hun rol was wel behoorlijk clichématig. M.b.t. "Wie de leiding heeft", ontstaat er op een gegeven moment een leuke dialoog (i.v.m. het bijwonen van een vergadering) tussen Katherine en Al en wel de volgende:
Al: Maar wie is er de baas in dit gebouw ?
Katherine: U bent de baas, maar u gedraagt zich er niet naar.
Al met al is dit best een mooie Drama / Biografie film in typische "aangedikte" Hollywood stijl om eens gezien te hebben (gezien overigens op "Film1 On Demand"), maar het verloop van het verhaal is wel zeer clichématig en voorspelbaar en of het ook zo allemaal gebeurt is, daar heb ik sterk mijn twijfels over, maar is natuurlijk wel mooi voor het verhaal en dus ook voor deze film.
De weg naar erkenning en waardering is vlot verhaald, qua karaktertekening niet zo diepgaand, en het is vooral de rassendiscriminatie met scènes als wanneer Kevin Costner met woede en geweld het bord aan de toiletten, die het gebruik ervan aan "coloured people" voorbehoudt, vernietigt, die zullen blijven hangen.
Een waargebeurd verhaal...
Uitstekend verhaal en mooi ontroerend verhaal...
Uitstekend acteerwerk...
Bekende acteur Kevin Costner...
Mooi HD kwaliteit breedbeeld en ouderwetse opname...
Perfect achtergrond geluid/muziek met Dolby Digital...
Prima camerabeweging...
Het is moeite waard...
Toch wel een interessant om gezien te hebben een een stukje geschiedenis mee te pikken.
Toch wel een aanrader!
Mooie film , op zo'n regenachtige avond na studio sport.
3.5 ***
Totaal oninteressante Hollwood film.
Wat een ellende om af te kijken.
Helaas is het allemaal heel prekerig bij momenten en ligt het er ook wel zeer vingerdik op, waar het bv. bij The Green Book net iets subtieler was en het verhaal toch net iets meer primeerde boven het lesje dat ze ons proberen te leren.
Op zich heb ik weinig tegen dit soort films, ware het niet dat deze ook nog eens gebaseerd moet zijn op waargebeurde feiten. Helaas zijn deze waargebeurde feiten amper te bespeuren in deze film. Ja, de drie vrouwen hebben een zeer belangrijke rol gespeeld bij NASA in die periode, echter alles van rassenscheiding, vrouwenongelijkheid, oversten die hun macht verkeerd gebruiken etc is er bij deze film bij verzonnen of zwaar overdreven(in een interview vertelt een van de originele vrouwen dat ze zelden tot nooit iets hiervan heeft gemarkt bij NASA) om een soort van kunstmatig sentiment bij de kijker op te wekken.
Dit is dus niet meer of niet minder dan een matige feel good film die iets te hard heeft gemikt op een Oscar door veel te hard te focussen op de onrechtvaardigheid in die tijd, en niet op de effectieve verdiensten van de drie vrouwen, wat jammer is want hun bijdrage was zeker niet gering en hun verhaal is zeker de moeite waard.
Ter verduidelijking voor alle boneheads out there: neen ik ontken niet dat in het Amerika van die tijd een ernstig probleem was met rassenongelijkheid (integendeel, ze zijn veraf van hoe het zou moeten zijn op de dag van vandaag), maar dat is voer voor een andere film en een ander verhaal en niet de hoofdbrok van het verhaal van deze drie hoofdpersonage's bij hun periode bij NASA.
Het typische verhaaltje van de underdog minderheid die tegen alle soorten van onrecht moeten opboksen wat uiteindelijk moet leiden tot enkele feel good momenten.
Helaas is het allemaal heel prekerig bij momenten en ligt het er ook wel zeer vingerdik op, waar het bv. bij The Green Book net iets subtieler was en het verhaal toch net iets meer primeerde boven het lesje dat ze ons proberen te leren.
