- Home
- Lord Flashheart
- Meningen
Meningen
Hier kun je zien welke berichten Lord Flashheart als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
ABCs of Death, The (2012)
Niet voor herhaling vatbaar.
Uit alle eerdere recensies kun je opmaken dat werkelijk iedereen totaal verschillende voorkeuren heeft. Er is geen enkele consensus over wat nu het grappigste, het engste of het slechtste filmpje is. Ook ik heb zo mijn voorkeuren, dus ga ik hier niet nog een lijst neerzetten met mijn oordeel over de 26 filmpjes. Dat voegt weinig toe. Eén ding is (bijna) iedereen het echter wel over eens: gemiddeld is het niveau ruim onvoldoende.
Kijken op eigen risico dus. Ongetwijfeld zullen sommige filmpjes je best aanspreken, maar als je meerdere korte horrorfilms wil zien raad ik je één van de vele horror anthologieën aan die er in de loop der jaren zijn gemaakt. Denk aan bv. Trick 'r Treat. Of horror series als The Masters of Horror. Ook daar zitten miskleunen tussen, maar doordat die filmpjes aanmerkelijk langer duren, is er meer tijd om iets fatsoenlijks neer te zetten. 5 minuten blijkt voor de meeste regisseurs gewoon te kort.
Gemiddelde score 2,5*. En deel twee geloof ik wel.
Acción Mutante (1993)
Alternatieve titel: Mutant Action
Bij vlagen best grappig, maar als geheel is dit erg mager.
Eer de film op gang komt ben je al ruim een half uur verder en is het tot dan toe vooral een aaneenschakeling geweest van rommelige, donkere scenes en schreeuwerige dialoog. Het tweede gedeelte op het ruimteschip is al een stuk beter en de climax op de planeet Axturiax is niet verkeerd.
Toch blijft de film lijden onder een teveel aan dode momenten en flauwe slapstickachtige humor. De splatter actie scenes zijn op de vingers van één hand te tellen, waarbij de gestoorde personages ook nog eens veel te braaf zijn (zeker vergeleken soortgelijke (sci-fi) horrorkomedies).
2,5* voor de aardige decors en een paar geslaagde grappen in de tweede helft v/d film.
Adventureland (2009)
Een gewone film over een gewone student in het Pittsburgh suburbia van de jaren '80.
Jesse Eisenberg speelt de beetje onnozele student James die denkt dat de wereld aan zijn voeten ligt na het behalen van zijn bachelor literatuur. Totdat zijn vader demotie krijgt en zijn toelage niet meer kan betalen, waardoor James een baantje kan gaan zoeken, wil hij ooit aan zijn master beginnen. Tot overmaat van ramp kan hij zijn beloofde eurotrip ook op z'n buik schrijven. Tijd dus voor een lesje in de realiteit.
Met die premisse lijkt weinig mis, maar de uitwerking van de film valt tegen. Uiteraard leert James allerlei nieuwe mensen kennen, krijgt hij lessen in de liefde en ziet hij in dat het echte leven niet zo eenvoudig is; erg bijzonder is het helaas niet. Dit soort studenten coming of age drama (soms ook wel quarterlife crisis genoemd) hebben we inmiddels vaker, beter en komischer gezien.
Adventureland kabbelt lekker voort, roept op gratuite wijze wat '80-ties nostalgie op, maar kan geen moment imponeren. Het verhaal is te gewoontjes, de humor is afwezig en het drama heeft geen impact. Echt ernstige dingen overkomen James niet en je weet van te voren dat de rest wel weer op z'n pootjes terecht zal komen. Gelukkig is het niet vervelend om naar te kijken.
Ietwat slappe hap. 2,5*
Ahí Va el Diablo (2012)
Alternatieve titel: Here Comes the Devil
Nogal goedkoop aandoend filmpje over bezeten kinderen
Evil kids zijn een dankbaar onderwerp in horrorcinema, aangezien je altijd uitgaat van de kinderlijke onschuld. Meestal pakken dat soort verhaaltjes mij wel, maar Here Comes the Devil is nogal tam. Ondanks een paar heftige scenes doet de regisseur eigenlijk weinig met zijn idee en glijdt de film al snel af naar de middelmaat.
