Hacksaw Ridge (2016)

Hacksaw Ridge

Oef, dit was toch wel een leuke film. Heb hier en daar wat negatieve recensies gelezen die ik na het zien van deze film echt wel snap maar, dit zijn de films waar ik vaak wel van kan genieten. Het is eigenlijk allemaal best wel zachtjes, vooral het begin van de film was even doorbijten maar, je moet toch even meer van het levens verhaal van Desmond Doss te weten komen en daarbij is toch een mooi begin aangeknoopt waar hij zijn geliefde Dorothy Schutte tegen het lijf aan loopt, de tragedie wat binnen zijn leven speelt en vooral meer te weten komen over het feit dat hij geen wapen draagt.

Ik moet zeggen dat dit wel weer een hele andere wending voor mij was en ik wel iets moest wennen aan deze film, het is natuurlijk geen hedendaagse Wereld Oorlog II film die ik het liefst kijk waar de Duitsers vooral aan het licht staan, dit keer gaan we de kant van de Jappen op, toch ook iets groots wat in de tweede wereld oorlog voordeed want dit is natuurlijk de strijd geweest met de kernbommen en de eerste kamikaze piloten. Toch vond ik het leuk maar ook vooral interessant om naar te kijken. Ik ben persoonlijk helemaal bezeten met de Duitse kant van het verhaal maar, de jappen heb ik altijd gelaten voor wat het is, wat toch eigenlijk ook best interessant is.

De film verteld een onderdeel van de slag om Okinawa, het grootste eiland van de Riukiu-eilanden waar toch wel hevig gevochten werd. Ook op wikipedia staat een mooi stuk over deze gevechten, ik ben zelf nou niet bepaald bekend met het gevecht tegen de jappen maar ik weet wel dat deze er misschien harder aan toe ging dan tegen de Duitsers. Vooral dit stuk: ‘Kamikazes - Slag om Okinawa‘ is best interessant om te weten dat de slag om Okinawa het bekendst stond door zo geheten kamikazes.

Hacksaw Ridge brengt een prima verhaal met zich mee die, zoals ik al zei, wel wat traag begon. We volgen Desmond Doss in zijn levensloop (sowieso tot aan het eind van de overname op Hacksaw Ridge). Hier krijgen we een groot deel te zien over zijn vader, die rustig gezegd volgens mij een aardige alcoholist was en een voormalig soldaat, voornamelijk gevochten in 1918 (als ik het goed heb) tijdens de Eerste Wereldoorlog, en hier veel vrienden verloor. Hij is zeker niet zachte handig en wil nog wel eens zijn kinderen maar ook zijn vrouw slaan. Hij is er honderd procent tegen dat zijn zonen het leger betreden die dit helaas beiden wel doen, voornamelijk omdat hij niet bij het graf bij zijn zonen wou gaan staan, na de oorlog. Volgens mij heeft dat ook niet gehoeven, in ieder geval bleef Desmond Doss wel leven.

Desmond Doss zelf kent een heel ander kant. Hij is anti-geweergebruik en staat erop zonder enig wapen om zichzelf te verdedigen het vijandelijk gebied te betreden, puur omdat hij levens wil redden en niet wil nemen. Natuurlijk kende dat enige zware lasten zo werd hij door de hoge piefen van het Amerikaanse leger nogal in de grond gedrukt en werden er allemaal dingen dankzij hem opgelegd op het hele team. Hij word hierdoor hardhandig aangepakt maar bleef zijn mannetje staan. Desmond besloot geen wapens meer aan te raken nadat zijn vader, zijn moeder weer sloeg en vooral er met een wapen stond rond te zwaaien, ikzelf dacht vooral dat het begin van de film hier enig iets mee had te maken toen hij zijn broertje bijna dood sloeg met een baksteen.

Goed de film draait zo zijn gangetje en Desmond mag (nadat hij in het gevangenis heeft gezeten) toch mee met het Amerikaanse leger, wel als hospik. De dagen dat hij daar rondliep heeft hij enig levens gered. Ook zeker nadat het Amerikaanse leger zich massaal terug trok omdat de Jappen toch weer met een groot hoeveelheid troepen terug sloeg bleef Desmond zijn mannetje en redde meerdere levens, waaronder ook van een paar Jappen en zelfs de sergeant Howell , gespeeld door Vince Vaughn. Hierdoor was hij een redder van het Amerikaanse leger en is hij hierdoor goed beloond, maar ook mede dankzij zijn vader was hij vrij gesproken en mocht hij mee gaan met het leger.

