- Home
- Inland Rabbit
- Meningen
Meningen
Hier kun je zien welke berichten Inland Rabbit als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
Falsche Bewegung (1975)
Alternatieve titel: The Wrong Move
Heb de hele politiek/oorlog thema's niet zo meegekregen, of misschien vond ik het niet zo belangrijk? Zag vooral een zwarte komedie (?) over eenzaamheid, depressie, liefde en "je plek in de wereld" of eigenlijk een gebrek eraan. De komedie zit voor mij vooral in het onvermijdelijke, van Wilhelms karakter, maar ook bij de anderen is dat wel terug te zien. De zelfmoord kon je zien aankomen en ook dat Wilhelm iemand zou aanvallen/proberen te vermoorden was onvermijdelijk. Dat soort dingen vond ik grappig,
Verder vooral audiovisueel niet continu even sterk en dat viel me tegen na de 2 prachtige Paris, Texas en Alice in der Stadten. Een aantal mooie scenes met sterk lichtspel (dat gele in de metro) en nog wat mooie zwevende shots. De soundtrack vond ik zelfs vreselijk, klonk als een goedkope thriller, dus jammer dat ik die de hele film moest aanhoren.
Al met al toch een boeiende en vermakelijke film. Echter (vooralsnog) niet meer dan dat.
Fatso (2008)
Leuk filmpje. We hebben het allemaal eens eerder gezien, jongen met overgewicht en onzekerheid wordt gekoppeld aan een mooi meisje. De film mag dan op sommige fronten cliché zijn, verbazen doet het ook, door op sommige momenten zeker niet voor de veilige route te kiezen.
Vooral de Comic-achtige animaties zijn licht bot en bizar tussendoor.
Ondanks de karikaturale types weten de personages ook precies wie ze zijn. Rino is zich maar al te bewust dat ie een onzekere 30er is met overgewicht, die veel te veel bier drinkt, eet en porno kijkt. Ongebruikelijker is dan dat Malin, het stereotype hot blonde, ook aardig goed zelf kan inschatten wie ze is. Ze komt zelfs de film binnen met een monoloog die haar aardig goed omschrijft, om vervolgens precies de persoon te spelen die we bij zo'n persoon verwachten.
Aan de ene kant bevat de film dus botte, platte en bizarre American Pie achtige humor (veel meer in your face, iedereen weet dat die amerikanen meestal niet durven wat dat betreft), maar aan de ander kant heeft de film hersens en een hart. Personages zijn echt niet leeg of dom, maar zitten gewoon vast in hun leven.
Leuk tussendoortje, die ik wellicht een halfje te hoog beoordeel. Dit heeft alles te maken met de zelfbewustheid en zelfspot van de film en karakters met een hart. Als ik dit jaren geleden had gezien, was er hoogstwaarschijnlijk nog wel een hoger cijfer uitgerold. In een tijdperk waar je dood word gegooid met slappe teen movies, is deze film platter, meer bizar en zeker minder leeghoofdig dan de meesten.
Fay Grim (2006)
Begint erg goed als een soort satire op onzinnige complottheorietjes en domme politiefillm, maar verslikt zich dan helemaal op het eind als de film het zelf bijna gaat geloven/serieus nemen. Zo eindigt het met een bitter, noodlottig liefdesdrama/aanklacht terrorisme waar ik enigszins schouderopvallend de conclusie van aan zie. Enkele grapjes zijn er nog steeds wel, maar voor mij was er duidelijk een kantelpunt, waarop er naar mijn mening van me verwacht werd het geheel serieus te nemen, zo uit het niets.
Festen (1998)
Alternatieve titel: The Celebration
Deze film deed me in eerste instantie denken aan onze eigen familie feesten. Niet dat het er ook maar iets van werg heeft. We zijn niet rijk, zo'n grote tragedie heeft niet plaatys gevonden, maartoch, altijd liep er wel iemand huilend weg bij zo'n reünie de laatste jaren. Sommuige mensen kkonden gewoonweg niet met elkaar opschieten en kwamen bij elkaar omdat oma dat wilde. Nu is oma dood, dus voorbij grote famile feesten. Al zie ik delen van de familie nog steeds op grote verjaardagen.