Regisseur Bogliano maakt op mij de indruk van een enthousiaste filmstudent die net wat truckjes heeft geleerd en ze graag - te pas en te onpas - wil toepassen. Het resulteert in nogal amateuristisch gedoe met veel onnodige zooms, wat hypermontage en een goedkoop filtertje. Dat laatste moet waarschijnlijk een realistische 'feel' geven, want soms oogt het haast documentaire achtig. Bij mij werkte het niet.
Liever had men wat meer tijd gestoken in het script, want dat komt er vrij bekaaid af. Er gebeurt gewoon erg weinig in de film en wat er gebeurt is spectaculair noch spannend. Uitgezonderd één of twee scenes, zijn het vooral knipperende lichten en gerammel die voor sfeer moeten zorgen. Eigenlijk is dat het grootste mankement: de film lijdt onder een gebrek aan sfeer. Een klassiekere benadering à la The Exorcist was beter geweest. Zoiets kan dan best in een modern jasje (b.v. The Children), maar dan houd je in ieder geval structuur in je evil kids verhaaltje.
Rampzalig is de film verder niet, maar dit is wel onvoldoende. 2,5*
Air I Breathe, The (2007)
Alternatieve titel: Fragmentos del Destino
Mozaïek film meets mind-fuck film.
En beide stijl vormen ben ik de afgelopen jaren al zóóó vaak tegengekomen, dat het nogal voorspelbaar en slaapverwekkend wordt. Vooral mozaïek films à la Crash of Babel komen zo onderhand m'n neus uit.
Niettemin krijgt de film door deze combinatie van stijlen toch nog iets origineels mee en is het geheel redelijk uit te zitten. Maar met zo'n sterrencast mag je inderdaad meer verwachten en zo bezien is dit toch een lichte tegenvaller.
Krappe voldoende. 3***
Ali Zaoua, Prince de la Rue (2000)
Alternatieve titel: Ali Zoua: Prince of the Streets
Vandaag op DVD aangeschaft als verjaardagscadeau, maar eerst even zelf bekeken. Prima film die een goed beeld geeft van de ellende waarin de straatkinderen zich bevinden, maar helaas mist de film de echte diepgang. Karakters blijven oppervlakkig, mede door het matige acteerwerk van de kinderen. Misschien was het minder storend geweest als er wat meer verhaalontwikkeling was geweest, maar daar die haast afwezig is, vallen de mindere punten extra op. De sfeer van armoede heeft de film gered, net als het sterke einde. En omdat het mijn eerste Marokkaanse film is een half puntje extra: 3.5*
Alice in Wonderland: An X-Rated Musical Fantasy (1976)
Alternatieve titel: Alice in Wonderland
Zoveel aardiger dan dat saaie en lelijk vormgegeven ding van Burton.
Deze Alice maakt een seksuele ontdekkingsreis door Wonderland en dat levert uiteraard allemaal 'spannende' momenten op. En het moet gezegd worden: Alice is zeker niet onaardig om zonder kleding te zien. Maar verder is de film ook bijzonder humoristisch. Hoogtepunt is zonder twijfel de scene met Humpty Dumpty (wat doet die in Wonderland?), die zijn klabanus niet meer omhoog krijgt. "He can't get is dinguling up". Uiteraard komt Alice als geroepen...
En net als je denkt dat je wel genoeg poezen en tampeloerissen hebt gezien houdt de film gelukkig op. Dat hoort ook bij dit soort één-dimensionale werkjes. Kort maar krachtig dus én leuk. 3,5*
Altered (2006)
Verreweg de beste Sánchez.
Blair Witch (0,5*) en het latere Seventh Moon (1*) waren beide waardeloos: veel dom geschreeuw, vreselijk camerawerk en niets te zien. Style over substance kortom. Hoe anders is dat bij Altered: een leuk monster, veel ranzige gore en ook nog best spannend. Functionele horror dus.
Voor een traditionele horrorliefhebber viel er weinig te klagen. Tuurlijk; het verhaaltje is slecht en de acteurs niet veel beter. De reeks onlogische handelingen van de personages is eindeloos. Maar welke doorgewinterde horror-fan let daar nou nog op?
Daarom graag meer van dit en laat iedereen die besmet is met het nouvelle whatever virus maar ergens anders aan zijn/haar trekken komen. 3,5*
Alvin and the Chipmunks: The Squeakquel (2009)
Alternatieve titel: Alvin and the Chipmunks 2
Cliché high-school verhaaltje nu eens een keer niet met een nerd in de hoofdrol, maar met een stel hamsters.
