Sonatine (1993)

Na de tweede kijkbeurt nog steeds één van mijn favorieten van Kitano. Beeldschoon geschoten beelden van de ondoorgrondelijke yakuza. De film gaat over keiharde moordenaars, die zelfs in levensbedreigende situaties hun ijzingwekkende poker-face aanhouden. Maar Kitano toont ons ook hun kwetsbare, kinderlijke kant. Als de verveling toeslaat, ontkomen ze niet aan het loslaten van de boze koppen, dan wordt er lol getrapt met spelletjes waar ze in de stad geen tijd voor hadden. De diep ingebakken ego's worden geconfronteerd met onderlinge gezonde spot (die reactie van Ren Osugi wanneer hij gewezen wordt op zijn plotselinge overstap van shirtkleur, fantastisch!). Hoewel ik niet alles begreep van het verhaal (wie belazerde nou wie?) was dit een uitstekend werk van Kitano.

Heerlijke Kitano film. Weet wederom een prachtig sfeertje te creëren.
Het harde Yakuza geweld, afgewisseld met de mooi geschoten beelden tijdens het frisbeen of sumo-worstelen kon mij absoluut bekoren. Leuke en typische Kitano humor en scènes uiteraard zoals de scène op het strand met de 'Russische roulette', de overhemd switch en de scène waar de kompaan wordt neergeschoten terwijl Murakawa met het vrouwtje kalm en verscholen blijven zitten.

Uiteraard een passend gewelddadig slot, passend bij de film. Een film waar je van het ene uiterste naar het andere uiterste wordt geslingerd.

Kortom; fijn camera werk, fijne dialogen, goede acteerprestaties, passende soundtrack, en een goede opbouw van de film.

Mijn eerste Kitano.

Tikkeltje eigenaardige misdaadfilm van Japanse bodem die abrupt geweld combineert met staaltjes humor. Met name het intermezzo op en om het strand is bijzonder. Uit verveling leven de heren en dame zich uit in bijzondere spelletjes zoals een vuurwerkgevecht.

De heer Kitano heeft ondanks het te grote pak charisma en iets melancholisch. Interessante kijkervaring die naar meer smaakt.

De beste Kitano die ik vooralsnog gezien heb. Zowel in visueel als in auditief opzicht is de film weinig bijzonder - zeker niet slecht, maar ook niet indrukwekkend - en het verhaal is weinig interessant, maar de (meestal) leuke personages en de rustige, speelse scènes die afgewisseld worden met zeer gewelddadige stukken zorgen ervoor dat ik me toch goed vermaakt heb. Voor het einde zat ik op een dikke 2.5*, maar door het sterke, onverwachte einde verhoog ik dat naar een kleine 3*. Vermakelijk.

Heerlijke film.

Briljant, die scène aan de kraan. Geen greintje compassie, niemand die een spier vertrekt, ze hebben zelfs nauwelijks aandacht voor de arme drommel die daar bungelt. Wanneer het spartelen stopt, is de reactie ook alleszeggend. Hoe laconiek. Het is steenkoud in de wereld van Kitano's yakuza.

Ook leuk, maar van een hele andere orde, is de scène met de vuurpijlen, waar de gangsters inmiddels een totaal ander gezicht hebben gekregen. Veelal speels, soms kinderachtig, maar al met al ontwapenend met tal van grappige momentjes, daar aan het strand, als de verveling is toegeslagen.

Kitano zelf is ook lekker op dreef. Net zo bot als innemend. Best knap om dat met zulke minimale middelen voor elkaar te krijgen. Veel tekst gebruikt hij niet, veel uitdrukkingen ook niet, maar die grijns doet 't 'm. Het zijn dat soort afzonderlijke elementen die voor mij wat beter werken dan het geheel.

Het gelummel rondom het strandhuisje heeft, hoe behaaglijk en amusant ook, toch een licht verlammende werking op de film. Daar heeft zelfs dat kurkdroge optreden van de visser tijdens een partijtje frisbee onder te lijden. Genoeglijke en van tijd tot tijd harde prent, maar ik ben niet helemaal mee.

Blijft heerlijk.

Al is het ondertussen visueel wel wat verouderd. Een wat grijze film, zoals toen wel meer de gewoonte. Gelukkig zorgt de editing en cadrage er nog steeds voor dat het visueel boeiend blijft.

Sonatine blijft toch vooral de film waar Kitano's stijl voor het eerst volledig klikte. Een geweldig personage, vluchtig maar hard geweld en veel tijd voor onnozelheden. Vooral het middenstuk blinkt daarin uit, met enkele geniale scenes (het sumo worstelen, de wasbeurt, de gaten in de grond). Samen met de muziek van Hisaishi en de screen presence van Kitano een geweldige troef.

Ondanks dat de ouderdom steeds zichtbaarder wordt, blijft het een erg fijne film. Verplichte kost voor liefhebbers van Aziatische cinema.

4.5* en een uitgebreide review

Inderdaad wel weer eens tijd voor een herziening. Is Kitano nog actief bezig trouwens? Ik verwacht eigenlijk nog wel een 3e Outrage, maar het blijft verdacht stil..

Outrage 2 is volgens mij nog niet zo lang uit. Maar het is te hopen

Kitano's "Sonatine" bleek een ware verrassing.

3de kijkbeurt en ditmaal was het raak, de volle mep. Warme sfeerfilm met prachtige kadrering en goede (aangrijpende) muziek.

Moest enkele malen aan Alain Delon denken die ooit tijdens een vertoning van een Kitano film maar steeds bleef herhalen dat die man niet kan acteren . Zit wel wat waarheid in, maar Kitano heeft een uiterst sterke presentie en ik kan uren naar de man kijken.