Over de film zelf dan. Los van het feit of ik de werkwijze begrepen heb, ik vind deze film gewoon lelijk. Op zich heb ik daar geen problemen mee, want ik ken genoeg indie films die lelijk zijn en dan nog alles op een ander niveau omhoog trekken, maar hier is het vreselijk. Dat komt waarschijnlijk door het feit dat ik het idee heb, dat de lelijkheid expres is gedaan. Rare zooms, shaky cam, korrelig beeld, het voegt niets toe, maar stoort alleen maar. Men is echter wel bewust van de slordige filmstijl. Zoiets van; zie je, zelfs met het meest crappy camera werk, is de film nog goed, want het acteerwerk en de bijbehorende dialoog is zo geweldig.
Die dialoog ja die is goed. Mooie confronterende speeches, die zeker wel enige impact herbergen. Ook het acteerwerk valt me zeer mee. Acteerwerk, ja ach, tis meer een kwestie van overtuigend de lines opzeggen hier., maar ook dat moet je kunnen natuurlijk..
Lastig hoor. Ik heb me rot geërgerd aan de geforceerd lelijke stijl van de film. Aan de andere kant waren de speeches wel zeer goed. Toch denk ik dat de ergernis de overhand nam en dan is dat jammer voor de positieve punten. k kan zeggen dat hier meer in had gezeten, maar dan was het een compleet andere film geweest!
Fifth Element, The (1997)
Alternatieve titel: Le Cinquième Élément
Vroeger vond ik dit altijd al een erg geslaagde film. Deze week had ik Leon (DC) gezien, die me erg bevallen was, dus vol vertrouwen ga ik de rest van de man zijn werk een beetje random af.
Hier dus even een tussenstop en hij blijft leuk. Nog meer dan in Leon, valt het oog voor detail op. Hier filmt Besson echter niet alleen een stad, hij maakt gewoon zijn eigen wereld.
Toen ik op jongere leeftijd deze film keek, was me vast niet duidelijk dat de film niet spoort, Die politieagenten met foute helmen, foute ruimtewezens die uit elke willekeurige sci/fi serie zouden kunnen komen en Gary Oldman met een kapsel waar Maynard (ten tijden van zijn periode in de band A perfect Circle) vast door is geïnspireerd.
Bruce Willis doet zijn actieheld stereotype. Cool kijken en oneliners uitbraken. Wel 1 vasn de weinige acteurs die dat van mij mag, want hij kan het gewoon goed. Maakt de film gelijk een stuk minder serieus en geloofwaardig en das cool.
Kijk je met de verkeerde instelling naar de film, zit je sowieso al snel verkeerd. Al snel word duidelijk dat het parodie en komedie is wat hier de klok slaat. Dan kan de delivery in het begin van de film nog wel uiterst serieus zijn, let op wat er allemaal gebeurd en je kunt het moeilijk meer serieus nemen.
Gewoon een hele vermakelijke film, bijna tot in de perfectie. Weinig storend moraal, veel te lachen, Mila Jovovich en Bruce Willis die dingen laat opblazen. Oja Oldman speelt natuurlijk weer een geweldige bad-guy.
Forbidden Zone (1980)
Leuke tip. De muziek en reputatie van Oingo Boingo ken ik wel, dus dat dit niet normaal zou worden stond aardig vast. Toch kon niets me voorbereiden op hetgeen ik te zien kreeg.
Campy weirdness. Deed inderdaad een beetje denken aan wat Zappa clipjes die ik wel eens gezien heb en de sfeer van Terry Gilliam's animatie is ook niet ver weg.
Veel slapstick humor, Tom & Jerry is er niets bij. Soms wordt er expliciete, simpele humor te ver doorgevoerd. Men neukt wat af in deze film, uiteraard wel 10 versnellingen te hoog, dus van realisme is geen sprake.
De constante overload aan weirdness en flauwheid is soms wat te veel. Denk niet (zoals ik dacht) even een kort filmpje erin te gooien, want je zult net zo moe zijn als bij een film van 2 uur. Hoogst origineel en weird, maar de film kent maar 1 tempo en dat is GAAAAAAAN! De film had makkelijk wat korter gekund, want op den duur had ik het wel gehad met alle flauwekul.
Toch leuk.
Frankenstein's Army (2013)
Wolfenstein zie ik hier wel in en misschien ook de Cenobites van Hellraiser?
Er valt veel voor te zeggen om deze film lager te beoordelen. Het acteerwerk is behoorlijk brak, om het nog even erger te maken moet iedereen met een fake accent praten. Wat mij betreft duidelijk humoristisch bedoeld, op een soort campy manier, maar het werkt vaker niet dan wel. Toch hou ik wel van dit soort domme dialoog:
- Serge, go downstairs and see if you could find a lightswitch
- Why?
