Takeshi Kitano

Kitano moet zowat de grootste artistieke veelvraat zijn in Japan. Het is denk ik makkelijker op te noemen wat hij niet doet. Boeken, collumns, schilderen, stand-up werk (waar hij bekend mee werd) en talloze TV optredens. Legend says dat Kitano wel minstens 1 keer per avond op TV te zien is in Japan.

En wat doe je dan als artiest. Dan ga je ook nog eens filmpjes maken. Niet alleen als regisseur die af en toe met de vinger wijst, maar ook mee acteert, mee achter de camera kruipt, zelf z'n films edit en zelf z'n films schrijft.

Kitano kreeg z'n eerste kans als regisseur met Violent Cop, toen de aangewezen regisseur (Kinji Fukasaku, geen onbekende) afhaakte. Hij had op die moment al de hoofdrol vast, maar herschreef ook meteen het verhaal. Toch blijft het voor mij de minste Kitano, waar hij vooral experimenteerde en een eigen stijl ontwikkelde.

Die ontwikkelingen zouden pas echt naar voren komen in Boiling Point. Vooral die kurkdroge humor komt hier een paar keer erg expliciet piepen, en ook z'n unieke manier van omgaan met geweld krijgt hier stilaan vorm.

Met A Scene At The Sea richt hij zich meer op het drama. Voor het eerst versterkt hij z'n entourage ook met Hisaishi en Terajima. Twee heren die rijkelijk bijdragen aan Kitano's films. In deze film drijft Kitano z'n stilzwijgende personages tot het uiterste, en merk je ook dat hij de shots steeds mooier weet te framen.

Met Sonatine weet Kitano voor het eerst echt te pieken. Z'n yakuzaclubje is er (Terajima en Osugi), de humor is er, de muziek van Hisaishi is er, het scherpe geweld is er, de prachtige shots zijn er. En voor het eerst ook warmte. Heel wat scenes op het strand zijn gewoon heerlijk en hartverwarmend. Kitano speelt een lul, maar hij raakt er mee weg. De sumoscene is één van de mooiste Kitano scenes.

Na z'n eerst "build-up" slaat Kitano een andere weg in, en keert terug naar z'n roots. Getting Any? is een totaal debiele maar erg grappige comedy, met weinig zin in politiek correct geneuzel. Voor het Westerse publiek een atypische Kitano, in Japan herkennen ze hem eindelijk weer. Want hoe succesvol hij ook mag zijn op filmfestivals, het Japanse publiek smaakt z'n films voor geen meter.

Kitano laat het daar maar bij, en keert terug naar z'n meer typische films. Kids Return is daartoe een mooie aanzet. Jammerlijk ondergewaardeerd, maar een erg mooi filmpje over twee jongens wiens dromen niet uitkomen. Hisaishi schittert weer met een magnifieke score en Masanobu Ando verschijnt voor het eerst op het toneel.

Wat dan volgt is Kitano's introductie aan de rest van de wereld. Met Hana-bi reist hij naar Venetie, waar z'n film een leeuwtje krijgt. Meteen het startschot voor de Japanse film om aan een nieuwe carriere te beginnen. Leuk detail is dat Tsukamoto dat jaar in de jury zetelde, en heel wat lobbywerk gedaan heeft, vooral in de vorm van uitleg over het hoe en het waarom. Want Hana-bi blijft een apart filmpje. Kitano als antiheld weet te ontroeren. Een personage met een hart, maar hij stopt het verdomd goed weg. Verder is de hele equipe weer op z'n plaats (Hisaishi, Terajima en Osugi), en verzorgde Kitano de grappige schilderijtjes tussendoor ook helemaal zelf. Als er één film is die Kitano definieert, is het deze wel.

Na Hana-bi houdt Kitano het niveau hoog, met Kikujiro. Hij laat het hardere wereldje even achter zich, en richt zich op de avonturen van een jongetje op zoek naar z'n eigen moeder. Erg warme en lieve roadmovie, die verder ook weer alle Kitano kenmerken bevat, ditmaal alleen wat geraffineerder.

