Una sull'Altra (1969)

Prachtige film van Fulci met de al even prachtige Marisa Mell in een hoofdrol. De vergelijking met 'Vertigo' dringt zich qua verhaal en locaties natuurlijk wel eens op, maar 'Una sull'altra' kan het hebben. Er is nauwelijks de bekende horror/gore van Fulci te ontdekken of het moet al het opgebaarde lijk zijn, maar dat is nauwelijks noemenswaardig.

Helaas is er ook niet erg veel spanning aanwezig, maar een flinke portie sensualiteit en schitterende plaatjes van San Francisco maken veel goed. Het verhaal doet zoals gezegd wel wat denken aan 'Vertigo' maar heeft genoeg leuks te bieden inclusief wat twists naar het einde toe.

Een dikke 4,0* = in dit geval een 4,5*...

Bovenstaande synopsis bevat volgens mij een spoiler van formaat.

Plot aangepast, maar pas op: de spoiler staat nog steeds op Imdb.

Eigenaardig filmpje van Fulci, zonder (psychologische) spanning, mysterie of gore. Een beetje een doelloze prent zelfs met een knullige ontknoping.

Gelukkig zijn er ook pluspunten: zinderende seks/striptease scènes, mooie vrouwen, eigenzinnige cameravoering met sterke zoomgebruik en bovenal een kleurrijke fotografie die een onvervalst 'groovy' charme uitstraalt. Die golden sixties toch!

Goed misdaad verhaal, sensueel, dynamisch en oogstrelend in beeld gebracht.

Ook casting en (Engelse) nasynchronisatie zijn voor de verandering dik in orde.

Voorganger van Fulci's meesterwerk A Lizard in a Woman's Skin met wat thema's uit Les Diaboliques en (in mindere mate) Vertigo.

Grotendeels een soort van ero-thriller (nog niet zo'n heel obligaat genre in 1969) tot de bizarre plotwending aan het eind van de film.

Redelijk groovy sixties-achtig, onderhoudend maar niet over de hele linie ijzersterk, al is het hele complot lekker ingewikkeld.

De van de latere Fulci bekende gore is hier beperkt tot een lekker rottend lijk.

Mooi nieuws

Deze Fulci was aan mijn aandacht ontglipt, maar dankzij Netflix heb ik deze film alsnog kunnen zien.

Meer 60s wordt het niet.

Een mysterieus verhaal met de mooie Marisa Mell.

Het is zo'n typisch gekunstelde film uit zijn tijd, met overdreven symboliek en stylering.

Tegenwoordig zouden ze hier script doctors voor inhuren om de rauwe randjes en plotholes er uit te halen, maar juist dat ongepolijste heeft z'n charme.

Bij al dit soort films blijkt telkens maar weer eens dat niemand in Hitchcock zijn schaduw kan staan.

Toch is dit wel een leuke film om te zien. Heel apart hoe deze film in alles Europees aandoet, waarbij je bijna gaat denken dat San Fransisco een Italiaanse havenstad is. Maar het komt natuurlijk ook mede door de Italiaanse dub.

Fijne film toch wel zo worden ze niet meer gemaakt. Mooie dame ook die Marisa Mell en wat een knotsgekke ontknoping.

Echt goed is het allemaal niet maar wel zeer vermakelijk.

sjiek doch smakeloos gebeuren wanneer een hufter van formaat aanpapt met de dubbelgangster van zijn vrouw. Dubbelgangers zijn, zoals je weet, mythische wezens uit de poel des doods.Typisch & sjiek Fulci camerawerk, in hele sjieke settings. Ik bedoel, je kan dit ook gewoon in Eindhoven filmen maar ze zijn er speciaal voor naar SF gegaan. Soms wordt sjiek zelfs avant-gardistisch wanneer de seks wordt geschoten door de rode matras heen (?). (zien=geloven). Toch denk ik dat ze een rode doek hebben opgehangen waar ze tegenaanstonden tijdens enkele handtastelijkheden. Later zie je dit nog een keer terug, ook al was me dat te bruut. 2 dames liggen wat bloot te wezen op een glazen plaat met de camera eronder. Maar in de countershot liggen ze op een akelig Volero vloerkleedje. Ook de scheve hoeken zijn verbijsterend en schokkend.

Het verhaal is te stompzinnig en te ongeloofwaardig om te blijven hangen, zodat ze net als in psycho, alles nog even samenvatten.

goedgekeurd, maar Fulci's 70's werk is beter. Inderdaad; zo worden ze niet meer gemaakt.