La Lollo was een fenomeen in de jaren '50 en '60. Met haar vrouwelijke rondingen trok ze de aandacht, maar ook met haar acteertalent. Ze brak door met enkele Italiaanse komedies. Haar Engelstalige films werden meestal in Europa gemaakt. Wulpse rollen lagen haar, maar ze kon ook breekbare gevoelens tonen. Ze speelde de koningin van Sheba in een bijbels epos, en Esmeralda in een verfilming van Victor Hugo. Sommige scènes werden geknipt wegens te gewaagd voor die tijd. Beroemde tegenspelers waren Frank Sinatra, Sean Connery, Yul Brynner en Rock Hudson.
Het sterrendom en de bemoeienissen van paparazzi gingen haar echter vervelen. Na 1970 speelde ze nog maar weinig hoofdrollen. Als fotojournaliste wist ze Fidel Castro te strikken voor een interview. Capsones heeft ze nooit gehad; ze komt altijd charmant en sympathiek over. Op haar vierennegentigste is ze een van de oudste nog levende filmsterren.