Met Brother maakt Kitano een trip over de oceaan, en beproeft hij z'n talent in Amerika. Wat volgt is een typische Kitano in Amerika. Een erg goeie film, maar het gegeven brengt eigenlijk weinig nieuws voor Kitano fans. Behalve dan weer enkele prachtige scenes die Kitano aan z'n oeuvre mag toevoegen.

Na de kleine (kritische) flop die Brother was, en de kritiek dat Kitano's films vaak kleur missen, wil hij revanche. En hoe. Dolls is qua kleurgebruik de mooiste film die ik ken. Daarnaast Kitano op z'n subtielst. Prachtige shots, magnifiek acteerwerk, betoverende muziek. En doorheen dit alles die ogenschijnlijke kilte ter contrast. Gooi hierbij nog de kostuums ontworpen door bekend fashion designer Yohji Yamamoto (het uiteindelijk resultaat was voor Kitano ook een verrassing, en hij heeft er zelfs deels z'n film rond gebouwd). In deze film ook één van m'n all-time favorite scenes, en de film zelf krijgt een plaats 2 notering in m'n Top 10. Wat Kitano ook verheft tot één van m'n favoriete regisseurs.

Net zoals na Sonatine slaat Kitano daarna weer een andere richting in, al is het eerder als vriendendienst. Hij stort zich in Zatoichi, een legendarische Japanse samurai filmreeks, en geeft die een moderne update. Hoewel er veel kritiek komt op het commerciële karakter van de film, blijf ik het best gewaagd vinden voor legende die in Japan een gelijkaardige status kent als de Bond films hier. Tapdansen en geblondeerde samurais zijn nu eenmaal niet de gewoonte in dat soort films. Geweldig amusement.

En dan rest enkel Takeshis nog, een film die ik jammer genoeg nog niet gezien heb, en waar ook nog steeds geen biosdatum voor bekend is. Wisselende kritieken, maar ik heb er het volste vertrouwen in. Vooral omdat Kitano hier totaal naast de lijntjes lijkt te kleuren. Dat jaagt fans vaak weg, ik heb niet liever.

Over elf films scoort Kitano bij mij een gemiddelde van 4.2. Kan niet anders zeggen dan dat ik het een geweldig regisseur vind.

Ik heb pas 10 Aziatische films bestemd en wil graag een echt beginnetje maken via Kitano. Welke raad je me dan aan om te gaan zien Onderhond?

Makkelijkst is te beginnen met Kikujiro denk ik. Feel-good filmpje, met typische (film)Kitano humor, pacing en muziek.

Brother is een goeie tweede keuze denk ik, aangezien het wat dichter aanleunt bij de Amerikaanse misdaadfilm. Anderzijds bestaat daar dan wel het gevaar dat je ze met elkaar gaat vergelijken, en Kitano's stijl is duidelijk anders. Zou dus gewoon Kikujiro doen, als je die kan vinden.

Dankje voor de tip. Dan begin ik inderdaad maar met Kikujiro (die ik al bij DVD planeet zie staan). En ik denk dat ik Brother ook nog wel ga proberen, omdat hij me op het eerste gezicht wel aanspreekt. Daarna zie ik wel verder of ik een fan kan worden van de beste man.

en dolls das de mooiste

Wie wil beginnen aan een Kitano collectie kan sneller klaar zijn dan hij zelf denkt : Koreaanse Kitano Boxset met 10 van z'n 12 films (Engelse subs). Geen slechte deal voor een kleine 80 EUR.

Welke films zitten erin?

Tja, dat staat er in het Koreaans bij

Maar hoogstwaarschijnlijk zal Takeshi's er nog niet bijzitten, en voor die andere film gok ik op Getting Any? . Toch de minst typische Kitano film. Verder gewoon z'n hele (film)oeuvre als regisseur.

'Dolls' vond ik af en toe erg knap, maar verder heeft geen enkele film van Kitano echt bovenmodaal kunnen imponeren. Hij bemoeit zich op meerdere gebieden, maar dat zegt op zich weinig over zijn specifieke talent. Beetje overhypt door de ostentatieve oriëntaalse adepten.