Ik vind Andrew Garfield persoonlijk een fijne acteur, heerlijk rustig en straalt een mooie blik uit waardoor hij Desmond Doss ook fijn heeft gespeeld. Ondanks dat de film traag begon, en er vrij weinig gebeurd buiten het feit dat Desmond met Dorothy verkering krijgt en zijn vader zijn familie mishandeld bleef het rustig in het begin, dat vond ik wel jammer. Je kreeg weinig mee van de oorlog buiten het feit om dat Desmond er uiteindelijk na toe ging. Qua slagveld was de film gewoon goed. Helaas heeft Desmond ons in 2006 verlaten, op 87 jarige leeftijd maar, zijn daden blijven voorgoed bij ons, en ik vind zeker dat hij een stap heeft gezet in de geschiedenis. Al om al, prima film en uitstekend vermaakt!

4.0*

Wow wat een heerlijke keiharde oorlogsfilm, vol met Amerikaanse glorie. Vooral hoe het allemaal beeldend was verfilmd sprak mij erg aan en deed me denken aan de overdreven comics SGT. Rock. (die spelen zich volgens mij voornamelijk af tijdens de Vietnam oorlog, maar toch) Naast dat ik me prima heb vermaakt met de film was het ook zeer dramatisch en keihard, wat het natuurlijk in het echt ook was. Het einde voegt daarom zekers ook erg veel toe bv zoals bij Saving Private Ryan, Band of Brothers etc.

Mel Gibson. Mensen houden van hem of haten hem. Plat, sentimenteel en zeer godsdienstig. Maar toch trap ik er elke keer weer in...het entertaint en vermaakt namelijk als een dolle. Want ook met deze prent heb ik me weer prima vermaakt. Het doet wat het moet doen, en het pretendeert niet meer te zijn dan dat. Hollywood? Absoluut! Maar wel met kwaliteit en bruut geweld. Het enige wat me een paar keer stoorde was het camerawerk, een aantal shots had beter gekund. En dan denk ik met weemoed terug aan Saving Private Ryan, of Flags Of Our Fathers. Dus zeker geen absolute top dit, maar wel entertainment van de bovenste plank. Ben ik er toch weer ingestonken bij die gekke Mel Gibson.

4*

Wie Mel Gibson zegt, denkt automatisch aan religie en geweldporno. Beiden items kwam aan bod in deze oorlogsfilm. Misschien moet ik nu ik begonnen ben de lijn maar doortrekken en de laatste van Koolhoven ook maar eens opzetten.

Nu, naast deze twee trefwoorden, kenmerkt Mel Gibson zich ook in een uitstekende regie en camerawerk. Hacksaw Ridge is werkelijk visueel en auditief een streling (?) voor het oog/oor. The battles zijn ongelooflijk geregisseerd, een meesterwerkje op dat vlak. De beachscene van Saving private Ryan verbleekt er idd bij. Niet voor gevoelige kijkers dus...
Eén ding viel me op ook aan de personages: ik zal geen enkele Afro-Amerikaan meehuppelen. Vrij uitzonderlijk moet ik zeggen.

Het verhaal op zich vond ik net zoals ik het verwacht, povertjes. Het mag dan een waargebeurd verhaal zijn, maar de heroïek en de heldendom worden erg vervelend Hollywoodiaans opgewaardeerd. De zero die een hero werd en zo goed als ter plaatse heilig verklaard werd, neen, dat zijn afknappers voor mij. Scenes als de teruggebrachte bijbel, in het hol van Pluto een Jap verzorgen, voetballen met 2 granaten, zijn reddingen, ... bezorgen me koude rillingen, uiteraard wordt alles bombastisch ondersteund door een heroïsch deuntje. Zoals in elke historische film of biografie wordt de film gekenmerkt door heuse onwaarheden of verdraaiingen, zeker ook hier. Bij momenten vond ik het zelfs grappig en dat is geen goed teken bij zo'n film...

Het acteerwerk was top. Zowel Garfield, Worthington als Vaughn konden me overtuigen. Naast de visuele effecten waren er ook een aantal pakkende scenes zoals de shock die de soldaten krijgen als ze gewonde makkers van een ander bataljon zien passeren. Vrij origineel is de film niet. De opbouw is gelijkaardig aan vele middelmatige oorlogsfilms: heroïek gespekt met een laagje liefde en veel geweld. Pearl Harbour is er nog zo eentje ...

