Octopussy (1983)

Dit is toch wel de film waar je als kijker merkt dat Roger Moore aan vervanging toe is. Hij oogt hier wel erg oud en dat komt de geloofwaardigheid niet ten goede. Verder is het plot een mengelmoes van allerlei flauwigheden (circus, Bond als aap en clown enz.) zodat het meer op een slapstick komedie lijkt dan op een spionage/actiethriller.

Toch is het grotendeels wel vermakelijk. Moore is op z'n plek in een film als deze. Alhoewel deze film bol staat van flauwigheden, is het script toch goed genoeg om de personages en verhaallijnen met elkaar te combineren. Wat schurken betreft is het niet echt memorabel, maar het kan er wel mee door.

Superslecht is het allemaal niet, maar ik merk dat ik toe ben aan de wat serieuzere Bond met wat meer actie.

Nog één herziening te gaan met Moore als Bond, daarna over naar het wat serieuzere werk.

Halfje verlaging. 3*

Met afstand de slechtste uit de reeks. Was destijds al niks, nu is het tenenkrommend. Dat vechtend circus….. Bassie en Adriaan niveau.

Song is sterk, het begin "Fill her up please" is sterk. Maar dan de aanwijzingen die regisseur Glen ongetwijfeld zal hebben gegeven aan vrouwen "en dan moet je nu verlangend en dromerig kijken als 007 passeert". Moore is zelfs grof zal ik maar zeggen bij de groet aan Ms Moneypenny aan het begin van de film. Het maakt dat vooral de Roger Moore Bondfilms een soort natte droom zijn voor mannen op leeftijd. Ik denk dat nog maar weinig vrouwen de aantrekkelijkheid van Moore met z'n shirt ingestopt in z'n ouwemannen broek zullen zien. Ik moest aan de commentaren van de kiddos van Al Bundy denken in Married With Children. ERG genietbaar waren Jordan als bad guy - hoe die "Octopussy, Octopussy" zei tegen Maud Adams aan het eind. En dan dat moddervette van Steven Berkoff die bad guy Russische generaal Orlov speelt - Priceless!

Deze 007 herinnerde ik me eigenlijk nog maar vanwege twee dingen: de op de een of andere manier beklemmende scène met de droevige clown op de vlucht in het bos (nog vóór horrorclowns of It) en de scène waarin Bond de balustrade van de wenteltrap af komt zetten (waarbij hij de gevaarlijkste vijand voor het laatst blijkt te hebben bewaard). Bij herziening blijkt dit veel minder een volbloed thriller dan een actiekomedie, zoals het Roger Moore betaamt, maar als ik me daar eenmaal op heb ingesteld is hier niet zo veel mis mee: een geestige openingsscène gevolgd door een prima titelsong en daarna die clown die me altijd is bijgebleven, een redelijk sterke schurk met een uitstekende creepy rechterhand, een geweldige kleurrijke en exotische setting, mooie fotografie (de bazar en het paleis) en een vlot tempo. Natuurlijk ook wat tenenkrommende elementen (met name die acrobatische meiden in bikini die een troep gewapende mannen uitschakelen, maar ook het schuim op de mond van Steven Berkoff: "Follow that car!"), maar hé, dat hoort bij deze tijd. Ik besef nu dat ik meer geïnteresseerd ben in de achtbaan van het Pierce Brosnan-tijdperk dan in de serieuze verongelijktheid en psychologie en verliefdheid van Daniel Craig, en het mierzoete fondant van Octopussy en de belegen maar elegante stijl van Roger Moore passen daar eigenlijk wel goed bij.

Grotendeels best vermakelijke film daar niet van maar als mening niet erg veel veranderd. Openingsscène is grappig alleen, zoals vaker, staat los van het eigenlijke verhaal. De daaropvolgende achtervolging van messenwerpers is ook goed maar daarna wordt het minder.

Twee verhalen, namaaksieraden en een corrupte Rus die Europa wil aanvallen komen halverwege bij elkaar. Humor en serieuze actie stemmen niet goed overeen en naarmate film richting einde gaat in toch al veel te lange film slaat vermaak om in ergernis door fantasierijke actie. (Begrijpelijk is bij het circus het verhaal niet af daarom gaan ze door maar was juist wel een goed moment geweest om er toch een punt achter te zetten.) Dit weer voor nu.

“Mr. Bond is indeed of a very rare breed... soon to be made extinct.”