Ik heb helemaal niks met Alvin and the Chipmunks en heb eind jaren '90 ook nooit een tekenfilm van ze gezien. Daar was ik toen echt al te oud voor. Nu wilde een huisgenoot van me dit perse zien, dus vooruit dan maar dacht ik. En het viel gelukkig nog mee. Het verhaaltje is zoals gezegd niet veel soeps, maar de verwerking van animatie in live-action is leuk gedaan. Op dit gebied is sinds Who Framed Roger Rabbit toch aardig wat progressie geboekt.
Helaas zijn de hamster-karakters vreselijk irritant: met name die hoge helium stemmetjes zijn na een tijdje niet te harden. Nog afschuwelijker zijn de liedjes en de momenten dat de hamsters gaan zingen. Leuk misschien als je ergens jaren '90 bent geboren en ermee bent opgegroeid. Maar ik vond het werkelijk vre-se-lijk.
2** voor de leuke animatie.
American Gangster (2007)
Mijn nieuwe baan in de filmwereld werpt al na drie dagen z'n vruchten af: kaartjes voor de voorpremiere in Leiden. Kom ik ook eens in een bioscoop.
Wat betreft de film: uiteraard weer zwaar overrated door het BrEaZAh publiek op moviemeter dat nog opgewonden raakt van thugs die met hun pipa op de scotoe schieten. Ik heb het allemaal al zo vaak voorbij zien komen.
Hoewel het verhaal waargebeurd is, vertelt de film niets nieuws en brengt het ook niets vernieuwends. Geen originele editing, geen spetterende soundtrack, visuele eenheidsworst, kortom: waar Scott zich nog had kúnnen onderscheiden, gebeurt dat ook niet.
Zeker geen weggegooide avond gehad, daaraan was vooral de ambiance in Leiden debet. Maar de film op zich stelde weinig voor en duurde ook nog eens achterlijk lang. Geen slechte film, maar een must see? Mensen die dat beweren moeten nodig eens wat andere gangsterfilms bekijken. 3***
Amityville Horror, The (2005)
Aardige horrorfilm, maar meer ook niet. De film volgt het boek totaal niet, met dat gezeur over die priester die indianen martelde etc. Erg goedkoop bedacht allemaal. Deed me een beetje denken aan The Haunting van Jan de Bont, waarbij de halve bioscoopzaal de slappe lach kreeg van het voorspelbare verhaal. De film was beter geweest als ze het boek hadden aangehouden. Overigens geloof ik niets van het verhaal van de Lutz familie. Er zijn elk jaar weer van dit soort familie drama's (ook in Nederland), maar nooit hoor ik over spookhuizen. Niettemin voor de redelijke spanning van deze film: 3*
And Then There Were None (2015)
IJzersterke vertolking van Agatha Christies beroemde "And Then There Were None". Wijkt op kleine punten af van het originele verhaal, maar weet wel exact de juiste sfeer van het boek te creëren. Eigenlijk die enige betere verfilming is Desyat Negrityat (1987); nota bene uit de Sovjet-Unie. Die volgt het boek tot op de letter en is ook iets spannender.
Ang-ma-reul Bo-at-da (2010)
Alternatieve titel: I Saw the Devil
Goede Koreaanse wraakfilm in de trend van Old Boy.
De voorkeur geef ik aan de Amerikaanse tegenhangers zoals Death Wish, Class of 1984 of Vigilante, vanwege de meer vertrouwde westerse setting en het '70/'80-ties gevoel. Niettemin zou ik meer Koreaanse wraakfilms moeten zien, want ze vallen eigenlijk zelden tegen. Ook I Saw the Devil beviel me prima.
Toegegeven, de film duurt veel te lang, het script is soms belachelijk en de score melodramatisch (dacht sommige momenten dat ik een Bollywood aan het kijken was). Daarentegen zijn de acteurs meesterlijk (vooral de bad guy), de cinematografie is ruim voldoende en de actie/geweld scenes meeslepend. Verder wordt de kijker voorzien van een flinke portie gore.