Mocht het marige verhaal en de opgeblazen heldhaftigheid niet zo beklemtoond worden, dan scoort deze film makkelijk een 4,5*, nu blijft hij steken op een gewone 3,5*.

Het eerste uur staat bol van overdreven religieus geneuzel. Steekt tegen na een tijdje. Het tweede uur blijven de ledematen maar lustig in het rond vliegen. Steekt ook tegen na een tijdje. Kon dat niet wat korter, Mel?

Zeer fraai

Was, als je het op een bijzondere manier bekijkt, voor mij niet erg tegengevallen. Het had een goed verhaal, maar het begin was wel wat te veel godsdienstig geneuzel.

Enigzins te religieus ingezette biopic maar wel prima en vooral realistische oorlogsfilm over de slag bij Okinawa. Ik kan de naam Mel Gibson weer enigzins pruimen en hij heeft zich hiermee gerevancheerd na zijn monumentale miskleun The Passion of the Christ. Toch blijft er aan deze film wel een te hoog messiasgehalte kleven maar dat zit waarschijnlijk zo diep in de mens Gibson verankerd dat hij dat moest meenemen in het verhaal van Desmond Doss. Het had niet gehoeven want hij was op zich al uniek genoeg in de militaire geschiedenis.

ik vind dit best een lastige! ik ben gek op mel gibson. en dit is ook niet een super slechte film.. en er zitten ook best een paar leuke grappen in... maar wat is het dan dat ik niet heel super enthousiast ben? komt het omdat ik vind dat het geloof wel erg aan je opgedrongen word? (tenminste dat is wat ik vind) of is het omdat de film af en toe best langdradig is? ik heb 3 sterren gegeven omdat het een prima film is om met een simpel verhaal kijkt gemakkelijk weg. en hij me toch wel vermaakt heeft.. maar vond apocalypto stukken beter!

Echt een geweldige film. Een man met principes dat kan ik wel waarderen. Het feit dat hij tegen het systeem in durft te gaan met alle gevolgen van dien en dat ie uiteindelijk de hoogste onderscheiding krijgt die er is in het leger dat alleen al maakt deze film briljant. Dat ie gelovig is ja, nou mooi toch, dat hielp hem zeker de kracht te geven om te doen wat ie heeft gedaan. Hij had voor mijn part ook geloof en kracht kunnen putten uit een blik bonen in tomatensaus. Mij om het even. Ik was er niet bij maar het kwam mij echt heel realistisch over qua oorlogsvoering. En volgens de wiki heeft het ook heel lang geduurd voordat deze film uiteindelijk tot stand is gekomen. Eerst omdat Desmond T. Doss het niet zag zitten en daarna omdat Mel Gibson er geen trek in had. Ik ben blij dat het toch uiteindelijk goed is gekomen. Een van de beste oorlogsfilms die ik heb gezien.

Eindelijk, een nieuwe Mel Gibson film! Dat was mijn eerste gedachte toen ik iets over deze film hoorde. Ik kende het verhaal niet, maar ik hou van waargebeurde oorlogsverhalen en helemaal als het een heldenverhaal is van de oorlog. Er zijn er genoeg, maar nogmaals...deze kende ik niet. Het verhaal wordt mooi opgebouwd, in beeld gebracht door de acteurs en actrices en verliest eigenlijk geen enkel moment mijn aandacht. Heel verrassend ook vond ik Vaughn, zelden heb ik hem in zo'n serieuze rol gezien en deed hij dit ook zo goed. Heel knap gedaan! Tsja, wat moet ik er verder nog over zeggen? Dat ik de muziek wat overdreven vond en niet zo goed, ik de effect geweldig vond en ik eigenlijk in tijden niet zo heb genoten van een realistische oorlogsfilm!

Laat ik het er op houden, dat ik sinds Saving Private Ryan niet zulke realistische beelden meer heb gezien, geweldig. Wat mij betreft ook totaal terecht dat iedereen zo lovend is over deze film. Super!

Een veel te lange zit. Had het gevoel dat ik naar een soort van EO voorstelling zat te kijken, waarbij het geloof door je strot wordt geduwd.