En we gaan rustig door met de ‘James Bond’ reeks. Ondanks eigenlijk alle saaie films die ik achter me heb gelaten, ben ik altijd vrij benieuwd wat de volgende film in petto heeft. Wederom een film met ‘Roger Moore’ als ‘James Bond’ en ik moet eerlijk toegeven dat ik de film toch een tikkeltje beter vind dan zijn voorganger ‘For Your Eyes Only’. ‘India’ is een mooi gebied om te filmen, en deze setting vond ik juist wel een leuke toevoeging aan de film. Alleen weet ‘Glen’ er maar weinig uit te halen, en biedt vooral een berg saaie dialogen die niet pakkend over komen. Daarbij was het verhaal wel interessanter, en vond ik het begin toch wel weer een tikkeltje beter dan zijn voorganger. Ook hier kakt de film in het midden weer erg hard in, waar de vrij vlotte flim plaats moet maken voor ellelange dialogen met romantische scenes erin, want ja; ‘Bond’ had weer een dame aan de haak geslagen. Het is allemaal wel zo voorspelbaar, dat het niet eens meer bijzonder en/of leuk is.

Ik denk dat men even bij elkaar heeft moeten zitten om te overleggen hoe ze de introscéne van ‘For Your Eyes Only’ konden overtreffen. Hierin moet bond het namelijk opnemen in een helikopter die vervolgens stunts maakt in London, en bestuurd wordt door een schurk. Het was overigens ook de leukste scene in die hele film maar, dat even terzijde. Nu was het wat tam, ‘Bond’ die zich verkleed als een officier zijn van die dingen die we wel kennen. Maar, dat er vervolgens uit de paardentrailer een mini-jet tevoorschijn komt waarmee bond op de vlucht raakt (en ook nog even een raket moet afschudden) is weer een stap hoger en, ik vond het leuker. Wellicht wel iets te extreem op wat momenten maar, zeker vermakelijk. Ook het einde wanneer de benzine op was geraakt, en hij precies landt bij een tankstation is heel leuk maar, ietwat overbodig.

Eigenlijk daarna zien we waar de film echt over zal gaan. We zien een achtervolging waar agent ‘009’ om het leven komt door een tweeling messenwerpers. Hij had een nep Fabergé ei bij zich, die hij had gestolen van een Rus. ‘Bond’ wordt er vervolgens op af gestuurd. Voordat hij eropaf wordt gestuurd zien we de Russische ministerie (althans wat officieren) bij elkaar zitten die een discussie voeren over een inname van Europa. Wat samen kan gaan met nucleaire oorlog. De manier waarop ‘Orlov’ dit verteld deed me met vlagen denken aan de ‘Blitzkrieg’ van de Nazi's in de tweede wereldoorlog. Daarna deed het me ook met vlagen denken aan de huidige oorlog in ‘Oekraïne’, zeker met feit dat ‘Orlov’ zegt Europa in te kunnen nemen in vijf dagen. Grootsheidswaanzin. Deze waanzin gaat door in de rest van het verhaal, waar hij eigenlijk de circus van ‘Octopussy’ gebruikt om een nucleaire bom te planten, en zo chaos in west-europa te veroorzaken. En hier zie je overigens ook weer die clown.

De cast vond ik prima. ‘Steven Berkoff’ als ‘Orlov’ was een geslaagde villian. Ik kon daar wel van genieten van zijn acteerwerk. Ook de de vele dames zijn prima. Zo vond ik ‘Maud Adams’ als ‘Octopussy’ een prachtige verschijning. En dan heb je uiteraard ‘Roger Moore’ als ‘Bond’. In mijn ogen toch echt wel de minste ‘Bond’ die ik tot zoverre heb gezien. Ik ben het eens met enkele reacties onder mij, waar praktisch gezegd wordt dat het steeds meer als een komedie over komt, en daar zat ik niet op te wachten.

De opening van deze film was dus echt sterk, ook het geheim en de veiling daarna is leuk maar, wederom weet men het hier te verpesten door een onwijs saai, niet boeiend en sfeerloos middenstuk te verwerken, waar het geslijm van ‘Bond' je, je neusgaten uit komt en het gewoon simpelweg echt niet meer interessant wordt. Het einde weet nog enige vaart mee te geven, nog wat interessants te bieden maar, de film is volledig in gekakt en ik ben er niet echt fan van.

Eindelijk weer een James Bond film die mij wel bevalt,

want Roger Moore heeft wel 2 of 3 Bond films gefilmd die mij minder bevielen.

Octopussy vond ik beter dan zijn opvolger A view to a kill

waarin Roger Moore, inderdaad te oud oogt en bij elke stunt zijn stuntman zag.

Spannend toch met het circus in West Duitsland

en in India ook mooi gefilmd in Octopussy, bedoel ik.

Kabir Bedi, is een enge schurk als Gobinda.

En een prachtige titelsong All time high!