Op zich heb ik weinig tegen dit soort films, ware het niet dat deze ook nog eens gebaseerd moet zijn op waargebeurde feiten. Helaas zijn deze waargebeurde feiten amper te bespeuren in deze film. Ja, de drie vrouwen hebben een zeer belangrijke rol gespeeld bij NASA in die periode, echter alles van rassenscheiding, vrouwenongelijkheid, oversten die hun macht verkeerd gebruiken etc is er bij deze film bij verzonnen of zwaar overdreven(in een interview vertelt een van de originele vrouwen dat ze zelden tot nooit iets hiervan heeft gemarkt bij NASA) om een soort van kunstmatig sentiment bij de kijker op te wekken.
Dit is dus niet meer of niet minder dan een matige feel good film die iets te hard heeft gemikt op een Oscar door veel te hard te focussen op de onrechtvaardigheid in die tijd, en niet op de effectieve verdiensten van de drie vrouwen, wat jammer is want hun bijdrage was zeker niet gering en hun verhaal is zeker de moeite waard.
Ter verduidelijking voor alle boneheads out there: neen ik ontken niet dat in het Amerika van die tijd een ernstig probleem was met rassenongelijkheid (integendeel, ze zijn veraf van hoe het zou moeten zijn op de dag van vandaag), maar dat is voer voor een andere film en een ander verhaal en niet de hoofdbrok van het verhaal van deze drie hoofdpersonage's bij hun periode bij NASA.
Mee eens. Ook het o zo brave gedrag stoort me. Geen enkel rafelrandje. Hier lijken alleen heiligen rond te lopen.
Het typische verhaaltje van de underdog minderheid die tegen alle soorten van onrecht moeten opboksen wat uiteindelijk moet leiden tot enkele feel good momenten.
Helaas is het allemaal heel prekerig bij momenten en ligt het er ook wel zeer vingerdik op, waar het bv. bij The Green Book net iets subtieler was en het verhaal toch net iets meer primeerde boven het lesje dat ze ons proberen te leren.
Op zich heb ik weinig tegen dit soort films, ware het niet dat deze ook nog eens gebaseerd moet zijn op waargebeurde feiten. Helaas zijn deze waargebeurde feiten amper te bespeuren in deze film. Ja, de drie vrouwen hebben een zeer belangrijke rol gespeeld bij NASA in die periode, echter alles van rassenscheiding, vrouwenongelijkheid, oversten die hun macht verkeerd gebruiken etc is er bij deze film bij verzonnen of zwaar overdreven(in een interview vertelt een van de originele vrouwen dat ze zelden tot nooit iets hiervan heeft gemarkt bij NASA) om een soort van kunstmatig sentiment bij de kijker op te wekken.
Dit is dus niet meer of niet minder dan een matige feel good film die iets te hard heeft gemikt op een Oscar door veel te hard te focussen op de onrechtvaardigheid in die tijd, en niet op de effectieve verdiensten van de drie vrouwen, wat jammer is want hun bijdrage was zeker niet gering en hun verhaal is zeker de moeite waard.
Ter verduidelijking voor alle boneheads out there: neen ik ontken niet dat in het Amerika van die tijd een ernstig probleem was met rassenongelijkheid (integendeel, ze zijn veraf van hoe het zou moeten zijn op de dag van vandaag), maar dat is voer voor een andere film en een ander verhaal en niet de hoofdbrok van het verhaal van deze drie hoofdpersonage's bij hun periode bij NASA.
Volledig eens met devidia. Het lijkt wel of elke film waarin zwarte vrouwen voor komen in deze tijden over racisme moet gaan. Misschien scoort het beter bij de gemiddelde kijker, maar het is jammer dat dit ten koste gaat van de werkelijke verdiensten van de dames die nogal onderbelicht blijven in deze film.
Om die reden een half puntje aftrek.
Niemand vertolkt buitengewoon, iedereen zet z’n typetje precies neer zoals ’t hoort, de soundtrack doet wat 'ie moet doen, ... Eigenlijk een film die je al gezien hebt nog voor ‘ie begint, maar dat neemt niet weg dat de plot het vertellen waard is, en dat Theodore Melfi vakwerk aflevert.
Dus? Aardig.
3*