Boiling Point

A Scene at the Sea

Sonatine

Getting Any?

Kids Return

Hanabi

Dolls

Brother

Kikujiro

Zatoichi - 2 Disc

bron.

Mist Violent Cop (en Takeshi's) dus. Beetje apart wel, maar wel de "minste echte" Kitano. Blijft verder een erg mooie box natuurlijk

Edit : "Violent Cop had no previous release in the Korean market, that's why it's missing."

Prachtige box idd. Een nederlandse release voor een eurootje of 30 zou mooi zijn

Zelfde hier, k' wil er nog het dubbele voor geven

Kitano is me tot dusverre eigenlijk gigantisch tegengevallen. Ik heb nou twee films van hem gezien waarvan er een irritant was (Zatoichi) en een vooral erg saai (Dolls). Ik ben ook gelijk mijn trek in die andere films van hem verloren. Zeker Kikijuro trekt me nu totaal niet meer. Nog meer Kitano-humor hoef ik eigenlijk niet. Er wordt ook veels te veel gestaart in zijn films naar mijn mening. Niet mijn regisseur blijkbaar.

Kikujiro is een heerlijke road movie. Gewoon proberen. Niet echt te vergelijken met Zatoichi en zeker niet met Dolls.

De belangrijkste klacht die ik bij Zatoichi had was de humor. Daarom heb ik ook geen zin om een gehele komedie te kijken van Kitano.

Dan zou ik ook Kikujiro inderdaad maar niet gaan kijken. Misschien vind je Hana-Bi dan wél weer goed. Je kan alle kanten op met Kitano.

Die zal dan wel weer te saai zijn denk ik. Zijn films verschillen niet al te veel van elkaar. Kitano is waarschijnlijk gewoon niet zijn regisseur. Can happen.

Er komt ook een Nederlandse Kitano-box aan bij A-film. Daarin zitten:

Getting Any

Kids Return

Sontatine

Brother

Dolls

Zaitoichi (2-disc)

Prijs: 45-50 euro ongeveer.

Kitano heeft al een forum topic. Klik

ok niet nodig dus

Op slot dus.

Nieuwe film!

Edit: link aangepast.

Als ik daar op klik kom je terug bij dit bericht...

Klinkt interessant.

http://www.office-kitano.co.jp/banzai/

Soort van trailer-achtig iets.

Deze DVD box is er ook bijna. Beetje jammer dat er enkel Koreaanse subs onder Brother zitten (als ik mij niet vergis komen er ook enkel Japanse conversaties in voor) maar verder toch echt een prachtige collectie films, voor een erg mooie prijs.

Ja, klopt. Het begin sowieso. En volgens mij ook een nep-japanse discussie ergens in 't midden

Kitano is een held

Goede tip! Release is me helemaal ontgaan! Die ga ik maar eens aanschaffen. De UK dvd van Dolls die ik heb is best ok, de Nederlandse release van Zatoichi is ook wel ok, maar de Nederlandse releases van Hana-Bi (4:3, om te huilen), Sonatine (idem meen ik) en Kikujiro (slechtse beeldkwaliteit van alle releases ter wereld meen ik) kunnen dan eindelijk vervangen worden. Die kunnen dan in mijn ruiltopic (voor al die mensen die per se nl subs willen).

Kukijiro is qua beeld niet best (cropped, matige kleuren), maar heeft een unieke docu als extra, die zou ik maar bewaren. Sonatine is trouwens 4:3 letterboxed, dus geen afgesneden zijkanten, maar niet ideaal voor breedbeeld TV kijkers. De NL Hana bi is waardeloos.

Heb overigens geen ervaring met Koreaanse DVD's, maar heb weleens wat gehoord over censuur (meen dat er een waarschuwing stond op die DVD site, maar ik kan 'm niet meer vinden). Weet iemand met ervaring hoe dat zit? Komt dat veel voor? Of alleen in extreme gevallen?

