Kizzu Ritân (1996)

Waarom hier zo'n laag gemiddelde en op imdb een erg nette 7,4?? iemand uitleg?

komt doordat de film op imdb hogere stemmen heeft gekregen

Jordy

(altijd behulpzaam)

Idd!

Serieus Dttom, Kids Return is een standaardverhaal waarin twee jeugdvrienden elk een andere kant op gaan in het leven. De film is traag en weinig origineel en verdient dan ook zeker geen 7,4.....

Oerdegelijke Kitanofilm die het verhaal vertelt van een groepje jongeren dat opgroeit. Niks wereldschokkends, maar wel zeer leuk om volgen. Kitano zorgt weer voor enkele magnifieke shots, met name dan de trainssessies bij de bokslessen. Snappy, elegant en snoeihard, geen dikke, logge en zweterige Stalones in de buurt.

Verder zijn er nog enkele leuke subplots aanwezig, en dit alles op de mooi muziek van Hisaishi. Small boys dream big, maar dat wil daarom niet zeggen dat de dromen ook uitkomen.

Over weinig origineel gesproken, in 90% van de gevallen draait dit soort films uit op een laatste camp waar de held eindelijk z'n trofee behaalt. Rocky, iemand ? Ik weet in ieder geval wat ik verkies.

4* voor een goeie film.

Nou, dat zie ik toch anders. Ik vind het een vrij ongeinspireerde film die geen richting weet te kiezen.

Het verhaal is gewoon te mager om indruk te maken.

Allerlei verhaallijntjes worden opgestart maar niet afgemaakt.

Al met al een doelloze, vrij stuurloze film.

Een mindere Kitano, toch nog goed voor 2,5*.

Hoi ik ben Linda,

Kan iemand me vertellen hoe ik aan Kids return kan komen?

Ik heb nl geen creditcard of zo..En ik wil hem graag zien en in mijn collectie hebben ik heb al overal gezocht. alvast bedankt

Bij bol.com staat ie wel, maar als niet leverbaar. Wellicht kan je ze daar even mailen en kunnen ze je hierover wat meer info verschaffen. Veel films komen na een tijdje wel weer in de verkoop.

Dankje, heb ik al gedaan en ik moet geduld hebben zeggen ze... maar das wel moeilijk xxx Linn

Leuk filmpje.

Haalt het niet bij de andere Kitano's, maar ondanks dat geen moment verveelt.

3,5*

Een aardig filmpje. Niet veel bijzonders, niets is echt mooi, maar

saai wordt het nooit.

Nog steeds is Kitano nog niet in vorm, maar hij komt al in de buurt.

Krijgt van mij 3 kleine sterren.

ik vond het weer een echte ouderwetse kitano film die me tot het einde geboeid heeft mede dankzij het knappe acteerwerk van Masanobu ando en Ryo Ishibashi! ..4,5*

Gewoon je vriend lief aankijken.

Kidzu Ritan is een lekker vermakelijk filmpje. Een simpel plot die niks pretendeert gewoon genieten. De charismatische Ishibashi en de knappe Ando zijn de grote pluspunten in Kidzu Ritan. Ando acteert prima, al zit zijn beste rol nog steeds in Sabu's Monday. 4*

Aardige film,

Daar waar menig regisseur vaak van de kijker verwacht dat die gedragingen van personages voor lief neemt en niet de tijd neemt om gedragingen van zijn personages, die berusten op het verleden in beeld te brengen om maar zo snel mogelijk aan karakterontwikkeling te beginnen slaat Kitano hier een andere weg in.

Veel aardige komische taferelen rondom het schoolplein. Bovendien wordt het begrip niet - modellerlingen niet eenzijdig geïnterpreteerd. Typische feel good momenten weten zich er uitstekend mee te vermengen. Prachtig als beide vrienden lol maken op de fiets. Dat zorgt er ook vooral voor dat Kitano `s filmpje niet het zoveelste coming of age filmpje is. De film schetst op een mooie manier dat alles niet zo zwart - wit is als het lijkt. Het zijn vooral mensen, soms goedaardig, soms kwaadaardig.

De film wordt ook nog eens ondersteunt door een fijne electro techno achtige soundtrack. Klinkt aardig, vooral als beide jongens de brug oprennen. Ik houd er wel van, niet alleen vermelden dat je personage in training is, maar het gewoon visualiseren. Zorgt voor een stukje eigen interpretatie en draagt bij aan wat herkenbaarheid. Daardoor voor sommigen misschien niet echt bijzonder.

Toch net te licht voor een 4* Met name op visueel gebied had het nog wel wat beter gekund, daarnaast was de uitwerking van het verhaal wel aardig alleen ietwat eenzijdig. Dikke 3,5*

Ey

Muziek waar een beat in zit schaar ik al gauw onder techno. Zit wellicht wat meer in de electro hoek.

