Kantoku · Banzai! (2007)

Ik vond het ook helemaal niks.

Het begon wel aardig en ik had er wel vertrouwen in dat het iets leuks zou gaan worden. Maar zoals NKyou al zegt is het allemaal heel erg flauw. Nou heb ik wel vaker moeite met het begrijpen van Japanse humor, maar hier kon ik echt niks mee.Al waren de Yakuza's in het begin en de brede mannen in de noodle-zaak wel aardig

Het idee van de film is wel leuk, alleen de uitwerking kon mij totaal niet boeien.
Met 1,5* ben ik nog gul.

Dit weekend ook maar eens kijken. Op basis van de reacties kan het eigenlijk al niet meer foutgaan. Heb er zin in

Het valt mij inderdaad op dat wij vaak precies het tegenovergestelde stemmen, dus waarschijnlijk ga je deze film goed vinden

Vond het totaal "ontsporen" van de film na een wat normaler begin echt briljant. Zat na de film echt met een gevoel van; "wat heb ik nu in godsnaam zitten kijken. Fantastisch. Binnenkort eens herzien om hem vervolgens waarschijnlijk te verhogen.

Had een dit soort reactie wel verwacht van jou, beetje voorspelbaar. Nu alleen nog OH, Goto en Reinbo met een minimaal gemiddelde van 4,5*...

Logisch vervolg op Takeshis'.

Waar Kitano in Takeshis' een mengelmoes maakte van z'n eigen films, vervolledigt hij hier het plaatje door een mengelmoes te maken van de films die hij nooit gemaakt heeft.

Film vertoont veel gelijkenissen met Takeshis', al is zijn typische arthouse sfeertje hier nog minder aanwezig. Film blijft wel heerlijk wacky, net zoals Takeshis' en Getting Any? Logisch ook dan dat Kitano's doelpubliek volop afhaakt bij dit tweede experiment. Dat alleen al is humor genoeg om van deze film volop te genieten.

Verder veel gave ideeën, knotsgekke situaties en compleet geschifte zaken. Ook visueel, CGi is uiterst functioneel maar nooit mooi, muziek is leuk, acteurs doen het allen goed.

Film is iets te fragmentarisch en een knaller zoals de eindscene van Takeshis' zit er jammer genoeg ook niet in, maar verder is het een filmisch genot waarbij Kitano voor een tweede keer zijn hele achterban even op de proef stelt.

Doet denken aan veel andere films, maar is nog steeds 200% Kitano. Heerlijk filmpje, 4.5*

(wat uitgebreidere review hier)

Het spijt me.

In een woord: Geweldig!!!

Heb weer volop genoten van dit stuk cinema vol maffe situaties en mallotige acteurs. Kitano kan voor mij gewoon weinig fout doen. Heerlijk! 4,5*

Erg leuk hoe de halve japanse cinema de revue passeerd. Ik vond alleen de sf film die de meest uitgebreide behandeling kreeg niet het sterkste, en idd de knal aan het eind ontbreekt.. (Horrorfilm was erg leuk).

4* voor nu, maar spoedige herziening volgt.

50 dollar bij dvdasian.com? Is dat niet een beetje te veel van het goede??

Ik heb er geloof ik de helft voor betaald via CDJapan.

heerlijk bizar deze film

Prachtig hoe die "film" allemaal elementen bevatten van het voorafgaande 1e deel van de film.

Een paar "grappige" momenten vond ik wel een beetje te afgezaagd.

De muziek in de film is goed gedaan

Ik ga hem zeker nog een keer kijken

dankje,
morgen even op m'n computer kijken,
heb net bij cdjapan besteld, ben erg, erg benieuwd.

Ik ga waarschijnlijk deze film kijken op het IFFR. Is deze film (net als Takeshis) leuker als je wat meer van Kitano's andere films hebt gezien of maakt dat hier niet zo uit?

Helpt zeker wel, aangezien Kitano hier vooral met zichzelf speelt. Daarnaast knikt hij ook vaak naar andere genres, maar je mist toch wel wat.