De film komt extreem traag op gang en ik vond zijn levensverhaal ook erg saai gebracht, er leek maar geen eind aan te komen.

Eenmaal aangekomen in Japan is het allemaal erg rommelig, je ziet een hoop mensen in het rond vliegen en uitelkaar spatten, maar verder geen idee waar je nu precies naar kijkt.
Het laatste half uur was spannend en interessant, maar toen was ik al 1,5 mijn focus kwijt.

Ook vind ik het raar dat de japanners die touwen aan de wand niet gewoon los hebben gesneden, dan hadden ze nooit omhoog gekund, misschien was dit in het echt zo, maar het is wel een beetje een vreemde keus geweest.

Natuurlijk zijn de amerikanen altijd de helden, maargoed dat weet je van een hollywood film. Enorm gehyped, maar hij viel uiteindelijk heel erg tegen. Jammer.

En zo zie je maar weer, de waarheid is vaak vreemder dan de fictie. Het was in de realiteit zo dat de Japanners niet op het idee zijn gekomen om die touwen kapot te snijden. Dit vind ik overigens geen spoiler.

toch is de muur in de film wel zwaar overdreven, deze was in het echt veel lager.

http://www.historyvshollywood.com/reelfaces/hacksawridge/crgnt.jpg

Ja dat klopt Chelsea94, maar daar gaat het nu even niet om hè.

Private Doss, you are free to run into the hellfire of battle without a single weapon to protect yourself.

Wat een uitmuntende film van Mel Gibson...

Het verhaal is gewoon dik in orde en de gehele opbouw van de film ook, waardoor de film heerlijk weg kijkt. Ook de gehele aankleding en setting zorgt ervoor dat de sfeer ook past bij dit verhaal...

Andrew Garfield acteert zeer sterk en ook de gehele overige cast past er goed bij, de rol van Vince Vaughn zorgt voor de komische noot in deze film...

De score in deze film is ook zeer de moeite waard...
Rupert Gregson-Williams - Hacksaw Ridge (2016) - MusicMeter.nl

Uistekende film. Kan er veel over schrijven maar hij is gewoon goed. Niet veel meer toe te voegen...

Het lukt me niet om een onvoldoende voor deze film te geven. Ergens is deze film namelijk te vergelijken met (de karikatuur van) Mel Gibson zelf, een met argwaan bekeken sentimenteel wrak, zuchtend onder godsdienstwaanzin en alcoholisme, met een nare geur van racisme.

Gibson probeert als goed katholiek het verhaal van Desmond Doss duidelijk te laten resoneren met oude verhalen over apostelen en heiligen, en doet dit op zo'n sentimentele en irritant drammerige manier dat vooral het laatste half uur er bijna kopje onder door gaat.

Veel kudos voor Garfield hier, die op een of andere manier erin slaagt met zijn vertolking Doss zowel geloofwaardig als interessant als sympathiek te houden (al vroeg ik me wel steeds af of hij soms in zijn contract had bedongen dat die rare kuif per se niet mocht worden vervangen door een normaal soldatenkapsel, maar die kan op de lijst van Pietluttige Film-irritaties Die Me Toch Wel Een Beetje Dwars Zaten).

En verder zal Mel Gibson nooit een Kubrick of Tarkovsky worden, maar zijn regie hier is te kundig om gnuivend terzijde te schuiven. Virginia is mooi, de casting is subliem, de emoties -hoewel dik aangezet- raken doel, en het oorlogsgeweld op Okinawa was, bij vlagen, Vet Bruut.
Bescheiden duimpje omhoog voor Mel.

sandokan-veld Ik heb precies het gevoel dat je eerder de regisseur beoordeelt dan de film, maar ik kan mis zijn?

Dat Garfield zijn kapsel gek is voor een soldaat kan ik inkomen, maar Garfield speelt dan ook geen normale soldaat. Hij lapt wel belangrijkere regels aan zijn laars dan die van het gefatsoeneerd soldatenkapsel. Naar mijn gevoel haal je de film in je review vooral naar beneden door vooroordelen over de regisseur en om nu een woord te gebruiken dat je zelf gebruikt, 'pietlullige' details. Ik bedoel maar.. wat zou je waardering geweest zijn moest Garfield een kortgeschoren coupe hebben gehad en de film geregisseerd was door bv. een Kubrick?