- Cause we need more light
en kan me dan ook niet voorstellen dat dit niet bewust gedaan is. Later zou nog wel meer blijken dat het met het campy gevoel voor humor van Raaphorst wel goed zit.
Wat je de film nog meer zou kunnen aanrekenen is dat het verhaal heel dun is. Een combinatie van oorlogsperikelen en het verhaal van Frankenstein, blijkt het slechts een kapstok voor een flinke dosis geschiftheid en cool. Persoonlijk reken ik de film dat niet aan, want who cares!. Wat de film wel aan te rekenen valt is een iets te lange aanloop voordat de fun echt begint.
Maar die fun komt er. Qua look schatplichtig aan het found-footage genre, compleet met shaky cam. Wat de film goed doet is een bij wijlen VHS-achtig look met veel wazige shots en vuiltjes. Als de creatures dan verschijnen is het genieten. Het ene "monster" nog vreemder dan de ander, met scharen, cirkelzagen en bestaande uit allerlei vage schrootonderdelen. Piepend en krakend lopen ze door ern donker en grauw gangenstelsel, prachtig. Bij de momenten dat het er echt toe doet, schakelt de soundtrack, die bestaat uit industriële geluiden en sirenes, nog een tandje bij en knalt er wat distortion bovenop.
Dat is het recept wel een beetje. Puur vermaak als je het mij vraagt, met bergen chaos, geschiftheid, energie en cool, zoals al eerder gezegd. Als er dan ook nog een gestoorde dokter om de hoek komt kijken is het feest compleet. Beetje een verstand op nul filmpje, dat qua energie en sfeer ook best wel wat weg heeft van creepy 3D videogames. Wie sterk acteerwerk, een goed plot en een hoop nagelbijtende spanning wil zoekt beter even verder. Voor vermaak kun je hier erg goed bij terecht.
Frownland (2007)
Deze film is een uitputtingsslag. Bronstein zegt zelf invloeden te halen uit Mike Leigh (Naked snap ik wel) en Cassavetes, daar wil ik zelf nog Linklater (voornamelijk Slacker) aan toevoegen.
Veel moderne Amerikaanse indie films van tegenwoordig hebben een licht egocentrische inslag. Dat kan ik ook, moet Ronald Bronstein gedacht hebben, ik maak gewoon elk personage in de film egocentrisch. De zelfbewustheid is duidelijk aanwezig, maar het wordt een grote test voor de kijker.
Keith is onzeker, verlegen, heeft paniek aanvallen, houdt niet van mensen en zit vol zelfhaat. Als vriendin heeft hij een meisje dat alleen maar huilt, nog meer zelfhaat heeft en eigenlijk niet eens op deze wereld wil zijn. Dan is er nog de flatgenoot die hem alleen maar bedriegd en belachelijk maakt en geen huur betaald.
Moeilijke film, omdat geen enkel personage moeite doet om zich in te leven in de ander. Eigenbelang is het belangrijkst en zelfs dat is eigenlijk kut. Ga er maar aanstaan als kijker. Medelijden is bij de kijker de belangrijkste drijfveer om toch door te kijken, maar zelfs die wordt aan het eind van de film vakkundig de grond in geboord.
Je bent gewaarschuwd, geen enkel sympathiek personage in deze film. Bijzondere ervaring, maar geen prettige. Tel daar bij op dat alles er visueel heel slecht uitziet. Een heel slechte film, of een goede. Ik ga voor het laatste, maar kan snappen als mensen dit niet waarderen.
Full Metal Jacket (1987)
The Shining en Eyes Wide Shut lijken toevalstreffers, want dit is er weer zo 1, ja wat is het eigenlijk...
Als Drama kan ik de film niet echt serieus nemen en als Komedie vind ik de film lang niet scherp genoeg. De film kent wel een paar mooie scenes, de grote sterfscenes die uitblinken, omdat juist dan ook wordt afgeweken van die irritante jaren 60 soft Rock. Past bij de film natuurlijk, maar ik trok het niet.
Snel uitgepraat verder, ik kan er echt niets mee. Niet met de boodschap, niets met het drama, niets met de humor en niets met de muziek. Blijft er verdomd weinig over. Ja acteerwerk dat zeker wel om aan te zien was. Een jonge Alec Baldwin, die zelfs toen al goed acteerde.