The Time Machine (1960)

Prachtige film.

De remake heeft niets van de originaliteit van deze film.

Misschien nu gedateerd, maar dat maakt mij niets uit.

De documentaire bij de dvd is ook interessant.

Ik heb de film al vaak gezien, maar het blijft een genot om hem opnieuw te bekijken.

Fles wijn erbij en ik ben helemaal gelukkig.

Joop...

He's got all the time in the world

Normaal gezien was het gisteravond het plan om de documentaire Time Machine: The Journey Back (1993) te zien die als extra op de DVD van deze film te vinden is. Toen ik de DVD in de DVD speler stak, kreeg ik echter opeens zin om eerst de gewone film nog eens te zien. Het leek me tegelijkertijd ook de perfecte inleiding op de documentaire want het was alweer jaren geleden dat ik film nog eens had gezien en zo'n documentaire is altijd leuker als je je de film nog goed voor de geest kunt halen.

The Time Machine is een film die bij mij een hele hoop nostalgie heeft. Niet dat ik de film in de bioscoop heb gezien, het zou nog zo'n 30 jaar duren eer ik geboren werd, maar omdat ik als klein mannetje ooit eens erg vroeg ben opgestaan omdat ze op 2BE (toen nog Kanaal 2) een Oscar dag gaven. De naam zegt het zelf maar dat was dus vanaf 6 uur 's morgens een hoop klassiekers en ik heb toen die dag 3 films meegepikt. De eerste was de Wizard of Oz, de tweede was Dr. Dolittle (waar ik jaren lang de titel van ben kwijt geraakt, wat ook onrechtstreeks de aanleiding was om me op MovieMeter aan te melden) en de derde film was dus deze Time Machine. De film heeft toen een serieuze indruk achter gelaten en ik heb dan ook altijd de opgenomen VHS kopie gekoesterd. Althans tot ik eindelijk de DVD te pakken kreeg. Om een lang verhaal kort te maken: ik krijg altijd een heerlijk gevoel als ik aan de film terug denk. Een gevoel dat gisteravond nog altijd niet verdwenen blijkt te zijn en daar ben ik enorm blij om want George Pal levert hier een sci-fi pareltje af. Niet moeilijk natuurlijk als je het bronmateriaal van HG Wells ter beschikking hebt (en ik ben dan ook nog eens een sci-fi buff) maar dan nog is dit een erg sterke film. Visueel valt dit natuurlijk nergens meer te vergelijken met wat we nu kunnen qua CGI maar dit heeft echter zo'n charme die je gewoonweg niet kunt verbeteren met effects, de remake is daar jammerlijk genoeg een bewijs van.

The Time Machine gebruikt een interessant concept eigenlijk vanwege het stilstaan van de machine in de tijd. Je ziet de tijd rondom je veranderen maar je beweegt zelf niet en dat is een opzet die ik nog niet zo vaak ben tegen gekomen in dit soort films. Er wordt geen poging gedaan om het tijdreizen te verklaren (we moeten het doen met een uitleg over de 4 dimensies) maar dat is ook helemaal niet nodig omdat de film in de eerste plaats je laat nadenken over de gevolgen van tijdreizen, met een vleugje avontuur natuurlijk. Op dat gebied blijft The Time Machine dan ook staan als een huis en is de confrontatie met de Morlocks nog altijd even heerlijk als vroeger. Er vielen me deze keer ook een hele hoop details op (de plaquette 'Manufactered by H.G. Wells' op de tijdmachine zelf, de datum wanneer George in de nieuwe wereld terecht komt is dezelfde datum als de ontdekking van Amerika, ...) waardoor het allemaal nog net iets leuker wordt. Rod Taylor doet dit dan ook erg sterk trouwens. Ik kan me op het eerste zicht geen andere titels voor de geest halen maar dit nodigt in ieder geval uit om eens wat meer van te bekijken. Taylor wordt bijgestaan door Yvette Mimieux die vooral nog erg onervaren overkomt. Toen de opnames begonnen was ze nog geen 18 (haar verjaardag viel tijdens de productie) en ze lijkt pas helemaal op het einde wat in haar rol te komen.

Mooi om te zien dat de film nog altijd niets van zijn charme heeft verloren. Rod Taylor is erg sterk als de tijdreiziger maar het is vooral het design (zeker van de machine zelf) die dit zijn terechte status geeft. Ik twijfel er niet aan dat deze film toch zeker de kiemen heeft gelegd voor mijn latere fascinatie met tijdreizen.

4.5*

http://i46.tinypic.com/biroug.jpg

Deze film viel mij ook zeker niet tegen. Zat lekker veel vaart in. Nergens langdradige scènes.

Soms inderdaad wat knullig met special effects. Die ontploffing van de atoombom.

Maar dat stoorde mij zeker niet.

Mijn fascinatie voor tijdreizen is zeker van invloed geweest op mijn interesse voor deze film.

Een leuke verrassing. Was zeker aangenaam om te zien. Natuurlijk niet te vergelijken met de speciale effecten van deze tijd, maar toch zeer goed gemaakt.

