Hacksaw Ridge (2016)

Die was ook kut inderdaad.

Alles na die strandlanding wel. Wat dat betreft doet Hacksaw Ridge het beter door met het saaie emo stuk te beginnen.

Overschat, ja. Kut? Nee man. Wel zat het absolute hoogtepunt in het eerste half uur. En bij HR in het slotuur.

Ik denk dat we het hier nooit over eens zullen worden. Bij beide films vind ik de stukken die jij opnoemt het slechtst. Platte geweldsporno.

Bij SPR was het zeker geen geweldsporno, maar een zeer geslaagde poging de spanning en hektiek van zo’n landing weer te geven. Het saaie vervolg maakt ook wel duidelijk dat het Spielberg niet om de sensatie ging.

Bij HR was het wat mij betreft wat dubieuzer. Maar ik kan er wel van genieten en juist daarom Rambo 4 erg waarderen.

Homofoob en antisemitisch, ....het kan niet op.....en toch niet dom??? Contradictio in termino. Kaskrakers betekent niet dat het :goede films "zijn."Het betekent dat er heel veel publiek op af komt, wat absoluut niets zegt over de kwaliteit van een film. Voorbeelden ten over.

Wat een goede film is moet iedereen voor zichzelf bepalen, maar als jij (zoals Mel) het doel hebt om een film te maken die zich ruimschoots terug betaald, is een commercieel succes het succes dat je wenst. Kortom hij succesvol. Doe m maar na, stuurlui.

En om nu te stellen dat elke homofoob of antisimiet dom is, is een gruwelijke onderschatting van dergelijke personen.

Is goed hoor knul

KRACHTIGE FILM !

Mierenzoet?EO?
Je hebt zeker alleen het eerste kwartier gezien,alles behalve mierenzoet,

Geweld kan ook mierzoet zijn hoor. Die tenenkrommende heroïek is wel degelijk mietzoet, juist in de tweede helft.

Het eerste half uur deed mij denken aan een marsepeinen serie uit de jaren 60/70, toen had ik al gegeten en gedronken. En wat Zwolle schrijft, staat Gibson ook garant voor mierenzoet geweld. Goedkoop, kitsch.Effectbejag....

Prachtige film! AANRADER!

Wat een mooi waar gebeurd verhaal. Sommige oorlogscenes duren iets te lang naar mijn smaak maar toch genoten van deze film. Mooi om te zien dat de makers ook rustig de tijd hebben genomen, zodat je iedereen leert kennen.

Hele goede oorlogsfilm!

Het all-Americanism van het narratief wordt hier voor lief genomen om eens flink uit te pakken met visuele esthetiek die een oorlog in verre landen ons te bieden heeft, en die aanpak werkt op de keper beschouwd wonderwel. Nergens tref je originele verhaalelementen aan, plotwendingen die het menselijk brein aan het werk zetten, maar dat lijkt vanaf meet af aan ook niet de bedoeling te wezen. Het verhaal is gegeven, en dat wordt nog eens gelegitimeerd door het sluitstuk waar de echte spelers van dit waargebeurde epos aan het woord komen, en daarmee mag je dan je cinematografische talent op loslaten. Wat dat betreft was het soms behoorlijk lekkerbekken. Met een touwladder en Wagneriaans gedreun omhoog klimmen om je daar te over te leveren aan de willekeur van de dood, met dat concept voorhanden overtreft deze prent van Mel Gibson de lange beginscene van Spielbergs landing in Normandië. Eenmaal op het slagveld wordt er flink uitgepakt, en zijn het enige wat nog verzekerd lijken te zijn van voortbestaan de talloze ratten (letterlijk) die aan lichamen in ontbinding knagen.

Nu is ook wat gebeurt op het slagveld niet helemaal immuun voor kritiek; zo vind ik dat de eerste akte van de strijd met de Japanners boven het vervolg staat. Het feit dat de hoofdpersoon telkens gewonde soldaten terughaalt uit vijandelijk gebied is een interessant gegeven, maar er had meer suspense in mogen zitten. Bijvoorbeeld de sniper passeert wel heel kort de revue. Als het zo is dat de regisseur zich slechts wilde houden aan ooggetuigenverslagen en verhaaltechnisch zijn eigen fantasie in toom wilde houden, dan is dat prima, maar een goede scenarioschrijver begrijpt wat er voor nodig is om verschillende filmdelen met elkaar in evenwicht te brengen. Maar, zoals ik al liet blijken, de kritiek domineert louter in deze recensie omdat wanneer er met de gegeven kritiekpunten zorgvuldiger was omgesprongen de film mogelijker vrij dicht het predicaat 'meesterwerk' was genaderd.

weer eens te zien hoe erg een oorlog kan zijn. net zoals altijd een en al horror show behalve dat een horror show of film iets anders is dan een oorlogfilm komt het bijna op het zelfde neer. hier schieten ze wel op elkander maar de slachting is wel het zelfde maar oorlog films in deze tijd zijn meer horror nu ze met speciale effecten kunnen werken zijn de films anders dan vroeger. niet verwondert natuurlijk dat er van alles in te zien is dat zeker niet geschikt is voor vele jonge kijkers of voor mensen die erg gevoelig zijn want je zult er ongetwijfeld nightmarish. van krijgen maar ja want anders had je verwacht hoe meer bloed hoe beter hebben we reeds een werk van mel gibson gezien. is wel een erg dramatise film maar ga verder niet meer over zegen. goed geacteerd en alles goed tot bijna de werkelijkheid.

Goed film natuurlijk, ik blijf alleen moeite houden met de extreme geloofsovertuiging van de hoofdpersoon.
Het leidt in dit geval tot iets goeds en wellicht is het haast kunst als je een fantasie weet om te buigen tot zulke dadendrang.
De plot is uiteraard simpel; eerst wordt de hoofdpersoon gepest, uiteindelijk is hij de held en dat allemaal door het koppig volharden in z'n geloof.
Aan de gelovige Gibson kun je het wel overlaten om dit maximaal emotioneel uit te buiten.
En toch, ondanks al mijn kritiek heb ik me uitstekend vermaakt met deze film.

In het begin dacht ik van pfff, dat wordt niks. Even doorbijten dus.

Dees is een fokking goei film potjedikkie

Amen & Welterusten !

Jammer dat Mel Gibson altijd dat valse sentiment aandikt. Hij kan namelijk wel een film neerzetten.
Bij vlagen zeer spectaculair in beeld gebracht. Garfield is verder uitstekend gecast, fijne rustige acteur.
Erg mooi dat aan het einde de werkelijke soldaten aan het woord komen. Desmond Doss is een held.

Voor iedereen die hier aan begint, blijf alsjeblieft gewoon kijken tot het eind!!!!

De film begint inderdaad erg zoet en op een gegeven moment dacht ik zelfs waar ben ik naar aan het kijken maar vanaf het moment dat hij in training gaat word het beter. Na de training word het echt bruut, dan ben je het eerste gedeelte meteen weer vergeten.
Omdat ik veel vergelijkingen las met Saving private Ryan zal ik mijn mening ook geven.... Emotioneel had ik veel meer met die film dan deze. Maar voor mij blijft Band of Brothers [serie] toch echt de beste.

Een keer raden waarom...

Nee, maar je gaat het vertellen....

Dat heeft geen zin. Als je geen enkele reden kan verzinnen leef je blijkbaar nog in een droomwereld waar de meerderheid altijd gelijk heeft.