Toch ook nog maar even een bericht hierbij.

Muziek was leuk en deed mij enigzins denken aan de soundtrack van Kikujiro. Film is lang zo briljant niet als Kikujiro, maar wel erg vermakelijk en vaak heel grappig (die zwerver ). Eigenlijk de eerste boksfilm die boven de middelmaat uitsteekt. Leuke Kitano weer (die van vandaag was een stuk minder).

4.0*

En alweer een fijne Kitano.

Kids Return bevat gewoon een simpel "rise and fall" verhaal, maar de manier waarop dit uitgewerkt is vond ik erg geslaagd.Ik moet ook zeggenb dat ik het meer een komedie vond dan echt een drama.Kitano houd het lekker luchtig allemaal, en dat levert een aantal erg leuke fragmenten op waarbij ik weer smakelijk heb kunnen lachen.De scènes op school vond ik toch echt het leukste, leuke momenten dat ding wat op die leraar lijkt en voor het raam wordt gehouden en ook mooie momenten op de fiets .Het drama die er in zit komt goed uit de verf, maar word nergens erg zwaar, en word ook met de nodige humor gebracht.Naar het einde toe vond ik het wel wat minder interessant worden, en verloor ik wel mijn aandacht zo af en toe.

Goed acteerwerk, fijne muziek en een aantal mooie shots.Ik zat te twijfelen tussen een 3.5 en een 4.

Voordeel van de twijfel 4*

Iets te middelmatig.

Het verhaal is goed maar wordt te lang verteld. De aanloop naar het hele boksgebeuren vond ik te lang aanslepen. Hoeft niet persé een minpunt te zijn als er goede karakteruitdieping plaats vindt maar de animatie er rond was ietsje te ondermaats met vaak te flauwe humor.

Vanaf er naar de bokschool gegaan wordt komt de film er wat door. Dat zie je ook aan de 2 hoofdrolspelers die beter in hun rol komen.

Toch blijf ik het wat te middelmatig vinden. Enige wat er torenhoog boven uitsteekt is de score, echt mooi. Maar op andere vlakken blijft het dus allemaal wat hangen in de middenmoot, jammer.

2,5*

Een meer dan degelijke Kitano, maar de man heeft veel beter werk.

Ik vond het leuk om volgen maar na een tijdje begon het wat langdradig te worden.

Een aardige film, maar weet me niet echt te pakken. Wat ik nog wel wil noemen is de sterke montage van Kitano, die soms voor hilarische effecten zorgt. Bij Hana-Bi viel het me ook al op hoe sterk hij kan monteren, al bereikt hij daar een ander effect. Montage is iets dat me over het algemeen niet snel opvalt, maar nu viel het me echt in positieve zin op.

Niet Kitano's beste, maar toch nog een goede film.

Veel herkenbare situaties waardoor de film geen moment vervelend wordt. Ook een aantal leuke personages, zoals natuurlijk de hoofdpersonages. Maar de beste vond ik toch Susumu Terajima. Wat een uitstraling heeft die man, en wat kan die toch vies kijken. Ja, ik vind het altijd fijn om hem regelmatig eens in een film te zien opduiken.

Zoals Onderhond al aangeeft is het zeker niet vanzelfsprekend dat de dromen die je in je jeugd hebt ook zomaar uitkomen. Dat lijkt me dan ook de boodschap van de film.

Kids Return is dan toch een fijne film, met mooie muziek van Joe Hisaishi.

Een leuke Kitano, die het weer eens een keertje zonder Kitano zelf moet doen. Op zich geen probleem, maar ik zie de beste man gewoon ook graag in zijn eigen films acteren.

Kids Return heeft een niet zo heel bijzonder verhaaltje, dat wel op een leuke manier is uitgewerkt. Twee vrienden, hebben allebei geen zin in school en hangen maar wat rond en gaan beide een totaal andere kant op. Ik had vooraf een drama verwacht, maar ik moet zeggen dat het meer naar komedie neigt, dan naar drama. Vooral de kennismaking met de jongens is alleraardigst. De twee ouwehoeren wat af, terwijl te op het schoolplein rondhangen en dat levert toch een aantal komische momenten op.

Drama zit er ook zeker wel in. Vooral de verhaallijn rond Shinji wordt goed uitgewerkt. Ik vond dat Masanobu Ando die rol ook erg goed invulde en ik moet zeggen dat ik hem best zijn succes als bokser gunde. Die bokswedstrijden werden overigens ook best sterk en dynamisch in beeld gebracht. Voor de rest is het visueel wel aardig, maar ik heb Kitano wel eens beter gezien op dat gebied. Het einde vond ik dan best wel weer sterk. Ik had een afrekening of iets dergelijks verwacht, maar niet dat beide jongens weer op het schoolplein verder zouden gaan met ouwehoeren. Best leuk, en goed passen bij het luchtige sfeertje van de rest van Kids Return.