Een stel judoka `s die een dag getraind worden door een gast instructeur genaamd: Kitano. Kitano wijst een bereidwillig iemand uit de zaal uit, echter miscommunicatie! Uiteindelijk komt er een stevig gebouwde judoka op hem afgelopen. Wat Kitano ook probeert hij krijgt de man niet omver. Echter zijn ego lijdt er niet onder. Niemand in de zaal die een kik geeft en de oorspronkelijke trainer verontschuldigt zich nederig bij Kitano. Als je van dit soort humor houdt dan zit je geramd. Anders kun je jezelf een teleurstelling besparen.

Kantoku Banzai is een rasechte komedie waarbij de genres met een vette knipoog worden uitgewerkt. Verwacht geen subgedeelte waarin we echte horror aanschouwen of waarin er een serieuze gooi wordt gedaan naar het maken van een Ozu - familiedrama. In plaats daarvan maakt Kitano de ' er is niets aan de hand sfeer, we vormen een gelukkig gezin sfeer ' belachelijk. Net zoals hij zijn horrorpersonage juist tegenwerkt door hem publiekelijk uit te laten lachen en hem letterlijk tegen een wand aan te laten lopen.

We worden betrokken bij de overpeinzingen van een filmmaker die experimenteert met het maken van een nieuwe film. Hij deelt zijn inspiratie met de kijker en geeft commentaar op zijn projecten, zijn boxoffice successen of hij geeft de visie van zijn filmmaatschappij weer. Vaak blijkt dat zij geen heil zagen in sommige projecten, zoals gekscherend wordt gesuggereerd: Zatoichi II. Kitano `s standpunt hierin is maar al te duidelijk, hij houdt niet van het uitbuiten van een bepaald product maar bedenkt liever weer iets nieuws.

Helemaal nieuw valt Kantoku Banzai niet te noemen. Daarvoor is de film teveel een film over het maken van een film. Een thema dat Kitano in Takeshis ook al behandelde. Daarnaast passeren er ook enkele bekenden uit eerdere Kitano films de revue, zoals de Alien from Outer Space uit Kikujiro no Natsu. Toch is Kantoku Banzai verfrissend, omdat de film vele genres onder de loep neemt op een typische Kitano achtige manier. Vol humor die voortkomt uit beeldtrucjes en een hoop knotsgekke personages zoals 2 volwassen meisjes die stad en land steevast met een knuffelbeer in hun hand afreizen en hun omgeving steeds ongezouten van hun mening voorzien, het onhandige kind of de vliegende man die een man te hulp schiet als hij verlaten dreigt te worden door zijn vrouwen.

Een echte rode draad is er in de film lange tijd niet te ontdekken. De verschillende genres worden aanvankelijk nogal fragmentarisch na elkaar behandeld. In het begin moest ik echt even in de film komen. Na een half uur werd het allemaal steeds interessanter doordat de film zich wat meer concentreerde op de belevenissen van wat vaste personages, zoals de Yakuza - baas en de 2 meisjes.

Kantoku Banzai is uiteindelijk een zeer vermakelijke film die wellicht nog veel verborgen humor voor mij onder de leden heeft. Na het bekijken van Kitano `s vorige film Takeshis was ik aanvankelijk teleurgesteld. Er werden namelijk zoveel indrukken gegeven dat het allemaal wat moeilijk te plaatsen was. Het was nieuw, maar uiteindelijk smaakte het naar meer. Nu, kan ik mij nog steeds vele scenes uit Takeshis heugen en krijgt de film een steeds eervollere plaats in zijn oeuvre, iets wat bij Kantoku Banzai ook vast het geval zal zijn. Ondanks de duidelijk wat mindere muziek hier. 4*

Na Takeshis' was ik zeer benieuwd naar Kantoku Banzai. Vanavond gekeken. Met op de achtergrond mijn vader en moeder die een oogje meepikten. Vooral mijn moeder kon af en toe meelachen. Terwijl mijn vader vooral mompelde over het dit en dat, 'waar slaat dat op', 'wat bizar'.

