Io, Io, Io... e gli Altri (1965)
Alternatieve titel: Me, Me, Me... and the Others
mijn stem
geen stemmen
Italië / Frankrijk
Komedie
95 minuten
geregisseerd door Alessandro Blasetti
met Gina Lollobrigida, Walter Chiari en Vittorio De Sica
Sandro (Walter Chiari) is een bekende journalist die onderzoek doet naar het menselijke egoïsme. Iedere man en vrouw die hij ontmoet wordt het onderwerp van zijn studie. Zelfs zijn vrouw Titta (Gina Lollobrigida) ontkomt niet aan zijn onderzoeksdrang. Maar stukje bij beetje ontrafelt Sandro ook zijn eigen persoonlijkheid en komt hij erachter hoe hijzelf geestelijk in elkaar zit.
Links
IMDb (6,5 / 185)
0
geplaatst: 16 mei 2012, 10:07 uur
Wat zie ik, nog geen stemmen voor een Blasetti met Mastroianni, De Sica,Manfredi, Silvana, Gina, Koscina, helaas ook Chiari en nog tig supersterren?
Duidelijk door 8,5 beinvloede film, maar dan 54667543 klassen minder. Een zooitje eigenlijk, niet verwonderlijk want de credits vermelden 15- ja 15- namen voor het scenario. De gedachtenspinsels van schrijver Chiari zijn bar oninteressant, zijn persoonlijkheid interesseerde mij geen fluit. Fellini style reist hij in wagon -lits van Rome naar Milaan of omgekeerd- dat weet ik niet meer- en slaat aan het dromen, getriggerd door zijn omgeving. Blasetti betaalt wel keurig copyright aan Fellini, want we zien een voorstelling van 8,5 in de bioscoop die wordt bijgewoond door Mastroianni zelf !
Gina speelt hier mevr. Chiari en moet de profane liefde oid. voorstellen, terwijl Chiari's droomvrouw Silvana dan de sacrale liefde of iets in die trant symboliseert. De Sica is de uiteraard pompeuze chef van Chiari, Manfredi komt regelmatig langs als conducteur, en Mastroianni blijkt de helaas gesneefde vriend en collega van de held te zijn, die soort van symbool staat voor de goede mens.
Allemaal erg oubollig, uitleggerig en moraliserend, gedateerde cinema en niet meer dan een verzameling flauwe sketches. Zonde van de cast.
Duidelijk door 8,5 beinvloede film, maar dan 54667543 klassen minder. Een zooitje eigenlijk, niet verwonderlijk want de credits vermelden 15- ja 15- namen voor het scenario. De gedachtenspinsels van schrijver Chiari zijn bar oninteressant, zijn persoonlijkheid interesseerde mij geen fluit. Fellini style reist hij in wagon -lits van Rome naar Milaan of omgekeerd- dat weet ik niet meer- en slaat aan het dromen, getriggerd door zijn omgeving. Blasetti betaalt wel keurig copyright aan Fellini, want we zien een voorstelling van 8,5 in de bioscoop die wordt bijgewoond door Mastroianni zelf !
Gina speelt hier mevr. Chiari en moet de profane liefde oid. voorstellen, terwijl Chiari's droomvrouw Silvana dan de sacrale liefde of iets in die trant symboliseert. De Sica is de uiteraard pompeuze chef van Chiari, Manfredi komt regelmatig langs als conducteur, en Mastroianni blijkt de helaas gesneefde vriend en collega van de held te zijn, die soort van symbool staat voor de goede mens.
Allemaal erg oubollig, uitleggerig en moraliserend, gedateerde cinema en niet meer dan een verzameling flauwe sketches. Zonde van de cast.
* denotes required fields.
* denotes required fields.