Al met al een fijne film die, ondanks enkele gebreken, zelden verveelt. 4****
Apartment 1303 (2007)
Alternatieve titel: 1303号室
Japanse pulp. En met één blik op de regisseur had ik dat kunnen weten. Oikawa blijkt absoluut geen Nakata (Ringu-reeks, Dark water) of Shimizu (The Grudge-reeks).
Het spookverhaaltje is inmiddels al duizend keer verteld, waarbij opvalt dat Oikawa met de appartement setting vooral leentjebuur speelt bij Dark Water, al is die film natuurlijk oneindig veel beter. Grootste probleem is echter dat Oikawa veel te veel van de geesten laat zien. Waar veel J-horrors (en Aziatische spookfilmpjes in het algemeen) het less is more principe huldigen en slechts weinig van het bovennatuurlijke laten zien, gaan hier al snel alle registers open. Dodelijk voor de spanning, want elk effect wordt daardoor voorspelbaar en eng is het al helemaal niet.
De finale tot slot is ronduit belachelijk. De geest wordt overdreven machtig en wraakzuchtig; van enige subtiliteit is allang geen sprake meer. Krijg sterk het idee dat deze aangedikte versie van de J-horror vooral een goedkope cash-in was. 2,5*
Asoka (2001)
Alternatieve titel: अशोक
Niet te vergelijken met westerse 'epic' movies zoals Gladiator of werken zoals Hero uit het echte verre oosten. Dit is onbeschrijfelijk veel slechter.
Het is niet direct mijn favoriete genre, omdat de storyline vaak een onderschikte rol speelt, maar als ook de cinematografie al zuigt blijft er weinig over. Mijn god, wat is dit slecht in beeld gebracht. De gevechten lijken echt nergens op. Ik las op de wiki dat ze wel 6000 figuranten hadden gebruikt bij het eindgevecht, nou daar viel niets van te zien. Geen enkele keer krijg je een wide angel overzicht shot te zien, wat zorgt voor dat epische en overweldigende gevoel. Alles wordt van dichtbij gefilmd, waarbij je alleen kleine groepjes vechters in beeld krijgt. Geen enkele keer krijg je een tracking shot van boven, waardoor je als kijker niet alleen weet dat ze van locatie A naar B gaan, maar waarbij je ook wat van de omgeving te zien krijgt. Het lijkt werkelijk wel alsof de hele strijd zich op één of twee locaties afspeelt: een berghelling en een rivieroever met rietpluimen.
En de ergernissen stapelen zich steeds verder op. Er komen op een gegeven moment tijdens het gevecht strijders op olifanten in beeld, maar tien tellen later zijn ze verdwenen en komen ook helemaal niet meer terug. Eén van de hoofdpersonen zien we het ene moment nog vrolijk huppelen, een kwartier later ligt ie met 5 pijlen in z'n rug dood te gaan. Wanneer is dat gebeurd vraag je je af. Het in beeld brengen van de gevechten zelf is zo mogelijk nog treuriger: statische slow motion shots, waarbij al het echte geweld off screen blijft. De kadering is zoals de poster. Eerste jaars filmstudenten werk .
Met alleen al deze punten scoort de film een dikke onvoldoende en dan heb ik het nog niet gehad over acteerwerk, storyline, historische correctheid of de liedjes. Wat mij betreft scoort hiervan alleen het acteerwerk een voldoende. Het drama is redelijk overtuigend en Asoka's overgang van krijger naar vredesstichter is goed in beeld gebracht. De rest? Kut met peren! Het verhaal is dikwijls niet te volgen door de plotselinge locatiewisselingen (nooit zie je de karakters een keer daadwerkelijk van locatie wisselen, ze zijn er gewoon "ineens"). Kleinere ergernissen zijn de hinderlijke comic reliefs en de slechte introductie van sommige wél belangrijke karakters. Historisch gezien klopt de film al helemaal niet (strijdende vrouwen in bikini met techno muziek op de achtergrond ) en de liedjes tot slot deden me niets.
Kortom: deze Bollywood kun je links laten liggen. Gisteravond was ik nog royaal met mijn 2,5*, maar dat is echt veel te veel eer: 1,5*.