Ja vreemde humor, zoals we mogen en moeten verwachten. Toch, ik weet niet wat ik uiteindelijk voel. Een tweede kijkbeurt zal deze zeker krijgen. Takeshis' vertelde mij opnieuw dat Kitano een geweldig creatief persoon is. Dat zegt Kantoku Banzai mij ook wel, maar het mist een en ander. Leuk gegeven, een film over films die hij nooit eerder maakte. Heel tof dat hij doorgaat met zijn eeuwig experiment, zijn oneindige bron van inspiratie, creativeit en dwaze humor. Toch, het een was leuk , en het ander gewoon helemaal niet.

Sommige dingen lagen er te dik op, sommige dingen verwachte ik totaal niet. Kitano staat voor mij bekend om zijn directe manier van regisseren. Hetgeen hij in zijn hoofd heeft komt uiteindelijk in zijn film, zonder dat hij zich door iets laat beïnvloeden. Hier echter, leek hij dingen anders aan te willen pakken. Ik kon mij er helaas niet altijd in vinden.

3.5 voor nu. Haalt het niveau van Takeshis' lang niet, had meer verwacht. Toch, terugdenkend aan wat ik zag voelen sommige dingen beter aan dan op het moment van kijken. Wellicht dit weekend nog eens zien.

Tijdens de eerste helft was het grappig. Kitano die zijn eigen regie-stijl op de hak neemt...prima! Maar wat er daarna gebeurde??? Wat een vreemde humor hebben die gasten toch. Ik kon hier echt niets mee. 1,5*

Hmmmm, in de eerste helft gaat Kitano toch vooral op zoek naar een andere regiestijl ? Hij hekelt een hoop genres die momenteel hot zijn en waar hij verder geen ervaring mee heeft.

Op zich een leuk concept. Kitano weet niet wat voor film hij moet maken om vervolgens zo'n beetje elke genre in een film te stoppen. In het begin is het enorm leuk, maar langzamerhand wordt het wel zo vreemd en bizar dat ik toch een beetje afhaakte. Wel een belevenis op zich. 3*

Kitano zit nog steeds zonder inspiratie zover is duidelijk Hij vervreemdt blijkbaar ook zijn publiek en fans, want gisteren op het IFFR werd op de zaterdag avond voorstelling nog geen 1/4 van de 1000 beschikbare stoelen bezet. Schrikbarend. Veel weglopers en weinig bijval. Maar goed, ik hoorde zelf vooraf ook al tot de cynici. Was matig te spreken over Takeshis'.

Dit bleek al een stuk beter. Kitano die jongleert met andere genres (dat hij ze hekelt is mij niet opgevallen). Zo zou een gendaigeki-Ozu niet misstaan (al moet hij dan beter uit de bus komen dan met deze slappe adaptatie, maar ik denk dat-ie het kan). En de horror-sequence ook erg OK.

Uiteindelijk werkt-ie één lijn verder uit, een stijlbreuk die ik minder kon waarderen. Ook al waren er enkele zeer geslaagde grappen, met name Zidane, de meeste bleven voor mij op Hulk Hogan/Leslie Nielsen niveau hangen. Kom op 'Beat', ff de schouders eronder en iets zinnigs maken!

Trouwens, zijn gevoel voor muziek was-ie ook nog niet verloren.

Mijn zaal, vrijdagmiddag, zat wel vol (al is Pathe 2 niet heel groot). Bovendien ook opvallend veel gelach en slecht een enkeling liep weg. Trouwens toch leuk dat twee dagen later vooral de geslaagde grappen zijn blijven hangen en de rest snel vergeten.

Maar in de Hana-bi tijden had-ie Luxor gemakkelijk gevuld. Het zou goed kunnen dat het Kitano publiek niet groter is dan op dit festival gebleken is, maar dat is dan wel een programmeerfout op een zaterdag avond in de grootste zaal (wel lekker rustig kijken trouwens).

Net zo leuk als Getting Any?, maar wel een half puntje eraf voor het eerste ietwat suffe half uur.

Is of komt deze ook nog in Nederland uit op dvd?

Klinkt goed, ik ga die combinatie binnenkort maar eens aan de tand voelen.

Intro is aardig, leek wel wat op Takeshis', die ik erg goed vond. Daarna gaat het steeds minder boeien, om tegen het einde op een onvoldoende uit te komen, een zeldzaamheid bij Kitano, dat wel.