Censuur? Ik heb net een Duits forum doorgelezen en de Koreaanse Kitano-box is nergens gecensureerd. Iedereen prijst de box daar en men heeft het enkel over twee minpunten:

Brother heeft geen Engelse subs, terwijl er Japanse dialogen in voorkomen. Dit is geen probleem voor mij want ik vind Brother Kitano's minste film.

Violent Cop ontbreekt. Dat vind ik dan wel jammer, maar gelukkig is er een superieure R4 (Australie) dvd van die film te verkrijgen.

Het lijkt me een fantastische aankoop!

En je hebt gelijk: de nl dvd release van Kikujiro heeft een unieke docu, maar die docu maakte nu niet zoveel indruk dat ik denk "houden die hap!"

Die censuurvraag was meer algemeen bedoeld, heb zelf ook wat gegoogeld en de waarschuwing stond op een andere koreaanse DVD webshop (die niet meer lijkt te bestaan, koreandvds.com) en het lijkt erop dat alleen extremere films gecensureerd worden. En dan voornamelijk seksscenes. Irreversible werd als voorbeeld genoemd. Films zonder expliciete seks (geslachtsdelen in beeld) of zeer extreem geweld lijken veilig.

Een superkoopje is het dan dus, zeker met de huidige dollarkoers.

Bij Takeshis' (2005):

Nee hoor, zelfs bij de gemiddelde Free Record Shop hebben ze de meest bekende Kitano's al liggen.

Niet liggen (bij die 2 in leeuwarden tenminste), alleen online Verder niet zo'n probleem hoor, ik vind ze heus wel

Van leest heeft ze meestal wel op voorraad.

Dolls en Sonatine zijn niet meer leverbaar in Nederland. Kukijiro en Zaitoichi moeten goed te vinden zijn.

De Filmmuseum-release van Kikujiro is trouwens wel van een ongelooflijke kutkwaliteit. Het lijkt wel alsof ze de vhs zo op dvd hebben gekwakt.

Bedankt, dat eerste wist ik niet. Scheelt natuurlijk weer een hoop kansloze moeite, eventjes op zoek naar een versie met Engelse subs dus.

Er is ook nog een Kitano Box van A film. Met 5 films. Daar zit zelfs Kids return in.

Hoewel het ene beetje een Kitano discussie wordt zo. Hana-Bi is nog niet genoemd. Geldt hetzelfde voor. Waardeloze release van het Filmmsueum.

Dank! Het is trouwens een 7 box (6 films):

7-DVD Box met de films Sonatine (1993), Getting Any (1995), Kid's Return (1996), Brother (2000), Dolls (2002), Zatoichi (2003) 2dvd.

klik

Ik denk dat ik die binnenkort maar ga kopen en dan nog bij de FRS Kikujiro.

Wie geinteresseerd is in meer werk van Kitano. Hij schrijft ook verhalen. In het engels is Boy verkrijgbaar, een bundel met 3 verhalen van Kitano. Zelf heb ik de bundel ook besteld, ben benieuwd.

De bundel is o.a. bij BOL en Amazon te bestellen.

Cool, laat ons weten wat je ervan vond. Ben zelf niet direct heel geïnteresseerd eigenlijk. Wel benieuwd.

Nou bij deze dan:

De titel zegt het eigenlijk al, het gaat over de jeugd van een aantal personen. Wie Kitano een beetje kent zal veel vertrouwde thema's tegenkomen, zoals vriendschap en de vader die meer drinkt dan dat hij aandacht voor het gezin heeft.

Hoogstaand is het allemaal niet, gewoon 3 leuke, en korte verhaaltjes. Best vermakelijk maar ook niet meer. Al is het natuurlijk geinig dat het van Kitano is. Voor de echte die hards is het dan ook wel leuk om eens te lezen. Maar de rest kan deze rustig laten liggen. Zou het een kleine 3 geven.

