La Morte Ha Fatto l'Uovo (1968)

fantastische trailer via Youtube

http://youtube.com/watch?v=1VSbF3siNYA

Net niet zo goed als die andere Jean-Louis Trintignant en Ewa Aulin giallo van het jaar ervoor, Col Cuore in Gola (1967), maar toch een heel aparte sfeer die het boven het gemiddelde van het genre uit trekt. Giulio Questi maakte slechts één giallo, zoals hij ook één western maakte, en meer had hij blijkbaar ook niet nodig om zijn onuitwisbare stempel op het genre te drukken.

Bewonderenswaardig hoe deze synopsis iedere vorm van spoilering niet weet te vermijden ,je hoeft alleen nog maar de laatste 2 minuten te bekijken,erg economisch.

Terzake:Godard adepten zullen CCIG dan wel beter vinden,maar ik geef aan deze Trintignant-Aulin de voorkeur.Deze arthouse gialllo(bij gebrek aan een betere genre aanduiding) heeft duidelijk veel opgestoken van UTPDC van Petri,die een jaar eerder uitkwam.Dat betekent dus iha een Antonioni- achtige vorm(en zelfs uitdrukkelijke referenties als in de beursscène,of het beroep van Trintignant),maar meer in het bijzonder elementen die je bijna als rip offs kunt beschouwen:ook hier begint de film met een associatiesequentie,al blijft Questi gedurende de hele film gebruik maken van vervreemdende montage en merkwaardige shots.

De film is in de 1e plaats een satire op het kapitalisme,en in de 2e plaats op het thrillergenre,zoals de motelmoorden op die hoertjes uiteindelijk ook wel duidelijk zullen maken.De maatschappijkritiek richt zich hier voornamelijk op de bio-industrie,dus de titel slaat wel degelijk ergens op.De scènes in de kippenfabriek zijn niet prettig om naar te kijken,en de gore die daar wordt gesuggereerd is echt eng.

Trintignant is goed als altijd,Aulin is lekker enz. en Gina heeft nog steeds dikke tieten.

Opvallend tenslotte is de soundtrack:om duidelijk te maken dat we hier een kunstwerk bekijken en beluisteren,had Questi voor alle zekerheid maar Bruno Maderna,1 van de bekendste Italiaanse avantgarde componisten,ingehuurd om dit karwetje op te knappen.

Synopsis was wel heel spoilerig inderdaad. Ik heb 'm ingekort.

Sjieke poging de typische Italiaanse Giallo te vermengen met artiestiekerige arthouse....en dan vraag je als regisseur iemand die voornamelijk bekend is van één van de vele Django-vervolgen en neemt Jean-Louis Trintignant en Gina Lollobrigade als elkaar naar het leven staand echtpaar in een hypermoderne kippenkwekerij vol met enge apparatuur en waar ze ook nog eens bezig zijn met het kweken van enorme plofkippen zonder kop, vleugels en met weinig botten.
En dan houdt Trintignant zich in z'n vrije tijd ook nog eens bezig met het vermoorden van prostituees.
Niet de geijkte soft-porno-jazz hier maar woeste atonale soundtrack met flink gehamer op de piano e.d.
Tamelijk weirde film en we eten minstens een week geen kip-produkten meer.

Wauw. Tijdens de opening zag ik de vijf sterren al aankomen, en vroeg ik me af of ik mijn top-10 weer eens zou moeten wijzigen. Maar die gekte - qua score en filmerij - hield niet lang aan, want hoewel de soundtrack regelmatig flink stuiterend terug bleef komen en hier en daar wat bijzondere shots, scènes (de romantische in de velden!) en ideeën tevoorschijn kwamen (de plofkip... of ?), blijft het natuurlijk ook ''gewoon een film'' met een verhaal dat een duidelijke kop een staart behoefde - kennelijk.

Niet dus, alleen al te zien aan het ontbreken van het bloed op het mes in de eerste scène, en op het einde wordt dat nog eens uitgebreid uiteengezet. Ik weet niet of daar wat aan te spoileren is of dat het verhaal gewoon niet zo heel erg slim in elkaar is gezet - either way, we zitten hier nu eenmaal in giallo-en-aanverwanten-land...

De soundtrack is van het soort dat John Zorn en Mike Patton beïnvloed zal hebben, al weet ik er het fijne niet van. Uiterst virtuoos (Spaans) akoestisch gitaargeweld, pianomishandeling en zelfs een opbeurend deuntje met een zonnige zangpartij ter bevordering van de gemoedstoestand van de biokippen... maar zoals gezegd werd het nergens meer zo indrukwekkend als in de opening.

Naakt heb ik trouwens niet gezien, maar daarom kan Gina nog steeds wel goed bedeeld zijn - mijn versie duurde dan ook slechts 87 minuten... als er een langere versie is, moet ik maar nodig op zoek. Anyone? -edit- laat maar, al gevonden.


Vanavond eten we kip, hoe kan het ook anders... Toch 4 sterren.

Helaas, ook de 'andere' versie die ik nu heb, is slechts 87 minuten. Dus tips voor de 101 minuten versie zijn alsnog welkom! -edit- er wordt in ieder geval veel over (het wel of niet bestaan van) de langere versie getwijfeld; klik en klik.