Assault on Precinct 13 (1976)
Goede Carpenter, voor zijn grote doorbraak met Halloween
Bij het tegenvallende The Purge kwam ik een aantal recensies tegen waar deze film werd aangehaald. Zodoende dus maar eens opgezocht. En het viel absoluut niet tegen; veel beter dan boven genoemde film. Assault on Precinct 13 bevat veel ingrediënten die later zo kenmerkend voor Carpenter's werk zijn geworden: een ijzersterke soundtrack, een desolate sfeer en behoorlijk rauw geweld.
De opzet van de film is wat aan de lange kant. Voordat de hoofdrolspelers bij elkaar zijn, is er al een half uur voorbij. Maar dan kan de pret beginnen. De boefjes gaan inderdaad makkelijk neer, maar aangezien ze met zo'n overmacht zijn maakt dat voor de dreiging weinig uit. Ik krijg ook het idee dat Carpenter hier vooral een soort urban nightmare wilde uitbeelden; niet zozeer een realistische actiefilm. Ook in zijn latere werk komt dit thema vaak terug: een hoofdpersoon die moet strijden tegen een soms bovenmenselijke tegenstander die niet te stoppen lijkt, waardoor de kijker een gevoel van onmacht bekruipt.
In tegenstelling echter tot veel van zijn latere films loopt het voor de meeste hoofdpersonen hier goed af. De finale viel me daarom wat tegen. De bende wordt iets te gemakkelijk weggejaagd, waardoor de film flink aan spanning inboet. Waar zijn latere films door hun apocalyptische inhoud door je hoofd blijven spoken, geeft dit minder stof tot nadenken.
Ruim voldoende. 3,5*
Auberge Espagnole, L' (2002)
Alternatieve titel: The Spanish Apartment
Leuke, herkenbare film.
Tenminste voor wie ooit in een studentenhuis heeft gewoond en/of in een buitenlandprogramma als Erasmus heeft gezeten en/of in Barcelona is geweest. Voor mij geldt alledrie, al kan ik me zo voorstellen dat als je die dingen niet hebt meegemaakt, het de film een stuk minder interessant maakt.
Want verder biedt de film, uitgezonderd de vlotte en cartooneske montage, niet zoveel. Voor een goed geschreven verhaal moet je hier zeker niet zijn. Ondanks de herkenbare situaties, zijn veel ontwikkelingen m.b.t. de hoofdpersoon ongeloofwaardig. Dieptepunt is zijn romance met een getrouwde vrouw. Daardoor had ik ook gelijk alle sympathie voor hem verloren, want eigenlijk is het een nogal egocentrisch - typisch enig kind - verwend ettertje.
Gelukkig zijn er genoeg andere personages om de boel af te leiden en samen met het zonnige Spaanse sfeertje is het genoeg voor een ruim voldoende. 3,5*
August Rush (2007)
Aardige film, losjes gebaseerd op Sans Famille, het meesterwerk van Hector Malot. Dat boek heb ik in mijn jeugd verslonden en blijft voor mij het ultieme verhaal over een wees die op zoek is naar zijn ouders.
Helaas gaat de film August Rush nergens echt een richting uit. Waar de hoofdpersoon uit boven genoemd werk via allerlei omwegen uiteindelijk bij zijn ouders terechtkomt, kabbelt dit verhaal maar een beetje voort. De moraal - muziek verbindt iedereen - is leuk gevonden, maar veel te mager om de hele film te dragen. De film had veel en veel rauwer gemoeten. August komt terecht bij de troep van Wizard, een soort kruising van Fagin uit Oliver Twist en Garofoli uit Sans Famille. Williams kan echter geen moment overtuigen in deze rol. Waar de personen uit eerder genoemde verhalen puur slecht zijn (zoals het hoort in dit soort sprookjes), zet Robin een halfzacht eitje neer. En dat is dan zowat de enige tegenslag die August meemaakt. Op deze manier komt alles wel erg makkelijk weer goed.
Verder besteedt de film veel te veel tijd aan twee oninteressante subplots over de ouders van August. Helemaal verkeerd natuurlijk. Wil zo'n wees zoekt ouder verhaal echt werken, dan moet je de kijker veel langer in het ongewisse laten. Nu is de hele clue binnen 10 minuten al verklapt. Bijzonder jammer. De muziek dan maar? Nee, ook niet echt. De film heeft op dit gebied heel wat pretenties, maar faalt volledig. Men had er verstandig aan gedaan zich te beperken tot bestaande klassieke werken, in plaats van te kiezen voor deze slappe muzak. In het begin, als August net in New York arriveert, is het even leuk. Maar daarna niets boeiends meer gehoord of gezien.