In Duitsland kun je "Die Welt hasst mich" vinden

"120 Seiten geballter "Beat" klären Fragen wie "Ist es moralisch verwerflich, einen Erhängten noch an den Füßen zu ziehen?" und "Springt zum Beispiel einer von einem Gebäude, um sich umzubringen, und reißt dabei einen Passanten mit in den Tod, sollte er dann die Todesstrafe bekommen?" Takeshi philosophiert über (seine) Filme, das japanische Ausbildungssystem, die Überalterung der Gesellschaft und vieles mehr." (Link Amazon.de)

Dit moet toch wel de meest bescheiden regisseur ooit zijn!

Net een interviewrje met Sensei Takeshi op CNN gezien en zelden zo'n droge zelfspot en kritiek meegemaakt.

Op de vraag hoe het komt dat 'ie op zoveel gebieden actief is, film, comedy, theater, shilderkunst: "Mijn gebrek aan talent op al die gebieden dwingt me om steeds naar andere op zoek te gaan."

Op de vraag hoe hij tot zijn mooie beelden en composities komt in z'n films: "Ik probeer het eerst gewoon van dichtbij en als dat dan niet mooi is, neem ik het gewoon van heel ver af op."

4,0* Sonatine

3,0* Brother

4,0* Dolls

4,5* Zatôichi

Kikujiro moet ik ook zeker nog checken, Hana-Bi ligt al op de stapel...

Volgens mij is Kitano eigenlijk alles behalve bescheiden, maar is hij best zelfbewust en geslepen.

De zelfspot en droge repliek zie je in veel van z'n interviews terugkomen, maar volgens mij is hij daarmee gewoon een hele hoop mensen voor.

Vind het verder wel geniaal om zien

Ja klopt, hij had soms best stiekeme stabs, maar wel heel subtiel en dubbelzinnig,

erg leuk om te zien idd . Benieuwd hoe zijn stand up comedy stijl is...

Lol, zit ik op Comedy Central naar Takeshi's Castle te kijken, blijkt dat ook Kitano te zijn.

Grappig, dat was me niet opgevallen toen ik het een keer gezien heb. In al zijn domheid zijn dit soort programmas best grappig, en vooral typisch Japans.

Het is volgens mij ook niet echt iets dat je makkelijk zou moeten opvallen. Ik kwam er ook alleen maar achter omdat ik "Takeshi's Castle" intikte bij Wikipedia.

Op het eind moeten mensen een kasteel aanvallen of zoiets, daar zal hij dan wel te zien zijn. Of niet, want hij heeft een nogal herkenbaar gezicht dus zou ik het gezien moeten hebben.

Normaal loopt hij toch gewoon rond in dat programma. Paar keer dat ik er een aantal fragmenten van zag was hij toch telkens weer te zien.

Er zijn een paar episodes waarin hij niet meespeelt. Hij mocht in die periode niet meer op TV verschijnen voor een incident met de pers.

In Nederland worden die afleveringen volgens mij wel geedit, dus hier is hij misschien amper te zien.

Als je niet verwacht dat hij het is, zal je er wellicht niet op letten en het daarom niet opmerken.

Speelt in mijn geval nog mee dat ik Kitano alleen ken van het plaatje hier; de enige film die ik heb gezien waarin hij rond schijnt te lopen is Battle Royale en toen kende ik zijn naam nog niet. In de enige film van hem als regisseur die ik heb gezien speelt hij zelf geen rol, dus dat schiet ook niet op. De box met 6 van zijn films moet nog binnenkomen.

Kom ik er ook nog achter al lezende op internet dat de man wiskunde was gaan doen als hij niet in de entertainment industrie terecht was gekomen. Dat klinkt mij natuurlijk als muziek in de oren.

Kitano heeft kennelijk in 1986 ook nog een videogame gemaakt genaamd Takeshi's Challenge. Opdrachten in die game varieerden van een uur op de select button drukken tot 20.000 keer dezelfde knop achter elkaar indrukken.

Verdere info is hier te vinden: http://en.wikipedia.org/wik...

Why're you taking this game so seriously?

Takeshi no Chōsenjō - Wikipedia, the free encyclopedia - en.wikipedia.org

Goto's link werkt bij mij niet (IE). Eventueel op te zoeken door Takeshi's challenge wiki te googlen.