In deze cynische en bizarre freudiaanse horror- en (zwarte) komedie-achtige thriller liet de regisseur zijn kritiek op de koude samenleving en de mechanische consumptiemaatschappij (zonder enig moraal) botvieren. Helaas waren enkel het begin en het slot best aardig, maar in het middengedeelte verloor het verhaal totaal aan spanning en was bovendien dusdanig nietszeggend dat ik mijn interesse verloor.

ben benieuwd of de recente 2k-scan van een originele negatief die zo'n 13 minuten aan niet eerder gezien materiaal bevat me omver gaat blazen. Het blijft een van de meest bijzondere giallo films, maar kon er eerder toch slechts 3,5 sterren aan kwijt blijkbaar...

Nucleus Films: Restored Death Laid an Egg to Feature Newly Uncovered Scenes - blu-ray.com

zojuist binnen van de BBFC

DEATH LAID AN EGG

Type of media Video

Approved Running time 104m 25s

Release date 30/10/2017

This work was passed uncut.

Arthouse en giallo: het is een moeizaam huwelijk. Dat zag ik ook al in films als Interrabang (1969) en ...Hanno Cambiato Faccia (1971) (hoewel niet echt een giallo).
Deze film is stilistisch meer dan prima, maar de vaart en spanning worden er mij te vaak uitgehaald door de holle 'intellectuele' dialogen en artistieke pretenties. Questi dweept nogal met Godard en Antonioni, en dat zijn ook niet mijn favoriete regisseurs.
Enkele onvergetelijke scènes (zoals de mutant-kippen!) maken deze film wel degelijk de moeite waard, maar de genreliefhebber wordt niet helemaal bevredigd. Meer voer voor de jaren '60 arthouse-buffs.

Arthouse Giallo tja...niet alleen moeilijk te doorgronden, maar ook om door te haspelen ondanks een paar leuke shots, een giallo sfeertje maar dan een light versie en Gina Lollobrigida.

Het verhaal wordt wazig en onnodig pretentieus voorgesteld met heel wat saaie dialogen en weinig enerverende momenten. De spanning is heel ver te zoeken in dit werkje. De locatie van de kippenkwekerij wordt wel handig gebruikt in deze film en zorgt voor een paar momenten waarbij je aandacht wat terug komt bij de film. Verder weinig kills in dit zogenaamd giallo werkje met een arthouse toets. Ik had me toch wel heel wat anders voorgesteld gezien de cast en het onderwerp. Matig filmpje ! 5/10

Fantastisch. Hadden onze burgerlijke reflexen niet zo aan de noodrem getrokken dan hadden we deze avant-gardistische, bij wijlen experimentele film als een meesterwerk uitgeroepen. Een giallo waarin alle elementen flink door elkaar zijn geklust. We krijgen flarden romantiek met dan moord met dan felle sociale kritiek van industrie tgo arbeiders met dan een genetisch experiment dat een monster creëert (ook dit nog). Om maar te zeggen : van echte samenhang is geen sprake. LMHFL is een een soort deconstructie van het genre. Alle ingrediënten van de giallo worden eruit gepikt waardoor grilligheid hier een nieuwe betekenis krijgt. Cinematografisch is dit van topniveau. Magnifieke kleuren fotografie (pop art), een grillige score, een nerveuze montage en een ongewone cadrages. Vormgeving is bijzonder creatief. Het verhaal doet er niet echt toe maar toch krijgt de vreemd klinkende titel betekenis in de laatste 2 minuten. Prachtig hoe de regisseur Gulio Questi dat voor elkaar krijgt. Deze geniaal gestileerde film raakt en vertelt een existentialisme waarin goed en slecht door elkaar lopen. Ongemeen boeiend en interessant en ik heb een sterk vermoeden dat dit een film is waar ook Quentin Tarantino zou voor warm draaien.

Nee, kon hier weinig mee. Ben ook niet echt een giallo fan en dit is wel een erg lang uitgesponnen variant rondom een rijke kippenfokster met een omslachtig plot. Het ziet er wel aardig uit, vooral de scenes met de kippen, maar het wist me nergens te boeien.

2*

Een giallo waarin heel wat gaande is. De plot zit goed in mekaar met een dubbele driehoeksverhouding en seksuele perversie (of variatie zo je wil). De bij momenten flitsende montage met gebruik van close-ups en de setting van de kippenkwekerij, in combinatie met de avant garde score, sluiten aan bij de populaire psychedelische popcultuur van de sixties. Zonder dat het overdone is. Klasse eigenlijk. Qua mystery driven plot en uitwerking doet het me ook denken aan Antonioni van die tijd. Het verhaal neemt wel zijn tijd en zal daarom niet ieders meug zijn. Zelf voelde ik me meer en meer opgezogen in beelden en verhaal. Waarin niets is wat het op het eerste zicht lijkt. Met onderliggend thema van biologische modificatie en de ontwikkeling van artificieel kweekvlees blijkt deze film ook nog eens zijn tijd vér vooruit. Zeker een intrigerende film.