La Tarantola dal Ventre Nero (1971)

In navolging van Argento's succesvolle "Bird with the crystal plumage" volgde er een grote giallo-boom in de Italiaanse filmwereld. Ook deze "Black belly of the tarantula" dateert uit de periode dat de giallo hoogtij vierde.

Net als in "Blood and black lace" speelt de film zich af in een modehuis en beauty resort waar veel vrouwelijk schoon rondhuppelt, de één met al wat minder stof rond het lichaam dan de andere. In de film stalkt een duistere verschijning met lange regenjas en handschoenen een reeks beauty's. Kleine twist: deze moordenaar steekt zijn slachtoffers niet zomaar neer, maar spuit hen eerst in met een verdovend gif zodat ze hun eigen dood bewust meemaken.

Met name het eerste kwartier is erg sfeervol en spannend met Barbara Buchet die we ook kennen van Fulci's "Don't torture a duckling" die werkelijk prachtig op beeld kleeft met haar indringende blik en aantrekkelijke uiterlijk. Tijdens het verdere verloop van de film komt de klemtoon meer te liggen op de politie inspecteur en zijn vriendin die keuvelen over de verkoop van hun meubelen (!). Dit haalt met momenten de vaart uit de film. Gelukkig zijn er nog aantal spannende en sfeervolle momenten, waarbij de eerste en tweede achtervolging en moord mooi in beeld zijn gebracht.

Naast de vele verwijzingen naar andere films in het genre zien we heel wat bekende gezichten in de film. Naast Barbara Bouchet herkennen we ook nog Claudine Auger uit Bava's "Bay of blood", Barbara Bach uit "Short night of the glass dolls" en Rossella Falk uit Argento's "Non ho sonno".

3*

Dit is het betere giallowerk. Cavara kent duidelijk zijn stiel en weet aldus een goede suspense-thriller te creëren, opgetrokken uit fraaie beelden.

De lugubere moordtechniek is geïnspireerd op de echte natuur, waarin een speciale wespensoort een tarantulaspin met haar angel kan verlammen om hem vervolgens langzaam van zijn ingewanden te ontdoen terwijl de spin nog bij bewustzijn is. Dit gegeven is best knap, en wordt midden in de film op doeltreffende wijze in extreme close-up's beschreven.

Een politie-inspecteur start een onderzoek naar de moordenaar, die overigens enkele van de knapste handschoenen uit het hele genre heeft Dit biedt de kijker een spannende film, met mooi opgebouwde moordscènes en meeslepende achtervolgingen. In tegenstelling tot Patat vond ik dat het goed zat met het tempo: het feit bijvoorbeeld dat de inspecteur en zijn vriendin het over de verkoop van hun meubelen hebben, geeft deze personages iets bijzonder sympathieks en reël. In andere films zijn dit soort zaken banaal en hinderlijk voor het tempo, maar hier had ik het gevoel dat het perfect gedoseerd was en zelfs voor een zekere karakteruitdieping zorgde.

La Tarantola dal Ventre Nero ziet er uit als een pareltje en kijkt lekker weg. De soundtrack van Ennio Morricone en het vrouwelijk schoon (waaronder drie Bondgirls) leveren de 'finishing touch'.

3,5*

Dankzij mijn moviemetervrienden Mac Hammer fan, Patat, Friac, Halycon(geen van allen heb ik ooit gesproken en/of gezien) en alle andere Giallo lovers is er voor mij een wereld open gegaan.

Wist ik veel dat er zo een genre bestond?Mijn eerste giallo eentje van Argento had ik destijds geleend van Mayhemblik(ook bedankt).: Al met al was deze film eentje van een goede kwaliteit..

Nu wacht ik nog op WHAT YOU HAVE DONE TO SOLANGE?

Ik hoop dat die ook van top kwaliteit is.

In deze crossover tussen giallo en poliziottesco zien we heel wat bekende gezichten:Bach,Buchet en Auger(James Bond),Giannini(Wertmuller-films),Sandrelli (il conformista) en nog wat standaard giallo beeldvulling in de bijrollen.Aan lekkere vrouwen en een capabele male lead ontbreekt het dus niet,om de paar minuten wordt er een moord gepleegd,en de soundtrack wordt verzorgd door Morricone(ok,op de automatische piloot).Toch werkte de film niet geheel voor mij omdat:

1 De moorden grotendeels identiek in beeld worden gebracht ( diemet dat wespengif)

2 Cavara zich bloedserieus bezighoudt met de psyche van een sbirro ,waar een simpele ziel als ik niet op zit te wachten bij dit soort films.

3 En het belangrijkste:je ziet de identiteit vd dader al van mijlenver aankomen,wat toch niet echt de bedoeling van een thriller kan zijn(en je ziet het aankomen vanwege 1 feitje dat wat al te opvallend in beeld wordt gebracht).Dat we op het slot nog wat amateur-psychologie die de motieven van de moordenaar moet verklaren krijgen voorgeschoteld,hoort er natuurlijk wel gewoon bij.