En ondanks deze grote mankementen vond ik het toch een prettige film. De belangrijkste reden: Freddie Highmore. In tegenstelling tot sommige recensenten vond ik hem aanstekelijk in zijn rol als August. Hij was me in The Spiderwick Chronicles niet opgevallen, maar zet hier een verbluffend sterk staaltje acteerwerk neer. Robin Williams wordt weggeblazen, al is dat niet zo moeilijk, echter ook de rest van de cast komt er nauwelijks aan te pas. Daarnaast straalt de film gewoon een prettige opgewektheid uit, een echt feelgood gevoel. Dat heeft een mens ook af en toe nodig.
August Rush is in potentie een topper, in de praktijk blijkt het een gemiddelde feelgoodfilm. Mits je natuurlijk open staat voor een sentimenteel sprookje. 3,5*
Autopsy of Jane Doe, The (2016)
Nogal tamme horror.
The Autopsy of Jane Doe volgt een beetje de Oculus formule, al draait het dit keer niet om een spiegel, maar om een lijk. Wederom worden de hoofdpersonen geteisterd door een kwaadaardige entiteit en is het niet helemaal duidelijk of alles nu werkelijk plaatsvindt, of dat het zich slechts in de verbeelding afspeelt. Het einde is bijna identiek, al blijft er hier niemand in leven. Ondertussen gaat het kwaad op weg naar een volgend slachtoffer.
Dit soort plots zijn voor mij niet bevredigend en ik kan me er zelfs aan ergeren (zie bv. ook It Follows). Ik wil graag enige genoegdoening en dat ik mis ik hier totaal. Als de film vervolgens ook niet erg spannend is, blijft er weinig over. Teveel van de bekende effecten, met storende radio's en knipperende Tl-buizen. De setting is verder wel goed in dat sombere mortuarium, evenals het acteerwerk, maar het is niet genoeg voor een voldoende. 2,5*
Avalon (2001)
Alternatieve titel: アヴァロン
Avalon had ik lang voordat ik op deze site kwam gezien en vond het toen een aanfluiting. Nu maar eens herzien vanwege de nr. 1 positie in Onderhond's top 10. De film is me minder slecht bevallen dan de eerste keer, toen ik een science-fiction niemendalletje verwachtte, maar een pretentieuze arthouse film voorgeschoteld kreeg.
Een aantal zaken sprongen er nu positief uit. Zo is het verhaaltje best te pruimen en eigenlijk ook wel redelijk eenvoudig te volgen. Jammer van het open einde, maar dat schijnt nu eenmaal te horen bij dit type - "ik ben geen Hollywood" - film. Hier en daar een paar aardige shots, zoals tijdens de kook scene en de scene in het eetcafé. De soundtrack vond ik de eerste keer al goed; heb dat orkestwerk zelfs gedownload indertijd.
Het thema game verslaving wordt op een originele manier gebruikt: een wereld die zo verschrikkelijk is, dat jongeren liever in een virtuele wereld stappen. Ik neem aan dat Oshii iets dergelijks bedoelde, anders kan ik moeilijk verklaren waarom hij ons zo'n troosteloos dystopia voorschotelt, waar de mensen gehuld in lompen vieze drek eten. Het verhaal had nog meer diepgang kunnen krijgen als de karakters beter uitgewerkt waren, maar dat laat Oshii helaas na. Ash en Murphy blijven toch vlakke personages, zonder enige karakter ontwikkeling.
Alleen waar ik me opnieuw aan stoorde is de grote lelijkheid van de sets, zowel in de echte als in de game wereld. Grauw, vaal en ook vaak inconsistent. Waarom van die jaren '80 computers en beeldschermen, terwijl je wel de beschikking hebt over een ultra modern spel? Die game wereld vond ik wederom een aanfluiting; donker, korrelig en onrealistisch (zelfs voor een game). Er bestaat toch geen enkel game waar zelfs bloed niet rood is? De sepia kleureffecten deden me overigens sterk denken aan Sky Captain and the World of Tomorrow, ook al zo'n lelijk vormgegeven film.