Nou nee dat vind ik niet, sorry. Mijn waardering voor deze film is lager vanwege de nogal sentimentele kijk op moraliteit, de naar mijn smaak te dik aangezette religieuze ondertoon en de wat simplistische kijk op Amerikaanse Helden vs Japanse Beesten, die op mij wat racistisch overkomt.

Dit komt overeen met de vooroordelen die leven tegen de persoon Mel Gibson (ook bij mij) en dat benoem ik. Maar als een andere regisseur precies dezelfde film had afgeleverd, waren mijn bezwaren hetzelfde geweest. Alleen had ik dan die grap niet kunnen maken.

Het detail van het kapsel vond ik ook gewoon grappig, en draagt verder niet veel bij aan mijn beoordeling. Sterker nog, het is wonderbaarlijk hoe goed zijn haar nog zit na uren kruipen door de Japanse modder. In weze is het kapsel daardoor de grote held van de film.

Voor mij is dit gewoon absolute top, 5 sterren.
De oorlogsactie komt gewoon in de buurt van de landingscenes in Saving Private Ryan, het rauwe straatgeweld van Black Hawk Down etc.
Vince Vaughn vond ik erg goed hier btw net zoals Worthington en uiteraard ook Garfield.
Deze mag echt naast The Patriot en Braveheart komen te staan als Gibson's meesterwerkjes.
Wat was dit goed zeg.
Normaal gezien hou ik niet echt van religie in films, concept van een conscientious objector enzo.
Van zo'n objector had je altijd het idee dat het lafaards waren, hippies die vluchtten naar Canada omdat ze schrik hadden van de draft tijdens de Vietnam-oorlog.
Maar hier zie je toch wel een andere kant van zo'n objector, ik wist niet zo goed dat dit toch ook wel patriots zijn, die hun plicht willen doen voor God & Country, dit alles zonder wapen en als medic... ja, dit heeft toch wel iets hoor.

Mel Gibson: Als acteur matigjes, als mens niet het beste voorbeeld van de mensheid, hij wordt eigenlijk pas interessant als regisseur. Want films maken kan de man wel. De film start heel zoet, bijna te zoet. Ik dacht nog: dat word niks. Totdat de hoofdrolspeler het slagveld op gaat. Dan word het ineens een hele rauwe, zeer realistisch ogende oorlogsfilm. Het blijft boeien, maar het echt goede gedeelte van deze film begon voor mij net iets te laat. 3,5 *

Zeker een mooi historisch verhaal en prachtige plaatjes. Gibson weet weer goed te regisseren. Maar de film emotioneert niet in hoge mate helaas

Deze film vanmiddag gekeken en raakte mij. Tuurlijk, het begin is wat langdradig maar daar ontkom je niet aan als een film gebaseerd is op het levensverhaal van een persoon die echt bestaan heeft. Veel actie in het tweede deel en ik begreep dat men zich nog heeft ingehouden omdat de werkelijkheid nog bizarder was. Zo zou cpl Doss zelfs tot tweemaal toe gewond zijn geraakt bij die laatste actie en erop hebben gestaan dat eerst anderen afgevoerd zouden worden in plaats van hij. Wat hiervoor is geschreven klopt ook wel: echt 'Amerikaans' dus heroïsch en pompeuze muziek enzo. Maar laat onverlet dat ik grootste deel van de film op het puntje van mijn stoel heb gezeten en daarna alles wilde weten over de echte Desmond Doss, die in 2006 overleed. Men zegt wel eens 'echte helden bestaan niet; moed is slechts het vermogen om je angst te overwinnen'. Deze man was gewoon een held en men heeft dat in de film op een vakkundige manier naar voren weten te brengen. Dat ie een en ander op zijn geloof baseerde respecteer ik en dat hij ondanks alle tegenwerkingen toch zijn doel wist te bereiken maakt dit verhaal alleen maar nog meer bijzonder.

Vermakelijke film, maar meer kon het voor mij niet zijn. Naar mijn mening net iets te sentimenteel, al heb ik hier meestal niet echt een probleem mee.

Prima film met prachtig geschoten beelden. De film kun je eigenlijk in tweeën opdelen. De jeugd en diensttijd en de strijd op het battlefield Hacksaw Ridge. Tja die titel had natuurlijk ook heel anders kunnen heten. The man without a gun. Of Save the wounded soldiers. of I don't kill people because of...Anyway we moeten het doen met Hacksaw Ridge. Klinkt kennelijk beter.