Onconventionele misdaadfilm met een wel erg vreemde toon maar krachtig in beeld gebracht. Tja, als ik eerlijk ben, nee, Kitano kan inderdaad niet acteren. Gemakkelijk om een gevoelloos karakter te scheppen, daar heb je geen acteertalent voor nodig. Als regisseur bakt hij er gelukkig veel meer van en speelt op contrasten tussen de uitbundigheid van het leven en de onherroepelijkheid van de dood, die in één moment alles stilzet. Het schijnbare onevenwicht tussen harde misdaadfilm en bijna kinderachtige komedie wordt verzilverd wanneer de dood "in full force" terugkomt onder de vorm van een visser . Confronterend moment.

De beelden op dit strand waren prachtig en de new age achtige muziek heeft een duidelijke meerwaarde. Gangster Murakawa is een gedoemd personage die op de hielen gezeten wordt door de dood, en het einde is dan ook de enige logische uitkomst van deze film. De executie met die hijskraan deed me toevallig denken aan Consequences of Love (3,5*) die ik onlangs nog zag. Oerdegelijk doch voor mij niet memorabel.

Mijn tweede Kitano, na de speelse road-trip Kikujiro is dit zeker in het begin toch andere koek. Sonatine begint als een soort Japanse Goodfellas, waarbij de yakuza Murakawa getoond wordt als stoicijnse, keiharde bikkel, net als zijn collega's trouwens die met stalen gezicht tot de grootste gruwelijkheden in staat zijn. Maar na een tijdje als Murakawa en collega's onder moeten duiken na een serie moord(poging)en zien we ook een andere kant van de yakuza's, die zich na enige tijd proberen te vermaken met allerlei spelletjes en onnozelheden, al is het geweld en sadisme nooit ver weg. Maar als je even die scherpe randjes wegdenkt lijkt het bijna een beetje op de speelsheid uit Kikujiro. Het contrast tussen het snoeiharde geweld en de grappige, soms bijna kinderlijke bezigheden op het strand is aan de ene kant wel intrigerend, maar in het middenstuk raakt Sonatine ook een beetje de focus kwijt. Of in ieder geval, mijn interesse ebde wat weg. De film eindigt dan wel weer op onvermijdelijk gewelddadige wijze. Interessant om eens gezien te hebben en zeker niet slecht, maar ondanks de eigen stijl en voldoende originele scenes vond ik het verder visueel, acteertechnisch of spanningsgewijs niet echt bijzonder. Toch ben ik zeker benieuwd naar wat Kitano nog meer in elkaar geklust heeft.

Waar blijft die Blu-ray?

Third Window Films of Film Movement

Volkskrant

Ik moet in een parallelle wereld zijn beland dat kan niet anders. Ik heb naar een andere sonatine gekeken dan de rest. Er was werkelijk geen ene zak aan. Iemand had het over goede muziek. Huh? Het was een doods robot gebeuren. Geen sprankeltje leven in enig acteur. Gaat ook werkelijk nergens over. De camera staat altijd stil en beweegt nooit wat een oersaaie gewaarwording is. Ik heb veel slechte films gezien maar dit was van een heel apart niveau slecht. Zo slecht dat het af en toe grappig was zo slecht. Had ik al gezegd dat ik m slecht vond?

Als ze nog eens met een tip komen op de hoofdpagina laat dan maar.

Best dan stem verwijderen

Eigenzinnige Kitano alweer. Die Japanse maffiafilms boeien me niet zo en dat is voor deze film niet anders. Toch is de aanpak geheel anders dan wat je meestal voorgeschoteld krijgt. Inhoudelijk nogal een standaardverdragen over rivaliserende bendes, verraad en wraak.

Alleen is het plotverloop best speciaal te noemen. Het middenstuk en eigenlijk de klemtoon van de film ligt op de humor. Soms gaat die humor gepaard met wreedheid. Ontzettend droog - nou ja - was toch wel de scène met de hijskraan boven het water. Die humor gaat later verder wanneer de bendeleden uit verveling wat absurde spelletjes bedenken.

De insteek alleen al maakt het interessant. De actie en afrekeningen waren minder aan mij besteed. Vond er weinig aan, beetje nep ook. Voor de rest wel onderhoudend genoeg om me anderhalf uur bezig te houden.

Ik kijk al veel te lang te weinig films. Af en toe grijp ik terug naar films waar ik goede herinneringen aan heb. Vanavond was dat Sonatine. Net als de meeste films die ik het hoogst heb zitten is Sonatine niet perfect, maar weet me wel te raken. Een film waarvan ik mij afvraag waarom hij bestaat, maar waarvan ik zo enorm blij ben dat hij er is. Kitano is een unieke filmmaker en wat mij betreft een van de grootste.

Tja, wat moeten we hiervan nu denken ? Een zeer merkwaardige gewelddadige misdaadfilm die gezien het verloop een heel andere benadering heeft dan de meeste Aziatische wraakfilms rond het thema maffia. Het ziet er allemaal heel troosteloos uit, wat ook geldt voor het acteerwerk. De regisseur speelt ook de hoofdrol. De vergeldingen zijn bloederig, kort en krachtig. Toch weet de film geen spanning te creëren omdat je als kijker geen binding krijgt met de personages en dat sommige vergeldingen wel heel droog worden voorgesteld. Het middenstuk maakt plaats voor wat humor wanneer het team zich verborgen houdt bij een klein huisje aan zee. De gangsters vervelen zich en spelen allerlei rare spelletjes. Ook bepaalde momenten zoals zich wassen als het regent en de gaten in de grond zorgen voor een kleine glimlach. Gezien de troosteloosheid kent de film wel een passend einde. Aya Kokumai speelt Miyuki die ook even naakt te zien is. En dat is niet mis het koppeltje wat je te zien krijgt. 5/10