Ik herkende nog voor dat hij in beeld kwam, de stem van kale uit Kikujiro, ik zat ook al de hele tijd te denken aan dat 'I am an alien from outer space'. Flauw dat dat terug kwam, maar wel leuk om hem terug te zien. De humor is eerst nog wel leuk, wanneer de voice-over alle scripts afkraakt ed, daarna is flauw het motto, met veel herhaalgrappen en humor van niveau Chaplin. Vooral die karate scène was wel heel erg Chaplin-a-like.

Natuurlijk kun je nu zeggen dat niks in deze film serieus genomen kan worden, aangezien de voice-over er ook al de spot mee heeft, maar waar zou je dan op moeten beoordelen Ik vond het gewoon weg een matige film. Zeker in verhouding tot Takeshis', die echt vele malen beter is. 12 Kitano's gehad, A Scene at the Sea en zijn nieuwste nog te gaan (Chacun Son Cinéma reken ik even niet mee).

2.0*

Smaken verschillen natuurlijk, maar ik vind Getting Any? een stuk leuker en bovendien vind ik in deze film het suffe half uur juist veruit het beste deel. (was nog niet eens een half uur, met 20 minuten hield het wel op)

Waar ik Getting Any? absoluut niet geslaagd vond, heb ik met deze film toch heerlijk kunnen lachen. Het grote verschil is waarschijnlijk de aanwezigheid van Kitano zelf, dat blijf ik noodzakelijk vinden om met zijn humor te kunnen lachen - andere acteurs komen er zelden goed mee weg.

Hij steekt heerlijk de draak met zichzelf (het lijkt me wel een goede zaak als je wat films van hem gezien hebt om dit te kunnen waarderen, al is het maar om te beseffen wat een grote meneer hij eigenlijk is) en met het filmwereldje, vaak nogal gemakkelijk allemaal (dan heb ik het over het eerste deel) maar wel heel effectief uitgewerkt, alles werkt perfect. Het tweede deel gaat dan dieper in op één verhaal en wordt gewoon een film op zich in het genre van Getting Any?, maar dan gewoon pakken beter - de grappen zijn origineler, beter, beter getimed, de absurditeiten hebben ondanks alles toch een zekere functionaliteit, in plaats van te lijken weggelopen uit een studentenparodie op Monty Python, en het geheel wist me ook gewoon erg te boeien - je kunt zeggen wat je wilt, maar ik vond die twee vrouwen en ook Kitano's personage echt wel fascinerende figuren.

Dat Kitano dit soort films maakt in plaats van verder meesterwerken te produceren genre Dolls, Zatoichi of Hana-Bi is misschien een teken dat hij zonder inspiratie zit en niet weet welke richting hij uit moet - maar het kan net zo goed zijn dat hij er gewoon verdomd veel plezier in heeft om te doen alsof hij geen inspiratie meer heeft en intussen rustig gestoorde ongein kan produceren. Hij moet er niet te lang mee doorgaan, maar deze hier kon ik dus best nog wel smaken, een grappige, originele film die ik gerust nog een paar keer wil bekijken.

(Ik sta overigens een paar jaar achter, maar die nieuwe films van Kitano liggen nu eenmaal niet voor het oprapen, ben al blij dat ik deze in de bibliotheek van Hamburg heb gevonden )

Oef! Waar Takeshis' onverwacht fantastisch was, was dit weer het tegenovergestelde.

Het begon op zich wel aardig, met allemaal mogelijke films die langsgelopen worden, al was het jaren 50 stukje iets te lang, maar waar we uiteindelijk in terechtkomen kon me gewoon niet boeien. Niet grappig, allemaal bijzonder flauw, vooral die pop, die kale uit Kikujiro ging me op mijn zenuwen werken met z'n gekakel. Enkel de Zidane grap vond ik geslaagd, helemaal niet verwacht in een Japanse film, maar dat is te weinig voor een film. Want er was ook niet bepaald een speciale sfeer die de film weer genietbaar maakt. Jammer.