Avalon zal nooit een favoriet van me worden; daarvoor is het een te mager verhaal verpakt in een foeilelijk jasje. Maar het duurde gelukkig niet al te lang en bevat hier en daar toch wat aardigheden. Een verdubbeling dus: 2**
Avaze Gonjeshk-ha (2008)
Alternatieve titel: The Song of Sparrows
Mijn eerste Iraanse film, en hoewel ik van te voren geen hoge verwachtingen had, is het me best bevallen.
De hoofdpersoon Karim is een beetje sullige man die zijn baan verliest en via via in een baantje als taxichauffeur/koerier rolt. Hoewel zijn karakter hierdoor verandert, mist hij echter het zakelijk inzicht om echt iets van zijn leven te maken. Hij versnippert zijn zuurverdiende geld aan allerlei troep en is niet in staat te sparen voor een gehoorapparaat voor zijn oudste dochter.
De frustraties nemen toe als blijkt dat zijn vrouw en kinderen wél dit zakelijk inzicht bezitten en ze door middel van allerlei kleine handeltjes geld verdienen voor zichzelf. Voor een traditionele Iraanse man is dat natuurlijk gezichtsverlies en hij werkt zijn vrouw en kinderen op alle mogelijke manieren tegen. Desondanks blijf je sympathie voor Karim koesteren, aangezien hij wel uiterst eerlijk is. (Zo moet hij een koelkast vervoeren, krijgt motorpech en verliest de groep uit het oog. In plaats van de koelkast door te verkopen en een slaatje te slaan, zoekt hij net zo lang tot hij de rechtmatige eigenaar gevonden heeft.) Uiteindelijk krijgt hij een ongeluk, kan een tijdje niet werken en legt zich bij de situatie neer.
Song of Sparrows is een lief filmpje, dat een beeld schetst van het Iraanse plattelandsleven, maar het script is te mager om het écht interessant te maken. Het kabbelt allemaal rustig voort en veel schokkends gebeurt er verder niet. Technisch is het goed verzorgd, maar het ontbreekt aan pakkende scènes. De slappe soundtrack zorgt samen met een geel camera filter voor een erg braaf huiselijk sfeertje, waar je van moet houden. Iraanse spruitjeslucht.
Eén scène is me bijgebleven: Karim’s zoontje en een aantal buurtkinderen hebben een tijd gespaard om een waterreservoir te vullen met vissen. Ze zien al hun harde werk verloren gaan als de ton met de vissen lek blijkt en ze de vissen noodgedwongen in een beek moeten gooien (zie foto). Dit geeft een brok in de keel, maar dat was dan ook gelijk het enige indringende moment in de film.
Leuke eerste kennismaking met de Iraanse cinema, maar geen film om twee keer te zien. 3***
Avengers: Age of Ultron (2015)
Alternatieve titel: Marvel Avengers: Age of Ultron
Ook hier een lichte terleurstelling. Waar het eerste deel een opzwepend tempo had, strakke actie, leuke personages en hier en daar humor, is dat in dit tweede deel toch wat minder.
Het zit 'm wat mij betreft vooral in de opbouw van de film; die is gewoon rommelig. Elke keer zijn er cutaway scenes naar romantische momentjes, filosofisch geleuter of domme grapjes. Allemaal zaken die de sfeer en spanning niet ten goede komen. Precies de dingen die je niet wil zien in een Avengers film; dat hadden de makers eerder wel goed begrepen. Vermoedelijk zijn het pogingen de karakters meer diepgang te geven, maar het faalt op alle fronten.
Het ziet er verder allemaal wat gelikter uit dan het eerste deel, echter voelt het hol aan. Soms lijkt het een verzameling videoclips van losse (actie)scenes. De regisseur neemt nergens de tijd om iets echt goed in beeld te brengen; alles flitst maar heen en weer. Met een verder generieke soundtrack is er eigenlijk nauwelijks een memorabele moment te noemen. Bovendien is Ultron als badguy nogal lame.
Uiteindelijk kon ik me er nog redelijk mee vermaken, want vervelen doet het niet. Ondanks de minpunten vliegt de tijd voorbij, al is de volgende dag ook alles van de film al vergeten. Narratief gehandicapten en misschien de echte fanboys zullen hier wellicht een topper in zien, maar anders kun je deze Marvel met een gerust hart overslaan. Magere 3***.