Het begin heeft iets weg van een tweede Pearl Harbor, maar dat is na het mooie stuk daarna geheel verdwenen. Had ook zowaar wat grappige momenten moet ik zeggen. Het tweede gedeelte is met name de strijd en het verplaatsen van alle gewonde soldaten Dit stuk is erg mooi gefilmd. Ook de tunnelopnames zijn fraai verfilmd. Op het eind zien we nog even de echte helden die de hel hebben overleefd. Onze hoofdrolspeler overleed in 2008 en heeft helaas deze film niet kunnen zien. Nu zijn er ondertussen heel veel oorlogsfilms gemaakt, maar deze had toch wel een mooie andere kant en bovendien fraai verfilmd!

[
Ook vind ik het raar dat de japanners die touwen aan de wand niet gewoon los hebben gesneden, dan hadden ze nooit omhoog gekund, misschien was dit in het echt zo, maar het is wel een beetje een vreemde keus geweest.

Strategisch was dit ook erg slecht moet ik zeggen. waarom zaten de Jappen niet tot aan de rand?en waarom lieten ze geen bommen vallen op de plek waar zoveel Japanners zaten. Het gevecht kwam van de grond en van wat boten. Vond ik ook wat vreemd ja.

Uitstekende oorlogsfilm, met een goede cast.
Ook de gevechtsscènes zijn levensecht en dus wel niet voor gevoelige zielen.
De film kwam wat traag op gang maar eens men in de actie is beland wordt het allemaal stukken beter en komt er vaart in.
Waar gebeurd verhaal dus en dat zijn wel de films waar ik het meest van hou.
Warm aanbevolen deze film in een regie van Mel Gibson, die weer bewijst dat hij ook een uitstekend regisseur is.

Goeie film over een jongeman die zich aandient in het leger, maar weigert om te schieten. Een mooi, waargebeurd verhaal. Alhoewel er meer dan genoeg clichématige momenten zijn, weet deze oorlogsfilm zich enigszins te onderscheiden vanwege het hoofdpersonage die geen geweld gebruikt. Onderhoudend van begin tot eind en het tweede (en beste) gedeelte bevat een aantal uitstekende actie-scenes. Andrew Garfield zet zijn rol goed neer.

Heerlijk dit soort films waarin details van een grootste oorlog worden vergroot. Of ik heb onder een steen geleefd, maar ik had nog nooit van Desmond Doss gehoord. Bij een oorlog denk je toch aan miljoenen, anonieme pionnetjes die elkaar bestrijden maar er bestonden dus wel degelijk hele bijzondere gevallen, zoals van Doss. Een vrijwilliger die door zijn geloofsuiting geen geweer wilt vasthouden, maar wel graag soldaten wilt redden.

Hacksaw Ridge begint rustig en misschien zelfs traag. Toch was ik na een kwartiertje wel verknocht aan de film. Dat komt vooral door de sympathie die Garfield weet op te wekken. Beetje klungelig met het hart op de juiste plaats. We leren wat over zijn rumoerige gezinsverleden en zien hem aanklungelen met een meisje, wat me even deed denken aan Pearl Harbor. Ondanks dat ik werkelijk niets met enig geloof heb, stoorde ik me er niet aan. Misschien omdat ik in mijn achterhoofd hield dat de film straks een flinke pak harder wordt.

Ik kan ook erg genieten van die bootcamps waarin soldaten elkaar lopen te pesten waarna een pislinke drill-instructeur komt binnenstormen. Die scheldkanonnades kan ik altijd wel om gniffelen, prima vertolkt door Vaughn. De actie zelf is een ware verademing vergeleken met het te gepolijste Dunkirk van een paar dagen geleden. Mel Gibson zou Mel Gibson niet zijn als hij de ware horror van een oorlog niet in je gezicht duwt. Soldaten vallen met bosjes, vaak op gruwelijke wijze en het veld ligt vol met ledematen en ingewanden. Erg hard, maar waarheidsgetrouw. Daartussenin ontvouwt zich het verhaal van een hospik die op heldhaftige wijze talloze collega's redt.

Je zou het bijna niet geloven als je niet wist dat het waargebeurd was. Het heldenverhaal is uitstekend verfilmd door Gibson, hoewel een aantal kleine dingen zijn aangepast. Nu maar hopen dat Mel weer wat sneller met een nieuwe film op de proppen komt.