Kortom best een leuke Kitano dus. Geen topper, maar van begin tot einde erg vermakelijk, met een fijn einde.

3,5*

Kitano vertelt op zijn eigen manier een vrij klassiek verhaal over jeugdvriendschap, scheidende wegen en grote dromen. Bepaalde zijwegen in het plot kon ik niet helemaal volgen, maar over het algemeen vond ik het een erg leuke film.

Na vijf jaar weer eens gezien. Opvallend dat er sindsdien maar drie berichten geplaatst zijn. Misschien ook enigszins terecht, want om eerlijk te zijn was ik volslagen vergeten waar deze film over ging, wat ik zelden heb bij films. Alleen de twee hoofdrolspelers op de fiets kon ik nog herinneren.

Recent ook Dolls gezien, en ook al zie je in Kids Return aanzetten tot soortgelijke esthetiek, en is deze film poëtischer dan menig andere film, het haalt het niet bij Dolls. In mijn vorige bericht was ik behoorlijk vol lof over de montage, maar ook daar had ik het idee dat het niet zo to the point was. Hetzelfde geldt eigenlijk ook voor de soundtrack. Meer dan prettig, maar niet van het hoogste niveau.

Het verhaal kabbelt rustig door, heeft niet veel lijn, is ook niet chaotisch en is uiteindelijk best onderhoudend. Met name de boksscènes vond ik eigenlijk best interessant; de moves zagen er ook behoorlijk strak uit, in ieder geval bij het hoofdpersonage.

Misschien is het meest interessante aspect aan de film nog wel dat het mogelijk een alternatieve levensloop van Kitano zelf laat zien, die groot geworden is als helft van een komedieduo, maar ook verklaard schijnt te hebben dat hij bij de yakuza terecht was gekomen als dat duo was mislukt.

Noch Kitano's beste, noch z'n slechtste film. Het zit er tussen in, en is zeker onderhoudend, maar meer niet. De 3* blijven dan ook staan.

Heerlijke film.

Kitano zorgt ervoor dat zijn films ook bij het herzien op een hoog niveau blijven. Het lijkt zo simpel om zulke films te maken, maar dat is het juist niet. Erg knap.

Bijzonder en dankbaar om de vriendschap tussen Masaru en Shinji te mogen volgen. Twee jongens die dol zijn op niksen en afpersen van medescholieren. De grappen die ze uithalen zijn hilarisch. Op een dag krijgen ze met karma te maken en belanden ze uiteindelijk bij een boksvereniging. Masaru gaat zelfs verder om een snelle carrière te maken bij de Yakuza.

Wat ik verder heel mooi vind aan de film is dat het ook een kort verhaal bevat over een medeleerling die hartstikke verliefd is op een jonge medewerkster van een restaurant waar Masaru en Shinji regelmatig lunchen. Een verhaaltje dat achteraf totaal geen rol heeft in de film. Echt een ding voor Kitano. Fantastisch.

Een rustige film die voor velen eigenlijk helemaal nergens opslaat. Begrijpelijk want je moet hier wel een aparte smaak voor hebben. Voor mij persoonlijk is het een absolute topper. Jarenlang fan van Kitano en bij het herzien blijft Kizzu Ritân super genieten.

Fijne herziening.

Misschien wel Kitano's meest bedeesde film. Hij laat hier alle gimmicks en originele toevoegingen links liggen en maakt een klassiek Japans drama, zonder al te veel window dressing. Gewoon een verhaal over twee jongeren die maar weinig toekomst lijken te hebben, maar toch iets van hun leven proberen maken.

Visueel wat kleurloos, maar het camerawerk mag er wel zijn. Soundtrack van Hisaishi is zoals steeds op niveau, het acteerwerk is meer dan solide en de finale van de film mag er ook zijn. Er is niks wat er echt uitspringt, maar alles werkt perfect samen en de kwaliteit is gewoon immer aanwezig.

Fijn filmpje dus, dat makkelijk z'n waarde blijft behouden. Was de laatste van m'n Kitano herzieningen, stemt me wel een beetje treurig, want het blijft echt wel een klasbak. Gelukkig komt hij binnenkort nog met een laatste film.

4.0* en een uitgebreide review

Aangezien ik in chronologische volgorde Kitano's oeuvre aan het bekijken ben bleek Kids Return toch een behoorlijke verrassing. Waar Kitano normaal de aandacht opeist met diverse gekkigheden maakt hij hier vooral een vrij simpel drama. Het voelt puur aan en is daarmee al een stuk beter dan soortgelijke films in Hollywood, maar ik zie Kitano liever wat gewaagdere films maken. Wellicht dan niet altijd even geslaagd, maar wel een stuk origineler.