Zag 'm toevallig in de DVD budget bak voor €2,50 en heb deze altijd al willen zien .

The Time Machine uit 2002 oogt natuurlijk veel mooier qua SFX/VXF , maar is vele malen minder dan deze originele versie . De vriendschap tussen George Wells ( Rod Taylor ) en David Filby ( Alan Young ) alleen al is de moeite waard om te zien .

Het Verhaal is eigenlijk hetzelfde , de ontwerp van de tijdmachine blijft nog steeds simpel mooi en de SFX/VFX lijkt gezien de leeftijd van de film z'n charme niet te hebben verloren .

Interessant op de DVD is de extra ; de documentaire ime Machine the journey back met een bepaalde ( laatste ) scene dat mooi aansluit op de film .

Een prachtige film

Die staat trouwens op de site:

Time Machine: The Journey Back (1993)

Mijn verwachtingen van deze 'Time Machine' lagen toch redelijk hoog. Echter viel het allemaal wat tegen aan het einde van de rit. Vond de film ietwat teleurstellend. Het begin is goed, sfeervol en vol verwachting wat er gaat komen met dat karretje van 'm. Qua tijdsprongen belanden we een paar keer in een leuk moment, maar vanaf het punt dat Wells in de verre toekomst bij de Eloi's en de Morlocks aankomt dondert de film als een kaarthuis in elkaar. Het hele gebeuren voelt zinloos, is zo plat als wat en gaat nergens over. Met als fundament erg gedateerde effecten die nu toch redelijk op je lachspieren werken. Nou wil ik niet te negatief zijn, de film heeft me verder regelmatig prima vermaakt, maar al met al had ik meer verwacht.

Nu goed visueel is het nog wel aardig, maar wat een suf verhaal was me dat toch. Ik ben bereid om logica in sci-fi films met een korreltje zout te nemen, maar dit was toch te gek voor woorden soms. Vulkanen in Londen, sure! Een of ander volk van monsterlijke kannibalen die nog primitiever lijken dan de neanderthalers kunnen even de moderne mens, die heel toevallig allemaal blond zijn, gaan domineren. De tijdmachine zou niet van plaats veranderen als George deze gebruikt, maar is die dan onvernietigbaar en niemand die er ooit interesse voor toont?
Ik kan nog wel even door gaan met al die onlogische dingen. Als het verhaal nu nog een beetje interessanter was geweest, had die misschien nog wel een voldoende gekregen maar dit was gewoon vreselijk.

Schrik een beetje van de (serieuze) praise voor deze film. Charmante en über oubollige sci-fi kaas met hier en daar nog een treffende 'steek' richting de toekomst, maar dat is dan vooral inhoudelijk (zo is het 'de volgende generatie is lui en doet niks' gelul dus écht van alle tijden ). Damn millenials! Verder iets te belabberd geacteerd en niet ongeremd genoeg om te overtuigen.

Deze film uit 1960 is gebaseerd op het boek The Time Machine van Herbert George Wells. De tijdreiziger, die in het boek nog geen naam bezat, heet nu George (zijn achternaam wordt niet genoemd) in de film. En kan niet anders dan een verwijzing zijn naar de schrijver zelf.

Nu is het verhaal gebaseerd op de wetenschappelijke inzichten uit Wells' eigen tijd. En is daarnaast een product van de jaren '60 waarin de angst voor een nucleaire oorlog naar voren komt. Begrijpelijk dat een aantal inzichten inmiddels sterk zijn achterhaald. Positief was dat de scenaristen de meeste cynische commentaar van Wells op de Britse klassenmaatschappij weg lieten. Al blijft de metafoor van de strijd tussen de Morlocks en de lieve Eloi wel twijfelachtig. Alleen al op grond van hun uiterlijk is het de kijker direct overduidelijk naar welke groep de sympathie behoort uit te gaan.

Voor de regie van deze productie tekende de talentvolle regisseur/effectenpionier George Pal, die toentertijd al zeven nominaties voor een Oscar voor zijn verschillende puppetoon-films op zijn naam had staan. Hij begreep als geen ander dat het succes van The Time Machine grotendeels afhankelijk zou zijn van de speciale effecten. Het feit dat Pal daar slechts een mager budget voor kreeg is duidelijk niet ten kosten gegaan van deze animatietechnieken. De effecten, die destijds goed waren voor een Oscar, doen in deze tijd van geavanceerde computertechnieken echter tamelijk ouderwets aan. Maar ach, feitelijk draagt dat alleen maar bij aan charme van deze klassieker. Deze verfilming heeft dan ook een hoog amusementsgehalte.