Na een lange tijd had ik wel weer zin in een Kitano. Was alweer een tijd geleden, toen in korte tijd een groot deel van zijn oeuvre er door gejaagd. Ik was dus even Kitano moe. Mijn 11e film van de regisseur en een weerzien was toch wel weer erg geslaagd.

Kitano geeft zich na Takeshis' opnieuw voor 200% en zelfs meer, veel meer. Waar ik in Takeshis' even de draad kwijtraakte aan het eind, had ik dat in Glory to the Filmmaker een heel stuk minder. Verhaal technisch erg goed opgezet, met een flinke dosis humor overgoten. De humor is wat deze film zo leuk maakt. Enkele erg geslaagde grappen komen er voorbij. Ook enkele die niet helemaal goed werkte Chaplin moment bij karateles bijv. Met het overgrote deel zat het wel goed. Vooral het eerste uur ongekend sterk. Leuke opzet, Kitano die een nieuwe blockbuster probeert te maken, waarbij het op alle mogelijke genres maar niet lukt om een goede film te maken. De genres zelf worden in de maling genomen, de studio's de scripts en een gezonde dosis zelfspot. Dat maken deze segmenten erg leuk om aan te zien. Grappig hoe Kitano een horror film probeert te maken, en een Zatoichi achtige Ninja film. Ook met vele leuke knipogen naar Kitano's andere films.

Helaas draaft het in de tweede helft van de film net even iets te veel door, waarbij je als kijker goed moet opletten wat er nu gaande is. Mis je daar wat van, dan mis je ook een groot deel van de clue. Af en toe weet je niet waar het nu allemaal naar toe wil. Waar zit je nu naar te kijken, waar ging het ook alweer over. Het echte verhaal wordt iets vergeten lijkt het wel, maar dat is maar schijn . Toch vond ik het einde van Takeshis' net even iets imponerender, hoe verwarrend dat op dat moment ook voor mij was. Ik moet die binnenkort toch maar eens gaan herzien.

Kantoku • Banzai! is weer een erg geslaagde film van Kitano, en heeft me weer zin gegeven om weer wat van de regisseur te gaan bekijken. Leuke, soms lekker absurde humor en geweld, puik verhaal en een heerlijke vertelling. Acteerwerk is sterk, en de muziek mocht er ook zeker zijn.

4*

Tja. Vond het als geheel niet zo geslaagd. Wel vind ik knap hoe Kitano de draak steekt met een aantal genres en type films (of eigenlijk: met waarom HIJZELF deze niet kan of wil maken). Hij doet dit subtiel zonder de makers en liefhebbers van dit soort films belachelijk te maken.

Want eerlijk gezegd: hoeveel invloed Ozu ook heeft gehad op de verdere filmwereld, met films als die hij maakte hoef je nu niet meer aan te komen! Ook raak is de 'poging' van Kitano om een feelgooddrama à la Yamada/ 'Always - Sunset on Third Street' te maken over 'de goede jaren vijftig en zestig'! De parodieën vond ik erg leuk.

Met het tweede deel van de film kreeg ik een probleem: ik vatte het niet en/of ik vond er gewoon geen bal aan. De twee dames: niet leuk. Het domme WWE wrestling gedoe, de karate en alles erna: niet leuk!

Wat mij betreft half geslaagd.

De laatste Kitano die ik nog niet gezien had is gelijk ook zijn minste film. Dat is wel jammer natuurlijk, maar ook Kitano heeft weleens een missertje. Het concept vond ik overigens wel goed bedacht.

Het begint allemaal nog wel goed, met een paar leuke verwijzingen naar en grappen over oudere films, waarbij ook Ozu voorbijkomt. Een geinige parodie, waarbij ik een paar keer moest glimlachen en het leuk vond hoe alles werd neergezet. Naarmate het verhaal vordert, gaat het echter langzaam mis.

Kitano maakt het namelijk steeds bizarder, maakt het wordt er daardoor niet leuker op. De personages worden wat minder leuk, met als dieptepunt dat kale mannetje met zijn ontzettend irritante geluid, waardoor ik uiteindelijk blij was de film afgelopen was.

2,5*