De opening inclusief moord is meteen het beste aan de film, hoewel de achtervolging op Zani en later de killer en de moord in de bontjeswinkel ook niet mis waren. Verder ook wel prima gefilmd, maar dat begin steekt er toch fier bovenuit.

Een oerdegelijke giallo verder, met veel vrouwelijk schoon cq bloot, een prima Giannini, maar bar weinig gore (de dvd-hoes beloofde weer eens wat anders). Het wilde in ieder geval net niet zo klikken als bijvoorbeeld met Argento's eerste, die ik onlangs nog zag. Het gegeven dat de slachtoffers verlamd/weerloos hun slachting moesten ondergaan was daarbij nauwelijks uitgewerkt en kwam dus niet over. Focussen op de ogen en vanuit hun (slachtoffer) gezichtspositie filmen met de nodige ondersteuning van de soundtrack, waren al simpele opties geweest om daar wat mee te doen.

Toch 3,5*.

Zeer aardige, maar geen meesterlijke giallo. Daarvoor is het script wat te rommelig. Verder best wel sfeervol, wat vooral te danken is aan de score van Morricone.

3,5*

Een giallo die gewoon aardig weet te vermaken, niks meer en niks minder. De moorden worden op den duur wel een beetje teveel van hetzelfde, maar het vrouwelijk schoon in deze giallo was bijna buitengewoon. Daarnaast waren de acteerprestaties ook zeker niet slecht.

Eén van de mooiere giallo-posters en meteen ook één van de betere films in dit erg wisselvallige genre. Zoals gezegd: mooie vrouwen te over in deze thriller die netjes de conventies volgt, i.e. brutale moorden gepleegd door een assassino met hoed en lederen handschoenen en een slot waarin het motief aan de hand van een pseudo-psychologische verklaring bekend gemaakt wordt. De vertolkingen hierbij zijn bovengemiddeld, net zoals de plotontwikkelingen en het geweld dat met oog voor stijl in beeld wordt gebracht, zoals het hoort.

Plaatje.

Een stijlvolle giallo die naast de prachtige score van Ennio Morricone tevens opvalt door het wonderschone camerawerk. Elke scene is een plaatje om te zien en doen bijna vergeten dat deze who-dun-it inhoudelijk gezien niet geheel solide is. Zwaktebod zijn onder andere de acteerprestaties en een behoorlijk opvallende goof, maar desondanks is dit de moeite waard.

Goed.

Tsja ze zijn nou éénmaal verslavend die giallo's: deze geldt als tamelijke klassieker in het genre en dat ondanks een vrij bescheiden bodycount van één per 10 minuten.
Drie-dubbele-plot-twist zitten er ook niet in al is wel in de stijl van het genre de hele cast verdacht.
Aantal klassieke scenes zoals een spectaculaire achtervolging op het dak, gooien met giftige spinnen en een killer die z'n slachtoffers eerst met een lange acupunctuur-naald verlamd om vervolgens hun buik open te snijden.

Zeer tegenvallende en bijzonder matige giallo.

Had hier toch echt veel meer van verwacht. Black Belly of the Tarantula heeft een tergend langzaam tempo en teveel oninteressante dialogen die werkelijk alle vaart uit de film halen. Slechts enkele scene's zijn daadwerkelijk de moeite waard (waaronder de achtervolging op het dak en de eerste moordscene). Daarbij komt dat dat de soundtrack van maestro Ennio Morricone enorm saai en oubollig is.

Op zich is het idee van een killer die zijn slachtoffers eerst verlamd en ze vervolgens opensnijdt best aardig, maar helaas worden hierdoor de kills wel heel erg eentonig en maken ze vrijwel geen impact. Ook het gebrek aan gore is jammer maar hoeft in principe geen minpunt te zijn bij een film.

Een van de pluspunten van de film is de hoofdrol van Giancarlo Giannini die zeer vermakelijk is als de inspecteur. Voor de rest bestaat de cast veelal uit vrouwelijk schoon. Niks mis mee natuurlijk en de vrouwen mochten er zeker zijn maar wat wel jammer is is dat ze allemaal sprekend op elkaar leken (Geloof dat er een stuk of 3/4 redheads waren die allemaal zussen hadden kunnen zijn). Dat leidde bij mij af en toe tot wat verwarring in het toch al zo rommelige plot.

Verre van een goede giallo dus die een goede vervanger is voor als je toevallig geen slaappil in huis hebt.

Heerlijk om weer eens zo'n film uit de oude doos te zien. Oude meuk dus, maar niet minder interessant. Een film uit deze tijd heeft net zoals andere de jaren 70 stijl. Dit in het perspectief van vandaag de dag plaatsen is oneerlijk als je uit bent op actie en vlotte camerabeelden met veel geweld.