In essentie is het verhaal vrij eenvoudig maar door charme van de oude effecten en kostuums en het aardige spel van Rod Taylor (speelt George, de held) en Alan Young ( speelt een dubbelrol van zowel Georges vriend David Filby als diens zoon James Filby) heeft de film toch voldoende vermaak te bieden. Yvette Mimieux (het Eloi-meisje Weena) viel dan wel weer tegen, het domme blondje cliché wordt op wel erg extreme wijze doorgevoerd. Taylor en Young leveren dan wel het betere acteerwerk maar tevens is deze vriendschap ook de verstoring van het logisch verband tussen oorzaak en gevolg van tijdreizen. Echter is de film ondanks de vele tekortkomingen in het verhaal, wel een aardige sfeervolle Science Fiction-film uit de oude doos.

Een aardige film, als je ervan uit gaat dat de film inmiddels al bijna 60 jaar oud is.

We hebben echt hiervan genoten, het verhaal is leuk bedacht en er wordt prima geacteerd. Helaas had men geen computers voor een mooier decor te bouwen en dat is dan ook een minpuntje voor de hedendaagse kijker.

Een 7.

Voor mij blijft dit de absolute topper onder mijn favoriete films. Dit heeft alles te maken met de sfeer die er neergezet wordt, met name rondom de periode dat hij de tijdmachine bouwt en ermee vertrekt; eind 19e, begin 20e eeuw. Ik heb niet bijgehouden hoe vaak ik deze film heb gezien, maar dat zal vele tientallen malen zijn. En iedere keer dat ik hem opnieuw kijk is het weer genieten en zie ik nieuwe details. Geweldig verhaal, een bijbehorende perfect samengestelde cast en pakkende muziek. Ondanks de magere special effects (we hebben het hier wel over1960) kan ik het me nog goed herinneren hoe ik als kind geboeid ik zat te kijken toen ik deze film begin jaren '70 voor het eerst op TV zag (en hoelang hij toen is blijven nawerken). De film is niet alleen een aanrader, de documentaires hierover ook.

Gewoon een goede film. Zelfs veel dingen hebben de tijd des tands overleefd. Zelfs die monsters zagen er wel redelijk uit.

Verhaal is goed. Ik vond alleen het gedeelte dat de aarde verging rond 1968 erg matig. Die lava met die auto's zag er ook erg slecht uit. Maar ja, de film is meer dan 60 jaar oud.

Kan me nog herinneren dat ik deze versie vroeger als kind ooit gezien heb, en ik was toen zwaar onder de indruk van deze film. Zeker in de jaren 70 toen ik nog niet veel gewend was qua films. De film is me ook altijd bijgebleven als een hele goeie film. Ik heb destijds ook meteen de re-make met Guy Pearce gekeken, die wel aardig was, maar die had toch niet hetzelfde wat de 1960 versie had. Films over tijdreizen heeft me na deze film ook altijd geïnteresseerd

The Time Machine volgt voor zover ik me kan herinneren het boek redelijk aardig, al zijn de Wereldoorlogen er natuurlijk even ingefietst aangezien de film toch een jaar of 60 recenter dan het boek is en H.G. Wells nu eenmaal ook geen helderziende is. Maar de kern van het verhaal over de Morlocks en de Eloi, de twee verschillende afstammelingen van de mens die een nogal simpel kwaadaardige vs onschuldige splitsing belichamen, is nog steeds hetzelfde. Niet dat het nou heel boeiend is - naast dat ik het toch wel een wat flauw en simplistisch verhaaltje vind, is de film ook best oubollig. Soms nog wel op een leuke ouderwetse manier, en ook de matige effecten vind ik niet zo erg, maar bijvoorbeeld die belerende toon van George en die kansloos simpele Eloi was ik op een gegeven moment wel wat klaar mee. Leuk om gezien te hebben en écht verveeld heb ik me ook niet, maar veel meer dan 2.5 * kan ik er niet aan kwijt.

Aardige film over het begrip tijd met de daarbij toebehorende fantasie, levensvragen, toekomstperspectieven. De cast is degelijk. Alleen het slot is wat melig. 6,5/10

Prima film, goed bedacht verhaal, kijkt lekker weg.

Tijdloze klassieker.

Een inmiddels classic film.

En valt zeker, niet tegen, voor de tijd waarin deze film gemaakt is.

Want deze film is, een kwaliteits film.

Veel decor en miniatuur werk, wat duidelijk te zien is.

Wat natuurlijk oudbollig eruit ziet.

Maar toch, doet het weinig afbreuk aan deze film.

Omdat het acteer spel, uitstekend is.

Een prima en hele leuke film nog, voor wie dit nog steeds kan waarderen.

Ja het is een beetje oubollig, zoals Woland aangeeft. Maar ik kon me er toch goed genoeg mee vermaken om omhoog af te ronden.

3,3*

Ik ben dol op dit klassieke scifi-genre.

Het concept is reuze interessant. Die tijdmachine ziet er geweldig uit.

Het verhaal met die boven en onderwereld is wel geinig, maar ik vond het uiteindelijk het minst interessante van de film. Het is wel lekker mysterieus, maar niet spannend en te snel ook weer voorbij.

Haalt bij lange na niet het niveau van bijvoorbeeld Forbidden Planet, maar zeker leuk om eens te zien.