Texas, Addio (1966)

Weinig stereotype, maar aardige spaghettiwestern.

Natuurlijk heb ik meer spaghettiwesterns gezien maar nog nooit zo slecht als dit misbaksel.
Waardeloos!

Amerikaanser dan de meeste Italo-westerns, en beter dan verwacht.
Hoewel...met Franco Nero in de hoofdrol zit het meestal wel goed (uitzonderingen bevestigen de regel)
Goed spel van de hoofdacteurs en supporting cast.
De vechtpartijen zijn goed in elkaar gezet, en Nero laat die niet aan stunt acteurs over, maar doet het allemaal zelf.
Bovendien had Franco Nero een schitterende stijl van hanteren van zijn revolver.
Dat ziet er om de een of andere reden beter uit dan bij veel andere western acteurs.
De settings zijn ook goed gekozen
Italo-westerns zijn altijd op hun best wanneer de verhalen zich afspelen in Mexico.
De figuranten lenen zich daar ook het beste toe, wat types betreft.

De muziek kon ik ook wel waarderen.

Het is bepaald geen flauwe western.
Hij puilt uit van de de knok-en schietpartijen en nogal expliciete wreedheden.
'Texas Addio' ontstond in hetzelfde jaar (1966)als 'Django'.
Franco Nero vertelde in het interview, dat ook op de dvd staat, dat hij tijdens de opnames voor de film zowat dagelijks Clint Eastwood tegen kwam, die eveneens bezig was met filmopnamen in Almeria(Spanje) voor 'The good, the bad and the ugly'.
Ik heb mij overigens vaak afgevraagd waarom Sergio Leone nooit voor Franco Nero heeft gekozen als hoofdrolspeler voor zijn westerns.
Die was minstens zo goed als Eastwood m.i.
Misschien wilde hij een Amerikaanse acteur met het oog op de internationale 'verkoopbaarheid' van zijn films.
Wie zal het zeggen?

Mooie poster die hierboven staat trouwens.

Voor Leone's eerste western Fistfull of Dollars was Eastwood zo ongeveer 6e keus om de man zonder naam te spelen. Leone wilde eigenlijk Fonda, en heeft de rol oa aangeboden aan Coburn en Bronson. Tuurlijk heeft die 'internationale verkoopbaarheid' daar ook mee te maken. Sterker nog: al die Italiaanse regisseurs wilden hun spaghettiwesterns als Amerikaanse films presenteren, zelfs aan het eigen Italiaanse publiek. Regisseurs en componisten kregen Amerikaanse namen op de optiteling en wanneer de hoofdrol naar een Italiaanse acteur ging, dan kreeg die ook een Amerikaanse naam. Zo is Gianni Garko een favoriet acteur van me aan het worden in spaghettiwesterns, maar in zijn eerste westerns kreeg hij het synoniem 'Gary Hudson' op de begincredits.

Ik had wel gehoord dat Leone de rol aan Bronson had aangeboden, dat er nóg meer gegadigden waren wist ik nog niet.
Dank voor de info.

Gianni Garko, onder de naam John Garko, was al sinds zijn eerste 'Sartana' film (toen die hier in de bioscopen kwam) een van mijn 'spaghetti western' favorieten.
Ik heb nog ergens bioscoop advertenties uit kranten van die tijd liggen (van 'Sartana' films etc.) Ik knipte die allemaal netjes uit destijds,haha.
Dat hij ook het synoniem Gary Hudson gebruikte is dan weer nieuw voor mij.
Giuliano Gemma (ook een van mijn favo's)heeft ook onder diverse Amerikaans klinkende namen gewerkt.
Ja, inderdaad, welke Italiaanse acteur of actrice uit die periode niet?

Hij maakte op mij wel indruk deze spaghetti western met Franco Nero.
Ik mag dat ook wel met die flasbacks en de verassende ontknoping dat Nero hier eigenlijk een halfbroer heeft.

Deze vandaag bekeken.
Dit was zo'n film, waar over ik lange tijd twijfelde deze aan te schaffen, gezien het mij nog al te Amerikaans van op zet leek. Totdat... ik ergens een mening van iemand las (ik geloof op IMDb of Amazon), die met het waanzinnige idee kwam dat George Lucas zijn eerste Star Wars film op deze Italiaanse western had gebaseerd. Dit leek mij zo vergezocht en maf, dat mijn nieuwsgierigheid meteen was gewekt.

Om maar meteen een antwoord op dit laatste te geven: Neen! Die uitspraak is echt pure onzin, al zit er -met veel moeite- wel ergens een zelfde soort onthulling in van de schurk. Dat is dan ook meteen het enige!

Wat de film zelf betreft: heel onderhoudend, hoewel meer actie en veel schietpartijen, dan een echt heel erg boeiend verteld verhaal, maar erg vermakelijk.
Franco Nero is zoals altijd erg goed, zeer cool en stoer. Het gekke is dat Django er voor is gemaakt, maar dat hij hier eigenlijk jonger en iets minder ervaren oogt.

Rest van de cast voldoet, schurk is goed, al valt dan eindconfrontatie misschien ietsje tegen.

Een zeventje, ofwel 3,5 ster.

Wat een bar slechte film is dit. Hier is geen raad voor. Ten eerste is er absoluut niet nagedacht over het script. Mensen worden zo maar neergeschoten, terwijl daar binnen het verhaal geen enkele aanwijsbare reden voor is. De nasynchronisatie in het Engels is van een werkelijk erbarmelijk slecht niveau, of er slechts twee stemacteurs zijn ingeschakeld om alle teksten opnieuw in te spreken. Overdadig veel inzoomen op tot close-ups van ogen, waar de Italianen sinds Sergio Leone zo dol op zijn, die steeds maar weer het ritme uit de scènes halen. En zo kan ik nog wel uren doorgaan, om met Freek de Jonge te spreken. Alleen ben ik niet van plan om nog meer woorden te verspillen aan deze bagger.

Vermakelijke western waarin ik mij wel mee kon vermaken .
Franco Nero ziet er goed uit met die outfit aan maar ook is het mooi om hem in actie te zien .
Het is haast sierlijk om te zien hoe hij zijn wapens trekt en schiet .
Het verhaal stelt niet zo gek veel voor de muziek vond ik in het begin nog goed te doen .
Maar op den duur had ik het er wel een beetje mee gehad .
Al met al vond ik het een van de betere Spaghetti westerns die ik tot nu toe gezien heb .

Hiervan de bonus blu ray, die bij de Django box van Arrow zat, bekeken.
Goede opgepoetste versie, hoewel hier en daar nog wel wat oneffenheidjes in beeld en de gezichten ook niet altijd even scherp in beeld kwamen.
Ik wilde deze eigenlijk als eerbetoon aan Hilton opzetten, totdat ik er halverwege achter kwam dat ik in de war was, met die andere film, Massacre Time, waarin hij wel samen met Nero zit.
Ach, kijk ik die binnenkort nog een keertje.

Vond deze niet zo bijzonder. Nero is altijd goed, maar verder vond ik het een nogal ongeloofwaardig gebeuren en de plotwending vrij knullig gebracht.

Krappe 3