De film heeft me geboeid en plaatste me heerlijk terug in de tijd. De inspecteur speelde met veel inzet en zette zijn rol goed neer. Claudine Auger heb ik altijd een zeer bijzondere en mooie vrouw gevonden en voor mij had haar rol echt wel groter mogen zijn.

Whodunnit was geen issue voor mij. Lag er voor mij duimendik bovenop.

Maar niet minder plezierig allemaal. Als je van dit soort films houdt? Kijken!

Bellissimo!

Stijlvol en sfeervol geschoten, onderhoudend plot, aardige soundtrack en zelfs het acteerwerk viel goed te pruimen. Tutti i Colori del Buio (1972) was voor mij een tegenvaller, deze scoort op alle fronten beter! Niet de beste, wel één van de betere in zijn soort.

Paolo Cavara wist blijkbaar snel, slim en bekwaam in te spelen op het succes van Argento's L'Uccello dalle Piume di Cristallo (1970) Ben opeens heel nieuwsgierig geworden naar zijn ...E Tanta Paura (1976) 7.5/10*

Mooie opening waarin een schone blonde (volgens mijn notities was dat Bouchet??) even heerlijk wordt gemasseerd door een (door haar schoonheid verblindde) weldoener. Waarop ze natuurlijk wat klappen krijgt van haar man. En steekt de hoedendragende, regenjassen fetisjist een dolk in haar roomkleurige belly. Spectaculaire special effect trouwens! Hoe verzin je het? De zaagt een stuk van het lemmet en dan is het net alsof die in haar buik zit, maar je moet hem dan wel vast houden. Vervolgens doe je alsof je het mes een kant op trekt met flink wat verf rondom het gebeuren om de stupiditeit te verdoezelen. ---- dat was ook meteen alle sleaze

Het speelt zich af rond een health spa maar dat wordt weer vergeten. En dan komt de death spa na een uur van afwezigheid weer terug in de film. Maar toen interesseerde het me allemaal geen ene bal meer. In de tussentijd nog wat lauwe kills van vergeten personages die ook al niet boeien. Wat infantiel achtervolgingswerk (rondjes rennen op het dak, altijd op het dak, ikzelf zou nooit op een dak gaan) in de tussentijd.

Slome giallo.. Niet om door te komen. Uit ergernis uitgezet 10 minuten voor tijd.... hoef niet meer te weten wie de killer was.

Nogal rommelig uitgewerkt verhaal met heel wat personages om het whodunnit wat meer boeiend te maken, maar de killer was eigenlijk heel voorspelbaar. De cast is oké : Giancarlo Giannini speelt de rol van inspecteur best wel aardig en vrouwelijk schoon is er genoeg aanwezig. Toch wist de film mij niet te bekoren door zoals gezegd het rommelige verhaal, maar ook de kills en de gore kwamen eentonig en slapjes over. Wat betreft de sfeer en de kenmerkende giallo scènes bleef ik wat op mijn honger zitten. 5/10

Griezelige realistische film met een prachtige, sfeervolle en stijlvolle uitstraling. De opening scene en verschillende andere scenes door de film waren erg griezelig en spannend met een knappe opbouw en voelbare spanning. De moordenaar was eng en had een manier van moorden waar ik af en toe kippenvel van kreeg. Erg spannende en mooi gemaakte/gefilmde griezelfilm met enorm veel sfeer. Eentje die uitblinkt. Classic in dit genre ook.

Nog eens gekeken, maar 11 jaar later - en tientallen betere gialli verder - valt deze toch wel tegen hoor. Behoorlijk traag, weinig spanning en visueel vooral vrij rommelig, geen lekkere flow. De ontknoping zie je vanaf de openingsscène al aankomen. Alleen de experimentele Morricone soundtrack is echt de moeite waard.

Ga van 3.5* naar een krappe 2.5.

Na het bekijken van The Kiss of the Tarantula heb ik deze bekeken. Overigens gaat deze film niet over tarantula's. Het is de manier waarop de moordenaar te werk gaat die kennelijk lijkt op de manier waarop een bepaalde soort wesp een tarantula verdooft gebruikt voor een parasitaire reden die ik ondertussen alweer vergeten ben. Dit wordt halfweg door een wetenschapper uitgelegd. Dit is gewoon een pure giallo die eigenlijk nog wel aardig begint. De eerste kill is meteen de beste. Ook de volgende kill is nog best spannend te noemen. Latere kills zijn meer van hetzelfde en lijken meer op een haastklus. En dat is erg jammer want het doen en laten van de politieman belast met het vinden van de moordenaar is nu niet erg boeiend te noemen. Zo wordt er teveel tijd gespendeerd aan dingen die hij doet in zijn privé alsook een veel te lange achtervolgingsscène. Neen, dit was uiteindelijk een te lange zit. Wel leuke handschoenen van de killer zo vleeskleurig.