Giornata Nera per l'Ariete (1971)

Middelmatig giallo-verhaaltje wordt gecompenseerd door goed spel van Nero en fantastisch camerwerk (van de DOP van Apocalypse Now). 3,25*

Stijlvol in beeld gezette giallo met een diverse momenten van beklemmende suspense. Filmisch heel knap. Degelijke vertolkingen en een sfeervolle soundtrack van Ennio Morricone. Een aanrader.

Uit op regio 1 DVD en hier te krijgen:

http://www.axelmusic.com/productDetails/827058106597

Typische giallo met een eigenlijk zeer onbeduidend verhaaltje dat zo gewoon z'n gangetje gaat zonder al te veel opbouw. Bepaalde stukken zijn dan ook gewoon saai. Gelukkig is deze film op audiovisueel vlak een pareltje: de cinematografie van Storaro is betoverend en de ingetogen soundtrack van Morricone past hier perfect bij. Waar deze combinatie het best tot zijn recht komt, is sowieso in de 'loungy' openingsscène. Helaas veruit het hoogtepunt van de film. Nog een overduidelijk pluspunt is de aanwezigheid van Nero, die weer een subliem staaltje passioneel acteerwerk aflevert en zo uitblinkt in een suffe cast.

Das zelfs een regio 0 heb 'm ook.

Erg sfeervol in beeld gebrachte film. Spannend en genoeg suspense ook. Verder een detective verhaal rond een seriemoordenaar is waar het over gaat. Veel vaart en erg vermakelijk.

Spanning was voelbaar op momenten en de sfeer en camerawerk deden de rest. Een goede thriller.

Mooie giallo.

Erg sterk vormgegeven film met soms schitterende beelden en een leuke score van Ennio Morricone. Ook met de hoeveelheid gore & sleaze zit het wel goed. Dit alles compenseert gelukkig ruimschoots het (zelfs voor een giallo) bijzonder belabberde verhaal. Veel personages worden nauwelijks geïntroduceerd en functioneren louter als slachtvee. Enkel de hoofdpersoon springt er bovenuit, al is het verband tussen hem en de moordenaar er met de haren bijgesleept. Prima geacteerd overigens door Franco Nero.

De film moet het dus vooral van het audiovisuele hebben. Veel mooie sets (met name de futuristische jaren '70 bungalow), sterke belichting (de tunnel scène!) en een overall spannende sfeer. Ondanks de verhaaltechnische tekortkomingen ben ik hier mild: 3,5*.

Een Italo-thriller (er zijn wel Zwartleren handschoenen maar niet de horror) die voortreffelijk sfeer en stemming weet creëren. Elke ruimte en architectuur (zowel interieur als exterieur) draagt bij aan een claustrofobische spanning. Daarmee onderscheidt de film zich van veel andere gialli. Ennio Morricone verhoogt die spanning nog iets meer door een soundtrack waar menigmaal een macaber neuriënde vrouwenstem is in te horen.Het is dan ook best jammer dat het verhaal over de alcoholistische journalist Andrea Bild, die een reeks moorden onderzoekt, gepleegd volgens een bepaald stramien dat hij maar niet weet te ontcijferen, veel te warrig en onder de maat wordt vertelt. Ook het acteerwerk laat soms te wensen over. Wel goed aan de film is dat vanaf de opening er al getracht wordt om de kijker deelgenoot te maken van de verwrongen psyche van de moordenaar, door (zoals Argento dat in 1982 met Tenebre zou doen) hem over zijn obsessies te laten praten. Ook het feit dat de killer zich bijna aan een kind wil vergrijpen is niet alledaags! Alhoewel de film ook niet bijzonder gewelddadig is. Zeker niet voor een giallo. Waar de film het meest in het oog-springend is de goede cinematografie van Vittorio Storaro. En dat maakt van deze film een solide en zeer plezierige Giallo-thriller.

Giallo’s zijn nooit mijn ding. Gelukkig heeft deze nog Storaro achter de camera en ziet het er wel mooi uit.

3

25 oktober komt deze op blu-ray uit met 2 andere giallo's, La Donna del Lago (1965) en La Ragazza dal Pigiama Giallo (1978):

Giallo Essentials - Red Edition.

Qua sfeer, locaties en de knappe cinematografie van Vittorio Storaro is dit een fraaie giallo thriller die een aantal spannende momenten kent. Maar het verhaal is net zoals voor de hoofdrolspeler ( Franco Nero als reporter ) bijna niet te ontcijferen. Er passeren heel wat personages waar eigenlijk niet veel aandacht wordt besteed. Het wordt dan ook een kluwen van verdachten, motieven en verbondenheid tussen de verschillende personages. Franco Nero speelt zijn rol degelijk en er verschijnen hier wel opvallend mooie dames zoals Pamela Tiffin, Agostina Belli en Silvia Monti. Die laatste heeft wel echt een speciale mooie blik. De kills zijn in deze thriller eerder matig. Anderzijds is het wel gedurfd wanneer de killer een kind wilt vermoorden. Het ontrafelen van het motief en de slotscène die er op volgt maakt weinig indruk en wordt matig uitgewerkt in een tweegevecht. Sfeervolle soundtrack van Ennio Morricone. 7/10